เด็กดื้อ | 5 หลอกล่อ...

เช้าวันใหม่....คุณป๋าบอกว่าแขกของคุณป๋าจะเข้ามาในตอนบ่าย ซึ่งฉันมีเวลาเตรียมตัวอีกนาน

ถามว่าฉันกลัวมั้ย มันก็ต้องมีความกลัวอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก

เมื่อถึงเวลาอาหารเช้าฉันก็ต้องไปกินพร้อมกับคุณป๋าที่เรือนใหญ่

บนโต๊ะอาหาร...

“ทำยังไงก็ได้ให้มันยอมไปที่บ้านพักต่างอากาศของฉันกับเธอ” คุณป๋าพูดขึ้นในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ “และต้องให้มันไปคนเดียว ห้ามมีลูกสมุนไปด้วยเด็ดขาด”

“ถ้าทำแบบนั้นคนอื่นจะไม่ยิ่งสงสัยเรางั้นหรอคะ”

“เรื่องนั้นฉันจัดการเอง”

หลังจากจบบทสนทนาทั้งฉันและคุณป๋าต่างก็เงียบ ต่างคนต่างกินข้าว

เมื่อถึงเวลาที่แขกคนสำคัญมา พี่กล้าเป็นคนมาตามฉันที่เรือนเล็ก

ในตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีแดงสด แหวกกลางหลังลงมาจนเกือบถึงก้น แต่โชว์หน้าอก วันนี้ฉันโนบาร์ด้วย

เมื่อได้ยินเสียงของพี่กล้าเรียกแล้วฉันจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

“ระวังตัวด้วยนะครับคุณหนู” พี่กล้าบอกอย่างเป็นห่วง

“ค่ะ” ฉันเพียงแค่รับคำ ก่อนจะเดินไปยังเรือนใหญ่

เมื่อเดินมาถึงห้องลับที่คุณป๋าเอาไว้ใช้คุยกับแขกคนสำคัญ พี่กล้าก็เปิดประตูให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปด้านใน

ภายในห้องเย็นเฉียบ มีเพียงคุณป๋าและผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณสามสิบปลายๆ นั่งคุยกันอยู่ เพียงสองคนเท่านั้น

“คุณหิรัญนี่รู้ใจผมจริงๆ” ผู้ชายคนนั้นมองฉันอย่างพึงพอใจ เขาคงไม่รู้ว่าฉันคือลูกสาวบุญธรรมของคุณป๋า

“ไปนั่งกับคุณเดชาสิ” คุณป๋าออกคำสั่ง

“...ค่ะ” ฉันค่อยๆ ปลดชุดคลุมออก เมื่อเสื้อคลุมหล่นลงพื้น ผู้ชายที่ชื่อเดชาก็มองฉันตาเป็นมันส์

ฉันเดินไปนั่งข้างๆ กับคุณเดชาตามที่คุณป๋าสั่ง โดยที่นั่งหันหน้าประจันกับคุณป๋า ถ้าไม่ได้คิดไปเอง ฉันสังเกตเห็นคุณป๋าแอบลอบมองฉันอยู่หลายครั้ง

การคุยกันระหว่างคุณป๋ากับคุณเดชา ทำให้ฉันรู้ว่าเพราะอะไรคุณป๋าถึงอยากจะจัดการเขามากขนาดนี้ การทะนงตัว กดราคา และข้อแลกเปลี่ยนที่มันมากเกินไปของอีกฝ่าย ทำให้คุณป๋าต้องจัดการ ฉันพอจะเข้าใจแล้วแหละ

“นั่งตั้งนาน ว่าแต่หนูชื่ออะไรหื้ม” ไม่ถามเปล่า ยังโอบมือมากอดฉันอีก ถ้ากอดเฉยๆ คงจะไม่อะไร แต่นี่ยังแอบจับก้นฉันอีกต่างหาก

“เมลค่ะ ^_^” ทุกครั้งที่มีคนถามฉันจะแนะนำว่าตัวเองชื่อเมล เป็นชื่อที่ฟาร์นมันชอบเรียก

“แล้วหนูทำงานที่ไหน ถ้าฉันอยากจะรับเลี้ยง...”

