บทที่ 3 ผู้ชายเผด็จการ

เจ้าหล่อนได้แต่นั่งบิดตัวไปมาด้วยความรำคาญคนโตโตที่พยายามกระแซะเข้าหา พอผลักออกก็เด้งกับทุกครั้ง จนตอนนี้ได้แต่ถอนหายใจเข้าออกอย่างใช้ความคิด เมยานีไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้ดีหรือเลว เพราะยังไม่อาจรู้ได้ เพิ่งรู้จักกันควักเงินให้ตั้งล้าน แล้วเธอจะเอายังไงต่อ จะเล่นกับหนุ่มใหญ่หรือจะถอยก่อนที่ตัวเองจะเสียเปรียบไปมากกว่านี้ แต่อีกใจก็บอกให้ลองรู้สักตั้ง อยากรู้เหมือนกันว่าหากเธอไม่สนใจแล้วบุรุษหนุ่มจะทำเช่นไร

“คิดอะไรอยู่ดุ๊กดิ๊ก” ถามด้วยความอยากรู้ เมื่อเห็นเจ้าหล่อนนั่งนิ่งอยู่นานแล้ว ในหัวของเธอต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงได้คิ้วขมวดแบบนี้

“เรื่องของฉัน จะจีบฉันต้องใจป๋าหน่อยนะไอ้เครา ฉันไม่ใช่หมูที่จะยอมง่ายๆ ว่าแต่กระเป๋าหนักพอรึเปล่า” หล่อนคิดผิดที่ท้าทายคนอย่างนายหัวอติคม เพราะคนที่จะพ่ายแพ้นั้นจะเป็นเธอเอง

“ฮึฮึ อยู่แล้ว พี่ป๋าอยู่แล้วดุ๊กดิ๊กจ๋า ไปอาบน้ำกันได้รึยัง เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะพาไปแนะนำกับคนงานในตำแหน่งนายหญิง” พูดจบก็ฉุดดึงร่างเล็กลากไปยังห้องน้ำทันที แม้ว่าเจ้าหล่อนจะดิ้นขัดขืนก็ตาม

“กรี๊ดดดด นั่นนายจะทำอะไร ไอ้โรคจิต ลามก...”ร้องออกมาด้วยความตกใจจะวิ่งออกมา แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าไว้

“ผัวเมียกันเขาไม่อายกันนะเมียจ๋า...”

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำชายหนุ่มก็ปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ แล้วรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกเพียงมือเดียว อีกมือดึงรั้งคนตัวเล็กไว้ แม้จะลำบากก็ตาม แต่ตอนนี้ร่างเปล่าเปลือยกำยำก็อวดโฉมต่อหน้าของเมยานีเรียบร้อย แต่คนตัวเล็กเอามือปิดตาไว้

“ไม่มองมันจะรู้ได้ไงว่าพี่แข็ง....แรง...ถึงจะแก่ก็แซ่บนะหนู...” มืออีกข้างที่ว่างยกมาเปิดตาคนตัวเล็กออก เจ้าหล่อนก็เหมือนรู้ทันรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

“นายมันบ้าไปแล้ว ฉันบอกเมื่อไหร่จะเป็นเมียนาย แล้วก็....”

เอ่ยอึกอักเมื่อตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ รู้แต่ว่าเสียงหัวใจของเธอดังกว่ากองยาวก็ว่าได้ ทำไมต้องตื่นเต้นด้วย ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่เห็นผู้ชายเปลือย แต่มันต่างกันตรงมันขยับได้ไม่ใช่ในหนังสือเหมือนที่เคยดูผ่านตา

“แล้วก็อะไร เอาไปตั้งหนึ่งล้านอย่างน้อยน่าจะมาอาบน้ำถูหลังให้ผัวบ้างนะดุ๊กดิ๊ก พี่ยังไม่เร่งบังคับเอาตอนนี้หรอก แต่ก็ไม่แน่ถ้าดื้อรั้นพี่อาจจะอยากกำราบม้าพยศก็ได้นะ”

ร่างเล็กสะดุ้งตัวด้วยความตกใจ เมื่อตอนนี้เขายืนแนบชิดกับเธอ ซึ่งไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ตอนไหน พอจะถอยหนีก็ไม่ทัน เมื่อเขากอดรั้งเธอไว้ แล้วใบหน้างามก็ซับสีแดงระเรื่อขึ้นด้วยความเขินอาย เมื่อตอนนี้ในหัวของเจ้าหล่อนดันคิดภาพมโนไปไกลเสียแล้ว

