ตอนที่ : 08

@บ้านวายุ

"นั่นรถของใครเหรอคะป้า?" เทียนเอ่ยถามป้าแม่บ้าน เมื่อเดินลงมาจากด้านบนแล้วเจอกับรถของใครสักคนจอดอยู่หน้าบ้าน "คุณวายุมีแขกเหรอคะ?"

"ค่ะ เห็นว่าคุณโสรายามาทำงานอยู่ที่นี่ น่าจะเป็นงานด่วนนะคะ"

"คุณโส?"

"ค่ะ คุณเทียนรู้จักด้วยเหรอคะ"

"วันนั้นที่ไปกับคุณวายุก็ได้รู้จักกันค่ะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณวายุ"

"ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทของคุณวายุค่ะ"

"แล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอคะดูวุ่นวายเชียว"

"กำลังเตรียมของว่างขึ้นไปให้คุณสองคนด้านบนค่ะ แล้วคุณวายุบอกว่าให้เตรียมอาหารเผื่อคุณโสรายาด้วย เพราะคุณเขาจะทานข้าวด้วยที่นี่ อาจจะพักด้วยเลยค่ะ"

"พักด้วยเหรอคะ?"

"ใช่ค่ะ คุณเทียนไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกค่ะ คุณโสรายาเธอเป็นเพื่อนกับคุณวายุมานาน เวลามีงานด่วนต้องทำแล้ววุ่นวายคุณโสรายาเธอก็จะถือโอกาสพักที่นี่เลยค่ะ"

"อ๋อ ถ้าอย่างนั้นเทียนเอาขึ้นไปให้เองก็ได้ค่ะ ทุกคนจะได้ช่วยกันเตรียมของอยู่ข้างล่าง จะได้ไม่เสียเวลา"

"เอาอย่างนั้นเหรอคะคุณเทียน"

"ค่ะ เดี๋ยวเทียนจัดการให้เองค่ะ"

"ขอบคุณมากนะคะ"

"...."

เทียนเดินไปยกถาดขนมและน้ำส้มที่แม่บ้านได้เตรียมเอาไว้ขึ้นไปด้านบน ก่อนจะตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของวายุซึ่งอยู่ถัดไปจากห้องนอนของเธอไม่กี่ห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดแล้วเดินเข้าไป ภายในห้องทำงานของวายุเงียบกริบ แถมเปิดแอร์กันเย็นเฉียบจนเธอรู้สึกหนาว ทั้งสองหันมามองเธออย่างงงๆ โดยเฉพาะวายุ ที่ไม่คิดว่าจะเป็นภรรยาของตัวเองที่เอาของมาเสิร์ฟให้เขา

"แม่บ้านหายไปไหนหมด ทำไมเป็นเธอ?"

"แม่บ้านกำลังทำงานกันอยู่ค่ะ เทียนไม่ได้ทำอะไรก็เลยอาสายกขึ้นมาให้ คุณวายุกับคุณโสอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ"

"ไม่ล่ะ เอาของวางไว้บนโต๊ะแหละ"

"ค่ะ"

เทียนยกถาดขนมไปวางตรงโต๊ะที่โสรายานั่งอยู่ เมื่อเทียนก้มลงโสรายาก็สังเกตเห็นรอยแดงตามคอของเธอ เป็นรอยแดงที่ถูกวายุทำเอาไว้เมื่อวันก่อนซึ่งตอนนี้ยังไม่หายดีเลย

ปึก! เกร๊ง!!

"ตายจริง!!" จู่ๆ แก้วน้ำในถาดที่เทียนยกไปวางเมื่อสักครู่นี้ก็ล้มลง ทำให้น้ำหกกระเด็นไปโดนโน๊ตบุ๊คของวายุที่วางอยู่ตรงนั้นพอดี

"ขะ ขอโทษค่ะ เทียนไม่ทันได้ระวังเอง"

"เธอทำอะไรของเธอน่ะ!?" วายุรีบเดินมาเมื่อเห็นเทียนกำลังใช้ผ้าซับน้ำที่หกใส่โน๊ตบุ๊คของเขา

"เทียนขอโทษค่ะ เทียนไม่ทันได้ระวังเอง ไม่คิดว่ามันจะหกได้" เธอก้มหน้าขอโทษปาวๆ เพราะไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนี้

"บ้าจริง!!"

"ทำไมเหรอคะมันพังเลยเหรอ?"

"แค่พังอย่างเดียวฉันพอจะมีเงินซื้อนะ แต่นี่ข้อมูลงานของฉันมันอยู่ในเครื่องนี้ มันซื้อไม่ได้เธอรู้หรือเปล่า!"

"ทะ เทียนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ เอาไปให้ร้านกู้ข้อมูลคืนได้หรือเปล่าคะ"

"คุณเทียนคะ ถึงกู้ข้อมูลได้ถ้าเอาไปใช้งานไม่ทันก็ไร้ประโยชน์ค่ะ งานนี้ต้องใช้ด่วนเลยด้วย"

"ละ แล้วต้องทำยังไงคะ"

"มันจะทำยังไงได้ล่ะ! ก็เธอเล่นทำพังไปแบบนี้แล้ว!"

