บทที่ 1 แกล้งทำเป็นสุภาพบุรุษทำไม?”

“นี่คุณ.....คุณผู้หญิงคนนี้ คุณเป็นใคร? คุณจะทำอะไร? โปรดเคารพตัวเองด้วย......”

ผู้หญิงผิวขาวคนหนึ่งขึ้นมาบนเตียง ซ่งซานสี่ลืมตาขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง

ผู้หญิงคนนี้สวยและหุ่นดีมาก

สีหน้าเย็นชา เธอนอนราบ อ้าแขนและอ้าขากว้าง

ลักษณะการนอนเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกตกใจ

ซ่งซานสี่หดตัว หันหน้าแล้วผลักเธอ และกล่าวว่า “คุณอย่าทำแบบนี้......”

“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ คุณก็จะทำร้ายฉัน ลงมือเถอะ!”

“ผม...ทำไมผมต้องลงมือด้วย?”

“เวลาคุณเมา คุณกลับมาถึงบ้านแล้ว ก็จะระบายความใคร่กับไม่ใช่เหรอ? คืนนี้จะแกล้งทำเป็นสุภาพบุรุษทำไม?” ผู้หญิงกล่าวด้วยความน่าสงสาร และน้ำตาไหล

“พูดเหลวไหล! ผมซ่งซานสี่...... จะเป็นคนแบบนั้นได้อย่างไร?”

ซ่งซานสี่พลิกลงมาจากเตียง และรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน

เขารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาเจียนสักครู่ แล้วจึงล้างหน้า

น้ำประปาที่เย็น ทำให้เขาสร่างเมาทันที

“ผมเป็นอะไร....... ”

ซ่งซานสี่มองใบหน้าไม่คุ้นเคยที่อยู่ในกระจก

หนวดเครารกรุงรัง กลิ่นเหล้ารุนแรง เมาเละเทะ

“นี่มันไม่ใช่ผม......ผมเป็นอะไร.......”

บนเรือสำราญกลางทะเล เขาชนะพนันเป็นเงินหลายหมื่นล้านดอลลาร์ จากการพนันระดับโลก และเงินเข้าบัญชีแล้ว

เพียงแต่เขาถูกคนวางแผนทำร้าย เรือสำราญระเบิด และเขาเสียชีวิต

วันที่เผาศพ คู่หมั้นของเขาร้องไห้อย่างหนัก และหมดสติไปหลายครั้ง

และเขาเกิดใหม่แล้ว!

ฤดูหนาวปี 2010 ณ.เมืองจงไห่ บ้านเกิดของเขา มีคนชื่อซ่งซานสี่เหมือนกัน

ภรรยาของเขาชื่อซูโหย่วหรง มีลูกสาวอายุสี่ขวบชื่อเถียนเถียน

ซ่งซานสี่เป็นคนชอบดื่มเหล้า เที่ยวผู้หญิง เล่นพนันและสูบบุหรี่ อบายมุขครบทุกอย่าง

และแพ้พนันตลอด

เขาแพ้พนันสูญเสียเงินสดไปหลายล้าน ห้องชุดสิบชุด วิลล่าหนึ่งหลัง รถยนต์สามคัน และธุรกิจครอบครัวที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ เขาเสียพนันไปจนหมดสิ้น

หลังจากเขาดื่มเหล้าเมา กลับมาถึงบ้านแล้ว เขาก็จะทำลายข้าวของ ทำร้ายภรรยาและลูกสาว

แล้วยังมาระบายความใคร่กับซูโหย่วหรงเหมือนเมื่อสักครู่

ถ้าเธอปฏิเสธ เขาจะทำร้ายเธออย่างรุนแรง

ผู้ชายคนนี้มีอาการสมาธิสั้นขั้นรุนแรง หลังจากเมาเหล้าแล้ว เขาจะอาละวาดเป็นเวลานาน

ซูโหย่วหรงถูกทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

หลังจากเธอแต่งงานกับซ่งซานสี่แล้ว ไม่เคยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขสักวัน

ถ้าไม่ใช่เพราะเถียนเถียน เธอคงตายพร้อมเศษสวะคนนี้ไปนานแล้ว

ตอนที่ซ่งซานสี่มีเงิน เขาจะไม่กลับบ้านเสมอ และเที่ยวผู้หญิงอยู่ข้างนอกตลอด

ต่อมาเมื่อไม่มีเงินแล้ว เขาก็จะมาขอเงินกับซูโหย่วหรง ถ้าเธอไม่ให้ เขาก็จะด่าว่าทุบตี แม้แต่ลูกสาวก็ถูกทุบตีด้วย

ช่วงก่อน ห้องชุดที่เป็นสองห้องนอน ซึ่งเป็นบ้านหลังสุดท้ายที่พวกเขาอาศัยอยู่ ก็ถูกซ่งซานสี่นำไปเสียพนันแล้วเช่นกัน

