ตอนที่10 เริ่มการกวาดล้าง

"จะ จะ เจ้า พะ พูด ใหม่อีกรอบสิ " ชุนเปียวกล่าวออกมาด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างมาก ตอนนี้ชุนไห่และชุนยี่แข็งค้างพูดอะไรไม่ออก  ไป๋หลงก็พึ่งนึกได้ว่าเรื่องนี้รู้ให้น้อยดีที้สุด แต่ก็ชั่งมันยังไงคนพวกนี้ก็ดูท่าจะเป็นคนดี 

" ก็ ข้าบอกว่า พ่อข้าเป็นผู้ปกครองป่าอสูรไงล่ะ ฮ่าๆ " ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขบขัน

" ใช่ ข้าจำได้แล้ว ชื่อไป๋  ชื่อที่ห่างหายไปนานเป็น100กว่าปี เทพอสูรไป๋หยางที่เคยก่อสงครามกับเมืองหลวงเมื่อ100ปีที่แล้วการต่อสู้ครั้งนั้นใหญ่มาก เทพอสูร ทำลายเมืองหลวงไปจนเกือบหมดสิ้น หลังจากนั้นเทพอสูรไป๋หยางก็หายไปไม่เผลออกมาอีกเลยจนเวลาล่วงเลยมา100กว่าปี ไม่มีใครรู้ว่าชนวนสงครามที่แท้จริงคืออะไร ถึงทำให้เทพอสูรไป๋หยางโกรธแค้นเมืองหลวงได้ขนาดนั้น เทพอสูร ไป๋หยาง กับ บุตรเพียงคนเดียว ไป๋ หลง ช่างน่าตกใจยิ่งนักไม่คิดว่าเทพอสูรไป๋หยางจะมีทายาท " ชุนเปียวพูดด้วยน้ำเสียงตกตะลึง ส่วนพวกชุนไห่ และชุนยี่ ก็ยืนฟัง เหตุการณ์ที่ชุนเปียวผู้เป็นพ่อเล่าอย่างใจใจจ่อ

    ส่วนไป๋หลงนั้นไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย แต่คงจะเป็นเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอนเพราะฉะนั้นรอให้ไป๋หยางพูดออกมาจากปากเองดีกว่า

"ข้าก็พึ่งทราบจากท่านนี้แหละว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเมื่อ100ปีที่แล้ว " ไป๋หลงกล่าวมาด้วยความครุ่นคิดอะไรสักอย่าง

" ท่านผู้นำมีคน2คนที่บอกว่ามาตามหาไป๋หลง เห็นบอกว่าชื่อ มู่จินและมู่หลาน ขอรับ " ทหารยามกล่าวบอกแก่ชุนเปียว ชุนเปียวหันไปมองหน้า ไป๋หลง พยักหน้าให้ชุนเปียวจึงบอกแก่ทหารยาม

"ให้เขาเข้ามา " ชุนเปียวกล่าวจบทหารยามจึงทำตามคำบอกกล่าวทันที

  ผ่านไปสักพัก มู่จินก็เดินเข้ามาและทำความเคารพไป๋หลง และหันหน้าไปมองพวกชุนเปียว 

" นายน้อยคนพวกนี้เป็นใคร " มู่จินกล่าวออกมาด้วยความสงสัย

" คนพวกนี้คือคนรู้จักของข้าน่ะเจ้าไม่ต้องกังวลหรอกเก็บดาบของเจ้าลงเถอะ " ไป๋หลงบอกเชิงออกคำสั่งเล็กน้อย

     ทั้งชุนเปียว ชุนไห่ และชุนยี่ตกใจเป็นอย่างมากไม่เห็นว่า คนคนนี้ชักดาบออกมาตอนไหนเป็นความเร็วที่น่าหวาดกลัวยิ่งนักนี่ถ้าเป็นศัตรูด้วยป่านนี้ตระกูลชุนคงล่มสลายเป็นแน่แท้

ตัดมาทางด้าน ตระกูลชิน

"บัดซบ !!  เจ้าว่าอะไรน่ะพูดใหม่อีกครั้งสิ " ผู้นำตระกูลชินกล่าวด้วย้ำเสียงเดือดดาล

" คะ คือ ท่านหมิงเย่โดนสังหารแล้วขอรับ " ชายที่ใส่ชุดคลุมสีดำกล่าวออกมาด้วยความกลัว

"มันเป็นใคร " ชินหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น

" ไม่ทราบขอรับ แต่1ในนั้นเป็นผู้มีพลังระดับจักรพรรดิเช่นเดียวกับท่านขอรับ " ชายชุดดำบอกกล่าวด้วยความหวาดกลัว

