เด็กดื้อ - 2 ต่อหน้า

พี่ลีวายคงจะรับรู้ความรู้สึกภายในใจของฉันเขาถึงพูดแบบไม่แยแสแบบนั้น

“มิลินรู้ค่ะว่าตัวเองไม่คู่ควร รู้ว่าตัวเองอยู่จุดไหน มันก็แค่ความรู้สึก…พี่ลีวายไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ” ในเมื่อความรู้สึกที่มีถูกอีกฝ่ายรับรู้แล้วฉันก็จะไม่ปิดบังอีกต่อไป

“ก็ดี…อย่าทำตัวเหมือนแม่ของเธอ”

“แม่เกี่ยวอะไรด้วยคะ ท่านเสียไปแล้วทำไมยังเอาแต่กล่าวหาว่าแม่ผิด” ฉันเสียใจทุกครั้งที่ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยถึงแม่แบบนี้ เขาไม่ยอมเปิดใจรับฟังเลย ยังนึดติดกับความเชื่อบ้าๆ ของตัวเอง

พี่ลีวายปล่อยมือออกจากใบหน้าของฉันก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน จากนั้นบรรยากาศภายในห้องก็กลับมาเงียบ

ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ มันก็อยากร้องไห้ ฉันเกลียดความอ่อนแอของตัวเอง หวังว่าสักวันจะเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้น

“ห้ามร้องไห้ให้ฉันเห็น”

“แม้แต่น้ำตาของมิลินพี่ลีวายก็รังเกียจหรอคะ”

“ใช่ รู้แล้วก็ดี”

ความรู้มันเจ็บปวดแต่ทำไมฉันถึงยังชอบคนใจร้ายแบบนี้อยู่อีก อยากจะหยุดความรู้สึกบ้าๆ แต่ก็ทำไม่ได้

ก็อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนจะถูกเปิดเข้ามาโดยที่คนด้านในยังไม่อนุญาต

ผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสเซ็กซี่ส่งยิ้มหวานให้พี่ลีวาย จากนั้นก็รีบเดินไปนั่งบนตักแกร่ง เธอจูบลงบนซอกคอหนาพร้อมกับใช้มือลูบไล้แผงอก

“คิดถึงจังเลยค่ะ”

พี่ลีวายเหลือบตามองฉันแวบหนึ่ง ก่อนจะอุ้มผู้หญิงคนนั้นขึ้นวางบนโต๊ะทำงานแล้วใช้มือปัดเอกสารลงพื้นอย่างไม่ใยดี

ฉันค่อยๆ กำมือแน่นเมื่อเห็นภาพที่บาดตาและทำร้ายความรู้สึก พี่ลีวายกับผู้หญิงคนนั้นนัวเนียกันโดยไม่สนใจว่ายังมีอีกคนที่อยู่ในห้อง ทั้งที่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้แต่เหมือนเป็นเพียงอากาศ

“ขอตัวออกไปข้างนอกนะคะ” เมื่อทนดูภาพที่สองคนกำลังทำเรื่องน่าอายไม่ไหวฉันจึงพูดและรีบลุกขี้น

“ไม่ได้” พี่ลีวายสั่งเสียงแข็งพร้อมจ้องเขม็ง

“อุ้ยมีคนอยู่ด้วยหรอคะ” ผู้หญิงคนนั้นทำเหมือนเพิ่งเห็นฉัน แต่ดูก็รู้ว่าเธอเสแสร้ง

“จะทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ มิลินไม่อยากเห็น”

“ฉันบอกว่าห้ามไป” ฉันมองพี่ลีวายอย่างไม่เข้าใจ ที่ไม่อยากให้ไปเพราะจะให้ฉันเห็นอะไรแบบนี้น่ะหรอ จะทำร้ายความรู้สึกกันไปถึงเมื่อไร

เมื่อทำอะไรไม่ได้ฉันก็เดินเลี่ยงไปห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำก็อยู่ภายในห้อง ที่ต้องแยกตัวออกมาเพราะไม่อยากเห็นว่าทั้งคู่ทำอะไรกัน

“ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้ม มันจุกใจอกเหมือนหัวใจดวงน้อยกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

พี่ลีวายคงจงใจให้ฉันเห็นภาพแบบนั้น….

ปังๆๆๆๆๆ เสียงทุบประตูห้องน้ำดังลั่นจนฉันสะดุ้ง รีบเช็ดน้ำตาทำความสะอาดใบหน้าไม่ให้ถูกจับได้ว่าแอบร้องไห้ จากนั้นก็เปิดประตูออก

เห็นพี่ลีวายยืนจ้องเขม็งอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งเสียวแข็ง “กลับ!”

ทำให้ฉันแปลกใจว่าผู้หญิงที่เขานัวเนียด้วยหายไปไหนแล้ว “ละ แล้วผู้หญิงคนนั้น….”

“เธอมีสิทธิ์ยุ่งเรื่องของฉันตั้งแต่เมื่อไร ?”

“ขอโทษค่ะ” ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาพร้อมเอ่ยคำขอโทษ