วิวาห์ป่วนในจวนแม่ทัพ : บทที่ 1 คุณหนูตระกูลหลี่ผู้อาภัพ

บทที่ 1 คุณหนูตระกูลหลี่ผู้อาภัพ

เมืองหลวงต้าเฉวียน

รัชศกจิ้งเฉิงปีที่60

ฮ่องเต้นามว่า เสิ่นจิ้งเฉิง

ค่ำคืนหนึ่งในฤดูหนาวที่แสนจะเหน็บหนาวเสียจนกระดูกในกายเย็นเยียบ ปรากฏร่างของคนชุดดำกลุ่มหนึ่ง กำลังแบกร่างบอบบางของสตรีน้อยนางหนึ่งออกมาจากจวนตระกูลหลี่ พวกมันเหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน ลัดเลาะผ่านต้นดอกเหมยนับสิบต้นที่เรียงรายออกดอกงดงามบานสะพรั่ง มุ่งหน้าสู่ป่าใหญ่ที่มืดทึบเบื้องหน้า

"นายท่าน จะฆ่านางตามคำสั่งของนายหญิงใหญ่เลยหรือไม่ขอรับ"

ชายหนุ่มในชุดดำผู้หนึ่ง เอ่ยถามชายชุดดำอีกคนที่แบกสตรีน้อยนางนั้นเอาไว้บนบ่า มันแสยะยิ้มน่าเกลียดพร้อมกับหันไปจ้องมองลูกสมุนตรงหน้าที่เอ่ยถามด้วยแววตาที่หื่นกระหาย

"หึ!!! ของดีดีเช่นนี้ เชยชมเสียก่อนค่อยสังหารนางให้ตายก็ยังไม่สาย อย่างไรเสียนายหญิงใหญ่ก็ไม่มีทางยอมปล่อยให้นางรอดไปได้อยู่แล้ว"

"เช่นนั้น!!! ข้าขอร่วมด้วยนะขอรับ"

"ได้สิ!!! เร็วเข้า เดี๋ยวจะมีผู้ใดมาพบเห็นเข้า!!!"

ชายชุดดำทั้งสองเอ่ยพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย สตรีนางนี้ช่างงดงามเย้ายวนใจยิ่งนัก ผิวพรรณของนางขาวนวลเนียนราวกับหยกชั้นดี อีกทั้งยังนุ่มนิ่มเหมือนซาลาเปา ทรวดทรงของนางก็งดงามชวนสัมผัส นี่น่ะหรือเด็กสาววัยสิบหกปี นางงดงามเสียจนเขาแทบจะอดใจมิไหวเสียแล้ว

พวกมันมุ่งหน้าลัดเลาะเข้าเขตป่าใหญ่ไร้ผู้คน ก่อนจะวางร่างของ 'หลี่ซูฮวา' ลงบนพื้นดินที่เย็นเยียบ พวกมันทำตามคำสั่งของนายหญิง ให้ลักพาตัวนางมาฆ่าทิ้งเสีย อย่าได้เชิดหน้าชูคอกลับไปที่จวนตระกูลหลี่อีก

ชายชุดดำผู้เป็นหัวหน้ายื่นมือไปลูบไล้ใบหน้าขาวสวยของนาง ก่อนจะยืนขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมด เพื่อหวังจะร่วมรักกับนางให้สาแก่ใจทั้งคืน

ในขณะเดียวกัน ร่างบางก็เริ่มได้สติกลับคืนมาแล้ว นางค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะต้องตกใจจนถึงขีดสุด เมื่อพบกับชายหนุ่มชุดดำหน้าตาโหดเหี้ยมกำลังยืนแก้ผ้าต่อหน้านาง

"อ๊าส์!!! ช่วยด้วย!!!"

"หุบปาก!!! หากเจ้าอยากตายอย่างไม่ทรมานก็ยอมข้าเสียโดยดี!!!"

