ปฐมบท พรหมจรรย์ข้า? ผู้ใดกัน?

สำนักยวี้จู๋

เพราะต้องการฝึกสุดยอดวิชา ซื่อจื่อน้อย จ้าวฉีเสวียน จึงเร่งเดินทางจากจวนชินอ๋องตั้งแต่เมื่อวานขึ้นมายังหุบเขาผนึกมาร การกักตนฝึกฝนเริ่มต้นขึ้นทันทีที่ฝ่าเท้าเหยียบพื้นดินที่นี่

ทว่ามิคาด เกิดเหตุผิดพลาดประการใดก็สุดรู้ หรืออาจเพราะคลั่งไคล้วิชายุทธ์แบบสุดกู่ก็เป็นได้

จึงทำให้จ้าวฉีเสวียนที่คร่ำเคร่งเคี่ยวกรำตนจนเกือบจะฝึกฝนถึงขั้นสุดท้ายกลับกลายเป็นร้อนรุ่มไปทั้งกาย คล้ายถูกไฟแผดเผาจนร่างแทบมอดไหม้

เขาพาเรือนกายกำยำของตนที่รู้สึกเสมือนกำลังจะปริแตกเพราะถูกเปลวเพลิงรุมเร้ากลับเข้าสำนักยวี้จู๋มาทันที

“เร่งปรับสมดุล ผสานหยินหยาง ก่อนธาตุไฟเข้าแทรก”

เสียงทุ้มห้าวของพี่ชายใหญ่จ้าวเฟิงฉีสั่งการอย่างเฉียบคม หลังจากนั้นสติของจ้าวฉีเสวียนพลันขาดสะบั้นลง ครั้นตื่นมาอีกทีกลับพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับสตรีผู้หนึ่ง

ทั้งเขาและนาง ต่างเปล่าเปลือย ทั้งสาบเหงื่อและกลิ่นคาว คละคลุ้งทั่วห้อง

จ้าวฉีเสวียนที่แม้ไม่เคยมีค่ำคืนวสันต์ แต่ไหนเลยจะไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใด

เขาเพิ่งถูกเปิดบริสุทธิ์ร่วมรักกับสตรี!

ชายหนุ่มถึงขั้นกุมขมับ เจ็บแสบไปทั่วแผงอกและแผ่นหลัง ครั้นเอี้ยวตัวก้มมองจึงเห็นเรือนกายตนมีแต่รอยเล็บจิกข่วน

จ้าวฉีเสวียนระงับโทสะได้ยากยิ่ง

ให้ตายเถิด!

นางเป็นใคร บังอาจมาก

ฝ่ามือหนาสะบัดผ้าห่มเปิดออกดังพรึ่บ คิดว่าต้องปลุกสตรีไร้ยางอายให้ตื่นขึ้นมารับโทษทัณฑ์

แต่สตรีผู้นี้กลับยังนอนหลับตาพริ้ม มิรู้เรื่องราว

ถึงกับเป็นดรุณีสะคราญโฉมที่เริ่มแตกเนื้อสาวนางหนึ่ง

บนดวงหน้านวลเนียนอมชมพูระเรื่อแบบมีเลือดฝาดและเนื้อตัวผุดผาดสะอาดตาเผยชัดเจนว่าถูกกระทำอย่างโหดร้าย ทั้งรอยจูบช้ำๆ รอยดูดเป็นจ้ำๆ เกลื่อนกระจายอยู่ทั่วเรือนกาย

จ้าวฉีเสวียนถึงกับอึ้ง ดวงตาคมวูบไหว

คล้ายมองเห็นบัวดอกหนึ่งที่ใกล้จะผลิบาน นวลเนื้อสีขาวอมชมพูระเรื่อนั้นแลดูอ่อนหวานน่าทะนุถนอมยิ่ง ทว่าคนกลับเด็ดกระชากบุปผาที่ยังไม่ทันแย้มบานเต็มที่มาบดขยี้ทำลายเสียสิ้น

เขาเลื่อนสายตามองสำรวจทั่วตัวนางอีกคราตั้งแต่ด้านบนที่มีเรือนผมนุ่มลื่นน่าสัมผัสแผ่สยายลงเบื้องล่าง จากเนินอกอวบตึง เอวคอดกิ่ว หน้าท้องแบนราบ เนินเนื้อบุปผาชุ่มฉ่ำ ปลีกน่องขาวอร่ามงามตา ทุกส่วนไม่มีที่ใดไม่มีริ้วรอยจากการขบกัดดูดเม้ม

ฉับพลันหัวใจชายหนุ่มพลันเต้นกระหน่ำรุนแรง เมื่อเห็นหยาดโลหิตพรหมจรรย์เด่นชัด

จ้าวฉีเสวียนยิ่งมองให้รู้สึกยิ่งปวดศีรษะ

บุรุษกุมขมับหนักมือกว่าเก่า

เขารังแกสตรีโดยไม่รู้ตัว

ท่ามกลางความคิดวกวนสับสน บนเตียงนอนหนานุ่ม หญิงสาวร่างเปลือยชุ่มเหงื่อยังคงหลับใหลทอดกายงามระหง

ชายหนุ่มมองอย่างเย็นชา ทว่าลึกๆ ในแววตากลับแฝงความระมัดระวังในที

เมื่อคืนเป็นเขาเองที่ติดอกติดใจจนหยุดกลางคันมิได้ ต่อให้ย้อนเวลากลับไป คาดว่าตนก็คงมิอาจยั้งใจให้หยุดลงอยู่ดี

*

*

*

*

แนะนำตัวละคร

จ้าวฉีเสวียน

ชินอ๋องซื่อจื่อ เป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี เป็นบุรุษที่เอาแต่ใจ ไม่ค่อยใส่ใจใครเท่าที่ควร

หวงลี่ฟาง

คุณหนูตระกูลใหญ่ที่โชคชะตาพลิกผัน กลายเป็นสาวงามอุ่นเตียงของชินอ๋องซื่อจื่อ นิสัยเรียบง่าย สงบสุภาพ นุ่มนวลอ่อนหวาน ยอมรับทุกชะตากรรมนำพา

จ้าวเฟิงฉี

ท่านประมุขสำนักยวี้จู๋อันยิ่งใหญ่

รุ่ยเหยียน

นายหญิงใหญ่แห่งหูเตี๋ย อดีตคือหญิงแพศยา ทิ้งลูกทิ้งสามี หนีตามชายชู้

จ้าวเล่อเสีย

น้องสาวของจ้าวฉีเสวียน นิสัยใจร้อนวู่วาม  ยึดมั่นคุณธรรม