ตอนที่ 7 ผ้าขนหนู

“เป็นเพราะเป็นความประสงค์ของพวกเธอที่จะแต่งงาน ให้ประสานมือขวา และประกาศความยินยอมของพวกเธอต่อหน้าพระองค์ และศาสนิกชนของพระองค์” เมื่อบาทหลวงกล่าวขึ้น เขาและเธอจึงหันใบหน้าเขาหากัน และผสานมือทางด้านขวาทันที

“ผม จอร์จ มานอฟ ขอรับ มิส เจน โกเมส เป็นภรรยาของผม ผมสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและ ยามยาก ในยามไข้และสบายดี ผมจะรักคุณและให้เกียรติคุณตลอดชั่วชีวิตของผม” จอร์จเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ดิฉัน เจน โกเมส ขอรับ มิสเตอร์ จอร์จ มานอฟ เป็นสามีของดิฉัน ดิฉันสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อคุณทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี ดิฉันจะรักคุณและให้เกียรติคุณตลอดชั่วชีวิตของดิฉัน” เจนเอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

เข้าสู่พิธีแลกแหวนแต่งงาน หลังจากที่ให้คำมั่นสัญญากันแล้วก็เข้าสู่พิธีการแลกแหวนแต่งงาน ซึ่งทั้งคู่จะสวมแหวนแต่งงานให้แก่กัน โดยจอร์จสวมแหวนเพชรหนึ่งกะรัตน้ำงามตัวเรือนเงินสวมลงบนนิ้วนางของมือซ้ายของเธอทันที และเธอเองก็สวมแหวนเงินไม่มีลายลงบนนิ้วนางด้านซ้ายของเขาเช่นกัน

มายังพิธีลงนามทะเบียนสมรสคนละหนึ่งใบ โดยโบสถ์เป็นผู้ออกให้พวกเขาทั้งสอง

มาจนถึงพิธีจุดเทียนครอบครัว ถือเป็นพิธีการสุดท้าย โดยเริ่มจากเจนจุดเทียนด้านซ้ายและจอร์จจุดเทียนด้านขวา ทั้งคู่ต้องมาจุดเทียนตรงกลางพร้อมกัน เพื่อแสดงถึงการรวมเป็นครอบครัวเดียวกัน หลังจากนั้นบาทหลวงจะอธิษฐานขอพรสำหรับครอบครัวใหม่ และประกาศการแต่งงานระหว่างคู่บ่าวสาวอย่างเป็นทางการ ถือเป็นการสิ้นสุดพิธีแต่งงานโดยสมบูรณ์

กินเลี้ยงตอนค่ำจัดกันเป็นการภายในเพื่อเป็นการส่วนตัวมีเพียงบรรดาเพื่อนๆ ของจอร์จ และเจนที่ยังคงอยู่ในห้องจัดเลี้ยง ส่วนแขกผู้ใหญ่นั้นได้ออกจากคฤหาสน์มานอฟไปแล้ว

“มึงรีบแต่งงานก่อนกูอีก” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“กูไม่ได้รีบ แต่แม่กูจับแต่ง” จอร์จเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ขณะที่เขายังไม่ได้ดื่มบรั่นดีที่อยู่ในแก้วเลยสักคำ

“มึงไม่ได้ชอบเธอเลยหรือ” อดัมเอ่ยถาม ขณะที่ดื่มน้ำโค้กในแก้ว

“กูก็ไม่รู้คุยไม่กี่คำเอง” จอร์จเอ่ยบอกตามความเป็นจริง ตั้งแต่วันที่เลือกชุดแต่งงาน เธอคุยไม่กี่คำ จนนับคำพูดของเธอได้

“กูเห็นเมื่อคืน ในงานปาร์ตี้สละโสด มึงยังร่าเริงอยู่เลย” อดัมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ เพราะเมื่อคืนมันจอร์จด้วย ดื่มวิสกี้ไปตั้งสามขวด เมื่อเช้าไปหาที่บ้านยังต่อถึงตี 5 อีกทั้งยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวเลย จนแอนนาต้องมาตามให้แต่งตัว

“กูไม่รู้ว่าเจนจะทนนิสัยเอาแต่ใจของกูได้นานแค่ไหน” จอร์จเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กูถามมึงจริงๆ มึงเลิกกับมิลานหรือยัง” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“กูเอ่อ...” จอร์จเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ลักษณะอ้ำๆ อึ้งๆ

“มึงแต่งงานแล้วนะ แล้ววันนี้เป็นคืนเข้าหอด้วย เจนเป็นคนดีนะ เบลล่าเล่าให้กูฟังว่าเธอไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคนไหนเลยด้วย” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แม่ขอยืมตัวจอร์จหน่อยนะ” แอนนาเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอเดินมาพร้อมกับอเล็กซานเดอร์ เอ็ดเวิร์ดกับอดัมเผยยิ้มให้แอนนา จอร์จเดินออกมาจากโต๊ะ

