บทที่ 2

ในที่สุดการทำหน้าที่เป็นกัปตันบอลลูน พานักท่องเที่ยวชมเมืองเกอเรเมบนท้องฟ้าเป็นเวลาหกสิบนาทีก็ได้สิ้นสุดลง เมื่อถึงเวลานำบอลลูนลงจอดบนพื้นดิน กัปตันคาลมิลก็ส่งสัญญาณให้นักท่องเที่ยวทุกคนได้นั่งยองๆ ลงบนพื้นตะกร้าบอลลูนตามที่ตนเองได้แนะนำในก่อนหน้านี้

“ผมกำลังจะเอาบอลลูนลงจอดบนรถแล้วนะครับ ทุกท่านนั่งลงด้วยครับ”

เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและเพื่อนร่วมทริป ไม่มีนักท่องเที่ยวคนใดขัดคำสั่งของกัปตันคาลมิลแม้แต่คนเดียว เมื่อกัปตันบอกเช่นนั้น ทุกคนก็นั่งลงจับเชือกไว้แน่น ขณะกัปตันคาลมิลค่อยๆ ร่อนบอลลูนลงจอดบนท้ายรถกระบะได้อย่างนุ่มนวลในที่สุด

ทัวร์เมืองเกอเรเมด้วยบอลลูนสิ้นสุดลงแล้ว แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้หลังจากการนำนักท่องเที่ยวขึ้นบอลลูนบินสู่ท้องฟ้าและแตะลงสู่พื้นดินด้วยความปลอดภัย คือการเปิดแชมเปญเพื่อดื่มฉลอง รวมทั้งการแจกใบประกาศให้กับนักท่องเที่ยว เพื่อเป็นหลักฐานแสดงว่า...ครั้งหนึ่งในชีวิต พวกเขาได้มาขึ้นบอลลูนชมความงดงามอันน่าอัศจรรย์ในเมืองเกอเรเม ประเทศตุรกี...

“กัปตัน พวกเราขอถ่ายรูปด้วยครับ”

“ด้วยความยินดีครับ”

กัปตันคาลมิลแย้มยิ้มกว้างกับคำร้องขอของนักท่องเที่ยวคนหนึ่ง ซึ่งอีกหนึ่งกิจกรรมที่ไม่ควรพลาดหลังจากดื่มแชมเปญแล้ว คือการถ่ายภาพร่วมกัน และถ่ายภาพกับกัปตันผู้หล่อเหลาบาดใจสาวๆ อย่างกัปตันคาลมิล

นักท่องเที่ยวที่มีถึงยี่สิบคนต่างก็รุมถ่ายภาพกับกัปตันคนหล่อ ซึ่งคาลมิลไม่มีเบื่อ ไม่มีแสดงอารมณ์หงุดหงิดใจให้เห็น กับการที่นักท่องเที่ยวสาวหลายๆ คน ต่างก็ถ่ายภาพร่วมกับเขารัวเป็นสิบๆ ภาพ

เมื่อให้นักท่องเที่ยวถ่ายภาพร่วมกับเขาจนเป็นที่พอใจแล้ว กัปตันคาลมิลก็เอ่ยขอบคุณนักท่องเที่ยวและกล่าวลาเป็นการทิ้งท้าย

“ผมต้องขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่เลือกใช้บริการบอลลูนของเดอะควีนบอลลูน ผมหวังว่าจะได้รับใช้ทุกท่านในโปรแกรมทัวร์อื่นๆ ของเรา ที่จะพาทุกท่านเที่ยวชมให้ทั่วเมืองเกอเรเมและเมืองใกล้เคียง หากมีข้อผิดพลาดอย่างไร ทุกท่านสามารถบอกกับผมได้โดยตรง หรือบอกกับไกด์ของเราได้เลยครับ สุดท้าย...ผมขอให้ทุกท่านเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ พนักงานขับรถของเราจะส่งทุกท่านถึงหน้าโรงแรมเลยครับ”

“ขอบคุณกัปตันมาก เป็นทริปที่ประทับใจที่สุด”

ไม่ใช่มีแค่นักท่องเที่ยวชาวจีนเท่านั้นที่เดินมาจับมือขอบคุณกัปตันคาลมิล นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ที่ได้รับความประทับใจในทริปนี้ไม่มีลืม ต่างก็เดินมาจับมือ บ้างก็สวมกอดกัปตันเป็นการกล่าวลา ก่อนจะเดินไปขึ้นรถตู้ของบริษัททัวร์ ที่จะส่งพวกเขาถึงหน้าโรงแรมโดยสวัสดิภาพ

คาลมิลคลี่ยิ้มกว้างขณะโบกมือส่งนักท่องเที่ยวทุกคน กระทั่งรถตู้ของบริษัทเคลื่อนตัวออกจากบริเวณที่บอลลูนลงจอดแล้ว ก็เดินไปช่วยลูกน้อง ซึ่งทุกคนกำลังช่วยกันเก็บบอลลูนเพื่อนำไปตรวจสภาพและทำความสะอาดบอลลูนในโรงเก็บบอลลูนอีกครั้ง

