10 หึง

@คฤหาสน์ลัวร์

เด็กสาวกระแทกเท้าเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างแรงจนแม่บ้านหันมามองเป็นตาเดียวกันแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไร

"ยังไม่ยอมบอกป๋าเลยนะว่าเป็นอะไร นั่งเงียบตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว" มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยปากถามถึงสาเหตุที่ทำให้เด็กสาวต้องเป็นแบบนี้

"ก็ไทก้าน่ะสิคะ ขับรถไม่มีใบขับขี่ก็เลยถูกตำรวจเรียก แถมยังขับรถเร็วเกินกำหนดอีกต่างหาก ตำรวจเรียกไปคุยที่สถานีตำรวจก็ไม่ยอมไปบอกว่าจะให้พ่อมาเคลียร์ หนูหงุดหงิดก็เลยโทรให้ป๋ามารับนั่นแหละค่ะ" เด็กสาวพูด ทั้งสีหน้าและการกระทำของเธอบ่งบอกได้ว่าเธอนั้นหงุดหงิดจริงๆ และก็ไม่ได้หงุดหงิดธรรมดาด้วยถ้าเธอจะแสดงอาการได้มากขนาดนี้

"อะไรกันไปรับไปส่งกันได้แค่วันเดียวก็เกิดเรื่องขึ้นซะแล้ว อย่างนี้จะคบกันไปต่อได้ยังไง เลิกๆ ไปเถอะป๋าว่านะ..."

"ป๋า!"

"เอ้า ก็ป๋าพูดจริงๆ นี่นา นี่แค่วันแรกนะแล้ววันอื่นจะขนาดไหน"

"...." หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างแรง ก่อนจะพ่นมันออกมายาวๆ เป็นเชิงระงับอารมณ์ร้อนของตัวเอง "หนูดีคงจะใจร้อนมากไป และก็หงุดหงิดที่ไทก้าเถียงตำรวจไปแบบนั้นด้วย เอาเป็นว่าหนูดีอารมณ์ร้อนไปเอง ต่อไปนี้หนูดีจะพยายามระงับอารมณ์ไม่ให้หงุดหงิดแบบนี้อีก ขอโทษป๋าด้วยนะคะ"

"...."

ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะได้ตอบอะไรไป เธอก็คว้ากระเป๋าแล้วหันหลังวิ่งขึ้นบันไดไปซะก่อน

หนูดีเธอดูเหมือนนกที่เพิ่งจะบินออกจากกรงเป็นครั้งแรก เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าโลกภายนอกมันเป็นแบบไหนอันตรายมากแค่ไหน มันไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอเห็นเสมอไปหรอก

และนี่คือสิ่งที่ลัวร์กลัวมากที่สุด กลัวว่าเธอจะถูกหลอก กลัวว่าเธอจะเสียใจ เวลารักใครเป็นครั้งแรกก็จะรักมากรักจนลืมเผื่อใจ สุดท้ายพอถึงเวลาที่เจ็บก็เจียนตายพร่ำเพ้อหาแต่เขาราวกับถูกทำของใส่

และเขาก็กลัวว่าหนูดีจะกลายเป็นแบบนั้น เพราะเธอยังไม่ได้รู้จักกับความรักดีขนาดนั้นเลย

@หลายวันต่อมา

"ใครมากันน่ะ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามแม่บ้าน เพราะได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วเหมือนกับคนหลายคนกำลังคุยกันเสียงดังระงมอยู่ในบ้าน

"เพื่อนๆ ของคุณหนูมาค่ะ"

"เพื่อน?" เขาถามกลับ เพราะน้อยมากที่หนูดีจะพาเพื่อนมาที่บ้าน กลัวว่าจะทำให้เขาต้องรำคาญ เธอจึงเลือกที่จะไม่ค่อยพาเพื่อนๆ มาที่นี่เท่าไร

"ค่ะ เพื่อนของคุณหนู เห็นว่ามาทำรายงานก่อนปิดเทอมหน้าร้อนน่ะค่ะ ช่วงปิดเทอมจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน"

"อ๋อ แล้วมีใครมาบ้างล่ะ?"

"ดิฉันไม่รู้จักชื่อเพื่อนๆ ของคุณหนูหรอกค่ะ รู้แต่ว่ามีผู้หญิงมาสองคนผู้ชายอีกสองคน"

"มีผู้ชายมาด้วยเหรอ?"

"ค่ะ"

ร่างกำยำรีบเดินตรงไปยังต้นเสียงนั้นทันที ก่อนจะเห็นหนูดีและกลุ่มเพื่อนๆ นั่งจับกลุ่มคุยกันหัวเราะเสียงดังสนุกสนาน และก็มีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ในกลุ่มนั้นตามที่แม่บ้านบอกจริงๆ

"อ้าวป๋า!"

