10

06.30น

"ตะวันตื่น"

"ฮืออออ ง่วงขออีกห้านาทีนะคะแม่"

"มึงจะไม่ไปสอบใช่ไหมถ้าไม่ไปกูไม่รอแล้วนะ" ไปสอบ เออจริงสิวันนี้ฉันมีสอบ แต่เสียงเมื่อกี๊เสียงของไอ้ซันไม่ใช่เหรอ แล้วมันมาปลุกฉันได้ไง

"จะลุกไม่ลุก" พอได้ยินเสียงมันอีกรอบฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นทันทีและมองไปรอบๆห้องปรากฏว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องไอ้ซันก่อนจะก้มมองดูตัวเองในสภาพไม่ได้ใส่อะไรเลยมีเพียงผ้าห่มคลุมไว้เท่านั้น หลังจากนั้นภาพต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ปรากฏชัดขึ้นมาในหัวของฉันไม่ว่าจะเป็นตอนที่มันลงลิ้นให้ฉันหรือมันขอร้องให้ฉันอมไอ้นั่นของมัน ฉันรีบเอามือปิดหน้าตัวเองด้วยความรู้สึกผิด ฉันเพิ่งอยู่มอสี่เองนะทำไมถึงใจง่ายยอมมันขนาดนี้ล่ะ แม้ว่าเราจะไม่ได้สอดใส่กันก็เถอะ ไม่ได้การละต่อไปฉันคงต้องห่างๆกับมันจะไม่ยอมอยู่กับมันตามลำพังอีกแล้วเพราะคราวหน้าฉันคงไม่รอดมือมันแน่ฉันยังจำคำพูดของมันได้มันบอกว่ามันไม่มีถุงยางก็เลยไม่ทำนั่นก็แปลว่าถ้ามีมันจะทำงั้นเหรอ

"เสื้อผ้ามึงกูให้คนใช้ไปเอามาจากบ้านมึงแล้วนะ"

"ห๊ะว่าไงนะ" ฉันเงยหน้ามองไอ้ซันที่กำลังยืนเอาผ้าขนหนูเช็ดผมอยู่สภาพของไอ้ซันตอนนี้มันมีผ้าขนหนูห่อหุ้มส่วนล่างเอาไว้มันคงเพิ่งออกมาจากห้องน้ำเพราะตัวมันเปียกไปหมดทั้งตัว 

"กูให้คนใช้ไปเอาชุดนักเรียนกับกระเป๋านักเรียนของมึงมาแล้วและกูก็โทรไปบอกน้าต่ายแล้วว่าวันนี้กูจะไปส่งมึงที่โรงเรียนเอง"

"แล้ว..แม่กูว่าไง"

"น้าต่ายไม่ว่าไงบอกแค่ว่าฝากมึงไปโรงเรียนด้วยก็แค่นั้น"

"เห้อออ โล่งอก" ที่ฉันโล่งอกเพราะฉันกลัวว่าแม่จะถามอะไรมากกว่านี้แม้ว่าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันมานอนบ้านไอ้ซันแต่มันก็เป็นครั้งแรกที่ฉันนอนกับมันแค่สองคน

"ทำไมกลัวน้าต่ายรู้ว่าเมื่อคืนกูกับมึง.."

"หยุดพูด เรื่องเมื่อคืนถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเข้าใจไหม"

"มึงต้องการแบบนั้นจริงดิ"

"อือ"

"ทำไมกลัวไอ้พอสมันเสียใจ??"

"เปล่ากูแค่ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนถ้ามีคนรู้เรื่องนี้พวกเขาต้องคิดว่ากูใจง่ายยอมมึงง่ายๆ"

"แคร์ทำไมกับคำพูดคนอื่น ไม่ได้ไปขอข้าวมันมากินซะหน่อย"

"มึงไม่ต้องแคร์เพราะมึงเป็นผู้ชายไงแต่กูเป็นผู้หญิงกูเสียหาย"

"เออ โอเคกูจะไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ใครฟ้ง"

"ขอบใจ" พูดจบฉันก็มองหาเสื้อผ้าของตัวเองที่ไอ้ซันมันถอดเมื่อคืนเพื่อที่จะใส่ไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ไม่เจอสักตัว

"เสื้อผ้าเมื่อคืนที่กูใส่มาอยู่ไหน"

"กูให้คนใช้เอาไปซัก"

"ห๊ะ!!! มึงเอาไปให้พี่เขาซักทำไมแบบนี้เขาก็รู้สิว่าเมื่อคืนกูกับมึง"ตะวันทำไมวันนี้หน้าตามึงดูไม่ค่อยสดชื่นเลยวะสภาพเหมือนกับคนอดหลับอดนอน"

"กูเหรอ เอ่อคือมะคืนกู....กูอ่านหนังสือหนักไปหน่อยน่ะ"

"อย่าหักโหมอ่านหนังสือให้มันมากนักเดี๋ยวก็ไม่สบายแบบคราวก่อนอีกหรอก"

"อื้มมม ขอบคุณนะที่เป็นห่วง"

"ไม่ให้ห่วงมึงจะให้กูห่วงใครวะมึงเพื่อนกู"

"กูก็เพื่อนมึงมั้ยไอ้พอสเผื่อมึงลืม" ไอ้ซันพูดเหมือนมันน้อยใจไอ้พอสแต่ไม่ใช่หรอกฉันรู้ดี

"อย่างมึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมั้งเพราะมึงไม่ต้องอ่านหนังสือสอบก็สอบผ่านอยู่แล้ว"

"หึ ใครบอกว่ากูไม่ต้องอ่านเมื่อคืนกูอ่านทั้งคืนจนถึงตีสามมึงไม่รู้อะไร" ฉันหันไปมองไอ้ซันมันหัวเราะในลำคอแล้วมองมาทางฉัน

"อย่างมึงน่ะนะอ่านหนังสือถึงตีสาม"

"อืมไม่เชื่อถามตะวันดูดิ"

"หืมม แล้วตะวันมันเกี่ยวอะไร"

"เอ่อ คือ เมื่อคืนกูไปติวหนังสือกับไอ้ซันที่บ้านมันน่ะ"

"อ้าวเหรอแล้วทำไมไม่มีใครชวนกูเลยวะ"

"ชวนทำไมชวนมามึงก็เป็น.." 

"เอ่อนี่ก็ใกล้เวลาสอบแล้วเราเข้าไปรอข้างในกันเหอะ" ฉันรีบตัดบทแล้วดึงแขนไอ้พอสมันเข้าห้องทิ้งไอ้คนปากมากอยู่ตรงนั้นคนเดียว