บทที่9

เพียง(เศษ)รัก09

วันนี้เพียงรักเลือกที่จะพักรักษาตัวอยู่ที่ห้อง หากไปทำงานในสภาพนี้มีหวังพี่ๆแต่ละแผนกที่รู้จักมักคุ้นกันต้องมารอต่อคิวถามเธอแน่

"รักขอลาสักสองวันนะคะ"

หล่อนเอ่ยบอกขณะที่เขาเดินเข้ามานั่งทานข้าวด้วยกัน ภาคินไม่ได้ตอบกลับ เขายังคงนั่งจิบกาแฟในถ้วยพลางยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน

"แต่งานด่วนที่ค้างไว้รักจะเคลียและรีบส่งเมลไปให้ค่ะ"

เพียงรักเอ่ยเสริม เมื่อเห็นว่าเขายังเงียบ

"ไม่ต้อง"

เขาเอ่ยบอกเสียงขรึม ก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ไว้ที่เดิมพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไป

"ด…เดี๋ยวค่ะ"

เพียงรักเอื้อมมือไปดึงแขนแกร่งไว้

"อะ…"

เพียงรักเดินเข้าไปจัดเน็กไทที่บิดเบี้ยวให้ตรงสวย ทำให้ภาคินที่กำลังจะอ้าปากถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดนั้นต้องเงียบลง

"มันเบี้ยวค่ะ"

ภาคินปัดมือบางออกก่อนจะหยิบเสื้อที่พาดไว้กับเก้าอี้แล้วเดินออกไป เพียงรักมองตามแผ่นหลังแกร่งอย่างท้อใจ แววตาคู่สวยหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

"คุณกายคะ มีแขกมาขอพบค่ะ

เสียงเรียกเข้าจากเลขาสาวทำให้กรภัทรหยุดการกระทำนั้นก่อนจะถามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก

"ใคร!"

"เธอไม่ได้แจ้งชื่อค่ะ"

"เดี๋ยวผมออกไป"

กรภัทรบอกก่อนจะกดวางสายไป

"ไปไหนคะบอส"

เสียงหวานเอ่ยถาม

"ผมมีแขก ห้ามออกไปไหนจนกว่าผมจะเข้ามา"

เขาสั่งก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไป

"เซอร์ไพรส์ค่า"

กชมลโผเข้ากอดแฟนหนุ่มก่อนจะเขย่งขึ้นจุ๊บแก้มสากเบาๆ

"ก…กลอย"

กรภัทรถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าแขกที่ว่าคือกชมลแฟนสาวของเขา

"จะมาทำไมไม่บอกพี่ก่อน"

เขาว่าเสียงดุทำให้กชมลหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

"ขอโทษค่ะ กลอยผ่านมาแถวนี้…"

"พี่แค่ไมอยากให้เรามารอเก้อเฉยๆ ถ้าเกิดว่ามาแล้วพี่ติดงานล่ะ"

เมื่อเห็นสีหน้าที่เจื่อนลงของแฟนสาว กรภัทรเลือกที่จะปรับโทนเสียงให้อ่อนลงก่อนจะยกมือขึ้นไปยีผมคนตัวเล็กเบาๆ

"พี่กายติดงานอยู่หรอคะ"

หล่อนถามอย่างแปลกใจ เพราะเลขาของเขาบอกหล่อนไว้แล้วว่าช่วงบ่ายเขาไม่มีงานอะไรนี่

"อ…เอ่อ"

"ถ้าพี่ติดงานกลอยกลับก่อนก็ได้ค่ะ ไว้ค่อยโทรหาเนอะ"

"นิดหน่อยไม่มีอะไรมาหรอก กลอยมาหาทั้งทีจะให้พี่ทำแต่งานได้ยังไง"

กรภัทรว่าพร้อมกับเข้าไปโอบเอวแฟนสาวให้เดินออกไปข้างนอกด้วยกันแต่กชมลกลับขืนตัวไว้

"ทำงานก่อนเถอะค่ะ กลอยจะรอ เหลือนิดเดียวไม่ใช่เหรอคะ กลอยจะไปนั่งรอข้างในนะ"

กลอยใจว่าก่อนจะเปิดประตูห้องทำงานของแฟนหนุ่ม แล้วเดินเข้าไปในนั้นทันที วินาทีนั้นกรภัทรถึงกับใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม

"ไปทานข้าวกันดีกว่า พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลย"

กรภัทรถึงกับพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเข้าไปดึงแขนแฟนสาวให้ออกมา

"ยังไม่ได้ทานข้าวเลยเหรอคะ"

กรภัทรพยักหน้ารับหงึกๆ

"งั้นรีบไปทานข้าวเถอะค่ะ"

เจ้าหล่อนว่าก่อนจะเข้าจับแขนแฟนหนุ่มแล้วเดินออกไปด้วยกัน

"ทำไมแกไม่บอกฉันปรินทร์"

เมื่อได้อยู่กับเลขาคนสนิทเพียงลำพัง ภาคินก็เอ่ยปากถามเสียงขรึม

"รอบนั้นคุณรักขอไว้ครับ เธอให้เหตุผลว่าไอ้ติณณภพเป็นคู่ค้าคนสำคัญของบริษัทเรา ไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางกัน ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาทำซ้ำอีก"

"ยกเลิกสัญญากับมันทั้งหมด และฉันจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด"

ภาคินเอ่ยบอกเลขาคนสนิทก่อนจะลุกพรวดไป