ตอนที่ : 01 ไม่ให้มีแฟน NC20+

มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง 

"มิน มิน!" 

"...." คนตัวเล็กค่อยๆ หันไปตามเสียงเรียกที่ตะโกนดังอ้าวมาแต่ไกลจาทางด้านหลัง ก่อนจะพบว่านั่นคือเพื่อนในห้องเรียนของตัวเอง "อะไร เสียงดังทำไม" 

"จะกลับแล้วหรอ?"

"ใช่ จะกลับแล้ว"

"ใครมารับล่ะ"

"น่าจะพี่มั้ง" 

พี่ที่ว่าน่าจะเป็นคนของเหมราชที่ถูกส่งมาคอยดูแลและรับส่งมินเวลาจะออกไปไหน จนบางครั้งก็ถูกร่ำลือกันไปต่างๆ นานาว่าเป็นเด็กเสี่ยบ้าง เด็กเลี้ยงบ้าง หรือว่าขายตัวบ้าง 

"วันหยุดไปเที่ยวกัน"

"เที่ยวที่ไหน"

"ไม่รู้สิ เดี๋ยวพาไป แต่ไม่ต้องให้พี่คนนั้นไปด้วยนะ มันไม่เป็นส่วนตัวอะ"

"คงไม่ได้หรอก" 

มินตอบกลับเสียงแผ่ว เพราะหลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือจากเหมราช ชีวิตก็เหมือนได้ตกเป็นของเขาไปหมดแล้ว ไม่ว่าจะทำอะไร ยังไง ก็ต้องให้เขารับรู้ด้วยทั้งหมด 

"ทำไมล่ะ"

"เราต้องไปแล้วอะ เอาไว้เจอกันนะ"

"เดี๋ยวคืนนี้โทรหา รับสายด้วยล่ะ" เพื่อนตะโกนมาอีกรอบขณะที่มินกำลังวิ่งไปที่รถคันหรูที่เพิ่งจะขับมาจอด 

ปึก! 

"อ่าว ทำไมเป็นคุณ" มินดูตกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นว่าคนที่มารับในครั้งนี้เป็นเหมราช แทนที่จะเป็นคนขับรถคนเดิมที่จะมารับส่งปกติเหมือนเคย 

"เป็นฉันแล้วมันทำไม" เหมราชเอ่ยถามเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับปรายตามองไปที่คนข้างๆ เล็กน้อย 

"เปล่าครับ ก็ปกติไม่ได้เป็นคุณนี่ครับที่มารับ"

"ฉันก็แค่อยากจะมาดูความเป็นอยู่ของเด็กที่ฉันช่วยเหลือมาไม่ได้หรือไง?" 

"ได้ครับ" 

เหมราชขับรถพามินกลับไปส่งที่คอนโดที่เขาได้ซื้อเอาไว้ให้หลังจากที่ได้ช่วยเหลือมาจากบ้านของลูกหนี้ และให้มินอยู่ที่นี่มาโดยตลอดหกปีและส่งเสียให้ได้เรียนต่อ ในตอนแรกสภาพจิตใจของมินก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะถูกครอบครัวทิ้งไป 

คอนโดมิน 

"คุณจะมานอนที่นี่หรอครับ"

"ไม่รู้สิ"

"น้ำเปล่าครับ"

"ขอบใจ ว่าแต่เธอไม่กินอะไรรึไง?" 

"ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวไปต้มบะหมี่เอาก็ได้"

"บะหมี่?"

"ครับ บะหมี่"

"ฉันให้เงินเธอทุกเดือน ทำไมถึงกินแค่บะหมี่" 

"ก็มันง่ายแล้วก็สะดวกดีครับ ถ้าจะสั่งมามันก็เยอะจนกินไม่หมดครับ เสียดาย ผมอยู่คนเดียวกินอะไรก็ได้ครับง่ายๆ" 

"...." เหมราชมองแบบค้อนๆ เพราะมินค่อนข้างเป็นคนผอม เนื้อไม่ค่อยมี ที่แท้ก็ไม่ค่อยกินอะไรนี่เอง 

"คุณจะกินอะไรไหมครับ เดี๋ยวผมจะสั่งให้"

"ไม่ล่ะ เธอจะไปไหน"

"ผมจะไปนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งครับ" 

มินถือ macbook ของตัวเองออกไปนั่งทำงานที่โต๊ะด้านนอกระเบียง เพราะอากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียวล่ะ  

ครืด ครืด ครืด 

"ฮัลโหล.."