" อะไรนะ !! บัดซบ หาเรื่องให้ข้าอีกแล้ว เจ้าหมิงเย่ " ชินหลงกล่าวออกมาด้วยความเคร่งเครียด แน่นอนว่าถ้า เป็นคนธรรมดาทั่วไปมันจะต้องล้างแค้นแน่นอน แต่ในเมื่อ คนที่คิดจะต่อกรด้วยนั้นเทียบเท่ากับตัวเองคงจะคิดหนักเช่นกัน

" บอกให้คนของพวกเราจับตา ดูพวกมันไว้ " ชินหลงออกคำสั่งแก่ชายชุดดำ

 "ขอรับ " 

  บ้าจริงถ้าทำให้ฝั่งนั้นแค้งเคืองขึ้นมาเป็นเรื่องแน่ ชินหลงได้แต่คิดในใจ

ตัดมาทางด้านไป๋หลง

"เอาล่ะ นี้ก็จะค่ำล่ะ ข้าจำเป็นจะต้องไปที่ๆ หนึ่งก่อน ขอให้พวกท่านรักษาสุขภาพด้วย อ้อ แล้วอีกอย่างถ้าข้าอยากจะสมัครเป็นศิษย์ในสำนักที่เมืองนี้ข้าควรทำอย่างไรบ้าง " ไป๋หลงถามแก่ทั้งสามคน

" อย่างศิษย์น้อง ไป๋หลง ด้วยฝีมือระดับนี้ สามารถเข้าสำหนักไหนก็ได้เดี๋ยวทางตระกูลเราจะเขียนจดหมายแนะนำไปเอง" ชุนยี่กล่าวออกมาเชิงแนะนำ

" ข้าอยากสอบแบบคนธรรมดามากกว่าน่ะ  ไม่อยากจะใช้วิธีนี้สักเท่าไหร่ เดี๋ยวจะสร้างความขุ่นเคืองให้กับคนอื่นซะเปล่าๆ " ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยความถ่อมตนเพื่อรักษามารยามแก่ชุนยี่

" เอาแบบที่เจ้าพูดก็ได้ " ชุนยี่กล่าวตอบ

" แล้วถ้าข้าจะเข้าสำนักเดียวกับศิษย์พี่ชุนไห่และศิษย์พี่ชุนยี่ล่ะ " ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเริงร่า ชุนยี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็หน้าแดงแล้วก้มหน้าลงทันที ชุนไห่ผู้เป็นเห็นการกระทำของชุนยี่ก็รู้ทันทีจึงกล่าวเหน็บแนมชุนยี่  "นี้เดี๋ยวนี้น้องข้าจะพรากผู้เยาว์และรึเนี้ยฮ่าๆ"   เมื่อยุนชี่ได้ยินแบบนั้นหน้าแดงขึ้น และมือต่อยเข้าไปที่ท้องของชุนไห่

" อึกก!! " ชุนไห่ร้องออกมาด้วยความจุก และมองหน้าชุนยี่ที่ตอนนี่แลบลิ้นใส่ด้วยความซะใจ

" ศิษย์ พี่ชุนไห่ท่านเป็นอะไร " ไป๋หลงเห็นชุนไห่ร้องออกมาจึงกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง

" มะ ไม่เปนไร ฮ่าๆ " ชุนไห่กล่าวออกมาหัวเราะกลบเกลื่อน

" สำนักหมื่นกระบี่จะเปิดรับสมัครศิษย์ในอีก1เดือนข้างหน้านี้แหละ " ชุนยี่กล่าวบอกไป๋หลง

" ข้าทราบแล้วศิษย์ พี่ งั้นข้าขอตัวกลับก่อน ถ้าพวกท่านได้ยินเสียงอะไรก็จงสั่งให้คนในตระกูลของท่านอยู่แต่ภายในตระกูล ข้าจะไปทำความสะอาดตระกูลชิน นิดหน่อย "

" นายน้อยนี้ท่าน " มู่จินกล่าวออกมาด้วยความตกตะลึง

" ไม่ต้องกล่าวให้มากความพวกมันจับคนของเราไปมากเกินพอแล้วถึงจะเป็นสัตว์อสูรที่อ่อนแอแต่ก็คือว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน อีกอย่างหลังจากจบเรื่องนี้ข้าจะจัดระบบระเบียบภายในป่าอสูรทั้งหมด " ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ข้าชุนเปียว ผู้นำตระกูลชุน ถ้าท่านมีอะไรเดือดร้อนหรือต้องการความช่วยเหลือโปรดบอกตระกูลข้าได้เลยไม่ต้องเกรงใจ " ชุนเปียวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสัตว์จริง