"คุณป๋าสวัสดีค่ะ//สวัสดีครับ"

"อื้ม มาทำงานกันเหรอเห็นแม่บ้านบอก"

"ค่ะ หนูดีกลัวว่าจะเสียงดังก็เลยออกมาทำกันข้างนอกค่ะ ป๋าจะได้ทำงานอยู่ในห้องทำงานได้อย่างเงียบๆ"

"อืม..."

"เอ้อ...นี่เฌอกับเหมยค่ะเป็นเพื่อนของหนูดีเอง เคยพามาก่อนหน้าแล้วแต่ไม่ได้แนะนำให้ป๋ารู้จัก ส่วนนี่กษะเป็นเพื่อนของหนูดีเหมือนกัน ส่วนอีกคนป๋าก็น่าจะรู้จักดีแล้วใช่ไหมคะ"

"อืม..." มาเฟียหนุ่มได้แต่ตอบคล้ายกับเสียงครางเบาๆ ทำให้เด็กหนุ่มทั้งสองคนไม่กล้าแม้แต่จะสบตา เพราะแววตาของเขาดูดุดันจนสบตาด้วยแล้วรู้สึกขนหัวลุกแปลกๆ

"ป๋าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

"เปล่าๆ เราจะนั่งทำงานกันตรงนี้เหรอ?"

"ค่ะ ทำไมเหรอคะ"

"ป๋าเห็นว่าวันนี้อากาศดีน่ะ ก็เลยคิดว่าจะเอางานออกมานั่งทำตรงศาลาใกล้ๆ กับพวกเรานี่แหละ"

"หือ...แต่พวกหนูเสียงดังนะคะ จะไม่รบกวนป๋าเอาเหรอ ไม่อย่างนั้นหนูดีกลับเข้าไปทำข้างในก็ได้ค่ะ"

"ไม่เป็นไรๆ เสียงดังกันได้ตามสบายเลยป๋าทำได้"

"อ๋อค่ะ"

#ผ่านไปสักพัก

มาเฟียหนุ่มเอาเอกสาร 2-3 อย่างออกมานั่งทำอยู่ตรงศาลาซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับกลุ่มของหนูดีซึ่งกำลังนั่งทำงานกันและคุยกันอย่างสนุกสนาน

ในขณะที่เพื่อนๆ ของหนูดีกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน สายตาคมกริบก็จับจ้องไปยังร่างของเด็กสาวอย่างไม่กระพริบตา

มือหนาจับตรงหัวไหล่เลื่อนลงมาจับตรงเอวคอดก่อนที่อีกมือจะบีบแก้มนุ่มนิ่มของเธอเล่นพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเธอเป็นเชิงหยอกล้อตามประสาคนเป็นแฟนกัน

ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับจ้องมองด้วยความไม่พอใจ เพราะเขาไม่ชอบที่เด็กหนุ่มถึงเนื้อถึงตัวของหนูดีแบบนั้น

กร๊อบ!

ปากกาลูกลื่นราคาแพงในมือหักครึ่งภายในพริบตา เมื่อเขายิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดกับการกระทำนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากใช้สายตาที่ไม่พอใจจ้องมองเด็กสาวจนกระทั่งเธอได้สบตากับเขาและรู้ว่าแววตาที่กำลังจับจ้องมองเธออยู่คือแววตาที่ไม่พอใจ

"อือ...ไทก้าอย่าทำแบบนั้นสิ" เธอหันไปตำหนิคนข้างๆ ก่อนจะขยับหนีออกไปเล็กน้อย

"ทำไมล่ะ เป็นแฟนกันนั่งใกล้กันถูกเนื้อถูกตัวกันมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนะ" ไทก้าแย้ง เพราะดูเหมือนว่าหนูดีจะหัวโบราณ ความจริงเธอกำลังถูกสายตาของมัจจุราชจับจ้องอยู่ต่างหาก

"เรามาทำงานนะ เพื่อนก็นั่งอยู่กันเต็มเลยอย่าทำแบบนี้เราไม่ชอบ"

"อ่าๆ ไม่ทำก็ได้ อะไรกันแค่จับเอวเองหวงจังเลย" ไทก้าบ่น

เพราะเธอห่วงชีวิตของคนข้างๆ ต่างหากถ้าทำให้มาเฟียหนุ่มไม่พอใจและโกรธเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"แกก็น่าจะรู้นะไทก้าว่าหนูดีเป็นคนแบบไหน อีกอย่างป๋าก็หวงหนูดีอย่างกับไข่ในหิน ระวังตัวระวังการกระทำของตัวเองบ้าง" เหมยพูดเตือนสติ

"อือๆ"

"ถ้าแกขืนทำอะไรหนูดีนะมีหวังป๋าได้จับแกแก้ผ้าแขวนคอประจานแน่!" เฌอพูด

"พูดอะไรแบบนั้นล่ะน่ากลัวจะตายไป ป๋าไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก"

"...." ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่สายตาของเขามันดูเกรี้ยวกราดดั่งมัจจุราชกำลังจะมาเอาดวงวิญญาณของคนแถวนี้