( ทำอะไรอยู่ ) 

"กำลังทำงานที่อาจารย์สั่งเมื่อกลางวันน่ะ" 

( ส่งอาทิตย์หน้าโน่น ทำไมรีบทำจัง ) 

"แล้วจะนั่งอยู่เฉยๆ ทำไมล่ะ"

( ขยันจริง ) 

"โทรมามีอะไรหรือเปล่า"

( เปล่าก็แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ ) 

"...." มินเอาโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ แล้วทำงานไปด้วย 

( คิดถึงจัง ) 

"พูดอะไร" 

( ตกลงไปเที่ยวด้วยกันนะมิน ) 

"อ๋อดะ..."

 "ฉันไม่อนุญาต!!" เสียงทรงพลังดังขึ้นจากทางด้านหลัง 

"แค่นี่ก่อนนะเต"

( ใครน่ะมิน เดี๋ยวก่อน บอกก่อนสิมิน )

ตู๊ดๆๆๆ 

มินรีบกดวางสายไปแล้วหันไปมองร่างสูงที่กำลังยืนอิงประตูอยู่ทางด้านหลัง คิ้วขมวดเข้าหากันจนดูน่ากลัว 

"ไม่ต้องทำแล้ว กลับเข้ามา"

"ครับ..." 

มินรีบเก็บของแล้วเดินกลับเข้าไปด้านใน เพิ่งจะเริ่มทำงานได้ไม่เท่าไหร่เลย 

"มานั่งตรงนี้" 

"ครับ" 

มินค่อยๆ เดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆ เหมราช ทว่าเขากลับดึงตัวของมินไปนั่งบนตัก ทำเอาเจ้าตัวตกใจมากๆ 

"คะ คุณ!" 

"อยู่กับฉันมาตั้งหกปี คิดไว้หรือยังว่าจะตอบแทนฉันด้วยวิธีไหน"

"คะ คือ ตะ ตอบแทนอะไรครับ"

"ตอบแทนผู้มีพระคุณไง" 

"...." มินนั่งเงียบ แต่ก็ไม่ได้ผลักไสอีกฝ่ายออกไป ทำให้ถูกแขนใหญ่โอบกอดแรงขึ้น 

มือใหญ่เริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามร่างกายของคนตัวเล็ก ฝ่ามือสัมผัสกับก้นเล็กๆ จนมินสะดุ้ง 

"ทะ ทำได้หรอครับ คุณเป็น..."

"ทำได้สิ นอนลง" 

มินเองก็รู้อยู่แล้วว่าอัลฟ่าบางคนมักชอบมีอะไรเบต้าเพราะเบต้าไม่สามารถท้องได้หากไม่ถูกเปลี่ยน ซึ่งมินก็คือหนึ่งในเบต้าที่ไม่สามารถมีลูกได้ 

มินถูกดันให้นอนราบลงไปกับโซฟา ก่อนที่เหมราชจะขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ จับขาเรียวเล็กพาดไว้บนขาของตัวเอง แล้วถลกเสื้อยืดที่มินใส่อยู่ขึ้น เผยให้เห็นหน้าอกแบนราบทว่าตรงนั้นกลับสีชมพูน่าสัมผัสเสียจริง 

"อยะ อย่ามองแบบนั้นสิครับ" 

"มองหน้าฉันสิ" 

"...." มินมองบ้างหลบสายตาบ้าง เพราะนี่เป็นครั้งแรก ไม่เเคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย 

เหมราชจับกางเกงตัวเล็กที่มินใส่ถอดออกจนเหลือเพียงกางเกงในตัวเล็กๆ น่ารัก ตรงนั้นก็จิ๋วจนเขาอดที่จะต้องสัมผัสไม่ได้ 

"อึก มือคุณร้อนจัง"

"มิน..." 

