EPISODE4 [พี่ธันเดือนคณะ]

เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)

EPISODE4

[พี่ธันเดือนคณะ]

หลายวันต่อมาที่มหาวิทยาลัยเอกชน MDL คณะบริหารธุรกิจ เสียงฮือฮาที่ดังมาจากใต้ตึกคณะวันนี้ ไม่ได้ทำให้ฉันและยัยบีบีแปลกใจเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่ยัยเอวาปรากฏตัวที่คณะเมื่อสองวันก่อน เด็กในคณะต่างก็ว้าวกันไม่หยุด

แหงล่ะ! ก็เพื่อนรักของฉันคนนี้มีดีกรีเป็นถึงโซเซี่ยลไอดอล ที่มีกองซีรี่ย์จีนมาทาบทามไปแคสติ้งเป็นนักแสดงนำเชียวนะ

อ๊าย! พะแนงภูมิใจ

“ขนาดซีรี่ย์ยังไม่ทันเริ่มถ่ายทำนะเนี่ย เพื่อนฉันยังดังขนาดนี้แล้ว นี่แกฉันว่าฉันดีลเป็นผู้จัดการส่วนตัวยัยวาไปเลยดีไหม” บีบีว่า เมื่อเห็นเอวาเดินหอบตุ๊กตา ดอกไม้ และกล่องขนมมากมายเข้ามาในคลาส

“ขืนเป็นแบบนี้ทุกวัน ฉันก็ไม่อยากเป็นดาราแล้วอะ”

เอวาส่งเสียงพึมพำแค่เราสามคน

“ทำไมอะแก ใคร ๆ ก็อยากเป็นดาราทั้งนั้น แกบ้าป่ะเนี่ย” นั่นทำให้บีบีรีบแย้ง

บีบีเป็นคนไม่ค่อยซับซ้อนเท่าไหร่ เวลาพูดอะไรเลยเหมือนไม่ได้ผ่านการไตร่ตรองให้ดี แต่เอวาเคยเล่าเหตุผลที่เธอกลายเป็นไอดอลให้เราฟังไปแล้ว

“ฉันอินดี้เกินไปมั้ง ขืนเป็นที่สนใจทุกวันแบบนี้ จะกินจะขี้คงต้องระวังตัวขึ้นเป็นสิบเท่า น่ารำคาญตาย” เอวาว่า พร้อมกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย

เรื่องที่เธอกลายเป็นไอดอล ล้วนมาจากการวางแผนของแม่เธอทั้งนั้น เอวาไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเท่าไหร่ แต่เพราะแม่เธอคอยโปรโมท และสรรหาคอนเทนต์ให้ทำนั่นแหละ เธอเลยกลายเป็นไอดอลโซเชียลแบบไม่ได้ตั้งใจ

อย่างที่รู้กันนั่นแหละ ยิ่งเป็นที่นิยมก็ยิ่งวางตัวลำบาก ข้อนี้ฉันเข้าใจ เพราะทุกครั้งที่เอวาต้องออกไปไหนมาไหนคนเดียว เพื่อป้องกันไม่ให้แฟนคลับเข้ามาวุ่นวายความเป็นส่วนตัว เธอเลยมักจะสวมเสื้อฮู้ดและแมสก์ปิดบังใบหน้าไว้ตลอด แต่เอวาคงไม่รู้ว่าการทำแบบนั้น มันยิ่งทำให้เธอดูโดดเด่นมากขึ้น

“เดี๋ยวเจอกันทุกวัน ก็คงเลิกตื่นเต้นไปเองแหละแก” ฉันได้แต่ปลอบใจเพื่อนรักอย่างช่วยไม่ได้

“จริง! ยัยพะแนงพูดถูก อีกหน่อยก็ชินกันไปเองแหละ ไม่อย่างนั้นพวกดาราคงไปเรียนกันลำบากแหละแก” บีบีพูดเสริม ในขณะที่อาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาพอดี

“อืม! อย่างน้อยฉันก็อยากให้พวกแกเป็นเซฟโซนอยู่นะ” เอวาว่า แล้วขยับยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตากลมโตคู่สวย

“รู้แล้วน่า ที่ไหนไม่สบายใจ แต่ที่ไหล่ของพะแนงสบายใจนะ” ฉันพูดขึ้นพร้อมตบไหล่ตัวเอง ทำให้เอวาค่อยยิ้มได้

“จ้ายัยเพื่อนรัก!”

ว่ากันว่าช่วงเวลาที่เรามีความสุข มักจะเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรการเรียนคาบสุดท้ายก็จบลง เหมือนเช่นทุกวันเอวามักจะออกจากคลาสก่อนใครเสมอ เพราะเธอต้องรีบกลับไปเตรียมตัวสำหรับทำคอนเทนต์ไลฟ์สด

“วันนี้ฉันก็ต้องกลับเร็วนะแก พอดีว่าแม่ฉันมีนัดกินข้าวกับเพื่อนสนิท เลยอยากหนีบฉันไปเป็นภาระด้วยอะ” บีบีบอกฉันขณะเราเดินลงมาถึงใต้ตึกคณะ