“เขินเหรอดุ๊กดิ๊ก” มือหยาบกร้านเชยคางมนแหงนเงยขึ้นสบตาตน แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าแดงระเรื่อ ถ้าเธอเขิน เธออาย แสดงว่าเจ้าหล่อนต้องหวั่นไหวไปกับเขาบ้างแหละ

“มีใจก็บอกมา อย่าทำหน้าแดงแบบนี้เดี๋ยวจับทำเมียในห้องน้ำไม่รู้ด้วยนะดุ๊กดิ๊ก” เสียงพร่าเอ่ย ก่อนจะจูบหน้าผากมนคนตัวเล็กกว่าตน และนั่นแหละดึงความเป็นตัวเองของหล่อนกลับมาได้

“ว่าไงนะไอ้เครา มันจะไม่มีวันนั้นหรอก นายจูบฉันอีกแล้วนะ” ตีหน้านิ่งขึงโกรธทันที เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังพ่ายแพ้ต่อหนุ่มใหญ่

“เรียกพี่คมสิจ๊ะ เราต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกที่จะเกิดมา” ปากพูดมือนั้นก็ทำหน้าที่ลูบไล้ตามเรียวแขนเล็ก ไล่ลงมายังก้นงอน ก่อนจะบีบมันแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว

“อุ้ย! นายทำไมลามก ทะลึ่งแบบนี้ ไหนบอกแค่อาบน้ำไง ถ้าจะอาบก็ไปอาบสิ” บอกพร้อมปัดมือใหญ่ออกจากก้นตน

“ล้านหนึ่งนะดุ๊กดิ๊ก มันต้องมีพอหอมปากหอมคอบ้างแหละ อาบก็อาบ แต่อาบด้วยกันใต้ฝักบัวไหม ถอดชุดสิไม่ดีกว่าพี่ถอดให้ดีกว่าจะได้รวดเร็ว ดุ๊กดิ๊กว่าห้องเราควรมีอ่างอาบน้ำไหม เราจะได้แช่น้ำปล้ำทำเจ้าตัวเล็กไง”

เรื่องคิดเองวางแผนอนาคตอติคมเก่งนักแล ไม่ให้คิดวางแผนคงไม่ได้ ก็คนมันอยากมีลูก อยากอวดทุกคนว่าตัวเองก็มีน้ำยา และที่สำคัญมีเมียเด็กด้วย อันนี้ความภูมิใจยิ่งกว่าได้ทองเป็นตัน

“ฉันไม่อาบ นายจะอาบก็อาบคนเดียวสิ ฉันจะถูหลังให้”

แม้ตอนนี้จะอายกับเรือนร่างที่ยังหนุ่มยังแน่นเปลือยเปล่าของบุรุษ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้ ผิวสีเข้มครามแดดของเขามันเซ็กซี่ มันดึงดูดจนอยากเอามือลูบไล้สัมผัสอกแน่นๆ ตรงหน้า แต่ก็ทำได้แค่คิด เมื่อตอนนี้เธอต้องเล่นตัวเพื่อหลอกเอาเงินของคนอวดรวย

“ไม่เอา พี่อยากให้เราเรียนรู้ร่างกายกัน” ไม่ยอม ยังไงก็ต้องเสมอกัน เขาถอดหมดแล้วหล่อนต้องถอดสิ เรื่องอะไรจะยอมเสียเปรียบฝ่ายเดียว แถมแก้มนั้นก็น่ากัดชะมัด จะแดงน่าเอ็นดูไปไหน

“ฉันเป็นวันนั้นของเดือน” ตอบอย่างอายๆ ก็เธอเพิ่งเป็นเมื่อเช้า แถมมาแรงด้วย มายังกับเขื่อนแตกเลยแหละตอนนี้

“วันนั้นของเดือน มันคือวันอะไร ทำไมพี่ไม่เคยเป็นเลย” ถามอย่างสงสัย ด้วยไม่รู้คำศัพท์ที่ผู้หญิงเขาเรียกกัน

