10

"อ้าวตาคีย์วันนี้นึกยังไงกลับบ้านล่ะลูก"

"มหาลัยปิดแล้วผมเลยอยากกลับมานอนที่บ้าน"

"คุณแม่สวัสดีค่ะ"

"ไหว้พระเถอะจ๊ะ ว่าแต่หนูไหมมาเที่ยวเหรอลูก"

"เอ่อ คือไหมจะมาค้างที่นี่กับคีย์ค่ะ"

"ไม่ดีมั้งลูก หนูเป็นผู้หญิงจะมานอนค้างอ้างแรมบ้านผู้ชายมันไม่เหมาะนะลูก แม่อนุญาติให้มาเที่ยวได้นะแต่ค้างคืนแม่ว่ามัน....เอ่อ มันไม่ดี หนูไหมเข้าใจแม่นะลูก..... ถ้าที่คอนโดหนูจะย้ายมาอยู่กับตาคีย์แม่ก็ไม่ว่าเพราะหนูกับลูกชายแม่เป็นแฟนกันแต่นี่มันเป็นบ้านของพ่อกับแม่ บ้านที่มีพ่อกับแม่อยู่ แม่กับพ่อชอบความเป็นส่วนตัวน่ะ"

"แต่หนูเป็นแฟนคีย์นะคะ เราสองคนก็ไปๆมาๆอยู่ด้วยกันที่คอนโด"

"ไหม เชื่อที่แม่เราพูดเถอะ ไหมกลับคอนโดเอารถเรากลับก็ได้ไว้วันไหนเราจะใช้เราจะไปเอา"

"คีย์!!! "

"แม่เข้าบ้านก่อนนะคีย์ แม่เข้าบ้านก่อนนะหนูไหม ไว้ว่างๆมาเที่ยวบ้านแม่ใหม่นะลูก" แม่ผมพูดจบก็กลับเข้าบ้านไป

ไหมก็ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่หน้าบ้านแต่สุดท้ายก็กลับไปแล้วครับต้องขอบคุณแม่ผม แต่ผมแปลกใจนะมะก่อนแม่ก็ไม่อะไรกับไหมนะแต่วันนี้แม่ดูไม่ชอบไหม ผมเก็บความสงสัยไว้กำลังจะไปถามแต่ก็เห็นอะไรแว๊บๆอยู่ตรงต้นมะเหมี่ยวข้างบ้านซึ่งก็คือบ้านของตาหวาน ผมเลยเดินไปใกล้ๆรั้วและก็เจอกับตาหวานที่กำลังก้มเก็บลูกมะเหมี่ยวอยู่ตรงใต้ต้น ผมยืนมองเธออยู่แต่เหมือนเธอยังไม่เห็น หรือแกล้งทำเป็นไม่เห็นก็ไม่รู้ แต่ทำไมเธอดูแปลกตาไป จะว่าอ้วนก็ไม่ใช่เหมือนจะอวบขึ้นเล็กน้อยนะ

"หวาน พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" เธอตกใจที่ได้ยินเสียงของผมเธอรีบลุกขึ้นยืน

"หวานไม่มีอะไรจะคุย ขอตัวนะคะ" ตาหวานเดินถือตะกร้ามะเหมี่ยวเข้าบ้านไปแล้วครับ ผมเลยถือวิสาสะกระโดดรั้วไม้ที่เตี้ยแค่เอวกระโดดข้ามไป

"พี่คีย์จะตามมาทำไม เดี๋ยวแฟนพี่จะว่าเอานะ"

"แฟนพี่คือหวานนะ" ไม่รู้ทำไมผมถึงกล้าที่จะพูดคำนี้

"หวานไม่ใช่แฟนพี่ พี่ขอเลิกกับหวานตั้งแต่วันนั้นจำไม่ได้เหรอ "

"อืมนั่นสินะ พี่ลืมไปว่าบอกเลิกหวานไปแล้ว" ผมไม่ได้ลืมหรอกครับ แค่ไม่อยากจะจำว่าเคยพูดอะไรแบบนี้กับตาหวาน

"ต่อไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วนะคะ พี่กลับไปบ้านพี่ได้ละ"

"พี่แค่อยากจะมาขอโทษที่วันนั้นพี่เอ่ออ พี่ทิ้งหวานไว้ที่ห้องแล้ว......" ผมรู้สึกผิดจริงๆนะที่ทำให้หวานต้องร้องไห้ในวันนั้น คำบอกเลิกของผมมันคงยังไม่เจ็บปวดเท่ากับการที่หวานไปเจอผมนอนตัวเปล่าอยู่บนเตียงกับแฟนเก่าอย่างไหม

"ลืมมันไปเถอะค่ะมันก็แค่อดีต หวานไม่อยากจำอีก ขอตัวเข้าบ้านนะคะ

ตาหวาน......

ฉันยอมรับว่ามาแอบส่องดูพี่คีย์ที่มากับแฟนของเขา แฟนที่เขารักมาก ซึ่งคงต่างจากฉันที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตไปแล้ว และกำลังจะเป็นแม่ของลูก ฉันยอมรับว่ายังรักพี่คีย์ รักมาก รักมาตลอด แต่เขาสิจะกี่ปีๆก็ไม่รักฉันได้เลย

ถ้าเขารักฉันสักนิดฉันคงบอกเขาเรื่องลูกไปนานแล้ว

คีย์.....

"ไปไหนมาลูกกว่าจะเข้าบ้านได้ แล้วนี่หนูไหมกลับแล้วเหรอ"

"ไหมกลับไปสักพักแล้วครับ แต่ที่หายไปผมไปคุยกับหวานมาครับ"

"แล้วน้องได้พูดอะไรกับลูกบ้างมั้ย"

"ไม่มีครับมีแต่ไล่ให้กลับท่าเดียว เออว่าแต่ดูหวานอ้วนขึ้นนะครับ"

"สังเกตุขนาดนั้นเลย??? "

'เอ่อ ก็ " จะไม่ให้สังเกตุได้ไงคนเคยคบกันเอากันตั้งหลายเดือนอะไรเปลี่ยนไปทำไมจะดูไม่ออก

"คีย์ แม่ถามตรงๆนะ คีย์คิดอะไรกับตาหวานบ้างรึเปล่า"

"ทำไมแม่ถามแปลกๆ ผมจะไปคิดอะไรกับตาหวาน ผมมีแฟนอยู่แล้วนะ"

"สรุปไม่คิดนะ"

"ครับ"

"โอเค แม่จะได้ตัดสินใจถูกว่าควรจะทำยังไง"

"แม่ทำไมพูดแปลกๆ มีอะไรรึเปล่าแม่"

"ไม่มี ช่างเหอะ"

"งั้นผมขอตัวขึ้นไปน้ำก่อนนะ"

"อืม"

❤❤❤

สปอยล์

"หวานแน่ใจใช่มั้ยว่าจะไม่บอกคีย์"

"หวานอยากบอกค่ะ แต่พี่คีย์ใจร้ายกันหวานมากเกินไป หวานคิดว่าหวานยังไม่บอกตอนนี้จะดีกว่าค่ะ "

""แปลว่าหวานจะบอก"

"ค่ะ แต่รอให้หวานเข้มแข็งกว่านี้ก่อนนะคะแม่'