"...." คนตัวเล็กขนลุกซู่เมื่อเหมราชเอ่ยเรียกชื่อของตัวเองเป็นครั้งแรก เพราะการสนทนาของทั้งสองค่อนข้างน้อย และคำสรรพนามที่ใช้เรียกคือคำว่าเธอมากกว่า คำพูดคำนี้ก็เลยไม่เคยออกมาจากปากของเหมราชเลย 

มือหนาสัมผัสไปกับร่างกายของมินซุกซนไปเรื่อยๆ จนมินรู้สึกว่ามีบางอย่างสัมผัสกับขาของเขาที่วางพาดอยู่บนตักของเหมราช 

คนตัวโตค่อยๆ โน้มลงไปใช้ลิ้นสัมผัสกับหน้าอกของอีกฝ่าย ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสมินก็สะดุ้งทันทีพร้อมกับเกร็งตัวจิกมือลงบนหัวไหล่ของอีกฝ่ายแน่น 

"อื้ออึก..." 

"อืมจ๊วบ จ๊วบ.." 

"แฮ่ก คุณเหม..."

"เรียกฉัน ป๋าเหมสิ"

"ปะ ป๋าเหม อึก...ผมรู้สึกแปลกๆ จัง"

"แทนตัวเองว่ามิน"

"มะ มินรู้สึก อ๊ะ แปลกๆ แฮ่ก มันร้อนอึก..." 

"มินไม่เคย ฉันคงต้องเล้าโลมอีกนาน"

"อึก..." 

เหมราชรูดซิปกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะเอาแก่นกายลำใหญ่ยาวของตัวเองออกมาถูไถไปตามขาของมินที่วางพาดอยู่บนตักของเขา มินถึงกับเบิกตามองแล้วมองอีก เพราะคิดว่าตัวเองตาฝาดกับขนาดที่ใหญ่โตนั้น พอรู้สึกตัวได้ก็รู้ในทันทีว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป นั่นคือของจริง 

"ป๋าเหม..มะ มันใหญ่จัง..." 

"กลัวหรอหืม.." 

"ครับ" 

"ไม่ต้องกลัว ฉันไม่กระแทกสวนเข้าไปโดยที่ไม่ได้เปิดทางก่อนหรอก เพราะต่อให้ใส่เข้าไปแบบนี้ก็คงใส่ไม่ได้ จะทำให้ฉีกเปล่าๆ" 

"อึก..."

"ก่อนอื่นฉันขอถามอย่างนึง"

"คะ ครับ แฮ่ก..." 

"ไอ้หมอนั่นที่คุยเมื่อกี้ ใคร?"

"พะ เพื่อนครับ"

"เพื่อนแน่นะ รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ให้มีแฟน"

"อึก..."

"ร่างกายของมิน ทุกส่วนรวมถึงตรงนี้เป็นของฉันทั้งหมด" 

"...." 

"รู้หรือเปล่า หืม..."

"ระ รู้ครับ อ๊ะ ปะ ป๋าเหมอย่าแกล้ง อึก..."

เหมราชขยับเอวทำให้แก่นกายลำยาวสัมผัสกับขาของมินเข้าออกเรื่อยๆ แถมตรงนั้นของเขามันร้อนระอุอีกทั้งยังแข็งมากๆ อีกต่างหาก

ก่อนที่ลิ้นร้อนจะโน้มลงไปสัมผัสกับหน้าอกอีกครั้ง ปลายลิ้นเลีย-วนอยู่กับยอดจุกสีชมพูนั้นอย่างหลงใหล เสียงครางก็ค่อยๆ เล็ดลอดออกมาทีละนิด ใบหน้าสวยๆ ก็เริ่มแดง อาการเคอะเขินในทีแรกก็เริ่มหายไป 

"อะ อ๊ะ แฮ่ก แฮ่ก...ค่อยๆ สิครับมินหายใจไม่ทัน อึก..." คนตัวเล็กเอ่ยปากบอกเสียงแหบพร่า เพราะถูกอีกฝ่ายเล้าโลมจนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง มือไม้อ่อนเรี่ยวแรงไปหมด ตรงส่วนนั้นก็มีการตอบสนองเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนเลย 

"ใจเย็นก่อนสิ รู้ไหมว่าฉันทำเลยไม่ได้"

"อึก...มะ มันต้องขนาดนี้เลยหรอ อื้อ..." 