“ตามสบายแก ฉันว่าจะเลยไปร้านหนังสือก่อนกลับ” ฉันบอก

ใกล้ถึงวันเกิดเอวาแล้ว ฉันคิดว่าจะไปหาซื้อหนังสือสอนทำอาหารมาศึกษาสักหน่อย เพราะมีแพลนว่าจะทำเค้กเซอร์ไพรส์วันเกิดให้เอวา

“งั้นเจอกันนะแก ฉันไปนะ!” บีบีโบกมือร่ำลาฉัน ก่อนจะเดินไปขึ้นรถของที่บ้าน ซึ่งมาจอดรอเธออยู่หน้าประตูทางเข้าแล้ว

ฉันโบกมือให้บีบี ก่อนจะถอนหายใจออกมา เมื่อคิดไปถึงเรื่องเด็กช่างวิทยาลัยข้าง ๆ ฉันเพิ่งรู้มาเมื่อไม่กี่วันก่อนว่า MDL มีเครือสถาบันศึกษาด้วยกันถึง 3 แห่ง คือ มหาวิทยาลัยเอกชน MDL วิทยาลัยเฉพาะช่าง MDL และโรงเรียนเอกชน MDL นั่นทำให้พื้นที่ของสถานศึกษากว้างขวางจนเราต้องใช้ลานจอดรถร่วมกัน

แน่นอนว่าทุกวันฉันต้องเดินผ่านหน้าโรงเรียนมัธยม และวิทยาลัยเฉพาะช่างเพื่อไปที่ลานจอดรถ ซึ่งพวกเด็กช่างที่นั่งออกันอยู่ที่ป้ายรถประจำทางหน้าวิทยาลัย เป็นอะไรที่ว้าวแทบทุกวัน

“น้องพะแนงครับ!” ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถ เสียงหนึ่งก็ทักขึ้นเสียก่อน

“อ้าว! พี่ธันยังไม่กลับเหรอคะ พะแนงคิดว่าพี่กลับไปก่อนคาบสุดท้ายแล้ว” ฉันยิ้มแล้วทักทายพี่รหัสสุดหล่อที่มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะ

“พอดีโดนอาจารย์ใช้งานนิดหน่อย เลยเพิ่งได้กลับค่ะ แล้วน้องพะแนงล่ะคะกลับยังไง พี่ไปส่งไหม” พี่ธันว่า แล้วคลี่ยิ้มแสนมีเสน่ห์ให้ฉัน

บอกเลยว่านอกจากฐานะดี หน้าตาดีแล้ว พี่ธันยังเป็นรุ่นพี่ที่สุภาพสุด ๆ แถมยังพูดจาอ่อนหวานคะขาแบบที่สาว ๆ ชอบอีก ก็นะ! พี่ธันเล่นหล่อครบเครื่องขนาดนี้ จะไม่เป็นที่ต้องการของสาวสวยทั้งในและนอกมหา’ลัยได้ยังไง เพราะแม้แต่ยัยบีบียังอิจฉาฉันแทบตาย ที่มีพี่ธันเป็นพี่รหัสคอยดูแล

“พะแนงเอารถมาค่ะ นี่ว่าจะเลยไปซื้อหนังสือก่อนกลับ แล้วพี่…” ฉันตอบพี่ธัน แต่ยังพูดไม่จบประโยคก็ต้องเงียบเสียงลงเสียก่อน

“พี่ธันขา มิลค์มาแล้วค่า” แม้น้ำเสียงที่เรียกหาพี่ธันจะฟังดูอ่อนหวานน่ารัก แต่สายตาที่เหลือบมองมาที่ฉัน มันช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง นั่นมันสายตาของนางพญางูหวงไข่ชัด ๆ

“น้องพะแนงจะพูดอะไรกับพี่คะ” สีหน้าพี่ธันดูเจื่อนลงเล็กน้อย เมื่อพี่มิลค์ดาวทิเทศน์เดินมาควงแขนแสดงความเป็นเจ้าของเขา

“ไม่มีอะไรค่ะ ถ้างั้นพะแนงกลับก่อนนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ” ฉันรีบตัดบท เพราะไม่อยากมีปัญหากับรุ่นพี่คนสวยที่มีข่าวว่าเป็นถึง ‘เจ้าแม่นิเทศน์’

วิถีปี 1 ไม่ควรมีเรื่องกับรุ่นพี่นี่นา

“โอเคค่ะ งั้นเจอกันที่คณะนะคะ” ท่าทางพี่ธันเองก็ไม่อยากรั้งฉันไว้ให้เป็นปัญหากับคู่ควงคนใหม่ แต่คำพูดนั่น มันหมายความว่าเขาไม่ได้คิดจะปล่อยให้ฉันหลุดจากวงโคจรของเขาไปง่าย ๆ

บอกแล้วไงว่าเขาเป็นที่ต้องการของสาว ๆ แน่นอนว่าฉายาเพลย์บอยที่ได้มาก็ไม่ใช่การอุปโลกน์

บอกลากันจบฉันก็รีบเดินออกจากสถานการณ์น่าอึดอัดใจทันที และหวังว่าพี่มิลค์จะไม่ติดใจเรื่องระหว่างฉันกับพี่ธัน ที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์พิเศษอะไรกันเลยแม้แต่นิดเดียว