“ฮ่าๆ” หล่อนหลุดขำออกมาทันที ยิ่งเห็นคิ้วของเขาชนกันก็ยิ่งขำ คือเขาไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่ามันหมายถึงอะไร

“ขำทำไมครับเมียจ๋า...” ถามหน้าตาใสซื่อ

“นายไม่รู้จริงๆ เหรอมันคืออะไร ฉันเป็นประจำเดือน ผู้หญิงเราจะเรียกว่าวันนั้นของเดือน ไม่ก็วันเบาๆ ภาษาชาวบ้านเป็นเลือดน่ะรู้จักไหม”

ไขข้อสงสัยให้คนตัวโตฟังพลางเหลือบสายตาลงต่ำ แล้วก็ต้องเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นความใหญ่โตกลางหว่างขาชายหนุ่มกำลังตื่นตัวเด้งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก

“ไม่เป็นไร อาบด้วยกันได้ เลือดเมียก็เหมือนเลือดผัว ผัวไม่รังเกียจหรอก” ยังคงหน้ามึนต่อไป

“แต่ฉันอาย คุณอาบเถอะนะ ให้เวลาฉันหน่อยนะคะพี่คมขา...” เมื่อคิดว่าพูดไปก็มีแต่ยาว ยังไงคนดื้อก็ต้องดื้อดึงเอาจนได้ จึงเปลี่ยนมาเป็นอ้อนเสียงหวานด้วย

“เรียกใหม่สิจ๊ะเมียจ๋า...” บอกพร้อมกับยกมือขึ้นป้องหูตัวเองให้หล่อนเรียกอีกครั้ง ฟังแล้วชื่นใจยังไงไม่รู้ มันต่างจากสาวๆ บริการที่เรียก เพราะมันเป็นเสียงที่ออกมาจากปากของคนที่หมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่าจะเป็นคู่ชีวิตตน

“พี่คมขา...อาบน้ำนะคะ เดี๋ยวมีนถูหลังให้ค่ะ” ยิ้มหวานอย่างเอียงอาย

“ได้สิจ๊ะ แหม! รู้ด้วยพี่ชอบให้เมียเรียกแบบนี้ น่ารักจริงๆ เมียพี่คม จุ๊บ!” ชมเสียงใสพร้อมก้มลงหอมแก้มนวล

“คนบ้า...อาบน้ำเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาอยู่ในห้องน้ำนานเลย....เพราะมันอาจจะทำให้ฉันเสียตัวได้” ท้ายประโยคหลุดหายเข้าไปในลำคอ

“โกนหนวดเคราให้ด้วยนะครับ พี่ไม่อยากเป็นโจร เป็นไอ้หนวด ไอ้เครา แต่อยากเป็นพี่คมสุดหล่อของหนู”

“ได้สิคะ เดี๋ยวมีนทำให้นะคะ” ยิ้มหวานรับคำ ผลักคำตัวโตไปยืนใต้ฝักบัว ‘อยากจะบ้าตาย ฉันต้องมาอาบน้ำให้คนเถื่อน คนถ่อยจริงๆ เหรอ เอาน่าเพื่อความอยู่รอดรักษาความสาว แกต้องทำ เพราะตอนนี้อยู่ในถ้ำเสือแล้ว แถมเป็นเสือไร้จิตสำนึกด้วยสิ’ บ่นพึมพำในใจขณะยื่นมือไปเปิดฝักบัวให้ชายหนุ่ม

“ถูตรงนี้ด้วยนะดุ๊กดิ๊ก” เอามือของตัวเองดึงมือเล็กมาอยู่ตรงกลางหว่างขาของตัวเอง แม้ว่าเธอจะดึงกลับแต่แรงที่มีมากกว่าจึงชนะ

“มะ...ไม่ดีมั้งคะพี่คม...” พูดเสียงสั่น แล้วก็ต้องหน้าแดงเข้าไปอีก เมื่อเขาเอามือเธอไปลูบไล้แก่นกายของเขา

“พี่ต่างหากเป็นคนบอกว่าดีไม่ดี ในเมื่อไม่อาบน้ำกับพี่ก็ต้องถูลูกชายพี่ด้วย” พูดพร้อมกับเอาใยบวมยื่นให้คนตัวเล็กบีบสบู่เหลวเพื่อมาถูตัวให้ตน