“แม้ๆ เพิ่งเจอกันเองนะคะ จะรับเลี้ยงแล้วหรอ” ไม่พูดเปล่า ฉันสอดมือเข้าไปในเสื้อเชิดตัวนอก แล้วแสร้งหยอกล้อกับเม็ดไตบนแผงอกเบาๆ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอยากรู้จักฉันมากขึ้น

ที่ทำแบบนี้เพราะฉันเอาเครื่องแอบดักฟังไปติดไว้ที่เสื้อของเขาด้วย การที่จะไม่ให้ถูกสงสัยก็ต้องทำให้อีกฝ่ายเคลิบเคลิ้ม

“เบาๆ กับคนของผมหน่อยสิครับ” คุณป๋าพูดขึ้นมาขัดจังหวะ แล้วใช้สายตามองฉันอย่างดุดัน นั่นหมายความว่าสิ่งที่ฉันทำมันมากเกินไป

ก็คุณป๋าเองไม่ใช่หรอที่อยากให้ฉันทำแบบนี้ แล้วจะมาขัดจังหวะทำไม ฉันก็ทำให้เต็มที่นี่ไง

ฉันไม่สนใจสายตาของคุณป๋า และออดอ้อนคนข้างกายต่อ ไม่ว่าเขาจะสัมผัสส่วนไหนฉันก็ไม่ห้าม เพราะยังไงเดี๋ยวเขาก็หายไปจากโลกนี้อยู่ดี ฉันไม่โกรธคนที่กำลังจะตายหรอก

“คุยธุระเสร็จแล้วน้องเมลสะดวกจะไปต่อด้วยกันกับพี่มั้ยครับ” คนข้างๆ ถามฉันอย่างเสน่ห์หา พลางยื่นหน้าลงมาสูดดมที่ซอกคอของฉัน สัมผัสนี้มันทำให้ขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว แต่ก็ไม่ได้ดันคุณเดชาออกไปแต่อย่างใด

“รีบหรอคะ” ฉันทำเชิงเหมือนอยากจะเล่นด้วย “ถ้าอยากรู้จักเมลมากกว่านี้ เมลมีที่มาแนะนำเป็นที่เงียบๆ ที่มีแค่เราสองคน ไม่รู้ว่าคุณเดชาจะสนใจหรือเปล่า”

“มันก็ขึ้นอยู่ว่าน้องเมลจะพาพี่ไปหรือเปล่า”

“ใจง่ายจังเลยนะคะ”

“สำหรับคนสวยแบบน้องเมล พี่คงไม่กล้าขัด” คุณเดชาปัดไรผมของฉันมาทัดไว้ที่หู ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มฉันเบาๆ

“เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณหิรัญ” คุณเดชาหันไปบอกคุณป๋า

“เชิญครับ” คุณป๋าผายมือไปทางประตู ก่อนที่คุณเดชาจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป

ในตอนนี้ภายในห้องมีเพียงแค่ฉันกับคุณป๋าสองคน แถมคุณป๋าก็ยังเอาแต่มองฉันไม่ละสายตา

“หนูเอาเครื่องดักฟังติดที่ตัวของเขาแล้วนะคะ”

“ไหนตอนแรกบอกไม่อยากทำ แต่ท่าทางของเธอดูพร้อมจะถวายตัวให้มันจังเลยนะ...” คุณป๋าพูดด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกทำให้ฉันพอจะรู้ว่าคุณป๋าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

“หนูอยากทำให้คุณป๋าประทับใจไงคะ” ฉันตอบในเชิงประชด

“มันมากเกินไป !!”

“หนูว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำ” พูดจบฉันก็ยิ้มจางๆ ให้คุณป๋า

“เธอรีบออกไปซะ!!” ฉันมองคุณป๋าอย่างไม่เข้าใจทันทีเมื่อถูกไล่ให้ออกไปจากห้อง “...คะ?”

“งานนี้ฉันจะให้คนอื่นมาทำแทนเธอ”

“ทำไมล่ะคะ”

“ฉันสั่ง !!” คุณป๋าย้ำเสียงแข็ง

“ไม่ค่ะ หนูไม่ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าให้หนูทำงานนี้ก็ต้องให้หนูทำให้จบงาน” ฉันต่อปากต่อคำอย่างไม่เกรงกลัว ทำให้คุณป๋าลุกขึ้นเดินตรงปรี่เข้ามากระชากแขนฉันอย่างแรง จนฉันต้องลุกขึ้นตามแรงกระชาก

“ทำไม !!”

“หนูต้องถามเหตุผลคุณป๋ามากกว่า ถ้าจะเป็นแบบนี้ก็ไม่ควรบังคับให้หนูทำตั้งแต่แรกนะคะ !!”

“หรือเธอชอบที่ถูกมันจับ....” ไม่พูดเปล่า คุณป๋ายังก้มหน้าลงมามองหน้าอกของฉันด้วย

“ทุเรสสิ้นดี !!” ฉันเริ่มจะโมโหแล้วจริงๆ วันนี้คุณป๋าเป็นบ้าอะไร ถึงได้แสดงอาการพวกนี้ออกมา