พรุ่งนี้พวกเขาจะมาเอาโฉนดบ้าน ไม่ให้โฉนดก็ได้ แต่ต้องให้ซูโหย่วหรงไปอยู่กับเจ้าหนี้หนึ่งเดือน

ซูโหย่วหรงขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่สวย ดังนั้นจึงทำให้มีผู้ชายอยากได้เธอไปครอบครองมากมาย

นึกไม่ถึงว่าเจ้าหมอนี้จะตกลง

เพราะอย่างไรเสีย เมียของเขานั้นเหมือนซากศพ ขอเพียงแค่บ้านยังอยู่ เขาก็สามารถนำบ้านไปจำนอง แล้วนำเงินไปเล่นพนันได้อีกพักหนึ่ง

เขาติดการพนัน เหมือนติดยาเสพติด

ถ้าไม่ได้เล่นพนันสองวัน เขาจะรู้สึกกระสับกระส่าย

บ่ายวันนี้ เขาแย่งเงินของซูโหย่วหรงที่เหลือเพียง 500 หยวนไป นำไปเล่นพนันจนเสียไปทั้งหมด แถมยังเป็นหนี้คนอื่นอีก 2,000 หยวน

หลังจากเมาเหล้า เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว เขาถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด และเมาหลับอยู่บนเตียง

“ผม ซ่งซานสี่ มาเกิดใหม่ในร่างของเศษสวะเช่นนี้ได้อย่างไร เขาคู่ควรกับชื่อนี้เหรอ?”

ซ่งซานสี่บีบต้นขาอย่างแรง เลือดไหลออกมา และรู้สึกเจ็บ!

เกิดใหม่ เป็นเรื่องจริง

เขารู้สึกหดหู่ เขาเป็นเซียนพนันที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้

เป็นเศรษฐีชั้นนำ และเป็นเจ้าพ่อ

เส้นสาย ทักษะการพนัน การอบเลี้ยงดู บุคลิกลักษณะ และพละกำลัง ของอดีตเจ้าของร่างนี้ ไม่มีอะไรที่สามารถเทียบเขาได้เลย?

นึกถึงคู่หมั้นที่ตนเองรัก ตนเองเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเมืองจงไห่ เธอใช้ชีวิตกับตนเองด้วยความลำบากเป็นเวลาหลายปี

เขาบอกเธอว่าหลังจากชนะเกมสุดท้ายแล้ว เขาจะพาเธอกลับไปเมืองจงไห่ ถอนตัวออกจากวงการนี้ แต่งงานและมีลูก ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุข

แต่ผลลัพธ์คือพรากจากกันชั่วนิรันดร์

เมื่อเขานึกถึงซูโหย่วหรง ผู้หญิงที่ไม่มีความผิด และเถียนเถียนที่น่าสงสาร...

ซ่งซานสี่ถอนหายใจและส่ายศีรษะ

“กลับไปไม่ได้อีกแล้ว”

“ชาติก่อน เสี่ยวหยูเอ๋อร์มีเงินหลายหมื่นล้านดอลลาร์ หวังว่าเธอจะมีความสุข!”

“ชาตินี้ เสี่ยวหยูเอ๋อร์น่าจะกำลังเรียนมัธยมปลาย? เธออยู่ที่ไหน?”

“ช่างมันเถอะ ในเมื่อมันกลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็อยู่อย่างสงบสุขดีกว่า ส่วนเรื่องที่ใครเป็นคนที่วางระเบิดตนเองนั้น ค่อยตรวจสอบทีหลัง อย่างน้อยตอนนี้ เขาไม่สามารถให้ซูโหย่วหรงและเถียนเถียนอยู่อย่างลำบากได้!”

ซ่งซานสี่ชี้ไปที่กระจก และกล่าวเยาะเย้ยว่า “เศษสวะ คุณโชคดีแล้ว!”

เขาอาบน้ำเย็น แปรงฟัน หนาวจริง ๆ

ที่บ้านไม่มีเงินจ่ายค่าก๊าซธรรมชาติ ทำให้ถูกตัด

เขาเดินกลับมาที่ห้องนอน เห็นซูโหย่วหรงยังคงนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม

ไม่ได้จ่ายค่าก๊าซธรรมชาติ ฮีตเตอร์ใช้ไม่ได้ ทำให้ห้องนอนหนาวเหมือนห้องเย็น

เธอไม่ได้ห่มผ้า เพราะเธอไม่กล้า เธอยังคงนอนอ้าแขนอ้าขาอยู่เหมือนเดิม

เธอหลับตาอย่างเงียบ ๆ ตัวสั่นด้วยความหนาว

ซ่งซานสี่ไม่กล้ามองนาน และความเจ็บป่วยทางร่างกาย ทำให้เขารู้สึกทรมาน

ผู้หญิงที่น่าสงสาร เธอเป็นภรรยาของคนอื่น

ใบหน้าของเธอขาวซีด ร่างกายมีรอยฟกช้ำ

ซ่งซานสี่ก้มมองมือเรียวยาวของตนเอง

ทำร้ายภรรยา ทำร้ายลูกสาวตัวเอง เป็นผู้ชายภาษาอะไร?

เขาหันหลังแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว และเริ่มค้นหา

“ไม่ต้องหาแล้ว ที่บ้านไม่มีเงินเหลือแม้แต่หยวนเดียว....... ”ซูโหย่วหรงร้องไห้อย่างหมดหนทาง

“ครับ! ผมรู้…………”

ซ่งซานสี่หาเสื้อผ้าที่ไม่ค่อยดีมาสวมใส่

เพราะสำหรับเขาแล้ว การไม่สวมเสื้อผ้า คุยและเข้าใกล้ผู้หญิง เป็นการดูหมิ่นตนเอง

ส่วนเสื้อผ้าและกางเกงดี ๆ เขาเสียพนันไปหมดแล้ว ตอนนี้ทำได้เพียงใส่เท่าที่มีไปก่อน

เสื้อเชิ้ตสีขาว เสื้อโค้ตสีดำ กางเกงสีดำ

เมื่อก่อนผู้ชายคนนี้ ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย หลังค่อมไหล่ตกและสูง 170 เซนติเมตร ตอนนี้ยืดอกตัวตรงและสูง 180 เซนติเมตร

เขาเดินกลับมาที่เตียง ดึงผ้าห่มคลุมร่างกายของซูโหย่วหรง

“ลำบากคุณแล้ว นอนก่อนเถอะ ผมจะออกไปข้างนอก” ซ่งซานสี่กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ซูโหย่วหรงรู้สึกตกตะลึง

สงสัยว่าตนเองฟังผิดหรือเปล่า

เศษสวะคนนี้ ไม่เคยพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้มาก่อน

เธอลืมตาขึ้น และรู้สึกตกตะลึง

เศษสวะโกนหนวดแล้ว สีหน้าขาวซีดและเคร่งขรึม แต่หน้าตาหล่อเหลา

แต่งตัวเรียบร้อย รูปร่างสูงและตรง ดูมีสง่าราศี

เขาจะไปทำอะไร?

เขาตกอับขนาดนี้แล้ว ยังมีแฟนอีกเหรอ?

“ผู้หญิงคนไหนตาบอด ที่ยังจะเอาคุณอีก?” ซูโหย่วหรงหลับตาและกล่าวด้วยความเย็นชา

“นอกจากคุณ คงไม่มีคนอื่นอีกแล้ว” น้ำเสียงของซ่งซานสี่มีความรู้สึกลึกซึ้งเล็กน้อย

“ฉัน... ถ้าฉันไม่อยู่กับคุณ ฉันกลัวว่าจะถูกคุณทำร้ายจนตาย”

ซ่งซานสี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “บาดแผลที่ขาและแขนของคุณเป็นหนองแล้ว และช่องคลอดของคุณยังอักเสบอีกด้วย?”

“คุณเพิ่งรู้เหรอ? เดิมทีฉันคิดจะไปโรงพยาบาลพรุ่งนี้ แต่เงินของฉันถูกคุณ.......” ซูโหย่วหรงรู้สึกเศร้า และน้ำตาไหล

กลิ่นอักเสบจาง ๆ กระตุ้นประสาทการรับกลิ่นของซ่งซานสี่

เขาดึงกระดาษทิชชู แล้วนั่งอยู่ข้างเตียง

เช็ดน้ำตาให้เธอเบา ๆ และกล่าวด้วยความอ่อนโยนว่า “ขอโทษ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เพื่อคุณและเถียนเถียนแล้ว ผมจะชนะคนทั้งโลก”

ซูโหย่วหรงน้ำตาไหล และหลับตาแน่น ไม่อยากมองหน้าคนที่นิสัยเหมือนหมาคนนี้

“คุณยังคิดจะไปเล่นการพนันอีก...คุณมันบ้าไปแล้ว! ตอนนี้ที่บ้านไม่มีสมบัติอะไร ที่จะให้คุณนำไปเล่นการพนันได้อีกแล้ว..... ”

“ถูกต้อง ผมไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ผมจะสูญเสียบ้าน ภรรยาหรือลูกไม่ได้ นอกจากนี้ คุณสวยขนาดนี้ และเถียนเถียนก็น่ารักมาก คุณรอผม”

หลังจากพูดจบ ซ่งซานสี่จัดมุมผ้าห่มเข้าที่ หันหลังแล้วเดินจากไป

ซูโหย่วหรงนอนอยู่สักพัก ถึงได้สติกลับมา เธอดึงผ้าห่มออกแล้วใช้มือทุบเตียง

เธอกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง และรู้สึกเจ็บปวดมาก

“ซ่งซานสี่ คุณมันไม่ใช่คน! คุณมันไม่ใช่คน!”

“คุณจะเอาบ้านและพวกเราสองแม่ลูกไปเล่นการพนันใช่ไหม?”

“เถียนเถียนยังเด็กขนาดนี้ คุณมันเศษสวะ.......”

ความเศร้าและความโกรธ ทำให้ซูโหย่วหรงหมดสติ.......