ตอนที่ 5

(อัง อังศุมาลิน)

ฟอดดดดดดด!!

"อื้อออ!! พี่เอิร์ธ"

ผมสะดุ้งตกใจเมื่อพี่เอิร์ธเข้ามาหอมแก้มผมโดยไม่ได้ตั้งตัว เห็นว่าพี่เอิร์ธเป็นผู้ชายนิ่งๆไม่ค่อยพูดค่อยจาแต่ที่จริงแล้วพี่เอิร์ธเป็นผู้ชายที่หื่นกามมากชอบ แทะโลมผมอยู่บ่อยครั้งจับก้นบ้าง แตะรุ่นแตะนี่ไปทั่วจนผมรู้สึกว่าพี่เขาเป็นคนลามกหื่นกามจริงๆ

"คิดอะไรแบบด่าพี่ในใจหรือไง"

"พี่เอิร์ธปล่อยอังเลยนะ"

"ขอกอดหน่อยไม่ได้หรือไง"

"ก็พี่เอิร์ธชอบลวนลามผมไม่ชอบอย่าทำแบบนี้ดิ"

"ก็น้องอังตัวหอมพี่อยากกอดอยากจูบอยากลูบอยากจับไม่ได้หรือไง"

"ไม่ได้พี่เอิร์ธอยาก ล้วงกางเกงได้ไหมปล่อยสิอย่าหื่นได้มั้ย!"

อ๊ะ!!!

ผมสะดุ้งทุกครั้งที่พี่เอิร์ธเริ่มขยับมืออยู่ในกางเกงของผม ส่วนมืออีกข้างก็ใช้รูปหน้าอกผมไปมา จนผมรู้สึกขนลุกไปทั่วตัวไม่ได้นะทำไมผมต้องโดนเขาแท้โลมผมแบบนี้

"อื้ออออ..."

"ทั้งหอมทั้งนุ่มไปทั้งตัวขนาดนี้จะให้พี่อดใจไหวได้ยังไง"

"พี่เอิร์ธอย่าแกล้งอังสิ อื้อ! ไม่เอา"

"อาบน้ำแล้วหรอไปอาบน้ำกับพี่อีกรอบดีกว่าไหม

"ไม่เอา ผมอาบน้ำแล้วพี่ไม่ต้องมาชวนไปอาบน้ำอีกเลยเจ้าแผนการนัก ใครบอกให้กลับมาช้าไปอาบน้ำเลยไป"

"ก็ได้แต่ขอจุ๊บอีกทีนึงได้ไหม"

"ไม่เอาเหม็นเหงื่อไปๆไปอาบน้ำ"

"ก็ได้ เป็นเพราะน้องขอหรอกนะ"

นี่แหละความ ถึงตามของพี่เอิร์ธชอบทำตัวเหมือนหมาหยอกไก่อยู่ตลอดเวลาผมเลยอยากทบให้กระอักเลือดเสียจริง รอพี่อาบน้ำเสร็จก็เข้านอนทันทีเพื่อว่าพรุ่งนี้จะต้องไปเรียนแต่เช้า

ในวันต่อมารุ่นพี่ในคณะก็เรียกน้องปีหนึ่งเข้ามาที่คณะก่อนที่ทุกคน จะใส่เสื้อกิจกรรมเพื่อร่วมทำกิจกรรมในครั้งนี้

"แนะนำชื่อกับน้อง"

"ผมชื่ออัง ชื่อจริง อังศุมาลิน อรรครักษ์ปรีสุข รหัส 631976 ครับ"

"คนต่อไปแนะนำตัวเลยครับ"

"สวัสดีค่ะฉันชื่ออิงชื่อจริงอิงฟ้า อรรครักษ์ปรีสุข รหัส 631977 ค่ะ"

ผมมองไปรอบๆก็เห็นนักเรียนปี 1 ถึง 500 คนผมนั่งมองคนอื่นๆแนะนำตัวกันไปจนครบผม รู้สึกง่วงนอนอยากจะหลับอยู่ตลอดเวลา ผมเสียใจจริงๆกว่าจะคบกันทั้ง 500 คนก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งวันแล้ว

"นี่ก็เที่ยงแล้วให้พี่ปี 2 นำข้าวกล่องไปแจกน้องปีหนึ่งได้เลยครับ"