แต่เมื่อเห็นพนักงานกิตติมศักดิ์นั่นก็คือบิดาของตนเองนั่นเอง คาลมิลก็อดต่อว่าบิดาเสียงขุ่นด้วยความเป็นห่วงไม่ได้

“คุณพ่อ ทำไมถึงมาช่วยลูกน้องเก็บบอลลูน ทำไมไม่อยู่ที่โรงแรมละครับ”

ไอเดอร์ ผู้เป็นบิดา ซึ่งกำลังช่วยลูกน้องเก็บบอลลูนอยู่ ได้หันมาคลี่ยิ้มให้ พร้อมกับเอ่ยตอบโดยไม่สนใจน้ำเสียงที่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงของกัปตันผู้หล่อเหลา

“ทำโวยวายไปได้ คาลมิล พ่อแค่ช่วยเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้หนักหนาอะไรหรอกน่า ครั้นจะให้พ่ออยู่แต่ในโรงแรมพ่อก็เบื่อแย่ ขอออกมาสูดอากาศ มาดูนักท่องเที่ยวบ้างเถอะ”

“บอกว่าช่วยเล็กๆ น้อยๆ แต่เมื่อสักครู่ผมแอบเห็นคุณพ่อยกโต๊ะที่ตั้งแก้วแชมเปญด้วย โต๊ะใบนั้นหนักเอาการนะครับคุณพ่อ”

คาลมิลขึงตาขณะต่อว่าบิดา เขาไม่อยากให้บิดาต้องลงมือลงแรงทำงานหนัก เพราะมีลูกน้องหลายคนคอยทำงานเหล่านี้ให้อยู่แล้ว

“เออน่า...โต๊ะใบนี้มันไม่ได้หนักมากหรอก”

ไอเดอร์โบกมือว่อน พลางบอกให้ลูกชายเลิกบ่นเป็นหมีกินผึ้งกับการทำงานของตน

“เลิกบ่นได้แล้ว พ่อไม่ได้แก่มากมายจนยกโต๊ะ ยกแก้วไม่ไหว พ่ออายุแค่หกสิบต้นๆ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่นะเว้ย! ไอ้กัปตัน”

คาลมิลแอบกลอกตา แม้จะเป็นจริงดั่งที่บิดาพูดว่าท่านยังแข็งแรงอยู่มากแม้วัยจะล่วงเข้าสู่วัยชราในตอนต้นแล้ว แต่เขาก็อยากให้บิดาพักผ่อนสบายๆ หรืออยู่ดูแลแขกในโรงแรมซะมากกว่า

“ก็ได้ครับ ผมไม่บ่นแล้วครับ แต่ผมจะรอดูว่าคืนนี้จะมีใครบ่นว่าปวดหลัง ปวดเอว และเรียกหาพนักงานนวดให้ไปนวดคลายปวดเมื่อยหรือเปล่า”

คาลมิลเอ่ยติดกลั้วเสียงหัวเราะในตอนท้าย กล้าเอาหัวเป็นประกันว่าบิดาต้องให้พนักงานนวดประจำโรงแรมไปนวดคลายเส้นให้ท่านอย่างแน่นอน

“ไอ้กัปตัน มันรู้ทันพ่อจริงๆ”

ไอเดอร์หันไปบ่นอุบกับลูกน้องซึ่งกำลังช่วยกันเก็บบอลลูนอยู่ และต่างก็พากันหัวเราะร่วนกับการปะทะคารมของพ่อลูกคู่นี้

คาลมิลได้ยินคำบ่นของบิดา ก็แสร้งพูดลอยๆ ว่า “เดี๋ยววันนี้ผมจะอนุญาตให้พนักงานนวดทุกคนลาหยุดพักผ่อนได้ แล้วให้กลับมาทำงานในอีกสองวันข้างหน้า”

“ไอ้กัปตันคาลมิล!” ผู้เป็นบิดาเค้นเรียกลูกชายเสียงดัง ทั้งโกรธทั้งขำที่ลูกชายคิดแกล้งท่าน

ทางด้านของคาลมิลแหงนหน้าหัวเราะร่วนที่แกล้งบิดาได้ ทว่า...ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่อาจใจร้ายกับท่านได้ลงคอ เพราะรู้ว่าบิดามีอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย และมักจะให้พนักงานนวดในโรงแรม นวดรักษาอาการปวดเมื่อยให้ท่านสัปดาห์ละครั้ง

ส่วนพนักงานนวดนั้นก็มีทั้งชาวไทย และชาวรัสเซียที่ได้เข้ามาทำงานเป็นพนักงานนวดในโรงแรมของเขา