เมยานีถอนหายใจออกมาด้วยความยากลำบาก แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี แล้วการอาบน้ำครั้งนี้ก็ดำเนินขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเลยเมื่อหนุ่มใหญ่เอาแต่เล่น และหาวิธีเอาเปรียบเธอตลอดการอาบน้ำ ผ่านไปนานเกือบชั่วโมงถึงเสร็จ พอเสร็จก็โกนหนวดเคราให้เขา แล้วเจ้าหล่อนก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

‘เงาะถอดคราบชัดๆ คนอะไรหล่อวัวตายควายล้ม’ เจ้าหล่อนกู่ร้องในใจ พลางลูบไล้ใบหน้าที่ไร้หนวดเคราของอติคมไปมา

“เสร็จแล้วเหรอดุ๊กดิ๊ก” ตอนแรกจะเคลิ้มหลับ แต่มาตื่นตอนเธอลูบไล้สันกรามเขาไปมา

“สะ...เสร็จแล้วค่ะ” ดึงมือตัวเองออกจากหน้าหล่อ แล้วก็ผละออกไปยืนห่างชายหนุ่ม

อติคมลุกขึ้นไปส่องกระจกลูบไล้สันกรามตัวเองที่ไร้หนวดเครา มองแล้วก็แปลกตา นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้โกนหนวดเครา นานเท่าไหร่แล้วไม่คิดจะสนใจดูแลตัวเอง ถ้าแม่น้องนางไม่พูดให้ก็คงไม่คิดจะเอาออก

“ไปยืนทำไมตรงนั้นดุ๊กดิ๊ก” หันไปถามคนตัวเล็กด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบก็รีบเดินไวๆ ออกจากห้องน้ำไป โดยไม่สนใจจะฟังคำของอติคมแม้แต่น้อยเลย

“เป็นอะไรของเขากัน หรือว่าจะกลัวลูกชายเรา” พูดพลางก้มลงมองลูกชายตัวเองที่ยังผงาดโลกอยู่

“ฉันต้องพึ่งพวกแกแล้วใช่ไหม” ยกมือทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเดินไปอยู่ใต้ฝักบัวแล้วเปิดน้ำชโลมกายตัวเองอีกครั้ง พร้อมกับนิ้วมือทั้งสิบเริ่มทำงาน

ด้านเมยานีเดินออกมาทรุดกายนั่งลงบนเตียงกว้าง ยกมือทาบอกข้างซ้ายของตัวเอง ตอนนี้มันกำลังเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ จะว่าโกรธเคืองคนตัวโตก็ไม่ใช่ แล้วหัวใจเต้นผิดจังหวะแบบนี้มันเรียกว่าอะไรกันเล่า เรียกว่าตกหลุมรักก็แปลกพิลึกคนแล้ว เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งจะมีใจให้ได้ยังไง มือเล็กทั้งสองข้างขึ้นมากอบกุมแก้มนวลของตัวเองด้วยความเห่ออาย เมื่อคิดว่าตนเองกำลังตกหลุมรักเหมือนสาวแรกแย้ม ทั้งๆ มันไม่ใช่ ความรู้สึกมันบอกว่ากำลังตกหลุมรัก แต่สมองสั่งว่าให้เกลียด ให้สั่งสอนผู้ชายที่ใช้เงินซื้อความรัก ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากไอ้หน้าเงือกที่ทิ้งเธอไปหาผู้หญิงรวยทรัพย์ เพียงเหตุผลเพราะคบกับเธอแล้วไม่มีอนาคต ไม่มีอะไรสักอย่าง ซึ่งต่างจากหล่อนคนนั้นมีพร้อมทุกอย่าง บ้านพร้อมที่ดิน แถมรถหรูราคาเหยียบสิบล้านให้ขับ แล้วเธอล่ะมีอะไรบ้าง อยู่ห้องเช่าราคาไม่กี่พัน ไปทำงานก็รถเมล์ฟรี แต่เรื่องความรักมันสมควรใช้เงินซื้อเหรอ และอติคมก็กำลังดูถูกหัวใจของเธอเช่นกันในตอนนี้

“ฉันจะทำให้พวกนายรู้ว่าความรักไม่อาจซื้อได้ด้วยเงินตรา” หล่อนหมายมาดในใจ สายตาจับจ้องไปทางประตูห้องน้ำ รอคนข้างในเดินออกมาด้วยสายตาสงบนิ่ง