ตอนที่ 4 ได้หึงแค่ไม่พอใจ

@มหาวิทยาลัย S

"เป็นไงไทป์ น้องเชอรี่เด็กเก่ากูเด็ดมั้ย" กันวางแก้วน้ำส้มลงแล้ววาดขานั่งบนม้านั่ง ไทป์หันมาหัวเราะเหอะในลำคอพรางส่ายหน้าไปมา

"ไม่ว่ะ"

"จริงหรอ กูว่าน้องเชอรี่นี่โครตเด็ดเลยนะ"

"ไม่ได้เอา"

"เอ้า! ก็ไหนว่ามึงไปเปิดห้องที่โรงแรมไอ้เชี่ยติน"

"มีหมามาขวางทาง"

ปึก!

"หมาที่ว่าคงไม่ได้ไหมถึงฉันใช่มั้ย" เจนนิสโยนกระเป๋าลงกลางโต๊ะกลุ่มผู้ชายที่นั่งสุมหัวเม้าท์มอยกันแตกกระเจิง

"มาเร็วขนาดนี้ตามกลิ่นธูปมารึไง" ไทป์แซะ เจนิสแย่งน้ำส้มจากไทป์ไปกินหน้าตาเฉย "เอามานะอีบ้า! อยากกินก็ไปซื้อกินเองดิ"

"แหม ทีกับฉันทำเป็นหวง ทีกับน้องเชอรี่นี่ถึงขั้นเปิดห้องให้เชียวหรอ"

"ยุ่ง!"

"กูชอบเวลาที่พวกมึงกัดกันนะ เหมือนหมาถูกน้ำร้อนปะทะหมาขี้เรื้อน"

"ขอบคุณสำหรับคำชม" เจนิสหันไปขอบคุณกันแบบแกล้งๆและเป็นจังหวะเดียวกับที่ตินเดินเข้ามาพอดี

"ไง มึงนี่แทบจะเป็นลูกค้าวีไอพีของโรงแรมกูได้ละ"

"ทำไงได้ ก็มันเกิดมาเพื่อเย สมกับชื่อเสียงที่สะสมมาพ่อบิดาแห่งการเย"

"แหวะ!" เจนิสย่นจมูกใส่พร้อมเบ้ปาก ไทป์เหลือบมองด้วยหางตาพรางกระตุกยิ้มมุมปาก

มันก็เป็นแบบนี้ประจำทุกวันเวลาว่างผู้ชายปากหมากลุ่มนี้มักจะชอบพูดเรื่องลามกโดยเฉพาะกัน ส่วนตินตอนนี้เริ่มจะเฟดตัวออกจากวงการแล้วเพราะมีแฟน ในระหว่างที่กำลังนั่งหัวเราะกันยกใหญ่จู่ๆก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา

"พี่ไทป์"

"น้องเชอรี่"

"อึก!" กันที่นั่งดื่มน้ำส้มอยู่ถึงกับสำลัก พรางมองหน้าเชอรี่กับไทป์สลับกันไปมา ปกติเชอรี่จะเดินเข้ามาหาเขาเป็นคนแรก กันจึงหันไปกระซิบตินที่นั่งอยู่ข้างๆเจนิส ทำให้คนตัวเล็กเผลอได้ยินไปด้วย "มึงว่าตอนเย็นมันจะไปเผด็จศึกมั้ย"

"จะเหลือหรอ มึงก็รู้ว่าไอไทป์มันชอบเย..ถ้าวันไหนไม่ได้เย เหมือนไม่มีแรงเดิน"

"มึงก็ใส่ร้ายเพื่อนเกินไป"

"มึงคิดว่ามันเป็นคนดีขนาดนั้นหรอ"

กร๊อดดด!

เจนิสกำหมัดแน่นก่อนตวัดมองเชอรี่ที่นั่งป้อนน้ำตินอย่างไม่แคร์สายตาใครในโรงอาหาร

ยางอายมีบ้างไหมน้อง! เดินมาหาผู้ชายแบบนี้ดูไม่แพงเลยนะ!

"คืนนี้จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าเชอรี่จะชวนพี่ไทป์ไปนอน..ดูเพดานห้อง"

"หืมมม~" ไทป์คว้ามือของเชอรี่มาพรมจูบ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความนุ่มนวลต่างจากเวลาที่พูดกับเจนิส "พี่ชอบนะนอนดูเพดานห้อง แต่ห้องพี่มีแมวนะ"

"หนูอยากไปเล่นแมวที่ห้องพี่จังเลยค่ะ"

เหอะ! ห้องมันไม่มีแมวหรอก มีแต่หมาโดยเฉพาะหมาในปากมัน!! เจนิสคิดในใจ

"ดีเลยพอดีแมวพี่มันต้องการหนู"

เจนิสกำมหมัดแน่น! ในที่สุดความอดทนของเธอก็หมดลง เธอลุกขึ้นตบโต๊ะเสียงดังปึ้งจนกลุ่มผู้ชายปากหมาหันมามองด้วยความตกใจ ต่างจากอีกคนที่นั่งกระตุกยิ้มมุมปาก

"ฉันไปเรียนละ! เชิญผู้ชายปากหมาเม้าท์มอยกันต่อไป" เจนิสเชิดหน้าขึ้นสะบัดปลายผมใส่ ก่อนออกไปเธอมองหน้าไทป์อย่างเอาเรื่องแล้วปรายตามองเชอรี่ที่นั่งทำหน้างงๆอยู่บนตักของไทป์

