Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
เด็กดื้อ - 13 ยะ…อย่าถอด
ร่างกายของฉันเริ่มสั่นเพราะความกลัว เหมือนว่าการพูดออกไปแบบนั้นจะเป็นความคิดที่ผิด
“มะ…มิลินไม่ได้ต้องการแบบที่พี่ลีวายคิด”
“ถ้าไม่ต้องการแล้วจะบอกพ่อว่าฉันขืนใจเธอทำไมห๊ะ!!”
“……..”
“ฉันกำลังจะทำตามที่เธอพูด….ไม่ดีใจหรือไง”
“มะ…ไม่ค่ะ”
“ตอนเล่าให้พ่อฉันฟังก็อย่าลืมบอกว่าเราทำท่าไหนกันบ้าง…”
“ปะ…เป็นบ้าไปแล้วหรอคะ”
พรึบ!! เสื้อเชิดที่อยู่บนตัวของพี่ลีวายตอนนี้ถูกเขาถอดออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนที่มือหนาจะปลดเข็มขัดกางเกงต่อ
“ไม่ถอด?”
“………” ฉันกัดริมฝีปากแน่นครั้งนี้แววตาของพี่ลีวายมันจริงจังไม่ใช่ว่าแค่ทำขู่ ซึ่งฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้ แต่ก็ไม่ต้องการออกไปจากชีวิตเขาเหมือนกัน
“อยากให้ฉันเป็นคนถอนให้สินะ”
ทำไมฉันถึงยังนั่งอยู่ทั้งที่รู้สึกกลัวขนาดนี้ ทำไมฉันไม่รีบวิ่งหนีออกไปจากห้อง…
“ทะ ทำอะไรคะ พะ พี่ลีวายอย่านะ” ฉันร้องออกเสียงหลงเมื่อพี่ลีวายใช้เข็มขัดที่ปลดออกมามัดมือของฉันเอาไว้
“ฉันไม่เคยคิดจะทำเรื่องต่ำๆ แบบนี้กับเธอเลยสักนิด” เขาเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะผลักฉันนอนราบบนโซฟา แล้วขึ้นมาคร่อมรวบแขนฉันขรึงตึงไว้เหนือศีรษะก่อนจะพูดต่อ “เธอเป็นคนเสนอความต้องการให้ฉันเอง…จำไว้!!”
“มิ..ลินไม่ต้องการแบบนี้”
“หึ!! แล้วเธอต้องการแบบไหน”
ฉันมองใบหน้าคมครู่ใหญ่ก่อนที่น้ำตามันจะเอ่อล้นเต็มสองตา ก่อนที่ฉันจะพูดความรู้สึกของตัวเอง “มิลิน…ต้องการหัวใจของพี่ลีวาย…ไม่ใช่เซ็กซ์”
พอได้ยินที่ฉันว่าพี่ลีวายก็ตวาดกลับมาทันควันด้วยน้ำเสียแข็งกร้าว “โง่หรือไง!! ที่คิดว่าจะได้หัวใจฉัน”
“……..”
“เธอไม่คู่ควร ไม่มีวัน!!”
“ปะ…ปล่อยนะคะมิลินจะกลับ”
“รีบกลับไปไหนฉันยังไม่ได้สนองความต้องการให้เธอเลยนะ”
“มะ..ไม่…มิลินไม่ต้องการ”
“ถ้าอย่างนั้นก็พูดมาสิว่าจะยอมหายไปจากชีวิตของฉัน!!”
“……..” เขายื่นข้อเสนอที่ฉันไม่สามารถทำให้ได้ เหตุผลส่วนหนึ่งเพราะเป็นห่วงคุณท่านที่กำลังป่วยอยู่ ท่านเลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็กจะให้ทิ้งไปได้ยังไง
“พูดมา!!”
“มิลินทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ”
“หึ!”
พี่ลีวายมองฉันด้วยสายตาที่แข็งกร้าวก่อนที่เขาจะเอามือมาจับที่คอเสื้อของฉัน จากนั้นก็กระชากแรงๆ
แคว่ก!!! เสียงเสื้อขาดทำเอาหัวใจดวงน้อยของฉันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะรู้สึกเจ็บแสบบริเวณผิวที่ต้นคอ
สายตาของพี่ลีวายมองหน้าอกของฉันก่อนจะพูด “ใหญ่กว่าที่คิด”
“พะ..พี่ลีวาย” มันพูดไม่ออกกับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะทำเพราะฉันกำลังช็อคอยู่
“อย่าจับนะคะ…อื้อ~”
มือหนาบีบหน้าอกของฉันอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บแทบทนไม่ไหว จากนั้นก็เลื่อนมือต่ำลงมาปลดกางเกงที่ฉันสวมใส่
“มะ ไม่นะ อย่าถอด”
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็หุบปากของเธอซะ!!”
“มิลินขอนะคะ หยุดได้แล้ว” ฉันอ้อนวอนพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มแต่ไม่ได้รับความปราณีจากอีกฝ่ายเลย
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
