02 ลุงหน้าโหด

@สองปีต่อมา

และหลังจากวันนั้นหนูดีก็ใช้ชีวิตอยู่ที่คฤหาสน์ลัวร์ มีแม่บ้านมีคนรับใช้รายรอบอยากได้อะไรอยากไปไหนขอแค่เอ่ยปากบอกเท่านั้น

เรียกว่าชีวิตของเธอมันดีขึ้นทันตาจริงๆ แต่ทว่าเธออยากให้พ่ออยู่ที่นี่ด้วยกัน ถึงจะมีชีวิตที่ดีแต่ถ้าขาดผู้เป็นพ่อไปเธอเองก็เศร้าอยู่ไม่น้อย

และหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้รับการติดต่ออะไรจากพ่ออีกเลยไม่ว่าจะทางไหน เหมือนกับว่าพ่อของเธอหายสาบสูญไป

"กินข้าวแล้วเหรอ?" มาเฟียหนุ่มน่าเกรงขามเอ่ยถามขึ้น ขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งทำการบ้านของเธออยู่

"คุณลุงยุ่งอะไรด้วยคะ?" เธอมักจะเรียกเขาแบบนั้นมากกว่า หรือไม่ก็เรียกว่าคุณลุงหน้าโหด ทำเอาแม่บ้านและการ์ดตกใจไปตามๆ กัน แต่เธอดูเหมือนจะเป็นข้อยกเว้น ไม่ถูกลงโทษอะไร

"ให้เรียกว่ายังไง?"

"ป๋าลัวร์"

"แล้วทำไมถึงไม่เรียกแบบนั้น" มาเฟียหนุ่มถามเสียงเข้ม

"เอ้า ก็หนูไม่ถนัดอ่ะ หน้าของป๋าดูเหมือนลุงมากกว่าแถมยังหน้าโหดอีก ก็เรียกว่าลุงหน้าโหด"

"หนูดี"

"ขอโทษค่ะป๋าลัวร์ แต่หนูดีไม่ผิด"

"...." มาเฟียหนุ่มมองหน้าเด็กสาวแล้วส่ายหัวอย่างเอือมระอา ถามว่าตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ที่นี่เธอก่อความวุ่นวายอะไรไว้บ้างก็เรียกว่านับไม่ถ้วนได้เลย

ทำให้แม่บ้านทำให้การ์ดต้องปวดหัวไปตามๆ กันเลยทีเดียวกับความดื้อและซนของเธอ เธออายุจะครบ 20 อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าแล้วแต่เธอยังดื้อและซนเหมือนกับเด็กไม่มีผิด

"อีกไม่กี่เดือนจะถึงวันเกิดแล้วอยากได้ของขวัญอะไรเป็นพิเศษไหม" ลัวร์ถาม

"ค่ะหนูดีขอแล้วป๋าจะให้ได้เหรอคะ?"

"ก็ลองขอมาก่อนสิ"

"หนูดีอยากเจอพ่อ อยากให้พ่อกลับมาค่ะ ป๋าทำเพื่อหนูดีได้หรือเปล่าล่ะ?"

"...." มาเฟียหนุ่มเงียบไปอยู่ครู่นึง ก่อนจะตอบเธอไปว่า "ป๋าก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าพ่อของหนูดีไปอยู่ที่ไหน ไม่มีใครติดต่อได้เลย"

"ทำไมพ่อต้องทิ้งไปด้วย พ่อใจร้ายกับหนูดีจัง" เธอนั่งบ่นพึมพำเบาๆ ขณะที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำการบ้านของเธอ

"ทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเองนะ"

"...."

"หนูดี.."

"หนูดีไม่อยากได้อะไรแล้วค่ะ ไม่อยากได้ของขวัญไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น"

"...." ถึงหนูดีจะตอบแบบนั้นแต่เขาก็คงจะปล่อยให้วันเกิดของเธอไม่มีของขวัญไม่ได้ เพราะสองปีที่ผ่านมาเขาก็มีของขวัญให้เธอตลอด

"ป๋าลัวร์..."

"ครับ?" มาเฟียหนุ่มขานตอบรับ พร้อมกับยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบเล็กน้อย

"เมื่อไหร่ป๋าจะมีเมียคะ?"

"แค่กๆๆๆ แฮ่ม...พูดอะไรเนี่ยหนูดี" เขาถึงกับสำลักน้ำชาเลยทีเดียวเมื่อได้ยินคำถามของเธอ

"หนูดีแค่อยากรู้ ป๋าอายุเท่าไหร่แล้วคะทำไมถึงยังไม่มีเมียอีก"

"อายุ 33 เองแล้วจะรีบมีไปทำไม"

"หรือว่าป๋ายังไม่เจอคนที่ถูกใจ"

"เจอแล้ว เจอนานแล้วด้วยแค่กำลังรอเวลา"

"คะ รอเวลาอะไร"

"รอเวลาอีกนิด ให้มันถึงเวลาที่สมควร แล้วค่อยมีไง"

"อ๋อ แต่หนูดีบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าป๋าพาผู้หญิงเข้ามาแล้วผู้หญิงคนนั้นพูดจาไม่ดีใส่หนูดี เจอหนูดีเล่นแน่!"