"ก็มินยังบอกใหญ่ขนาดนี้ ฉันคงจะเอาใส่เข้าไปดื้อๆ เลยก็คงไม่ได้" 

เหมราชขยับเอวให้ตรงส่วนนั้นสัมผัสกับขาเรียว ท่าทีของเขาดูใจเย็นต่างจากลมหายใจที่ร้อนระอุมากๆ 

"จูบเป็นหรือเปล่า?"

"...." มินส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนที่คนตัวโตจะเผยรอยยิ้มออกมา มือหนาเลื่อนไปจับริมฝีปากล่างของคนตรงหน้า ก่อนที่ปากซึ่งมีกลิ่นเหล้าคลุ้งอยู่จะประกบลงไป ลิ้นร้อนล้วงเข้าไปดูดดึงลิ้นของอีกฝ่าย จนเกิดเสียงครางในลำคอ 

"ฮื้อแฮ่ก...ผะ ผมหายใจไม่ทัน..."

"บอกให้แทนตัวเองว่าไง" 

"มะ มิน มินหายใจไม่ทันครับ" 

"ลืมเก่งแบบนี้สงสัยต้องลงโทษสักหน่อยแล้วมั้ง" 

"อึก...อ๊าา!!" คนตัวเล็กร้องเสียงหลง เมื่อริมฝีปากร้อนประกบเข้าที่ยอดจุกสีชมพูเล็ก ขบกัดดูดดึงหยอกล้อราวกับว่ามันเป็นเรื่องน่าสนุก 

"อืม...หวานมาก" 

"ปะ ป๋าเหม แฮ่ก...มิน มินร้อนไปทั้งตัวเลย"

"งั้นถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเลยนะ" 

ว่าแล้วเหมราชก็เป็นคนจัดการถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออก จนเผยให้เห็นเรือนร่างด้านในของมินทุกส่วน มันขาวดั่งมุกเม็ดงาม จุกนมก็สีชมพูหวาน มินเป็นคนตัวเล็กจริงๆ แต่ก็เป็นคนตัวเล็กที่สมส่วนเพราะมินไม่ได้สูงมาก 

"อยะ อย่ามองสิครับป๋าเหม"

"มินสวยจัง..."

"อึก..."

"รู้ไหมว่าฉันอดทนรอวันนี้มานานแค่ไหน ทีแรกฉันว่าจะไม่ทำ พอเห็นผู้ชายมาคุยกับมินแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันอยากครอบครองร่างกายของมินตอนนี้เลย" เหมราชพูดพร้อมกับเล้าโลมไปเรื่อย มือหนาเลื่อนลงไปจับแก่นกายลำเล็กอมชมพูชักรูดเล่นจนมันค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นมา ริมฝีปากก็ไล่งับไปทั่วร่างกายจนมีแต่รอยแดงเต็มไปหมด 

"มะ มินไม่ได้คิดอะไร นั่นเพื่อน แฮ่กป๋า...เหม"

"ห้ามไปเที่ยวนะรู้ไหม"

"อึก...ระ รู้ครับ"

"อยากจะไปไหนทำอะไรมาบอกฉัน ฉันจะเป็นคนพาไปเอง" 

"อึก...คะ ครับ" 

"อืม...อ้าขาออกหน่อย" 

"...." มินค่อยๆ ยกขาของตัวเองแล้วอ้าออกต่อหน้าเหมราช เพราะถูกสายตาของเขาจับจ้องอาการเคอะเขินของมินก็กลับมาอีกครั้ง 

"อืม..."

"ปะ ป๋า ทำอะไร อื้ออ...ป๋าเหม!" มินตกใจที่จู่ๆ เหมราชก็ใช้ลิ้นสัมผัสกับรูแคบทางด้านหลัง เพราะส่วนนี้ไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อนเลย จึงทำให้มินตกใจมากๆ แต่มันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 

"อยู่นิ่งๆ สิ..." เหมราชพูดเสียงดุ 

"...." 

