บทที่ 1 อคิณไวน์

บริษัท อคิณไวน์ นำเข้าและส่งออกไวน์ อันดับหนึ่งของประเทศไทย

"ไอ้อคิณมันหายหัวไปไหน?"

"เอ่อ เช้านี้ยังติดต่อท่านรองไม่ได้เลยครับท่าน"

"ไอ้ลูกเวร!!"

เสียงตะโกนด่าทอของท่านประธานดังลั่นห้องประชุม จนทำให้เหล่าพนักงานต่างพากันก้มหน้าลงด้วยความหวาดกลัว

ท่านประธาน อาลัน เป็นผู้บริหารใหญ่ของบริษัท อคิณไวท์ ที่ก่อตั้งมานานหลายสิบปี เขามีบุตรชายเพียงคนเดียว ชื่อว่า อคิณ ดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัท 

ท่านประธานอาลัน มีน้องช่ายต่างแม่หนึ่งคนชื่อว่า สมภพ ดำรงตำแหน่งเป็นที่ปรึกษาอาวุโสคอยช่วยดูแลบริษัทให้แก่เขา

"ไปลากตัวมันลงมาจากเตียง ให้เข้าประชุมเดี๋ยวนี้!!สรุปผลไตรมาสที่สอง ให้มันเข้าบริษัทซะบ้าง ไม่ใช่วันๆเอาแต่ผลาญเงินฉันเล่น!!!"

"ครับๆ!!"

เลขาส่วนตัวรีบวิ่งออกจากห้อง ตรงไปที่รถ ก่อนจะขับออกไปที่คอนโดของอคิณทันที

ก็อก ก็อก

"ท่านรองครับ ท่านรอง!!!"

เงียบไร้เสียงตอบรับจากอคิณ

"ท่านรอง!!ถ้าไม่เปิดประตู ผมจะเสียบคีย์การ์ดเข้าไปแล้วนะครับ"

แอด

เลขาส่วนตัวที่ชื่อว่า ลุงทิม เปิดประตูเข้าไป ก่อนจะสอดส่ายสายตามองไปภายในห้อง และพบว่าอคิณไม่ได้อยู่ในห้อง

ตายแน่ๆ โทรไปหาท่านรองก็ปิดเครื่อง!!

โรงแรม อคิณ ธารา

เพลินพิชชา ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่ง 

ที่นี่ที่ไหนกันนะ?

เมื่อคืนเรานั่งดื่มเหล้าอยู่ที่ผับไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้?

เพลินพิชชายกมือขึ้นนวดหว่างคิ้วด้วยความรู้สึกปวดหนึบที่หน้าผาก ก่อนที่สายตาของเธอ จะพบกับร่างของผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง

เพลินพิชชายกมือขึ้นปิดปากตนเองเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงดัง ก่อนจะค่อยๆลุกออกจากเตียงนอน รีบสวมเสื้อผ้าและหนีออกไปจากห้อง

อคิณค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา  แล้วมองไปรอบๆเพื่อหาหญิงสาวใบหน้าสะสวย เรือนร่างเซ็กซี่เย้ายวนเสียจนเขาอดใจไม่ไหว ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ จนยอมมอบพรหมจรรย์ให้แก่เธอเป็นคนแรก

อคิณ คือ รองประธานของบริษัท อคิณไวน์ ผู้ถือหุ้นส่วนของบริษัทเกือบทั้งหมด เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ที่มีหน้าตาหล่อเหลา ชวนให้สาวๆหลงใหลเคลิบเคลิ้ม แต่ทว่า

เขาไม่ชอบทำงาน เขาชอบดื่มและปาร์ตี้กับเพื่อนๆเสียมากกว่า

แต่ถึงเขาจะเที่ยวทุกคืน กินเหล้าทุกวัน มีผู้หญิงมากมายคอยเข้ามาหาเขาไม่ซ้ำหน้า แต่เขาก็ไม่เคยรักใครจริงๆจนยอมมอบทุกอย่างให้ได้เสียที จนกระทั่งได้พบเจอหญิงสาวหน้าตาน่ารักเมื่อคืน

เขาพบเธอกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่โต๊ะคนเดียว และมีผู้ชายมากมายหวังจะลวนลามเธอ เขาจึงเข้าไปช่วย พยายามถามไถ่ว่าบ้านของเธอยู่ที่ไหน แต่เธอก็เมาจนไร้สติ เขาจึงพาเธอมานอนพักที่โรงแรมเปิดใหม่ในเครือของเขา แต่ทว่าเธอกลับจูบเขาอย่างดูดดื่ม และพร่ำเพ้อว่าเธอไปพบเจอกับผู้ชายเฮงซวยมา เขาเองก็เมานิดหน่อย ยิ่งถูกเธอยั่วยวนจึงเผลอใจหลงใหลและได้มีอะไรกับเธอในคืนนั้น

"หายไปไหนแล้ววะ?"

อคิณเดินตามหาเพลินพิชชาจนทั่วห้อง แต่ก็ไร้วี่แววของเธอ เขาสวมเสื้อผ้าจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินลงมาสอบถามที่ด้านล่าง

"เห็นผู้หญิงผมยาวๆ ตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักๆเดินลงมาจากข้างบนมั้ย?"

