6

"ทำไมไม่นั่งโต๊ะทำการบ้าน" ฉันขืนตัวเองเพราะไม่ยอมเดินไปที่เตียงกับมันเพราะฉันเริ่มกลัวอะไรบางอย่างกลัวทั้งตัวมันแล้วก็กลัวทั้งใจตัวเองด้วย

"กูนั่งนานกูปวดหลังอยากนอนติวมากกว่าพอง่วงก็หลับเลยไม่ต้องเสียเวลาเดิน"

"ชักจะเกินเบอร์ไปแล้วนะมึงอ่ะ"

"เอาน่ะจะนั่งจะนอนก็ติวได้เหมือนกันนั่นแล่ะมาเร็ว" มันดึงมือฉันไปที่เตียงจนได้

สรุปตอนนี้ฉันกับมันนั่งกันอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ที่สามารถนอนได้ถึงสี่ห้าคนก็ไม่เข้าใจว่ามันจะพาใครมานอนด้วยถึงใช้เตียงใหญ่ขนาดนี้ มันเดินไปหยิบหนังสือวิชาที่จะใช้สอบพรุ่งนี้เอามาวางกองบนเตียงฉันมองหนังสือแล้วเงยหน้ามองมันก็เห็นว่ามันกำลังตั้งใจเปิดหนังสือเล่มแรกที่จะต้องติวฉันก็เลยเริ่มติวให้มัน 

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

"ห๊าววววว" เป็นฉันเองที่หาวเพราะเริ่มง่วงฉันมองดูเวลาหัวเตียงตอนนี้มันเกือบสี่ทุ่มแล้ว 

"ไอ้ซันกูง่วงแล้ว"

"ง่วงก็นอนเลย"

"งั้นกูกลับเลยนะ"

"นอนนี่แล่ะเดี๋ยวกูโทรบอกน้าต่ายเองว่ามึงติวให้กูจนหลับไปแล้ว"

"ไม่เอากูจะกลับไปนอนที่บ้านบ้านกูก็อยู่แค่นีั"

"มึงกล้าเดินกลับคนเดียวเหรอ มืดค่ำดึกดื่นขนาดนี้ มึงไม่กลัวผี??"

"ไอ้ซันมึงจะพูดทำเหี้ยไรมึงก็รู้อยู่ว่ากูเป็นคนขี้กลัวผี"

"หึ หึ" มันหัวเราะหึหึใส่ฉันจากนั้นมันก็คว้ามือถือราคาแพงหลายหมื่นของมันกดโทรออกไม่ต้องเดาว่ามันจะโทรไปหาใครเพราะมันเพิ่งพูดอยู่เมื่อกี๊

"ฮัลโหลน้าต่ายครับ คือพอดีว่าตะวันมันหลับไปแล้วครับ จะให้ผมแบกมันไปส่งที่บ้านไหมครับ อ่อ ครับ ได้ครับ ขอบคุณครับ"  พอมันวางสายจากแม่ฉันก็ถามมัน

"แม่กูว่าไง"

"น้าต่ายบอกว่าให้มึงนอนที่นี่ก็ได้ไม่ต้องแบกมึงไปส่ง"  คือนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันมานอนบ้านไอ้ซันแต่มันเป็นครั้งแรกที่เราจะนอนกันแค่สองคนเพราะปกติถ้ามานอนบ้านไอ้ซันเราจะนอนด้วยกันสามคนมีฉัน ไอ้ซันแล้วก็ไอ้พอส

"เอ่อ คือ กูไม่อยากนอนบ้านมึงอ่ะมึงเดินไปส่งกูได้ไหม" ฉันยอมรับว่ารู้สึกกลัว กลัวอะไรฉันก็บอกไม่ถูก แต่ที่แน่ๆฉันตอ้งกลับบ้านฉันไม่อยากนอนกับมันสองคน ถึงแม้จะเคยนอนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กแต่นี่เราสองคนโตๆกันแล้ว มันดูไม่ดีหรือเปล่าที่ผู้ชายกับผู้หญิงต้องนอนห้องเดียวกันถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ"ทำไมกูต้องไปส่ง กูก็ง่วงแล้วเหมือนกัน ถ้ามึงไม่กลัวผีอยากกลับก็กลับเอง" พูดจบมันก็รวบหนังสือทั้งของฉันกับมันลงไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียงจากนั้นมันก็ล้มตัวลงนอนทันที ไม่พอมันยังหรี่ไฟในห้องอีกบรรยากาศตอนนี้มัน เอ่อ มัน...

หมับ!!!   ฟุบ!!!!

"นอนได้แล้วพรุ่งนี้ตื่นเข้าไปสอบนะเว้ย" จู่ๆมันก็เอามือมารวบเอวฉันแล้วบังคับให้ฉันนอน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ก็เลยต้องล้มตัวนอนข้างๆมัน ทำให้เราสองคนต่างมองหน้ากันไปมาภายใต้แสงไฟสลัวๆ ตอนนี้ฉันใจสั่นไปหมดมันจะจ้องหน้าฉันอีกนานไหม

"มึงจะนอนจ้องหน้ากูทำไม"

"แล้วมึงล่ะมองหน้ากูทำไม"

"กูไม่ได้มอง"  ฉันเถียงมันที่มันหาว่าฉันมองหน้ามัน

"อ่าวถ้ามึงไม่มองแล้วมึงจะรู้ได้ยังไงว่ากูมองหน้ามึงอยู่" เออนั่นสินะ

"เอ่อออ งั้นกูหลับตาก็ได้" ฉันรีบหลับตาลงทันทีแล้วหันหลังให้มัน ฉันเอามือจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองที่เต้นแรงและเร็ว

กลางดึก...

"อื้ออออ" ฉันรู้สึกถึงอะไรสักอย่างมายุ่มย่ามที่คอและหน้าอกของฉัน