ลิ้นร้อนตวัดเลียอยู่ปากรูแคบ ทำเอาคนตัวเล็กผู้ถูกกระทำต้องเกร็งไปทั้งตัว เสียงครางก็ยังคงดังออกมาเรื่อยๆ 

ก้นสวยถูกแหวกให้อ้าออกอีก ทำให้เห็นเนื้อสีชมพูด้านในรูแคบ ก่อนที่ปลายลิ้นจะตวัดเข้าไปด้านในรู ครั้งนี้ทำเอามินต้องจิกเล็บลงไปบนพื้นของโซฟาที่เป็นหนัง 

ก้นขาวนุ่มนิ่มถูกบีบขยำสลับกับปลายลิ้นที่กำลังตวัดเลียอยู่ด้านในอย่างเมามันส์ 

"อืม..."

"แฮ่ก แฮ่ก...มะ มินว่าเปิดทางแค่นี้ก็คงพอแล้วมั้งครับ" 

"แน่ใจหรอ ว่าจะเอาเข้าไปได้ ดูสิ..." เหมราชจับแก่นกายลำยาวของตนเองถูไถไปตามรูหยัก ภายในรูแคบยังไม่ถูกเปิดทางแน่นอนว่าเขาไม่สามารถใส่เข้าไปได้อย่างแน่นอน 

ทว่าแค่ได้สัมผัสกันแบบนี้ก็ทำเอาเขาอยากจะเสร็จให้ได้สักรอบนึงแล้ว 

"อ่า...ให้ตายสินี่ฉันไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้วหรือไง ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนจะเสร็จแบบนี้ล่ะ" เหมราชบ่นกับตัวเอง 

"ละ แล้วต้องทำยังไงอีก"

"ต้องเปิดทางด้วยนิ้วไงคนเก่ง"

"อึก อะ อ๊ะ อ อะไรเข้ามา มันรู้สึกแปลกๆ ครับ" มินตกใจเพราะช่องทางด้านหลังมีสิ่งแปลกปลอมกำลังถูกสอดใส่เข้าไปและสิ่งนั้นก็ขยับไปมาด้วย

"อ่า...แค่นิ้วของฉันนิ้วเดียวก็รัดแน่นขนาดนี้แล้ว ต้องขยายให้กว้างกว่านี้นะ" 

"อึก...รู้สึกแปลกๆ จังครับ"

"อ่าอย่าขมิบสิ ผ่อนคลายหน่อยเด็กดี..."

"อื้อ...มินรู้สึก..." 

"ต้องขยับตรงนี้ด้วยใช่ไหม" มือหนาอีกข้างเลื่อนไปจับแก่นกายลำเล็กชักรูดขยับเบาๆ สลับกับนิ้วที่กำลังขยับอยู่ในช่องทางด้านหลัง 

"อ๊ะอ๊ะ ป๋าอึก...เหม...มันรู้สึกเหมือน...จะปล่อยอะไรออกมา"

"แค่นี้ก็จะเสร็จแล้วหรอ หืม..."

"อะ อ๊ะ..." 

"งั้นก็เสร็จสิ"

"อึกอะ อ๊ะอ๊าา..." 

คนตัวเล็กกระตุกเกร็ง พร้อมกับปลดปล่อยของเหลวออกมาจากปลายหัวแก่นกายลำเล็กของตนเองจนเต็มหน้าท้องแบนราบ  

"มินสวยมากรู้ไหม ยิ่งตอนปล่อยออกมาแบบนี้ยิ่งสวยสุดๆ ไปเลย" 

"อึกป๋า...เหมอ๊า"

"อย่าทำหน้ายั่วกันแบบนี้สิมิน อืม..."

"อยะ อยากให้ขยับแรงกว่านี้ อึก.."

"งั้นก็ต้องเพิ่มนิ้วนะ" 

"อึก..."

สวบ!

"ฮึกอ๊าาา!"