"ครับ/ค่ะ"

ผมมองข้าวกล่องตรงหน้าก่อนที่จะเปิดออกมาก็เจอกับอะไรบางอย่างทำเอาผมงงแตกไปเลยว่าอาหารในกล่องนี้คืออะไร ก็ผมไม่เคยเห็นและไม่เคยกินแล้วไม่รู้จักด้วยพี่เขาเอาอะไรมาให้พวกเรากินกันนะ

"พี่ครับ"

"ว่าไงคะ"

"คือว่าข้าวกล่องนี้คืออะไรหรอครับ"

"ไหนคะ พี่ขอดูหน่อย"

"นี่ครับพี่"

"นี่คือข้าวไข่เจียวหมูสับน้องไม่รู้จักหรอค่ะ"

"งั้นผมขอคืนและเปลี่ยนเป็นอันใหม่ได้ไหมครับ"

"น้องคะ น้องจะเอามาตรฐานที่บ้านของน้องมาใช้ที่นี่นะคะ ข้าวกล่องทุกกล่องก็เป็นแบบนี้ทุกคนก็กินแบบนี้น้องชื่ออันใช่ไหมคะถ้าน้องกินไม่ได้ก็ไม่ต้องกินแค่นั้นเอง"

"เนยทำไมไปว่าน้องแบบนั้น"

"แกก็ดูสิน้อง 2 คนนี้เรื่องมากจะตายไปปกติไม่เคยกินหรือไงข้าวไข่เจียวหมูสับ หรือว่าเป็นคนรวยมากถึงกินไม่เป็น"

"เหนื่อยใจเย็นๆหน่อย"

"พี่ครับผมแค่ขอเปลี่ยนข้าวกล่องทำไมยากเย็นขนาดนั้นผมไม่เข้าใจพวกพี่เหมือนกันผมไม่ได้เอามาตรฐานของตัวเอง มาใช้ที่นี่นะครับผมแค่ขอเปลี่ยนมันจะอะไรขนาดนั้น"

"ลูกคุณหนูก็แบบนี้น่ารำคาญจริงๆ!!"

ผมได้ยินดังๆจึงลุกขึ้นมาพร้อมๆกับเองที่ลุกขึ้นมาตามผม ก่อนที่ผมจะพาน้องสาวของผมเดินออกจากห้องเชียร์ไปทุกคนดูตกใจกับการกระทำของผมแต่ใครจะสนผมเสียเงินมาเพื่อที่จะเข้าเรียนที่นี่ เตรียมตัวสอบเข้ามาที่นี่ไม่ได้สนใจเรื่องทำกิจกรรมแบบนี้สักหน่อยแต่ที่ผมเข้ามาทำกิจกรรมด้วยก็เพราะว่าอยากจะมีส่วนร่วมอยากจะมีเพื่อนเยอะๆแต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหมดอารมณ์ที่จะเข้าหาคนพวกนี้แล้วจริงๆ

"น้องอังกับน้องอิงจะไปไหนครับ"

"พี่ปอย"

เป็นพี่ปอยพี่ประธานรุ่น ที่ตามมาผมไม่สนใจอีกฝ่ายก่อนที่จะเดินต่อไปผมก็เป็นคนนิสัยแบบนี้ใครเหวี่ยงผมผมก็เหวี่ยงคืนผมไม่สนใจใครผมไม่ชอบคนที่มาดูถูกผมและไม่ชอบคนที่นิสัยแบบนี้ด้วย นี้ต้องยอมรับว่าดีที่อิงไม่ต่อยนรุ่นพี่คนนั้นไปเพราะอิงเป็นคนอารมณ์ร้ายสุดๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ผมแค่ขอเปลี่ยนเข้ากล่องทำไมต้องมาด่าพวกผมแบบนี้ด้วย

"....."

"เกิดอะไรขึ้น"

ผมเห็นกลุ่มรุ่นพี่ที่ใส่เสื้อช็อปเดินเข้ามา 5-6 คนก่อนที่จะเอ่ยถามพี่ปอยทันที เมื่อพี่ปอยเห็นรุ่นพี่พวกนั้นก็หน้าซีดขึ้นมาผมรู้เลยว่าต้องเกิดเรื่องกับพี่ปอยแน่ๆเลยแต่ใครจะสนพวกพี่เขากัน

"น้องจะออกจากห้องเสียไปนะครับพี่ผมก็เลยมาตามน้อง"

"ทำไมถึงออกจากห้องเชียร์!"

