EP.3 สายเปย์ที่แท้ทรู

EP.3

สายเปย์ที่แท้ทรู

หลังจากที่เธอทำการซ่อมรถเรียบร้อยซึ่งเงินที่เขาให้มามันมากเกินไปเธอจึงตัดสินใจนัดเจอคอร์นเนอร์เพื่อคืนเงินที่เหลือเพราะเธอคิดว่ามันมากเกินไป (จริงๆ ไม่ใช่หรอกเธอแค่อยากเจอเขาเท่านั้น)

“สวัสดีค่ะ” เวนิสมาถึงเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของเขาใกล้ๆ อย่างที่ได้มองอย่างเต็มสองตาของเธอ หน้าตาของเขาหล่อมากๆ ทั้งขาว หล่อ คม ทุกอย่างคือสมบูรณ์แบบมากๆ

“หล่อมาก ตรงตามที่แม่หมอบอกจริงๆ ด้วย กรี๊ด!!! เนื้อคู่ของฉัน” เวนิสที่พูดคนเดียวในใจเธอแทบอยากกรี๊ดออกมาว่าเธอเจอเนื้อคู่ของเธอแล้ว

“ถ้าคุณเอ่อ...” คอร์นเนอร์ที่ยังไม่รู้จักชื่อของเธอด้วยซ้ำ เธอจึงรีบตอบเขาออกไปทันที “ฉันชื่อเวนิสค่ะ”

“ถ้าคุณเวนิสจะมาคืนเงินที่ผมให้ไปไม่เป็นไรครับเงินนั้นเล็กน้อยมากสำหรับความผิดพลาดของผมที่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นแล้วคุณสบายใจได้เลยครับในเรื่องนั้น” คอร์นเนอร์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มหล่อๆ ให้กับเธอ

หลังจากนั้นเวนิสกับคอร์นเนอร์ก็ติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปไม่ถึงเดือนเป็นวันเกิดของคอร์นเนอร์ เวนิสซื้อคอนโดให้คอร์นเนอร์เป็นของขวัญวันเกิดราคา 1 ล้านบาทเพราะเธอคิดว่ายังไงเธอก็ต้องได้เข้าไปอยู่กับเขาเพราะเธอเชื่อว่าคอร์นเนอร์รักเธอจริงๆ แต่ความจริงแล้วคอร์นเนอร์ไม่ได้รักเธอเลยสักนิดที่เขาทำอย่างนี้เพราะโดนพี่ชายที่กำความลับของเขาไว้ขู่ให้ทำอย่างนี้ เงินที่เธอเอามาซื้อคอนโดนั้นเป็นเงินที่เธอไปกู้นอกระบบมาแต่เธอไม่ได้อ่านสัญญาโดยละเอียดเพราะความรีบที่เธอต้องรีบไปทำสัญญาซื้อให้ทันวันเกิดของคอร์นเนอร์

กลับมาที่ปัจจุบัน

เวนิสกำลังนั่งร้องไห้เสียใจที่อยู่ๆ คอร์นเนอร์ก็หายไปและขาดการติดต่อหลังจากที่ได้คอนโดจากเธอ เขาหายไปปล่อยให้เธอนั่งร้องไห้เสียใจและเป็นอย่างที่วีนัสเคยเตือนเธอ

“เวนิสเลิกร้องไห้ได้แล้วไปกินข้าวกันวันนี้ฉันเลี้ยงเอง” วีนัสที่เล่นหวยแล้วบังเอิญถูกเลขท้ายสองตัวจึงอยากเลี้ยงข้าวพี่สาวของเธอแต่เธอไม่รู้เลยว่าการอกหักในครั้งนี้ของพี่สาวไม่ได้อกหักธรรมดาเพราะการอกหักครั้งนี้เธอมีหนี้แถมมาด้วยหนึ่งล้านบาท

“พี่ไม่หิวเธอไปกินเถอะ พี่ไม่อยากกินอะไรเลยพี่ขอตัวไปนอนก่อนนะ” เวนิสพูดจบก็เดินตาบวมขึ้นไปบนห้องนอนทันที

“สงสัยคนนี้คาดหวังมากเลยเสียใจมากอย่างนี้” วีนัสส่ายหน้าให้กับพี่สาวที่เจ็บไม่รู้จักจำเลยสักครั้ง

“อีกไม่เกินสองวันก็คงหาใหม่อีกอย่างเคย” วีนัสส่ายหน้าเป็นครั้งที่สองพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

“ถ้าพ่อกับแม่รับรู้ก็ช่วยดลบันดาลให้เวนิสเลิกบ้าตามหาเนื้อคู่สักที เหนื่อยแทนจริงๆ” วีนัสส่ายหน้าเป็นครั้งที่สามพร้อมกับลุกไปหยิบหมวกกันน็อคมาสวมใส่เพื่อขับมอเตอร์ไซค์ออกไปกินข้าวกับเพื่อน

