บทที่ 7 ผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อ

10 นาทีต่อมา——

แลมโบกินีลดความเร็วลงเพื่อเข้าลานจอดรถ

ที่นี่คือที่พักของกรินทร์ นายแพทย์ส่วนตัวของเขา และเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่ภีมพลไว้ใจที่สุด

หลังจากส่งตัวอย่างให้เขา ภีมพลก็นั่งรอผลที่โซฟาอย่างอดทน และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ความรักและความสัมพันธ์ที่เขามีกับเธอเมื่อ 7 ปีก่อนลอยเข้ามา......

เมื่อนึกไปถึงรายละเอียดบางอย่าง ในร่างกายของเขาก็ร้อนระอุขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุและนิ้วเรียวยาวก็ยกขึ้นมาถูจมูก

10 นาทีต่อมา——

กรินทร์ที่สวมเสื้อคลุมยาวสีขาวเดินออกมาพร้อมกับยื่นผลการพิสูจน์ 2 ใบในมือให้กับเขา “คุณภีม คุณลองดูสิ”

ภีมพลยื่นมือออกไปรับ เขากวาดสายตาคมกริบมองดูเนื้อหาด้านบนและในที่สุดก็ถึงบรรทัดสุดท้าย——

ความน่าจะเป็นของการเป็นบิดา 99.9999999%

ก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่การคาดเดา แต่ตอนนี้มีหลักฐานอย่างแท้จริงแล้ว ดังนั้นความรู้สึกของภีมพลจึงเกิดการเปลี่ยนแปลงไป ทั้งประหลาดใจและไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไร

เมื่อตอนที่ผลออกมา กรินทร์เองก็ประหลาดใจมากเช่นกัน

ทุกคนในโลกต่างรู้ดีว่าคุณภีมไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับผู้หญิงเลย นอกจากนั้น เขายังเย็นชาและไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอีกด้วย

ผู้หญิงคนไหนกันนะ ที่เข้าใกล้เขาได้? แถมยังมีลูกกับเขาอีกต่างหาก?

“ขอบคุณนะ” ภีมพลแตะไหล่เขาเบาๆ แล้วเดินจากไป

กรินทร์มองไปยังแผ่นหลังที่เดินจากไป นานมาแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกถึงเรื่องฉับพลันอะไรเช่นนี้

สวรรค์!

นี่มันข่าวใหญ่มากๆ เลยนะเนี่ย! !

แลมโบกินีขับกลับไปที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

ภีมพลถือผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อทั้ง 2 แผ่นไว้ เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องคืนนั้นของเมื่อ 7 ปีก่อน และยังนึกไปถึงผู้หญิงคนนั้น ที่ไม่รู้ว่าคือโชคดี หรือ โชคร้ายของเธอ

ตอนนั้น เขาจงใจทิ้งแหวนเอาไว้ให้วงหนึ่ง แต่เธอกลับไม่ยอมมาหาเขาเลย!

สิ่งนี้เพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ภีมพลสรุปได้ว่า เธอไม่เหมือนกับคนทั่วๆ ไป

ผู้หญิงที่ชื่อนภาลัยคนนี้ เป็นคนเดียวที่เขาเข้าใกล้เธอแล้วไม่รู้สึกรังเกียจ เรื่องนี้ แม้แต่ตัวภีมพลเองก็ยังไม่สามารถอธิบายได้ว่าเป็นเพราะอะไร

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปยังเบอร์หนึ่ง จากนั้นจึงสั่งด้วยเสียงเบาๆ “หาข้อมูลของผู้หญิงที่ชื่อนภาลัยให้ผมหน่อย เธออาศัยอยู่ที่หมู่บ้านซันไลต์ และผมต้องการข้อมูลทั้งหมดของเธอ!”

