เปลวไฟ : EP.7 เจอกันอีก

เปลวไฟ NC

EP.7

?..“ใยไหม”..?

ปึก! อุ้ย “ขอโทษค่ะ”ในขณะที่เรากำลังรีบเพราะว่ามาซื้อของที่ห้างนั่นแหละแล้วไปเดินชนใครก็ไม่รู้เลยรีบเอ่ยคำขอโทษก่อนที่จะเงยมองหน้าเขารู้แหละว่าเขาเป็นผู้ชายเพราะว่าเราก้มอยู่เห็นรองเท้าเขาแล้วแต่พอเงยหน้ามองเขาเท่านั้นเองจึงทำให้เราจำได้ว่าผู้ชายคนนี้เคยช่วยเราออกมาจากแฟนเก่าคือพี่ภาคินที่ผับในวันนั้นเขาชื่อคุณเตชินทำไมหัวใจเราถึงสั้นแบบนี้นะเมื่อได้เห็นหน้าคุณเตชินเขายิ้มให้กับเราด้วย

“เจอกันอีกแล้วนะครับทำไมเดินไม่ดูเลย”

“ขอโทษค่ะใยไหมรีบจริงๆคุณมาเที่ยวหรอคะ”

“มาหาอะไรทานครับแล้วรีบไปไหนหรอ”

“รีบมาซื้ออะไรหลายๆอย่างค่ะแต่ก็เสร็จแล้วแหละ”

“อย่างนั้นเราไปทานข้าวกันไหมครับ”คือๆเขาชวนเราไปทานข้าวมันไม่ได้เสียหายอะไรนี่อีกอย่างก็อยู่ในห้างด้วยเรายิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้เขา

“ครับทานอะไรดี”

“อะไรก็ได้ค่ะ”

“ครับผมอย่างนั้นผมช่วยถือก่อนนะ”เขาก็มาหยิบถุงของที่มือของเราแล้วก็ยิ้มก่อนที่จะพาเดินมาที่ร้านอาหารเป็นโซนอาหารธรรมดาในห้างนั่นแหละแล้วเขาก็สั่งข้าวเราเองก็สั่งข้าวเที่ยงกันคนละจานง่ายๆอาหารจานเดียว

“ขับรถไวเหมือนกันนะ”อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นขับรถไวเหมือนกันหมายความว่ายังไงเราก็งงก่อนที่จะมองหน้าเขา

“ขับรถไวหมายความว่ายังไงหรอคะ”

“นี่ไม่รู้ตัวเลยหรอถ้ามีคนแอบตามก็คงไม่รู้สินะ”หรือว่าในคืนนั้นเขาขับรถตามเราจนมาถึงที่บ้านทำไมเราถึงไม่รู้ตัวเลยล่ะ

“คืนนั้นคุณขับรถไปถึงที่บ้านหรอคะ”

“ใช่ครับผมเป็นห่วงก็เลยตามไป”

“ขอบคุณนะคะ”!!

“อย่างนั้นในวันนี้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยนะผมชื่อเตชินอายุ 28”

“ค่ะฉันชื่อใยไหมอายุ 25 ยังไม่เต็ม”

“โสดใช่ไหม”

“อืม...”เรามักจะเงียบถ้าผู้ชายถามว่าโสดไหมถ้าบอกว่าโสดเขาก็จะจีบอะไรแบบนี้ไง

“ไม่โสดก็ต้องโสดแหละ”

“เอ้าแบบนี้ได้หรอคะ”

“แล้วผู้ชายคนนั้นยังตามวุ่นวายอยู่ไหม”

“ไม่คะ”

“ดีแล้วแหละผมหวง”

“เดี๋ยวๆคุณเตชินคุณพูดอะไรคะเนี่ยเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“อ้าวหรอก็หวงไว้ก่อนไงอนาคตเราอาจจะคบกันก็ได้ใครจะไปรู้ผมออกจากหล่อฮ่าๆ”

“แหวะหลงตัวเอง”

“นั่นไงเห็นไหมขนาดยังไม่ครบก็จะท้องแล้ว”

“คุณเตชิน”

“ฮ่าๆหยอกๆ” ในขณะที่เรากำลังนั่งทานข้าวกับเขาอยู่คุยกันไปด้วยก็สนุกดีนะเขาเป็นผู้ชายที่ดูไม่ออกนึกจะโหดก็โหดนึกจะตลกก็ตลกซึ่งแตกต่างจากคนเมื่อคืนแต่เราไม่ได้ปล่อยตัวปล่อยใจอะไรขนาดนั้นอีกอย่างเราไม่อยากรักใครในความรู้สึกของเรานะมันกลัวกลัวว่าจะเป็นเหมือนที่แฟนเก่าเราเป็นกลัวว่าเราจะถูกทิ้งจึงทำให้เราปิดกั้นทุกคน

