เด็กดื้อ - 9 จุกอก

ฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกพี่ลีวายท้วงแบบนี้ พรางคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนว่าตัวเองกลับมาที่บ้านได้ยังไง

“เมื่อคืน…พะ..พี่ลีวายมาส่งมิลินหรอคะ”

“ใช่ ฉันมาส่งเธอถึงในห้อง”

“……” นะ ในห้องเลยหรอ

ฉันกำมือแน่นอย่างเป็นกังวลเพราะกลัวว่าพี่ลีวายจะเห็นอัลบั้มภาพที่ฉันแอบถ่ายเขาไว้นับร้อยรูป ไหนจะเรื่องจูบอีก

“อยากรู้ไหมว่าเธอทำอะไรกับฉันบ้าง”

“มะ ไม่อยากรู้ค่ะ” ฉันพยายามจะเดินเลี่ยงแต่ถูกฝ่ามือหนารั้งแขนเอาไว้

“เธอจูบฉัน”

แปลว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันหรอกหรอ

ใบหน้าของฉันเริ่มแดงกล่ำเมื่อคิดว่าตัวเองได้จูบกับพี่ลีวาย มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่กล้าฝันแต่มันเกิดขึ้นแล้ว ถึงจะตอนเมาก็เถอะ

“ยิ้มอะไรของเธอ”

เมื่อได้ยินคำนั้นหัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ฉันพยายามถามตัวเองอย่างไม่เชื่อว่าทำเรื่องแบบนั้นลงไปจริงๆ

“มะ…มิลินเมา….”

“ใช่เธอเมา รู้ไหมว่ามันน่ารังเกียจขนาดไหน”

จึก!! ราวกับโลกทั้งใบมันหยุดหมุน คำพูดของพี่ลีวายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมาจ้วงแทงกลางอกซ้ำๆ

“ขอโทษที่มิลินทำตัวน่ารังเกียจกับพี่ลีวายนะคะ” ฉันก้มหน้าบอกแล้วสะบัดมือออกอย่างแรง

“รู้ตัวก็ดี”

เขาต้องการมาพูดแค่นี้เองสินะ แค่อยากจะใช้คำพูดให้ฉันเสียความรู้สึกก็แค่นั้น เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกปวดใจไปมากกว่านี้ฉันจึงตัดสินใจเดินหนีพี่ลีวายออกมา

หยดน้ำตามันไหลอาบแก้มเพราะคำว่ารังเกียจที่พี่ลีวายพูด

กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ของแทนที่โทรมา ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแล้วกดรับสาย

“ว่าไงแทน”

( พี่มิลินว่างไหมครับ ผมอยากจะชวนออกมากินข้าวด้วยกัน )

“อือ ได้สิ”

ที่ฉันตอบตกลงไปแบบนั้นก็เพราะไม่อยากอยู่ที่บ้านในตอนนี้ มันรู้สึกอยากออกไปไหนก็ได้ โชคดีที่แทนโทรมาชวน

ฉันส่งโลเคชั่นให้แทนมารับที่บ้าน จริงๆ ไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนไหนมารับแต่เพราะคำพูดของพี่ลีวายมันปลุกความกล้าในตัวของฉัน

หลังจากอาบน้ำฉันก็เลือกว่าจะใส่ชุดไหนก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นชุดเดรสที่ซื้อมาไว้นานแล้วแต่ไม่เคยใส่มันเลย วันนี้จึงตัดสินใจจะใส่มัน

สิ่งที่ฉันทำเหมือนคนที่กำลังประชดชีวิตของตัวเองอยู่….และใช่ฉันคิดแบบนั้น ในเมื่อที่ผ่านมาฉันเป็นคนที่น่ารังเกียจสำหรับพี่ลีวาย ฉันก็จะทำตัวในแบบที่เขาคิด

แทน: มาถึงแล้วครับ

แทนส่งข้อความมาบอก ฉันที่แต่งตัวเสร็จพอดีรีบหยิบกระเป๋าเดินออกมายากห้องเพื่อมาหาแทนที่รถ

“ว้าว! พี่มิลินสวยมากเลยครับวันนี้”

ฉันยิ้มเขินให้กับคำชมของแทน ก่อนที่เขาตะเปิดประตูรถให้ แต่ทว่ายังไม่ทันจะเข้าไปนั่งในรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน

หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์ของพี่ลีวาย ฉันชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

( ห้องฉันรก ขึ้นมาทำความสะอาดให้หน่อยสิ )

“ตอนนี้มิลินไม่ว่าง ถ้ากลับมาแล้วจะรีบไปทำความสะอาดให้นะคะ”