"อีเจนมันเป็นอะไรวะ" กันเกาหัวหงกๆ

"สงสัยเมนส์มา"

หลังเลิกเรียนเจนิสนัดดื่มกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง พักหลังมาเธอเริ่มมีอารมณ์หงุดหงิดบ่อยๆเวลาเห็นไทป์คุยกับผู้อื่น ทั้งๆที่เธอเป็นคนตั้งกฎขึ้นมาว่าห้ามหึงหวงหรือแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเพราะกลัวสถานะเพื่อนจะสั่นคลอน

"ไอ้ผู้ชายปากหมาเอ้ย!!" เจนิสสบถด้วยความหงุดหงิดแล้วยัดตัวเข้าไปในรถ เป็นจังหวะเดียวกับที่ใครบางคนเปิดประตูอีกฝั่งแล้วแทรกตัวเข้ามานั่งอย่างถือวิสาสะ

"ด่ากูหรอ"

"ไทป์!"

"เออ กูเอง"

"ออกไป!"

"ไม่!" นอกจากจะไม่ออกไปไทป์ยังรัดเข็มขัดนิรภัยหน้าตาเฉย ปรับเบาะเอนหลังนอนพร้อมผิวปากอย่างอารมณ์ดี

"ฉันจะกลับบ้าน!"

"ก็กลับดิ บ้านมึงกับบ้านกูอยู่ข้างกันไม่ใช่หรอ"

"แล้วน้องเชอรี่อันนั่นของนายล่ะ ไหนบอกว่าตอนเย็นจะไปเผด็จศึกกับน้องเชอรี่ไง"

"กูพูดตอนไหน"

"กันกับตินพูด"

"คนอื่นพูดไม่ใช่กู เร็วๆอยากกลับบ้านละคิดถึงแม่"

"เหอะ! พ่อกับแม่นายคงลืมหน้าไปแล้วมั้ง นานทีปีหนลูกชายจะกลับบ้านเพราะมัวแต่นอนกกผู้หญิงอยู่คอนโด"

"..." ไทป์อมยิ้มพร้อมหยัดกายลุกขึ้นเลิกคิ้วมองหน้าเจนิส "มึงหมายถึงตัวเองใช่ไหม"

"มะ..ไม่ใช่ซักหน่อย! ฉันก็อยู่คอนโดของฉัน นายก็อยู่คอนโดของนาย" เจนิสเลิ่กลั่กก่อนกระชากเกียร์พุ่งทยานออกจากโรงจอดรถ หน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อทำเอาคนข้างๆนอนยิ้มมองด้วยสายตาที่แสนเจ้าเล่ห์ "แล้วรถนายล่ะ ไปไหน"

"ขี้เกียจขับ เมื่อเช้าไอ้ตินไปรับกู"

"ภาระเพื่อน!"

"ไหนๆมึงก็จะกลับบ้านอยู่แล้ว ทางเดียวกันไปด้วยกันประหยัดน้ำมันจะตาย"

"จ่ะ พ่อหนุ่มขี้ตะหนี่!"

เจนิสพยายามประคองรถจนถึงบ้านด้วยอาการแปลกๆ หัวใจของเธอเต้นแรงเวลาที่ไทป์นั่งมองด้วยสายตาที่ยากเกินจะเข้าใจ มันเริ่มเป็นแบบนี้ได้ซักพักแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ไทป์เคยมานอนค้างมาเธอ เธอเคยไปนอนบ้านไทป์เพราะบ้านอยู่ข้างๆกันอีกอย่างครอบครัวของเธอกับไทป์ก็รู้จักกันมานานชนิดที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่รุ่นแม่

"ถึงบ้านแล้ว ลงไปสิ" ไทป์ไม่ตอบอะไร มือใหญ่ผลักประตูออกแล้วเดินเข้าบ้านเธอหน้าตาเฉย "นั่นนายจะไปไหน!"

"เข้าบ้านไง"

"บ้านนายอยู่ตรงนี้!"

"แล้วไง นี่ก็บ้านกูเหมือนกัน" ไทป์ยักไหล่แล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่รอคนตัวเล็ก เจนิสปิดประตูเสียงดังปึ้งแล้ววิ่งตามร่างสูงเข้าไปในบ้าน เห็นแม่ของเธอวิ่งเข้ามากอดไทป์

"วันนี้ไทป์กลับกับเจนหรอ"

"ครับ พอดีว่าวันนี้ผมก็จะกลับบ้านเหมือนกัน"

"แหม..นานๆทีกลับบ้านแบบนี้ต้องแอบนอนกกสาวแน่ๆ" ไทป์ถึงกับหลุดขำ โดยหารู้ไม่ว่าสาวที่เขานอนกกความจริงแล้วก็คือลูกสาวของเจ้าของบ้านนี่แหละ

"ใช่ครับ พอดีว่าช่วงนี้ผมค่อนข้างติดหมอนข้าง" ไทป์แอบแสยะยิ้มกวนๆให้เจนิส เจนิสทำได้แค่กำหมัดแน่นถ้าหลุดปากไปมากกว่านี้แม่ของเธอต้องรู้แน่ๆว่าสาวคนนั้นก็คือเธอเอง!