ผมลืม

พลันเสียงหวานของหญิงสาวแสนเซ็กซี่ที่ ‘ กิน ’ เขาคาสระว่ายน้ำก็ดังสวนขึ้น

“ ยังไม่เสร็จอีกเหรอคะอัคคี วีด้ารอคุณนานแล้วนะที่รัก ” ก่อนเธอจะขึ้นจากสระแล้วเดินนวยนาดตรงมายังทั้งคู่ แล้วเบียดหน้าอกหน้าใจลูกเท่าแตงโมขนาดห้าร้อยซีซีที่หมอมอบให้ที่หุ้มห่อด้วยบิกินี่สีแดงเพลิงไม่มิดเข้ากับแขนแกร่ง

อวัศยาปรายตามองนางแบบสาวลูกครึ่งทรงโตคนนั้นก่อนจะก้มหลบ

ใช่เธอจริง ๆ วีด้า หนึ่งในบ้านน้อยของคุณพ่อจิตใจทำด้วยอะไรนะ ถึงได้กล้ามาเริงรักกับผู้ชายคนใหม่ในสถานที่ที่เคยเป็นของพ่อ แล้วดูสิ ทั้งที่เจอเธอที่เป็นลูกสาวคุณพ่อแทนที่จะละอายใจ กลับเป็นเธอที่ต้องหลบสายตาแทน

“ ทำไมนานจังล่ะคะที่รัก ไหนว่ามาทักทายแป๊บเดียว วีด้าหิวคุณแล้วนะคะ ” เธอออดอ้อนหนุ่มข้าง ๆ มือน้อยลูบไล้ไปบนแผงอกแกร่งแล้วต่ำลงมายังกล้ามท้องหกลอนงามนั้น

“ ผมมีปัญหานิดหน่อยน่ะ ” เขาหันไปบอกแม่คู่ขา

“ ปัญหาอะไรเหรอคะ ”

“ ผู้หญิงคนนี้บอกว่าเคยรู้จักผม ” อวัศยาเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างมีความหวัง

“ แต่ผมไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน ” ยิ้มที่กำลังจะคลี่แย้มเหือดหายโดยพลัน

“ อ๋อ เธอคนนี้ชื่ออวัศยา ชื่อเล่นชื่อหมอก เป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยอิทธิที่พึ่งล้มละลายจนหมดเนื้อหมดตัวแล้วนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อไฟแรงอย่างคุณมาเทคโอเวอร์ต่อ ไงล่ะคะ คุณอัคคี ” ปากอวบอิ่มที่แต่งแต้มสีแดงอธิบายอยู่ริมใบหูของเขา ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม

“ อ๋อ ลูกสาวของเสี่ยอิทธิที่ผมให้คนไปตามมานี่เอง ขอโทษด้วยที่เสียมารยาทไม่ได้ทักทายกันตั้งแต่ทีแรก นึกว่าเป็นคนรับใช้ในบ้านอีกคน ขอสวัสดีอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะครับคุณ เอ่อ... ชื่ออะไรนะ ผมลืม ”

ผมลืม... เหมือนเขาพยายามเน้นคำนี้ด้วยสายตาที่แปลกพิลึกคล้ายหยามเหยียด

“ เธอชื่อหมอกค่ะ ” วีด้าเป็นคนตอบแทน ทว่าเจ้าของชื่อรีบสวนขึ้น

“ อวัศยาค่ะ ฉันชื่ออวัศยา ” วีด้ายักไหล่แล้วหัวเราะร่วน

“ แหม ไม่เห็นจะต้องเรียกชื่อจริงให้มากความ กลัวมันจะไม่ไฮโซหรือไง เรียกสั้น ๆ ก็พอมั้ง ” คราวนี้เป็นอวัศยาที่แค่นยิ้มออกมาบ้าง

“ ชื่อหมอก เอาไว้ให้คนสนิทและคนในครอบครัวเรียกเท่านั้นค่ะ ” ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นไปหาคนที่บอกว่า ‘ ไม่รู้จัก ’

“ ต้องขอประทานโทษคุณอัคคีด้วยนะคะที่เสียมารยาท เผอิญฉันจำผิดน่ะค่ะ ”

“ ผมไม่ถือสาหรอก เรื่องไร้สาระ ”

“ ขอบคุณมากนะคะที่ไม่ถือสา และขอบพระคุณมากไปกว่านั้นที่กรุณาให้ที่ซุกหัวนอนฉันกับพ่อ แต่ฉันรับรองว่าทันทีที่หางานได้จะรีบย้ายออกไปจากที่นี่ทันที ไม่อยู่รบกวนคุณนาน ” ชายหนุ่มหัวเราะร่วน

“ ไม่เป็นไร คุณสามารถอยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการ เพราะเรือนคนใช้ว่างตั้งหลายหลัง ผมไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ ไอ้จะให้ไล่ที่คนกำลังเดือดร้อนน่ะ ผมทำไม่ลงหรอก ไม่ได้ใจหมาขนาดนั้น ”

“ ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะ รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณมามากพอแล้ว ” เธอว่าก่อนจะรีบหมุนตัวหันหลังให้ แล้วเดินจากไปในทันที

รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าคมสันจางหายไป คิ้วเข้มขมวดมุ่นมาแทนที่ กรามได้รูปถูกขบจนเป็นสันนูน

“ ที่รักขา ไปต่อกันเถอะนะคะ วีด้าหิวแล้ว อยากขี่คุณจังเลย ” สาวเซ็กซี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยั่วยวน พลางล้วงมือลับหายเข้าไปยังขอบกางเกงว่ายน้ำสีขาวเพื่อกอบกุมดุ้นลำยิ่งใหญ่ใต้ล่างนั้น ทว่าเขาจับแขนเธอไว้ก่อนผลักออกห่างอย่างไม่ใยดี

“ พอ ผมไม่มีอารมณ์ ! ” แล้วเดินหนีเข้าบ้านไปดื้อ ๆ ทิ้งให้วีด้าที่อารมณ์ค้างเติ่งยืนกระทืบเท้าพลางก่นด่าอย่างหงุดหงิด

“ ไม่มีอารมณ์ยังไงวะ ก็มันยังทั้งแข็งทั้งใหญ่แบบนั้น แล้วทิ้งให้ฉันแฉะอยู่อย่างนี้เนี่ยนะ ”

“ ลงมาเล่นน้ำให้หายแฉะด้วยกันมา ” สองสาวที่อยู่ในสระตะโกนเรียก พวกเธอเป็นเพื่อนนางแบบของวีด้าที่มีวิธีการหาลำไพ่พิเศษเช่นเดียวกันคือ การเป็นคู่นอนหรือบ้านเล็กบ้านน้อยของนักธุรกิจรวย ๆ

วีด้ากระโจนลงสระ แต่ก็ยังมิวายบ่น

“ อะไร ๆ ก็ดี ทั้งหล่อ ทั้งใหญ่ เงินถึง แต่น่าจะเป็นไบโพล่าร์ เปลี่ยนอารมณ์โคตรไว ”

“ เอาน่า มีเงินให้ถลุงก็ดีแล้ว ไปซื้อกินเอาแก คืนนี้บาร์โฮสกัน จะเอาแซ่บเบอร์ไหน จัดเลยเพื่อน ” เพื่อนอีกคนว่า นั่นทำให้วีด้ายิ้มออก