“ไหม”กำลังเดินออกจากร้านอาหารเพื่อที่จะกลับไปลานจอดรถออกมากับคุณเตชินนั่นแหละมีเสียงผู้ชายเรียกเราจึงทำให้เราหันหลังกลับไปมองเป็นพี่ภาคินเขาเดินตามเราออกมา

“พี่ภาคิน”

“พี่มีอะไรจะคุยกับไหม”

“แต่ไหมไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ค่ะขอตัวนะคะ”

“พี่ยังรักไหมและเฝ้ารอใหม่อยู่นะขอโทษที่พี่ทำไม่ดีในวันนั้น”

“ขออนุญาตนะครับผมไม่อนุญาตให้แฟนของผมไปคุยกับแฟนเก่าไปไหมกลับบ้านกัน”คุณเตชินเดินมาหาเราพร้อมกับจับแขนเราก่อนที่จะหยิบกุญแจรถจากมือเราและก็เปิดประตูรถให้เราเข้าไปนั่งก่อนที่จะอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วขับรถออกพี่ภาคินเขาได้เพียงแต่มองเราเองก็หันมองเขาเช่นกันดีใจที่ได้กลับมาเจอเขาอีกครั้งแต่ไม่ได้คิดว่าจะกลับไปคืนดีกันมันก็ผ่านมานานแล้วอีกอย่างเราไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันขนาดนั้นอาจจะเสียใจแล้วก็กลัวในเรื่องความรักก็เถอะ

“เห้อตามไม่เลิก”

“แล้วคุณขับรถไหมออกมาแบบนี้คงจะกลับยังไงคะ”เราหันหน้ากลับไปมองคุณเตชินที่ขับรถของเราอยู่ก็รถเขาอยู่ที่จอดรถของห้างเมื่อกี้นี้ไง

“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวให้เพื่อนไปรับว่าแต่จะไปไหนหรอหรือว่ากลับบ้าน”

“จะกลับบ้านค่ะตอนพรุ่งนี้มีงานเช้า”

“ดีใจด้วยนะแล้วจะเรียนต่อไหม”

“คุณรู้ได้ยังไงคะ”เหมือนกับเขารู้ว่าเราเรียนจบแล้วไงในคำถามของเขา

“ก็บอกแล้วไงว่าผมใส่ใจ! ในบางครั้งอาจจะมีอะไรที่ทำให้เรารู้จักกันมากกว่านี้ก็ได้”

“คะ”หลังจากนั้นเขาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเรานั่นแหละแล้วก็ให้เราเปลี่ยนขับเข้าบ้านเองและเพื่อนของเขาก็ขับรถมารับเหลืออีกไม่กี่วันจะถึงงานรับปริญญาของเราแล้วในวันนี้ที่เรากลับบ้านแล้วก็ยิ้มกลับบ้านตลอดทางเลยแหละทำไมเวลาเราเจอคุณเตชินและเราต้องยิ้มโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยนะเราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อยนี่นั่นคือคำพูดของเราที่พยายามพูดกับตัวเอง

“วันนี้ยิ้มมาตั้งแต่ไกลเลยไปเจออะไรมาเหรอลูกสาว”เมื่อม๊าเดินออกมาหาเราพร้อมกับคำถามนี่เรายิ้มมาตั้งแต่ไกลจริงๆหรอเนี่ย

“งื้อม๊าไม่มีอะไรสักหน่อยค่ะ”

“หรอคะแต่สีหน้าของลูกสาวมันฟ้องเลยนะไปเจอใครมาเนี่ยหรือว่าไปเจอคนถูกใจมา”

“ไม่ใช่สักหน่อยค่ะใยไหมซื้อขนมมาฝากด้วยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะลูกแล้วรอคุณพ่อกับน้องกลับมาแล้วเราไปทานข้าวนอกบ้านกันวันนี้พ่อดินนัดดินเนอร์ครอบครัว”

“จริงหรอคะ”

“ใช่เเล้วโทรบอกน้องชายด้วยนะห้ามเลทห้ามเบี้ยวไม่อย่างนั้นโดนดีแน่”

“ได้เลยค่ะเดี๋ยวใยไหมจัดการให้”บอกเลยว่าตั้งแต่เล็กจนโตครอบครัวของเราสมบูรณ์แบบทุกอย่างไม่เคยทะเลาะวิวาทกันแล้วก็รักกันดีมากสุดๆแล้วเราก็มีความสุข