ชายชุดดำยื่นมือไปปิดปากของนางเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยปากข่มขู่นางด้วยน้ำเสียงอำมหิต หลี่ซูฮวาส่ายหน้าไปมาด้วยความหวาดกลัว

"ยอมเป็นของข้าดีดีเสียเถิด!!!"

"อื้ออ!!!"

"อ๊าส์!!! นังสารเลวนี่กัดมือข้า!!! ตาย!!! ตายเสีย!!!"

ชายชุดดำยื่นมือหยาบกร้านมาบีบลำคอของหลี่ซูฮวาเอาไว้อย่างแรงจนนางตาเหลือกค้าง ลมหายใจเริ่มติดขัด ก่อนจะสิ้นใจตายลงทันที ลูกสมุนที่ยืนดูสถานการณ์หันมาเห็นเข้าก็รู้สึกตกใจไม่น้อย

"หัวหน้า!!! นางตายแล้วขอรับ!!!"

"ตายสิดี!!! ข้าจะได้ทำให้เต็มที่!!!"

"หัวหน้าท่านจะร่วมรักกับศพหรือ!!!"

"ช่างสิ!!! นางเพิ่งจะตาย ร่างยังอุ่นอยู่เลยด้วยซ้ำ ดูต้นทางไว้!!!"

เมืองปักกิ่ง ปี 2022

"ซูฮวา ผมมอบหมายหน้าที่นี้ให้คุณ ลอบฆ่าหุ้นส่วนใหญ่ของบ่อนกาสิโนคนนั้นให้ได้ เขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ที่สุดของปักกิ่ง หากคุณทำสำเร็จคุณก็จะได้เงินมากมายไว้ใช้จ่ายไปตลอดชีวิต"

"ค่ะ ฉันรับทราบ"

หลี่ซูฮวาพยักหน้ารับ ก่อนจะเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ในคืนนี้ เธอได้รับคำสั่งให้จัดการสังหารหุ้นส่วนใหญ่ของบ่อนกาสิโนเจ้าใหญ่ในปักกิ่ง เนื่องจากเขาไปขัดขวางผลประโยชน์ของใครบางคนเข้า ซึ่งหลี่ซูฮวาเองก็ไม่รู้ว่าคนผู้นั้นที่เขาไปขัดผลประโยชน์เข้าเป็นใคร เธอเพียงรับหน้าที่มาเท่านั้น

หลี่ซูฮวาหญิงสาววัยยี่สิบแปดปี เธอมีอาชีพเป็นนักฆ่ารับจ้าง คอยสังหารและฆ่าคนตามที่ได้รับคำสั่ง เธอทำงานในวงการนี้มานานถึงสิบปี จึงเชี่ยวชาญและรอบคอบเป็นที่สุด

ยามค่ำคืนมาถึง หลี่ซูฮวาปลอมกายเป็นหญิงสาวทำงานในโรงแรมคอยดูแลและปรนนิบัติหุ้นส่วนใหญ่คนนั้น เธอทั้งชงเหล้าและดูแลเขาเป็นอย่างดี ก่อนจะจัดการลอบฆ่าเขาอย่างเลือดเย็น

แต่น่าเสียดายที่หุ้นส่วนใหญ่คนนั้นมีไหวพริบที่ดีและระวังตัวเป็นอย่างมาก เขามีบอดี้การ์ดมือดีคอยคุ้มกัน สุดท้ายกลับกลายเป็นหลี่ซูฮวาเสียเองที่ถูกเขาฆ่าจนตาย เขาสั่งให้บอดี้การ์ดรัวกระสุนปืนใส่ร่างของเธอนับไม่ถ้วน ก่อนจะโยนร่างของเธอลงมาจากตึกสูงยี่สิบชั้น!