"อ้อ เธอเพิ่งขึ้นรถมอไซต์รับจ้างออกไปสักพักนี้เองครับท่านรอง"

อคิณเม้มริมฝีปากแน่น เขารู้สึกสับสนและว้าวุ่นในจิตใจไม่หยุด

เธอคงไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่หลอกฟันผู้ชายแล้วทิ้งใช่หรือไม่?

นี่มันครั้งแรกของเขาเลยนะ คิดหนีแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน!!

"ท่านรอง!!ลุงคิดแล้วว่าท่านรองต้องอยู่ที่นี่"

"มีอะไรครับลุงทิม?"

"ท่านประธานกำลังโมโหมาก บอกให้ท่านรองเข้าบริษัทเดี๋ยวนี้ครับ"

อคิณถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินนำลุงทิมไปที่รถส่วนตัวแล้วจึงขับออกไป

แม่ของอคิณเสียชีวิตไปเมื่อสามปีก่อน พ่อของเขาเองก็ยังไม่ได้แต่งงานใหม่ ตั้งแต่แม่เสียชีวิตไป เขาเองก็รู้สึกเคว้งคว้างไม่น้อย จึงทำตัวเสเพล กินดื่มเที่ยว ไม่เอาการเอางาน จนทำให้พ่อของเขาด่าทอไม่เว้นวัน

อคิณเดินเข้ามาในบริษัทอย่างไม่รีบไม่ร้อน เขาสวมเพียงเสื้อยืด กางเกงยีนส์ตัวโปรด และรองเท้าผ้าใบ ทรงผมถูกจัดอย่างลวกๆ พนักงานสาวภายในออฟฟิศเมื่อได้พบกับอคิณ ก็พากันยั่วยวนเขาด้วยสายตาอย่างออกนอกหน้า

"สวัสดีครับ คุณพ่อ"

"อคิณ แกแต่งตัวอะไรมาเนี่ย?"

"ก็แต่งตัวมาประชุมไงครับ"

"ประชุมบ้านแกสิแต่งตัวแบบนี้ แกไม่อายลูกน้องบ้างเรอะ!!!"

"อายทำไมครับ พ่ออย่าไปยึดติดมากสิครับ แต่งแบบไหนก็ทำงานได้"

"ไอ้อคิณ!!"

"ตะโกนทำไมครับ ระวังหลอดลมแตกนะครับพ่อ มาประชุมเถอะครับ ผมมีธุระต้องไปทำต่อ"

ท่านประธานทำได้เพียงเก็บงำความโกธรเอาไว้ ก่อนจะเริ่มการประชุมต่อทันที

อคิณนั่งมองพ่อของเขาด้วยสายตาที่เบื่อหน่าย เขานั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ ในหัวคิดถึงแต่ใบหน้าของเพลินพิชชา

ยัยตัวแสบ!!คิดฟันฉันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก!!"

หลังจากประชุมเช้าเสร็จ ท่านประธานอาลันก็หันมามองอคิณ ที่เอนกายยาวเหยียดนอนอยู่บนโซฟาด้วยสายตาเหนื่อยใจ

"คิณ ปีนี้แกก็จะย่างเข้าสามสิบแล้วนะ แกช่วยทำตัวให้สมกับเป็นว่าที่ผู้บริหารใหญ่ เอาการเอางานบ้าง รีบๆหาเมีย มีหลานให้พ่ออุ้มไวๆ"

"พ่อ"

"อะไร?"

"ผมได้เมียแล้วนะ"

"เมีย?เมียที่ไหนวะ พามาพบหน้าพ่อ มาให้พ่อรู้จัก"

"เมียของผมหนีไปแล้ว"

"อะไรนะ?"

อคิณตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย สร้างความตกใจให้แก่พ่อของเขาไม่น้อย

"แกพูดใหม่สิ เมียแกหนีไปไหนนะ?"

"ผมก็ไม่รู้ เขานอนกับผมคืนเดียวแล้วก็หนีไปเลย"

"ไอ้อคิณ ไอ้ควาย!!แกโดนผู้หญิงหลอกฟันแล้ว ไอ้ลูกโง่!!ใครเขาเรียกเมียกัน!!"

"พ่อจะด่าผมทำไม ผมไม่ดีตรงไหน เมียผมถึงหนีไป!!"

"แกดูสภาพแกสิ งานการไม่ทำ เที่ยวเตร่ไปวันๆผู้หญิงที่ไหนจะมาเอาแก!!"

คำพูดของพ่อ ทิ่มแทงเข้ามาในจิตใจของอคิณอย่างจัง

หญิงสาวคนนั้นคิดหลอกฟันเขา หรือเธอรู้กันนะว่าเขาเป็นพวกไม่เอาถ่าน?

"พ่อ"

"อะไรอีก?"

"พรุ่งนี้ผมจะมาทำงานอย่างจริงจัง"

"แกพูดจริงเหรอ?"

"ครับ"

อคิณยิ้มตาหยี ก่อนจะนึกถึงใบหน้าของเพลินพิชชาอีกครั้ง

ฉันจะตามหาเธอให้พบ จะได้ถามเธอว่าหนีฉันไปทำไม?