ผมหันไปมองรุ่นพี่ที่มาใหม่ เขาเอ่ยปากขึ้นมาก็ทำให้ผมรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาทันที เพราะเขาตะคอกใส่ผม ผมจะไม่ตอบก่อนจะเดินออกมาน่ารำคาญจริงๆไม่ชอบเลยกับคนที่เผด็จการแบบนี้

"รุ่นพี่ถามทำไมไม่ตอบ!!"

"อย่ามายุ่ง"

"พูดกับรุ่นพี่ให้มันดีๆหน่อยได้ไหม"

"ถ้าอยากให้พูดดีๆด้วย เป็นรุ่นพี่ก็หัดพูดดีๆกับน้องบ้างไม่ได้หรือไง ถ้าพี่พูดดีกับผมผมก็จะพูดดีกับพี่"

"แล้วทำไมถึงออกจากห้องเชียร์มันเกิดอะไรขึ้น"

"เรื่องมันเล็กน้อยผมได้เข้ากล่องเป็นข้าวไข่เจียวเดี๋ยวผมขอคืนแล้วขอเปลี่ยนเป็นอันใหม่จะโดนด่าและดูถูกจากรุ่นพี่เรื่องนี้ ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องนิดเดียวแต่การที่พวกพี่ว่าดูถูกผมแบบนี้ผมก็คงจะไม่มีอะไรจะพูดกับพวกพี่อีกแล้วผมจะไม่เข้าเชียร์ร่วมกันกับคณะนี้ ผมขอตัว"

"เรื่องแค่นี้ทำไมต้องให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วยกลับเข้าไปในห้องเชียร์เดี๋ยวนี้"

"ทำไมผมต้องเชื่อฟังคำพูดของพี่ด้วยผมไม่ไป ใครจะทำไมผม ผมเสียเงินเข้ามาที่นี่เพื่อเรียนการที่ผมเข้ามาทำกิจกรรมร่วมด้วยถือว่าเป็นการหาเพื่อนใหม่แต่การที่พวกที่ทำแบบนี้มันทำให้รุ่นน้องไม่อยากจะคบ ใครเป็นเพื่อนหรอก โครงการถูกบังคับแบบนี้ไง"

"ถ้าพวกเธอเดินออกไปผมในฐานะเฮดว๊ากจะสั่งลงโทษคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุมเสียให้หมดทุกคน"

"งั้นหรอครับ งั้นตามสบายเลยก็แล้วกัน เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม ไม่ต้องมาคุยหรอกครับหรือต่อให้ทำจริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่ดี"

"เห็นแก่ตัวเกินไปไหมที่ทำนิสัยแบบนี้"

"ใช่ครับผมมันเห็นแก่ตัวแล้วจะทำไมถ้าอยากให้ผมเข้าเชียร์ก็ให้พี่เนยคนที่ด่าผมมาขอโทษผมและน้องสาว เป็นรุ่นพี่ขอโทษรุ่นน้องมันไม่น่าเกลียดหรอกนะครับ"

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ"

"ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องยืนขวางพวกผมถอยไป"

"อัง"

"พี่เอิร์ธ"

"เกิดอะไรขึ้น"

"ก็น้องมันโกรธเรื่องข้าวกล่อง จนไม่อยากที่จะเข้าเชียร์"

"เนยมันให้ข้าวกล่องอะไรกับอัง"

"ข้าวไข่เจียวหมูสับ"

ผมบอกพี่เอิร์ธที่เดินเข้ามายืนข้างๆ พี่เอิร์ธเลยพยักหน้าแล้วกระซิบบอกผมว่าให้ผมเข้าไปยังห้องแชทอีกครั้งก่อนที่จะเดินห่างออกจากผม ก่อนจะเดินเข้าไปหารุ่นพี่ที่ชื่อเนยก่อนที่อีกฝ่ายจะก้มหน้าลงเหมือนโดนด่าก่อนที่พี่ว้ากจะเข้าห้อง