เวนิสแม้จะตามหารักแท้ตามหาเนื้อคู่แค่ไหนเธอก็ไม่เคยเสียตัวให้ผู้ชายเลยสักครั้งเพราะเธอรักนวลสงวนตัวมากเธอจะยอมก็ต่อเมื่อผู้ชายคนนั้นยอมแต่งงานกับเธอเท่านั้น

“ทำไมฉันมันโง่อย่างนี้ ทำไมเราต้องมีหนี้เป็นล้านโดยที่เราไม่ได้อะไรเลย” เวนิสนอนร้องไห้อยู่บนเตียงบนห้องนอนเธอคิดอยากตัดปัญหานี้ด้วยการคิดสั้นฆ่าตัวตายแต่เธอกลับทำไม่ได้เพราะเธอสงสารน้องถ้าเธอไม่อยู่อีกคนน้องก็จะไม่เหลือใครเลยต่อจากนี้

ในขณะที่เวนิสนอนร้องไห้อยู่นั้นก็มีเสียงดังขึ้นที่หน้าบ้านของเธอ “เวนิสอยู่หรือเปล่าพอดีมาจากเงินกู้ที่เธอไปกู้มาให้เวลาห้านาทีลงมาเจอกันข้างล่างถ้าไม่อย่างนั้นจะบุกเข้าไปถึงห้องนอนเลย” เวนิสที่ได้ยินอย่างนี้ก็รีบลงมาข้างล่างด้วยความตกใจ

“มาแล้วๆ อย่าเสียงดังเดี๋ยวชาวบ้านก็ตกใจกันหมดหรอก” เวนิสพูดขึ้นกับคนที่เธอเข้าไปกู้เงินด้วยแต่เขาไม่ได้เป็นเจ้าของเงินก้อนนั้น

“วันนี้เธอต้องเข้าไปคุยเรื่องหนี้ที่เธอยืมมาเพราะวันนี้มันครบหนึ่งเดือนแล้วที่เธอไปยืมมา”

“ครบหนึ่งเดือนแล้วทำไมในสัญญามันบอกว่าหนึ่งปีไม่ใช่หรือไง” เวนิสพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของชายอ้วนผู้นั้น

“นี่เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าในสัญญามันบอกว่าหนึ่งเดือนนี่คือลายเซ็นต์ของเธอ” เวนิสหยิบมันมาอ่านอย่างละเอียดและมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

“ถ้าเธอไม่อยากให้บ้านหลังนี้โดนยึดเธอก็ไปคุยกับนายของฉันให้รู้เรื่อง” ชายอ้วนคนนั้นพูดขึ้นมายิ่งทำให้เธอกลัวมากขึ้น

“พวกนายโกงฉันทำไมถึงได้เป็นคนอย่างนี้” เวนิสพูดออกมาทั้งน้ำตาเพราะเธอไม่อยากเสียบ้านหลังนี้ไปบ้านหลังนี้เป็นบ้านของพ่อกับแม่ที่ทิ้งไว้ให้เธอกับน้องสาวอยู่ด้วยกัน

“อย่าพูดมาจะไปดีๆ หรือจะให้ฉันสั่งคนมาขนของออกจากบ้านหลังนี้” ชายอ้วนคนนั้นพูดจบแล้วก็เตรียมกดมือถือเพื่อเรียกให้คนมาขนของออกจากบ้านของเธอ

“โอเคๆ ไปก็ไป” เวนิสพูดแล้วก็เดินไปหยิบกุญแจรถของเธอแต่ชายอ้วนคนนั้นไม่ให้เธอขับรถไปเอง

“ไม่ต้องไปกับฉัน ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกเพราะเจ้านายของฉันสั่งไว้ไม่ให้ใครยุ่งกับเธอเด็ดขาด” เวนิสเริ่มสงสัยว่าเจ้านายที่ชายอ้วนหมายถึงเขาเป็นใครกันแน่ทำไมต้องห้ามไม่ให้ใครยุ่งกับเธอ

“เวนิสจะไปไหน” วีนัสที่กลับมาเร็วเพราะเธอตัดสินใจไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนแต่เธอออกไปซื้อของมาทำกับข้าวให้พี่สาวของเธอกิน

“พี่ไปธุระเดี๋ยวกลับมาไม่ต้องห่วง” เวนิสพูดแค่นั้นก็ขึ้นรถไปกับชายอ้วนคนนั้น เธอพูดแค่นั้นเพราะเธอไม่อยากให้น้องสาวของเธอเป็นห่วง