"...." เทียนยืนนิ่งไม่กล้าโต้ตอบเมื่อถูกวายุพูดใส่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไร

"เธอจะออกไปไหนก็ไปป่ะ คราวหน้าก็ให้แม่บ้านเอาขึ้นมาเองเธอไม่ต้องเอามา"

"ค่ะ" เทียนเดินก้มหน้าคอตกออกไป เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขาต้องเสียงานแบบนี้ และก็ไม่รู้ว่าแก้วน้ำมันหกไปได้ยังไง มือของเธอปัดไปโดนตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย

"เป็นอะไรไปคะคุณเทียนทำไมทำหน้าแบบนั้น"

"เทียนทำให้คุณวายุโกรธอีกแล้วค่ะ"

"ตายจริง! เกิดอะไรขึ้นคะ!?"

"เทียนเผลอทำน้ำหกใส่โน๊ตบุ๊คของคุณวายุค่ะ เขาก็เลยโกรธแล้วไล่เทียนออกมา"

"ไม่เป็นอะไรนะคะคุณเทียน คุณวายุอาจจะกำลังเครียดกับงานก็ได้ก็เลยเผลอพูดเสียงดังใส่ อย่าไปโกรธคุณวายุเลยนะคะ"

"เทียนไม่ได้โกรธหรอกค่ะ เทียนรู้สึกผิดด้วยซ้ำที่ทำให้เขาต้องเสียงาน อีกอย่างเทียนก็ไม่เคยช่วยงานอะไรเขาเลยด้วย แถมยังไปทำงานของเขาพังอีก เทียนนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เลยค่ะ"

"ไม่ต้องคิดมากนะคะ คนเราผิดพลาดกันได้ค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นให้เทียนช่วยป้าทำอาหารในครัวก็แล้วกันนะคะเทียนไม่อยากออกไปข้างนอก"

"ได้สิคะ มาเลยค่ะ"

#เวลาผ่านไป

"ป้าครับ เทียนหายไปไหน?" วายุเอ่ยถามป้าแม่บ้าน เพราะไปหาเธอที่ห้องแล้วไม่เจอก็เลยคิดว่าเธออาจจะไปข้างนอก

"คุณเทียนอยู่ในครัวค่ะกำลังช่วยแม่บ้านทำกับข้าวอยู่"

"อ่อ.."

"ให้ป้าไปตามให้ไหมคะ"

"ไม่เป็นไรครับป้า ผมนึกว่าเธอออกไปข้างนอกอีก"

"คุณเทียนไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอกค่ะ นานๆ ครั้งจะกลับไปบ้านของตัวเองสักทีนึงค่ะ"

"อ่าครับ ผมจะออกไปข้างนอกสักพักนึงนะครับ"

"ไปคนเดียวเหรอคะ?"

"ครับ"

"แล้วคุณวายุจะกลับมาทานอาหารเย็นหรือเปล่าคะ?"

"น่าจะทันนะครับ ผมแค่จะไปเอาเอกสารที่บริษัทเฉยๆ ครับ ไม่ได้แวะไปที่ไหนต่อ"

"อ๋อค่ะ"

"ผมไปก่อนนะครับ"

"ค่ะๆ"

วายุรีบเดินออกไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว เทียนที่ได้ยินเสียงรถของวายุขับออกไปก็เดินออกมาดูด้วยความสงสัย

"คุณวายุออกไปไหนเหรอคะ"

"ไปที่บริษัทค่ะ"

"แล้วเขาไม่อยู่ทานข้าวเย็นเหรอคะ"

"อยู่ค่ะ เห็นว่าจะไปเอาเอกสารแป๊บนึงแล้วจะกลับมาค่ะ"

"อ๋อ เทียนเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ เอาออกไปจัดเลยไหม"

"เดี๋ยวให้แม่บ้านจัดการเองดีกว่าค่ะ คุณเทียนไปล้างไม้ล้างมือเถอะค่ะ เหงื่อเต็มตัวเลย"

"...."

"แม่บ้านมีตั้งหลายคนคุณเทียนอย่าเหนื่อยทำเองเลยดีกว่าค่ะ ให้พวกมันทำงานให้คุ้มกับค่าแรงเถอะ"

"เทียนไม่ได้แย่งงานพวกเขาเลยนะคะ ก็แค่มีอะไรที่ช่วยกันทำได้ก็ช่วยกันทำค่ะ"

"ช่วยแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ คุณเทียนไปล้างไม้ล้างมือไปพักเถอะ คุณวายุกลับมาจะได้เตรียมอาหารกัน"

"ก็ได้ค่ะ เทียนขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ"

"ค่ะ"

"ป้ารู้จักกับคุณโสมานานหรือยังคะ"

"ก็นานแล้วเหมือนกันค่ะ"

"คุณโสเขาเป็นคนยังไงเหรอคะ หมายถึงนิสัยเป็นแบบไหน"

"ก็นิสัยดีนะคะ"

"อ๋อค่ะ"

"คุณเทียนถามทำไมเหรอคะ?"

"เปล่าค่ะ เทียนแค่อยากรู้เฉยๆ ขอตัวก่อนนะคะ"

"ค่ะ"