"คนนี้หนูดีต้องรู้จักดีอยู่แล้วล่ะ"

"หนูดีอยากรู้เลยอะป๋าลัวร์..."

"...."

"บอกหนูดีมาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!" เธอบังคับพร้อมกับจ้องหน้ามาเฟียหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย

"หืม..."

"เร็วๆ สิป๋า" เธออยากรู้มากกว่าเดิมเมื่อเขาไม่มีท่าทีร้อนรนอะไรเลย มีแต่เธอนี่สิที่กำลังร้อนใจอยากรู้ว่าใครจะเป็นผู้หญิงคนนั้น

"ไม่บอก ถึงเวลาเดี๋ยวเราก็รู้เองนั่นแหละ" มาเฟียหนุ่มตอบเสียงเรียบเฉย พร้อมกับยกน้ำชาขึ้นจิบไปเบาๆ

"ชิ! ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก หนูดีไม่อยากรู้ก็ได้ ไม่ต้องมาพูดกับหนูดีด้วย เคือง!"

"อ่าว..."

พูดจบเธอก็เก็บข้าวของวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที ทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับตามอารมณ์ไม่ทันเลยทีเดียว

#เวลาต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ไม่ต้องเข้ามาค่าหนูดีหลับไปแล้ว"

"...." มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากพร้อมกับเค้นหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเธอขานตอบรับมาแบบนั้น ก่อนที่เขาจะค่อยๆ บิดลูกบิดประตูและผลักเข้าไปอย่างใจเย็น

"หนูดีบอกว่าหนูดีหลับไปแล้ว จะเข้ามาทำไมคะ?"

"หลับแล้วทำไมถึงยังขานตอบได้ล่ะ"

"ก็หนูดีตื่นแล้วไง ตื่นเพราะเสียงเคาะประตูของป๋านั่นแหละ" เธอเถียงอย่างไม่ยอม

"...."

"ป๋าเข้ามาทำไมคะ?"

"โกรธป๋าเหรอ?"

"โกรธเรื่องอะไรคะ?"

"ก็เรื่องที่ป๋าบอกว่าไม่รู้ว่าพ่อของเราอยู่ที่ไหนไง"

"เปล่าค่ะ หนูดีไม่ได้โกรธ"

"ไม่ได้โกรธแล้วทำไมถึงหนีป๋าขึ้นมา?"

"หนูดีเคืองป๋า ที่ป๋าไม่ยอมบอกว่าป๋าชอบใคร"

"...."

"เห็นมะ ป๋าก็ยังตอบไม่ได้อยู่ดี ออกไปเลยค่ะหนูดีจะนอนแล้วพรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้า"

"ก็ละถ้าป๋าบอกว่าป๋าชอบหนูดีล่ะ"

"...." เด็กสาวทำตาโตพร้อมกับค่อยๆ มุดหน้าลงไปใต้ผ้าห่ม และโผล่ออกมาแค่ตา และคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่

ชอบเหรอ?

ป๋าลัวร์เนี่ยนะจะมาชอบเธอ เด็กกะโปโลไม่รู้จักโตอย่างเธอกับเขาที่เป็นผู้ใหญ่เอามากๆ จะลงเอยกันได้ยังไง

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ก็เราเป็นคนบังคับให้ป๋าบอกเองนี่ว่าป๋าชอบใคร"

"ไม่จริงอะ ป๋าพูดเล่นใช่มะ?"

"พูดจริง"

"หนูดีกำลังฝันอยู่แน่ๆ นี่ป๋าตามมาหลอกหลอนกันถึงในฝันเลยเหรอ หึ้ยย!!" เธอมุดหน้าลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง

"ไม่ได้ฝันและป๋าก็ไม่ได้หลอก ป๋ายังไม่ตายสักหน่อย"

"ไม่จริง ไหนป๋าบอกว่าเป็นคนที่หนูดีรู้จักไง"

"ก็เรารู้จักตัวเองดีไม่ใช่เหรอ"

"แล้วอะไรคือรอให้ถึงเวลา?"

"ไม่บอก..."

"ป๋าจะขอหนูดีแต่งงานเหรอ!?"

"...."

"ไม่เอานะ หนูดียังไม่อยากแต่งงานหนูดียังอยากเที่ยวเล่นอยู่กับเพื่อน ไม่เอาๆ หนูดีต้องมีแฟนก่อนสิ"

"ไม่ได้ป๋าจองตัวเอาไว้แล้ว"

"ไม่ได้เหมือนกันค่ะ หนูดีไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

"ไม่ใช่เด็กแต่ยังสะพายกระเป๋าคิตตี้อยู่เลยเนี่ยนะ"

"มันเป็นกระเป๋าที่แม่ซื้อให้ หนูดีไม่อยากทิ้ง มันมีคุณค่ากับหนูดีมาก"

"ป๋ารู้"

"หนูดีไม่อยากมีใคร หนูดีไม่อยากคบกับป๋า หนูดีไม่อยากเป็นแฟนป๋า ไม่อยากแต่งงานกับป๋า"

"ทำไมล่ะ?"

"หนูดีไม่ชอบป๋า"

"...." คำตอบของเด็กสาวทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับนิ่งไปเลย "นอนเถอะฝันดีนะ"

"ค่ะป๋าลัวร์"