EP:05 ข้อเสนอ

พอกลับมาถึงห้องไลลาก็ถูกเพื่อนซักถามอยู่ยาวนานเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ ว่าเมื่อคืนเธอไปเจออะไรมาบ้าง เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง และก็ไม่ได้อยากโกหกอะไรเลย แต่สถานการณ์ของเธอในตอนนี้มันยังไม่พร้อมจริงๆ

"เมื่อคืนรู้ไหมว่ากูพยายามส่งข้อความพยายามติดต่อหามึง ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บุกไปที่บริษัทที่เอามึงไปส่งไว้"

"ก็ดีแล้วที่ไม่ไป"

"....."

"ที่บริษัทนั้นตกกลางคืนแล้วเวรยามมันแน่นหนา เดี๋ยวจะเป็นปัญหากันเปล่าๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"

"อืมๆ รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหมดแล้วมึงเนี่ย"

ไลลาทำตามที่เพื่อนของเธอบอก เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะรู้สึกเหนียวตัวจนบอกไม่ถูก และตรงส่วนนั้นก็มีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนเปื้อนกางเกงในไปหมดอีกด้วย

จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและหลับปุ๋ยไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่เพื่อนมาปลุก วันนี้เธอมีเรียนตอนบ่าย ปกติเธอไม่ได้มานอนหลับจนไม่รู้เวลาอย่างนี้เลย

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น

ก๊อกๆๆ ~

หญิงสาวเคาะประตูห้อง ถึงแม้จะเป็นห้องทำงานของเขา แต่เธอก็ไม่อยากเข้าไปเห็นภาพที่มันไม่ควรจะเห็น ถ้าหากเธอพรวดพราดเข้าไป แล้วเจอเขากำลังบรรเลงบทรักอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เขาอาจจะไม่พอใจเธอได้

"เข้ามาสิ"

"วันนี้คุณเจย์จะให้หนูทำอะไรคะ?"

"ปกติเธอจะต้องคอยติดตามฉัน คอยอำนวยความสะดวกให้ฉัน ทั้งเสื้อผ้า ทั้งเรื่องการกิน เธอต้องตัวติดกับฉัน" หรือเรียกง่ายๆ ว่าเธอเป็นคนรับใช้ส่วนตัว แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้เนี่ยสิ เธอติดตามเขาไม่ได้ เธออยู่ตัวติดกับเขาไม่ได้

"ไม่เห็นมีใครบอกเลย แต่หนูต้องเรียน คงติดตามคุณเจย์ไม่ได้หรอกค่ะ" เธอบอกเหตุผล และถ้าต่อไปเขาจะไม่จ้างเธอเป็นพนักงานต่อเธอก็จะไม่มีปัญหา

"....."

"เอาอย่างนี้ไหมคะ เดี๋ยวพอเลิกเรียนทุกวันหนูจะไปที่คอนโดของคุณเจย์ จะเก็บเสื้อผ้าซักให้ แล้วจะเตรียมอาหารเย็นไว้ให้"

"ฉันไม่เอา วันนี้ไม่ต้องทำอะไร กลับไปเก็บเสื้อผ้า ฉันจะให้คนไปรอรับที่หอ"

"แต่ว่า..."

"หรือเธอจะให้ฉันบอกเรื่องของเรากับเพื่อนสนิทของเธอล่ะ?"

"คุณเจย์ขู่หนูเหรอคะ?"

"หน้าตาอย่างฉัน คิดว่าพูดเล่นอยู่หรือไง" ชายหนุ่มทำหน้าจริงจัง จากที่ปกติเขาก็เป็นคนหน้านิ่งและจริงจังอยู่แล้ว พอมาพูดแบบนี้ มันทำเอาเธอทำตัวไม่ถูกเลย

"....." คนตัวเล็กยืนนิ่ง เม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะก้มหน้าลง เธอไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้เลยแฮะ ปกติเธอเป็นคนสู้คน และเถียงกลับถ้าหากมันไม่ถูกต้อง แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับไม่กล้าแม้แต่จะเถียงหรืออ้าปากตอบโต้เลย

"กลับไปเก็บเสื้อผ้า ของใช้ที่จำเป็น เสื้อผ้าเก่าๆ ไม่ต้องเอามา เดี๋ยวฉันจะพาไปซื้อใหม่ รวมถึงเสื้อในเก่าๆ ของเธอด้วย"

"คะ คุณเจย์!" ไลลามีท่าทีเขินอายพร้อมกับรีบเอามือปิดหน้าอกของตัวเอง

"ฉันเห็นมาหมดแล้ว จะอายอะไรอีก"

"ทะ ทำไมต้องมาบูลลี่เสื้อในกันด้วยเล่า! มันไม่ได้เก่าสักหน่อย มันยังใส่ได้" เจ้าตัวรีบเถียง มันยังไม่ยานสักหน่อย ยางยืดมันยังอยู่ดี แค่สีมันตกตอนซักก็เท่านั้นเอง มันก็เลยดูเก่า