“ได้เวลาส่งตัวเข้าหอแล้ว” แอนนาเอ่ยบอก

“ครับแม่” จอร์จเอ่ยบอกแล้วก้าวเดินไปในบ้านทันที

“ตามสบายนะ” แอนนาเอ่ยบอกกับบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาวที่ยังคงดื่มกินกันอยู่

“ครับแม่” อดัมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วแอนนาก็ก้าวเดินไปที่รถลีมูซีนเพื่อออกจากคฤหาสน์หลังนี้ ที่สร้างไว้เมื่อห้าปีก่อน เพื่อเป็นคฤหาสน์ของจอร์จและว่าที่เจ้าสาว

“เมื่อสองสามอาทิตย์ที่แล้ว มันบอกเลิกกับมิลานแล้วไม่ใช่หรือ” อดัมเอ่ยถามเอ็ดเวิร์ดที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา

“มึงอย่าลืมสิ มันคบกับมิลานมาสองปีแล้วนะ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แหม่ พ่อเด็กเรียนรู้ลึกรู้ดีจังนะ ยิ่งกว่านักข่าวบันเทิงเสียอีก” อดัมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม

“กูรู้เพราะมันบอกนั้นละ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกแล้วยกแชมเปญในแก้วขึ้นดื่ม

“มึงก็รีบแต่งได้แล้ว กูจะได้ไปกินเลี้ยงงานแต่งมึงบ้าง” อดัมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“กูไปหาเบลล่าก่อนนะ แล้วค่อยเจอกัน” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอก แล้วลุกขึ้นยืนทันที

“กูก็จะกลับแล้วเดินทางปลอดภัย”

"เช่นกัน"

จอร์จก้าวเดินเข้ามาในห้องนอน เขากลับตอนแรกเขาตั้งใจว่าเอาคอนโดเป็นห้องหอ แต่ทว่าเขากลัวมิลานจะมาหาในวันเข้าหอ จึงได้ใช้คฤหาสน์ที่พ่อได้สร้างไว้เป็นเรือนหอให้เขา เป็นเรือนหอในคืนนี้ เพราะแม่ให้บอดี้การ์ดคอยจับตามองอยู่

เขาเดินเข้ามาในห้องได้สามก้าวเขากลับได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ เขาจึงก้าวเดินอีกสิบก้าวทอดสายตาเป็นหญิงสาวเรือนร่างเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้เรนชาวเวอร์ เขารู้สึกชื่นชมเรือนร่างเปลือยเปล่าที่มีโค้งเว้า ในขณะเดียวกันเรือนร่างของเธอนั้นอวบอิ่มดูมีน้ำมีนวล ทำให้อกอวบอิ่มและความเป็นหญิงดูใหญ่อย่างยิ่ง เขาอยากจะเข้าไปมีเซ็กส์กับเธออย่างยิ่ง แต่ต้องหยุดความคิดนั้นลงโดยพลัน โดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่

เจนก้าวเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูชิ้นเดียว มืออีกข้างหนึ่งใช้ผ้าขนหนูเช็ดที่บนผมจนไม่ได้สังเกตว่าใครนั่งจ้องมองเธออยู่จากบนโซฟาริมหน้าต่าง จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงเทวิสกี้ลงในแก้ว เธอจึงเอาผ้าออกจากหัว มองใบหน้าเขาด้วยความตกใจ

“นาย” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตกใจ ขณะที่เขานำไฟแช็กจุดที่บุหรี่ที่กำลังคาบอยู่ที่ปาก เขาค่อยๆ พ้นควันออกมา

“เมื่อไม่มีผ้าให้รกตา คุณก็สวยจนผมตะลึงเลยทีเดียว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทำให้เธอหันมามองต่ำบนเรือนร่างตัวเองที่ไร้ผ้าขนหนู เพราะผ้าขนหนูนั้นร่วงหล่นลงมาที่ปลายเท้าของเธอ เธอจึงรีบเอาผ้าขนหนูมาปิดเรือนร่างเอาไว้ทันที เมื่อมองมาตรงที่เขานั่ง เธอกลับไม่เห็นนั่งอยู่ เธอกลับรู้สึกได้ว่าลมหายใจของเขานั้นอยู่ที่ต้นคอของเธอ

“ขอชมได้ไหมว่าวันนี้คุณสวยมากๆ เลย เจน” เขาเอ่ยบอกที่ข้างริมหูของเธอ เธอจึงหันกลับมาหาเขาทันที

1 หัวใจ และ 1 คอมเม้นท์

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