เกริ่นนำ+แนะนำตัวละคร

จวนชินอ๋องเมื่อครั้งเพิ่งย้ายมาอยู่ผิงโจว

ตรงพุ่มดอกไม้หอมกรุ่นที่มีน้ำผึ้งหวานเต็มเกสรจนล้นทะลัก เด็กน้อยหลินซูซินชอบตรงนี้มาก จึงนั่งตัวกลมดิกไม่ยอมไปไหน กินดอกนั้นเลียดอกนี้และขย้ำเคี้ยวหยุบหยิบอย่างมิอาจห้ามใจ กระทั่งแก้มป่องๆ ของตนถูกมือเล็กป้อมของใครอีกคนบีบแรงๆ จนนางสะดุ้งตัวโยน

ครั้นหันหน้าไปเบิกตากลมโตจ้องมอง นางพลันตกใจ

เป็นนายน้อย จ้าวเฟิงฉี อีกแล้ว...

การทักทายยังคงเหมือนเดิมทุกครั้งคือบีบเนื้อข้างแก้มอย่างเข่นเขี้ยวตามประสาเด็กผู้ชาย ทำเอาเด็กหญิงตัวน้อยต้องร้องไห้จ้าแผดเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บแปลบไปทั้งแก้ม รีบลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเพื่อวิ่งหนีผู้เป็นนายที่ไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผา

จ้าวเฟิงฉีได้ทักทายแล้วก็รู้สึกพึงพอใจจึงยืนมองเจ้าตัวกลมที่วิ่งดุกดิกอย่างขวัญเสีย เท่านั้นยังไม่พอ เขายังหัวเราะรื่นเริงอย่างสาสมใจไล่หลังเล็กๆ นั่นไปจนสุดทางอีกด้วย

เสียงหัวเราะก้องกังวานอันสดใสของนายน้อยจ้าวเฟิงฉีวัยห้าขวบในสายตาของเด็กหญิงหลินซูซินวัยสามขวบย่อมกลายเป็นเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายตลอดกาล...

คืนวันผันผ่าน กระทั่งหลินซูซินอายุสิบห้าปีเต็ม

สาวน้อยสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายที่ดำเนินอย่างยาวนานทั้งคืน

ภาพจำฝังแน่นว่าจ้าวเฟิงฉีคือบุรุษใจร้ายที่สุดในใต้หล้ายังคงติดตรึง เพียงแต่นิสัยเย็นชาไร้ไมตรีของเขากลับทำให้นางทึ่ง

สิ่งหนึ่งที่ฝังตรึงในหัวใจนางยามนี้กลับมิใช่คำว่าหวาดหวั่นและขลาดเขลาอีกต่อไป

แต่เป็นรักฝังใจมิอาจลืมเลือน...

หลินซูซิน

บุตรสาวของพ่อครัวแม่ครัวประจำจวนชินอ๋อง

จ้าวเฟิงฉี

บุตรชายคนโตของชินอ๋อง เลือกเส้นทางสายบู๊ฝักใฝ่ยุทธภพ ไม่สนใจงานบุ๋นปกครองเมือง

ติงอี้เทา

เจ้าสำนักยวี้จู๋ ท่านตาทวดของจ้าวเฟิงฉี

เกาหมิง

อดีตชายคนรักของหลินซูซิน

จางจิ่วเม่ย

ญาติสาวฝั่งมารดาของเกาหมิง