ร่างไร้ลมหายใจของหลี่ซูฮวาลอยละลิ่วร่วงหล่นลงมากระแทกกับพื้นเบื้องล่างอย่างน่าสยดสยอง เธอไม่อยากจะคาดคิดเลยว่าตนเองจะต้องมาจบชีวิตลงเช่นนี้ เธอคือนักฆ่าฝีมือดีเชียวนะ เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า

ความรู้สึกปวดหนึบไปทั่วทั้งร่างกายเมื่อครู่ค่อย ๆ เบาบางลง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความจุกแน่นที่ลำคอ นางรู้สึกว่าคล้ายกับลำคอแห้งผาก กระหายน้ำและลมหายใจไม่สม่ำเสมอ

หลี่ซูฮวาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้สึกได้ว่ามีมือของใครบางคนกำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ

แต่ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้มองให้ชัดเจน ความทรงจำบางอย่างก็ผุดขึ้นมาราวกับภาพวาด

"ท่านแม่ ข้าไม่อยากไปอยู่ที่นอกเมืองนะเจ้าคะ"

"หุบปาก!!! เจ้าไม่ใช่ลูกข้า เจ้าน่ะเป็นแค่ลูกที่เกิดจากนังแพศยาผู้นั้น ตอนนี้ข้าเป็นฮูหยินคนใหม่แล้ว ข้าสั่งให้เจ้าไสหัวออกไปก็ไปเสีย!!!"

"ท่านแม่!!!"

"หึ!!! นังโง่ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ข้ายังเมตตาส่งเจ้ากลับไปที่บ้านเก่าของแม่เจ้า ไปเฝ้าหลุมฝังศพของแม่เจ้า เพราะข้าเห็นแก่ท่านปู่ของเจ้า เจ้าก็แกล้งทำเป็นล้มป่วยบอกว่าติดโรคที่รักษาไม่หาย เจ้าน่ะเป็นพี่ใหญ่ควรจะเสียสละให้ ชิงเยียน บุตรสาวของข้าเสีย สมบัติทั้งหมดต้องเป็นของบุตรสาวข้า ส่วนท่านอ๋องน่ะเจ้าก็ตัดใจเสียเถิด เขาไม่มีวันชายตาแลเจ้า อ่อนแอไร้เรี่ยวแรงออกปานนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นภรรยากัน ท่านอ๋องกับชิงเยียนรักกัน เจ้าน่ะเป็นแค่คู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการ ไสหัวไปเสีย!!! มิเช่นนั้นอย่าหาว่าข้าใจร้าย"

หลี่ซูฮวายกมือขึ้นนวดที่หน้าผาก ก่อนจะก้มลงมองร่างกายของตนเอง ยามนี้นางสวมชุดของสตรีโบราณ เรือนร่างบางระหงเหมือนกับยังมิเติบโตดี แต่ก็งดงามอย่างหาสตรีใดมาเปรียบมิได้

นี่นางข้ามเวลามาอยู่ที่ใดกัน!

"บัดซบ!!! เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ? !!!"

ชายชุดดำยื่นมือมาบีบคอหลี่ซูฮวาอีกคราอย่างเต็มแรง หวังจะฆ่านางให้ตายอีกรอบ

หลี่ซูฮวาเริ่มตระหนักได้ว่าตนเองไม่ปลอดภัยอีกคราแล้ว นางจะตายครั้งที่สองไม่ได้เด็ดขาด!!! เอาตัวรอดให้ได้เสียก่อน แล้วค่อยคิดหาหนทางอีกครา

เมื่อคิดได้เช่นนั้น หลี่ซูฮวาจึงรวบรวมกำลังทั้งหมด ยื่นมือออกไปตรงหน้าของชายชุดดำ ก่อนจะจิกเล็บสวยเข้าไปในดวงตาของมันทั้งสองข้าง เพราะร่างนี้ค่อนข้างบอบบาง นางจึงออกแรงได้ไม่มากเท่าที่ต้องการเท่าใดนัก

"อ๊าส์!!!"