"สีซีดขนาดนั้นเนี่ยนะ"

"....." เธอได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้ง ไม่ได้ตอบกลับอะไรเขา

"รีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าได้แล้ว คนของฉันจะพาไปส่งที่คอนโด หลังจากนี้อีกสามชั่วโมง ฉันจะกลับไป ทุกอย่างต้องเสร็จเรียบร้อย"

"คุณเจย์ จะเลี้ยงหนูเหรอ?" ไลลาถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอเองก็พอจะรู้เรื่องนี้มาบ้างอยู่เหมือนกัน ในรั้วมหาวิทยาลัย มีหลายอย่างที่เธอรับรู้ บางอย่างก็ทำให้เธอตกใจ แต่บางอย่างเธอก็ชิน

"หมายถึง?"

"ก็หมายถึง เลี้ยงหนูไว้เป็นเด็กเสี่ยไง อะไรประมาณนั้นแหละ"

"ก็แล้วแต่เธอจะคิด"

"คุณเจย์..."

"รีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าซะสิ จะมัวถามซักไซ้อะไรอยู่ได้ คืนนี้ได้คุยกันทั้งคืนแน่นอน"

"......"

สุดท้ายไลลาก็ต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้าที่หอพักของเธอ ถึงแม้จะถูกซักไซ้จากเพื่อนสนิทไม่น้อย แต่ก็ห้ามเธอไม่ได้ ถึงเขาจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่เขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรขนาดนั้น อย่างน้อยเธอก็ไว้ใจเขาได้มากกว่าคนในครอบครัว

ไม่นานไลลาก็มาถึงที่คอนโดของเจย์เลอร์ ครั้งแรกที่เธอได้เห็นคอนโดใหญ่กว่าบ้านขนาดนี้ มันทั้งกว้างและใหญ่มากๆ

"ห้องทุกห้อง สามารถเลือกอยู่ได้ ส่วนคุณเจย์อยู่ข้างบน ห้องครัวอยู่ทางโน้น ที่นี่จะมีแม่บ้านมาทำงานบ้านทุกอาทิตย์" คนที่พาเธอมาส่ง แนะนำให้เธอได้รู้จักกับคอนโด ที่แสนกว้างใหญ่นี้

"อ้าว...มีแม่บ้านแล้ว ทำไมถึงให้หนูมาทำงานที่นี่ล่ะ?"

"แม่บ้านเขาทำงานบ้าน เขาไม่ได้ตัวติดกับคุณเจย์สักหน่อย"

"อ๋อ...."

"เอาเสื้อผ้าไปเก็บในห้อง แล้วก็ทำตามคำสั่งของคุณเจย์ อีกหนึ่งชั่วโมงเขาก็จะกลับมาแล้ว"

"พี่..."

"หืม?"

"ทำไม จู่ๆ คุณเจย์ถึงรับหนูเข้าทำงานล่ะ?"

"ไม่รู้สิ ปกติคุณเจย์ไม่ชอบของแปลก สงสัยถูกใจหมูแคระเข้าให้แล้ว"

"พี่อ่ะ!" เจ้านายกับลูกน้อง เหมือนกันเป๊ะเลย ชอบ bully หุ่นคนอื่น อย่าให้ถึงคราวบ้างเถอะ ตอนนี้ก็บูลลี่ได้อยู่นะ พ่อเสาไม้ยูคา คนอะไรตั้งตรงตระหง่านเชียว แถมตัวขาวอีกต่างหาก นี่ถ้าผมเขียวอีกสักหน่อย ใช่เลยล่ะ

"เท่าที่อยู่กับคุณเจย์มา ผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบตามใจ ชอบเอาใจ เพื่อให้คุณเจย์ถูกใจ แต่เราเป็นคนแรก ที่กล้าเถียง"

"เถียงเหรอ?" เธอทำหน้างง ไปเถียงอะไรตอนไหน ที่ผ่านมาก็ไม่ได้เถียงอะไรกับเขาเลย นอกซะจากขัดคอเขาอยู่บ้าง "แบบนั้นไม่เรียกเถียงนะคะ เรียกว่าอธิบาย"

"แบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าไง"

"เจ้านายพี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

"มีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกตั้งเยอะ แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วแหละ แต่อย่าทำให้คุณเจย์โมโห"

"กลับบ้านตอนนี้ได้ไหมอ่ะ หนูไม่ทำแล้ว พี่พูดให้หนูกลัวนะเนี่ย หน้าตาเจ้านายของพี่ก็น่ากลัวอยู่แล้ว"

"เอาเสื้อผ้าไปเก็บ แล้วก็ทำงานของตัวเองต่อซะ พี่ต้องกลับแล้ว"

"พี่ทอล"

"หืม"

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

"อื้ม"