ตอนที่ 2

วีนาร์ยอมรับว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศรุนแรงเหลือเกิน

เพียงแค่มองตา... ก็รู้ว่าหล่อนกับเขามีความปรารถนาบางอย่างที่ตรงกัน ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก หากก็ทำให้วีนาร์รู้สึกตื่นเต้นและมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวตอบเสียงเรียบ ทรุดร่างรัดรึงลงนั่งยังเก้าอี้หนังอีกตัวที่ว่างอยู่ตรงหน้า แสดงความอ่อนน้อมต่อชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดสูทสีดำเรียบหรู ที่จะเป็นคนสัมภาษณ์หล่อนด้วยตัวเอง

“คุ้นหน้าเธอจัง… เราเคยเจอกันมาก่อนไหม”

อดัมส์ถาม

“อาจจะเมื่อชาติที่แล้วมั้งคะ”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ”

หล่อนกล้าตอบ เขาชอบ

“พูดเล่นค่ะ… คุณไม่เคยเห็นหน้าหนู… เอ๊ย… ดินฉันหรอกค่ะ แต่ดิฉันเลยเห็นคุณค่ะ”

“ไม่ต้องแทนตัวเองว่าดิฉัน… ต่อไปให้ใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า ‘หนู’ น่ารักดี… ฉันชอบ ฟังแล้วอยากเป็นแมวไล่ขย้ำหนู ว่าแต่หนูเคยเห็นหน้าฉันที่ไหน?”

ถามเหมือนทดสอบ

“บนหน้าปกแมกาซีนค่ะ”

หญิงสาวตอบในสิ่งที่เขาสงสัย ตัวจริงของผู้ชายคนนี้แทบไม่ต่างไปจากภาพถ่ายที่ปรากฏอยู่ในนิตยสารจีเอ็ม แมกาซีนที่เขาได้ให้สัมภาษณ์เอาไว้ในคอลัมน์เกี่ยวกับผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจท่องเที่ยวและการโรงแรมจนเป็นที่จับตา

อดัมส์ในวัยสามสิบเก้ายังมีความหล่อเหลาไม่สร่าง แม้ว่าอายุจะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน แต่เขากลับยิ่งดูสมาร์ตและภูมิฐานสมวัย ไม่แปลกเลยที่ผู้หญิงจะหลงใหลเขาง่ายๆ… วีนาร์ก็เช่นกัน

“เล่าอะไรเกี่ยวกับตัวคุณให้ผมฟังหน่อย…”

อดัมส์เริ่มต้นด้วยคำถามแรก จากนั้นก็ชวนคุยเพื่อทดสอบภาษาอังกฤษ ซึ่งวีนาร์ก็สามารถตอบโต้ได้อย่างฉะฉานจนเขาทึ่งในทักษะด้านภาษาของหล่อน

“ภาษาคุณดีมาก”

อดัมส์ชม จากนั้นก็ทดสอบความสามารถทางด้านภาษาอีกครั้ง ด้วยการให้วีนาร์แนะนำตัวเองในหลายๆ ภาษา ตามที่หล่อนระบุไว้ในใบสมัครงาน

อดัมส์ถามถึงอนาคต และวีนาร์ก็ตอบได้อย่างคล่องแคล่วไม่ขัดเขิน ฟังดูน่าสนใจ

อดัมส์ยิ้ม แววตาแสดงความพึงพอใจเมื่อได้ฟังคำตอบจากปากของหญิงสาวตรงหน้า เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของวีนาร์ มองเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจจริงซึ่งครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยผ่านช่วงชีวิตนี้มาก่อน

“ดี… ผมชอบคนมุ่งมั่นและตั้งใจจริง หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง เป็นอันว่าผมตกลงรับคุณเข้าทำงาน… คุณอยากได้เงินเดือนเท่าไรว่ามา”

เขาเอ่ยขึ้นโดยมิได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย ทำเอา

วีนาร์ตกใจ เหตุใดเขารับหล่อนรวดเร็ว?

“เอ่อ… ”

หญิงสาวอึกอักเล็กน้อย จะตอบยังไงดี ถ้าจะเรียกเงินน้อยก็เท่ากับเป็นการประเมินความสามารถของตัวเองต่ำ เหมือนคนไม่มีความทะเยอทะยาน ไม่รักอนาคต แต่ถ้าเรียกเงินเดือนสูงล่ะ? เขาจะว่าหล่อนงกหรือเปล่า?

“เรียกมาสิ… เธออยากได้เงินเดือนเท่าไร… ”

หนุ่มใหญ่กับสาวน้อยมองสบตากันอย่างท้าทาย

“สามหมื่นห้า… เอ่อ กับการเริ่มงานครั้งแรกมันจะเยอะไปไหมคะ”

“ไม่เยอะเลยสักนิด… ฉันจะให้เธอตอบอีกที แต่บอกก่อนนะว่าฉันใช้งานหนักนะ… ทั้งงานบนโต๊ะและงานบนเตียง”

อดัมส์กล่าวไม่อ้อม เขาเผยความหื่นออกมาอย่างไม่คิดจะปิดบัง เอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นมากุมมือของวีนาร์แล้วบีบเบาๆ สัมผัสความนุ่มเนียนของผิวสาว

‘คุณพระ… ’

วีนาร์อุทานในใจ เพียงเท่านี้หล่อนก็รู้… ว่าจะต้องทำงานบนเตียงด้วย ไม่ใช่แค่งานบนโต๊ะอย่างแน่นอน

“ฉันให้เธอตอบอีกครั้ง… อยากได้เงินเดือนเท่าไร แต่บอกก่อนว่าฉันใช้งานเธอโหดนะ เธอต้องทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ ฉันเกลียดการปฏิเสธ ระหว่างทำงานกับฉันเธอจะต้องติดตามไปกับฉันทุกที่ทุกเวลาที่ฉันต้องการ”

อดัมส์กล่าว… เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขาเอานิ้วแตะที่หลังมา ทำปู่ไต่ขึ้นมาตามแขนนุ่ม และมันทำให้วีนาร์ตัดสินใจได้ ว่าควรจะขอเงินเดือนเท่าไร?

“ถ้างานหนักขนาดนี้… ก็ขอเดือนละแสนห้าก็แล้วกัน”

วีนาร์สูดหายใจแรงลึก เหมือนพยายามรวบรวมความกล้าที่จะผลักประโยคนี้ออกมาจากริมฝีปากหนักอึ้ง

เพราะว่าถ้าเขาปฏิเสธ หล่อนก็ยินดีจะเดินกลับออกไปโดยไม่เสียอะไร

แต่อีกใจก็นึกเสียดาย ใครบ้างล่ะไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายมากเสน่ห์อย่างเขา

แต่ถ้าจะต้อง ‘เสีย’

หล่อนควรจะได้อย่างคุ้มค่า ซึ่งวีนาร์คิดว่าเขาจะต้องปฎิเสธ… แต่ไม่ใช่