มันส่งเสียงร้องโหยหวนราวกับวัวถูกเชือด ดวงตาทั้งสองข้างมีเลือดไหลลงมาอย่างน่าสยดสยอง ก่อนจะปล่อยมือออกมาจากลำคอขาวเนียนของนาง หลี่ซูฮวาไม่รอช้านางเหลือบตามองไปโดยรอบ ก่อนจะเห็นมีดสั้นที่วางอยู่บนพื้น น่าจะเป็นของไอ้ชั่วนี่เป็นแน่ นางรีบคว้าหยิบมีดสั้นขึ้นมาก่อนจะพุ่งกายเข้าไปใช้มีดสั้นแทงทะลุลำคอของมันทันที การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของนางทำให้ชายชุดดำไร้หนทางต่อสู้ได้อีก

เมื่อได้ยินเสียงร้องของผู้เป็นหัวหน้า ชายชุดดำอีกคนจึงวิ่งเข้ามาทันที ก่อนจะจ้องมองหลี่ซูฮวาด้วยสายตาที่อำมหิต หลี่ซูฮวาส่งเสียงเฮอะในลำคอ ก่อนจะมองชายชุดดำด้วยแววตาที่เย็นชา

"นังคนต่ำช้า แกกล้าฆ่าหัวหน้าหรือ?"

"เข้ามาสิอย่าพูดมาก!!!"

"นัง... อ๊าส์!!!"

เพียงแค่มันพุ่งเข้ามาหา นางก็ตวัดมีดสั้นกรีดผ่านลำคอของมันอย่างรวดเร็ว นางรู้น้ำหนักมือของตนเองดี นางยังไม่ยอมให้มันตายตอนนี้ นางต้องการคำตอบบางอย่างจากมันเสียก่อน

หลี่ซูฮวาเดินตรงเข้าไปหาชายชุดดำที่นอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น ก่อนจะยอบกายนั่งลงข้าง ๆ และใช้มือกระชากศีรษะของมันขึ้นมา

"ใครสั่งให้เจ้าทำเช่นนี้?"

"ขะ อึก..ฆ่าข้าเสีย!!!"

"รออีกสักครู่เถิด ข้ายังไม่สนุกเลย ตอบคำถามข้ามาก่อน แล้วข้าจะไม่ทรมานเจ้า!"

"ไม่ อ๊าส์!!!"

"ก็บอกให้ตอบ เฮ้อ!!! เจ้าชอบหรือที่มีมีดค่อย ๆ กรีดลำคอเจ้าทีละนิดน่ะ?"

ชายชุดดำตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว เหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า เมื่อครู่ที่อยู่ในจวน ตอนที่พวกเขาลอบเข้าไปทุบตีนางในจวนและลักพาตัวนางออกมา นางยังไร้หนทางต่อสู้ด้วยซ้ำ

"ตอบ!!!"

"ขะ ไม่ บอก อึก!!! อ๊าส์!!!"

"ตอบ!!!"

"นายหญิงใหญ่!!! ฮูหยินใหญ่!!!"

"ดีมาก ตายเสียเถอะ เจ้าหมดประโยชน์กับข้าแล้ว!"

สิ้นคำพูดมีดสั้นแหลมคมก็แทงทะลุลำคอของมันทันที เลือดสด ๆ ไหลลงเป็นทางยาว หลี่ซูฮวาปรายตามองคราหนึ่ง ก่อนจะรีบจัดแจงสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และมุ่งหน้ากลับจวนตระกูลหลี่ นางอยากรู้เพียงว่าผู้ใดส่งพวกมันมา ใช่คนเดียวกับในความทรงจำที่นางมองเห็นหรือไม่ เมื่อได้คำตอบเป็นที่น่าพอใจแล้ว เรื่องอื่นไว้นางจะตามไปจัดการด้วยมือของนางเอง

นางไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมองนางอยู่ไม่ไกลเท่าใดนัก เขาเพียงผ่านมาเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าจะได้พบกับเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นถึงเพียงนี้

อีกทั้งสตรีนางนั้นก็งดงามตรงใจเขาเสียด้วย!