ระหว่างทางกลับบ้าน ภีมพลก็ยอมรับความจริงที่ว่ามีเด็กสองคนนั้นอยู่

เมื่อกลับมาถึงวิลล่า สิ่งแรกที่เขาทำก็คือเปลี่ยนนาฬิกาโทรศัพท์ที่ข้อมือของเด็กๆ ให้เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่สุดแสนจะเท่

เมื่อปิดนาฬิกาลงและไม่มีสัญญาณ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องร้อนใจและมาถึงที่นี่แน่ๆ

ณ หมู่บ้านซันไลต์

นภาลัยนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่ว่าจะนอนอย่างไร เธอก็นอนไม่หลับ เธอจึงมาพิงอยู่ที่ใต้ต้นซากุระด้วยความโกรธและเด็ดกลีบดอกไม้สีชมพูอันสวยงามซ้ำแล้วซ้ำเล่าประหนึ่งว่ากำลังระบายความโกรธที่มีต่อภีมพล

เมื่อนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่อยู่ร่วมกันกับเด็กๆ มาตลอด 6 ปี เธอก็ไม่สามารถหลับตาลงได้

เธอจะเต็มใจได้อย่างไรในเมื่อดวงใจของเธอถูกแย่งไป?

คาดไม่ถึงเลยว่า พอจะโทรเข้าไปที่นาฬิกาโทรศัพท์ของเด็กๆ ก็กลับปิดเครื่องไปซะอย่างนั้น! นิสัยไม่ดีกันหมดเลย! พอมีพ่อก็ลืมแม่!

ไหนเคยสัญญาไว้ว่าจะไม่ปิดเครื่องตลอด 24 ชั่วโมงไง ไม่รู้ว่าเพราะโดนขมขู่บีบบังคับหรือเปล่าเนี่ย!

ข่มขู่บีบบังคับ?

การคาดเดานี้กลับเข้ามาในหัวของนภาลัยอีกครั้งและเธอก็ได้ข้อสรุปที่น่าตื่นตาตื่นใจ : ภีมพลไม่คิดที่จะให้เด็กๆ กลับมาแล้ว!

“สาวิน” อยู่ๆ เธอก็ตื่นตระหนกและพุ่งเข้าไปในบ้านไม่ไผ่พร้อมทั้งตะโกน “ฉันจะเข้าไปในเมืองนะ! ไปก่อนนะ!”

“อาจารย์! อย่าเพิ่งทำอะไรหุนหันพลันแล่น! รออีกสักหน่อยเถอะ!”

“รอไม่ได้แล้ว!”

นภาลัยเข้ามาในเมืองด้วยความหุนหันพลันแล่น เธอเดาว่า ภีมพลจะต้องไม่พาเด็กๆ ไปที่บริษัทแน่ๆ คงจะต้องไปที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าอย่างแน่นอน

เขาคือพ่อของเด็กๆ เพราะฉะนั้นเขาอยู่ที่ไหน นภาลัยจึงรู้ชัดอย่างกระจ่างชัดอยู่แล้ว

นภาลัยสงบสติอารมณ์และคิด แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะกลัวว่าถ้าหากเด็กๆ ไม่ยอมกลับไปกับเธอล่ะ จะทำอย่างไรดี?

แล้วถ้าเกิดภีมพลไม่ยอมปล่อยเด็กๆ ไป จะทำอย่างไรดี? ในที่ของเขา เขาจะต้องรวมพลังกันแน่ๆ!

เธอคิดหาวิธีที่จะเชื่อถือได้มากไปกว่าการขโมยเด็กไม่เจอ!

ใช่! ขโมย!

ณ เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า วิลล่าที่ภายในสดใสพร่างพราว

ภีมพลแนะนำฐานะของเด็กๆ ต่อพ่อบ้านและเหล่าคนใช้อย่างยิ่งใหญ่

“สวัสดีครับ/ค่ะ คุณชายแชมป์! สวัสดีครับ/ค่ะ คุณหนูขวัญข้าว!”

ทุกคืนยืนเรียงแถวคำนับเด็กๆ ด้วยความเคารพ ทุกคนรู้สึกดีใจแทนคุณภีมและตระกูลกงพลีจากใจจริง!