"ขอบใจท่านมาก แต่ข้าจะไม่ทำให้ท่านตระกูลเดือดร้อน ถ้าตระกูลท่านมีปัญหาโปรดบอกข้าเช่นกันข้าจะช่วยตระกูลท่านเอง " ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ศิษย์พี่ชุนยี่ วิชากระบี่ตัดสวรรค์ เดี๋ยวข้าจะสอนท่านเอง ท่านจะให้ข้าสอนได้หรือไม่" ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะ ไป๋หลงนั้นรู้สึกดี กับชุนยี่ไม่น้อยไม่ใช่ในเชิงชู้สาวแต่รู้สึกดีเหมือนเป็นพี่คนนึงเลยทีเดียว  

   ชุนยี่ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าไป๋หลงจะกล่าวออกมาแบบนี้ อีกวิชากระบี่ตัดสวรรค์นั้นแข็งแกร่งที่สุดในทั้งหมด10วิชา วิชากระบี่ตัดสวรรค์อยู่อันดับ1

"ข้าตกตกลง " เพราะชุนยี่นั้นอยากจะแข็งแกร่งมากกว่านี้เพื่อตระกูลของตน

"เอาตามนั้น อีก1 เดือนแล้วเจอกัน ข้าขอตัวลา " ไป๋หลงกล่าวจบ ก็ลุกขึ้นเดินออกจากตระกูลชินในทันทีแต่ก็ไม่ลืมใส่หน้ากากไว้เช้นเดิมรวมทั้งใส่เสื้อคลุมตามเดิม

" พวกเจ้าสองคน เดินไปส่งไป๋หลง ด้วย " ชุนเปียวกล่าวบอกแก่ ชถนไห่และชุนยี่

" ขอรับ "

หลังจากชุนไห่และชุนยี่ส่งไป๋หลงเสร็จก็ไม่ลืมสั่งกำชับทุกคนในตระกูลว่าในคืนนี้ได้ยินเสียงอะไรห้ามออกมานอกตระกูลเด็ดขาด ถึงทุกคนต่างสงสัยแต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของ นายน้อยจึงไม่มีใครสงสัยในคำพูดของทั้งสอง

" นายน้อยท่านคิดดีแล้วใช่หรือไม่ ? " มู่จินกล่าวออกมาด้วยความกังวล ไม่ได้กังวลเรื่องที่จะแพ้แต่กังงลว่านายน้อยทำเรื่องเกินตัวไปรึเปล่า

" ตระกูลสวะแบบนั้นปล่อยไปก็มีแต่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นสะเปล่าๆ แต่ข้าจะไว้ชีวิตเฉพาะ พวกคนใช้ดท่านั้น " ไป๋หลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

" งั้นข้ามู่จินและมู่หลาน ขอตามท่านไปด้วยเพราะข้ารู้ว่านายน้อยไม่ต้องการกองกำลังอสูรมาช่วยใช่หรือไม่เพราะกลัวว่าจะมีการสูญเสียเกินไป " มู่จินกล่าวด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม

" มู่จินนี้ท่านอ่านใจข้าได้รึไงกัน ที่รู้ความคิดของข้าได้ " ไป๋หลงกล่าวหยอกล้อกับมู่จินมู่หลานเห็นเช่นนั้นก็ อดขำไม่ได้

   ผ่านไปสักพักที่ทั้งสองเดินคุยกันก็มาถึงตระกูลชิน ส่วนคนที่คอยสังเกตุการณ์อยู่ซึ่งน่าจะเป็นคนของตระกูลใหญ่สักตระกูลในเมืองจรัสแสงเป็แน่แต่ไม่มีทีท่า จะทำร้ายตนจึง ไม่ได้สนใจมู่จินก็รู้สึกได้แต่ไป๋หลงส่ายหัวให้เชิงไม่ต้องสนใจ

ตัดมาทางด้าน ชายชุดดำที่คอยสังเกตุการณ์

" เรียนนายท่านพวกเขาเดินมาหยุดที่หน้าตระกูลชินขอรับดูท่าจะไม่ได้มาดีซะด้วย ให้ข้าทำอย่างไรต่อขอรับ " ชายชุดดำกล่าวถามแก่นายของตนเอง

"จับตาดูพวกเขาไปเรื่อยถ้าพวกเขาไม่ได้สร้างความเสียหายแก่ตระกูลของเราก็ดูไปเรื่อย ได้เรื่องยังไงติดต่อมาด้วย " เสียงของชายวัยกลางคนกบ่าวขึ้นผ่านหยกสื่อสาร

" ขอรับ " ชายชุดดำกล่าวตอบด้วยความเคารพ

 "นายน้อยถึงแล้วขอรับตระกูลชิน "มู่จินและมู่หลานกล่าวบอกแก่ไป๋หลง

"ที่นี้งั่นเหรอ ดี ข้าจะทำให้ที่นี้เป็นหลุมฝังศพของพวกมัน!! " ไปหลงกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

     เริ่มการกวาดล้างได้!!