หลี่ซูฮวารู้สึกเหนื่อยล้าและปวดเมื่อยไปทั้งกาย นางทิ้งตัวนั่งลงที่ใต้ต้นเหมยต้นหนึ่ง อากาศที่หนาวเย็นและสายลมที่พัดไหวมากระทบร่างทำให้นางรู้สึกหนาวไม่น้อย แต่นางมิได้ใส่ใจเท่าใดนัก แต่ก่อนนางถูกฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด ไม่ว่าจะร้อนหนาว หรือสถานการณ์จะแย่สักเพียงใด ก็ไม่อาจทำสิ่งใดนางได้

หลี่ซูฮวานั่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทบทวนเรื่องราวบางอย่างขึ้นมาได้

นางถูกฆ่าตายและข้ามเวลามาอยู่ในร่างของสตรีที่มีชื่อเดียวกับนาง หลี่ซูฮวา

นางเป็นบุตรสาวสายตรงที่เกิดจากภรรยาเอกของท่านเสนาบดีกรมพระคลัง จวนตระกูลหลี่เป็นจวนใหญ่ ท่านปู่ของนางเป็นท่านราชครู คอยอบรมสั่งสอนหนังสือให้แก่เหล่าองค์ชายในวังหลวง อีกทั้งยังเป็นที่เคารพรักของเหล่าผู้คนมากมาย แต่ทว่าบิดาของนางกลับไม่ได้เรื่อง นอกจากจะลุ่มหลงสุรานารีแล้ว ตำแหน่งท่านเสนาบดีกรมพระคลังที่ได้มาก็มาจากท่านปู่ทั้งนั้น อีกทั้งยังทำร้ายจิตใจท่านแม่ให้ตรอมใจตาย เพื่อจะรับสตรียอดดวงใจมาเป็นภรรยาเอกแทน

ท่านแม่ของนางเป็นเพียงบุตรสาวของเศรษฐีนอกเมืองหลวง เป็นตระกูลพ่อค้า ไร้เล่ห์เหลี่ยมใดใด แต่เพราะเป็นบุตรสาวของสหายรักท่านปู่ และได้หมั้นหมายกันตั้งแต่วัยเยาว์ ท่านพ่อจึงจำยอมต้องแต่งงานกับท่านแม่ แต่ท่านพ่อมีคนรักอยู่แล้วก็คือฮูหยินใหญ่คนใหม่ที่ส่งคนมาฆ่านาง อีกทั้งยังฉวยโอกาสนำสินเดิมของท่านแม่ไปเก็บไว้เองอีกด้วย

เพราะจวนตระกูลหลี่มีบุตรสาวเพียงสองคน คือนางและหลี่ชิงเยียน บุตรสาวที่เกิดจากภรรยาใหม่ของท่านพ่อ ไร้ซึ่งบุตรชายสืบทอดสกุล ท่านปู่เคยบอกว่า สมบัติทั้งหมดของตระกูลหลี่ย่อมตกเป็นของบุตรสาวสายตรงเท่านั้น นี่สินะ!!! สตรีต่ำช้านางนั้นจึงคิดฆ่านาง เมื่อนางตายหลี่ชิงเยียนก็จะได้เป็นบุตรสาวสายตรงแทนนาง และจะได้สมบัติทั้งหมดอีกทั้งยังแย่งคู่หมั้นของนางไปอีกด้วย

เหอะ!!! ชีวิตเจ้านี่บัดซบเสียจริง จะให้ข้ามาเกิดใหม่ทั้งทีเหตุใดจึงไม่ส่งมาในร่างที่ดีกว่านี้กันเล่า!!!

แต่ก็ช่างเถิด!!! ยามนี้มันแก้ไขสิ่งใดไม่ได้แล้ว นางคงต้องหาทางใช้ชีวิตให้รอดพ้นจากเงื้อมมือคนสารเลวให้ได้เสียก่อน

หลี่ซูฮวาหันกลับไปมองที่ร่างของชายชุดดำสองคนนั้นก่อนจะเบ้ปากอย่างดูแคลน

สารเลว!!! เล็กเท่าผลแตงกวาอ่อนยังกล้าเปิดมาให้นางดู ย้อนกลับไปตัดของมันทิ้งดีหรือไม่!!!