EP 5

“ขิมให้พี่ปลายค่ะ เอาไว้พันคอตอนอากาศหนาวๆ นะคะ พี่ปลายจะได้ไม่เป็นหวัดยังไงล่ะคะ” หนูน้อยพูดพร้อมทั้งยื่นของให้พี่ชายนอกไส้

“ขอบใจจ้ะ”

ปลายฝืนใจรับของและฝืนใจขอบคุณเพราะไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ แต่ความจริงแล้วเขาไม่ชอบใจเอามากๆ เลย ที่มีคนมาคอยแย่งอ้อมกอดแม่ไป

“เร็วๆ สิจ้ะตาปลายเดี๋ยวก็ตกเครื่องกันพอดีหรอก”

ภาวินียืนอยู่หน้าบ้านกรรชัยและส่งเสียงเรียกเร่งหลานชายที่อยู่ในบ้านให้รีบมาขึ้นรถเร็วๆ ด้วยอาการที่รีบร้อนเกินเหตุทั้งๆ ที่มีเวลาเหลือเฟือที่จะไปสนามบิน

“ไม่ต้องรีบก็ได้จ้ะน้องภาเหลือเวลาอีกตั้งนานจ้ะ” พรรณีบอกน้องสามีขณะนั่งรอลูกชายในรถคันงามพร้อมกับกรรชัย และคุณพร้อม โดยมีสมาชิกใหม่นั่งร่วมอยู่ด้วย

“ไม่รีบได้ไงคะพี่ณีก็ภากลัวหลานตกเครื่องนี่คะ” ภาวินีบอกพี่สะใภ้ในที่สุดขณะยืนรอหลายชายคนโปรดให้มาขึ้นรถ

“แหมยายภาก็ดูจะตื่นเต้นกว่าตาปลายอีกนะยะ” ภัคคินีแหย่น้องสาวขณะเดินมาสมทบเพื่อไปส่งหลานชาย และก็ได้ยินเสียงน้องสาวเอะอะโวยวายเหมือนที่เคยเป็น

“อ้าว! พี่ภัค ภานึกว่าจะไม่มาเสียแล้วซะอีกแน่ะ แล้วเด็กๆ ไม่มาเหรอคะ” ภาวินีถามพี่สาว

“ลูกพี่ติดเรียนดนตรีจ้ะมาไม่ได้” ภัคคินีอธิบายให้น้องสาวฟัง

“ปลายเสร็จแล้วฮะอาภาอาภัค” ปลายพูดพร้อมวิ่งมาจากในบ้านเพื่อสมทบ

“มาเลยหลานอา นั่งรถตู้กับอานะ ปล่อยให้คนสูงอายุเขาไปรถเก๋งก็แล้วกัน” ภัคคินีแหย่คนในรถเก๋ง

“ได้ครับอา ไปกันได้หรือยังครับ”

ปลายรับคำพร้อมทั้งกวาดตาดูคนในรถเก๋ง และเขาก็รับข้อเสนอของอาในที่สุด เพราะไม่อยากจะไปร่วมรถคันเดียวกับคนที่เขาไม่อยากจะให้ร่วมทางไปเท่าไหร่เลย

“พี่ภัคคะ ภานะหมั่นไส้นังเด็กเหลือขอนั่นจริงๆ เลย ดูสิพี่กรรชัยกับพี่ณีนะเอาใจมันสารพัดเลย แถมคุณแม่อีก หลงมันจริงๆ เลย ไม่รู้มันมีดีอะไรนักหนา กะอีแค่เด็กจรจัดคนเดียวแท้ๆ ทำจะเอามาชุบเลี้ยงให้เป็นหงส์ พูดแล้วมันน่าโมโหจริงๆ เลย” ภาวินีบ่นยืดยาวขณะนั่งในรถไปส่งหลานชาย

“นั่นสิยายภา พี่ก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันเท่าไหร่เลย ทำเป็นโอ๋ไปเหอะนะ อีกหน่อยโตมาแล้วถ้ามันเณรคุณพี่จะหัวเราะให้ฟันหักไปเลยไม่เชื่อคอยดูสิ” ภัคคินีสมทบ

“นี่นะพอภาเอาไปเล่าให้เพื่อนๆ ภาฟังนะ ไม่มีใครเห็นด้วยสักคนเลย มีแต่คนเขาบอกว่า ไอ้พวกลูกเลี้ยงทั้งหลายที่ขอมาเลี้ยงนะ ตอนเล็กๆ มันก็เชื่อฟังเราหรอกนะคะ พอมันโตมาสิ เห็นออกลายไม่มีเว้นสักรายเลย บางรายหนักๆ เข้านะ”

“เอาพ่อผู้มีพระคุณนั่นแล่ะทำผัว พอปลอกลอกจนหมดตัวแล้วมันก็ถีบหัวส่ง อีนังเด็กนี่ก็เหมือนกันแล่ะ ดูท่ามันแล้วคงไม่เบาแน่ ดูหน้าตามันนะจิ้มลิ้มไม่เบาเลย นี่ถ้าโตมาแล้วพี่กรรชัยเอามันทำเมียแล้วจะว่ายังไงล่ะเนี๊ย” ภาวิณีสาธยายยืดยาว

“เออ! นั่นสินะ แต่ก็ช่างมันเถอะยายภา มันคงอีกหลายปีกว่ามันจะโตอย่าไปคิดให้เปลืองสมองเลย”

ภัคคินีสรุปในที่สุด แต่บทสนทนาทั้งหมดนี้มันทำให้คนฟังที่นั่งมาด้วยไม่ได้โล่งใจแม้แต่นิดเดียวเลย ปลายมีอาการกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะตัวเองก็จะไม่ได้อยู่ที่บ้านอีกนาน คงต้องปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วจริงๆ

“ตั้งใจเรียนดีๆ นะลูกพ่อ แล้วอย่าลืมกลับมาเยี่ยมบ้านทุกๆ ซัมเมอร์นะลูก” กรรชัยสั่งลูกชายขณะที่กำลังจะเข้าประตูทางเข้าผู้โดยสารขาออก

“ครับคุณพ่อ ปลายจะโทรมาหาทุกอาทิตย์เลย และจะเขียนจดหมายมาหาทุกๆ เดือนด้วยครับ” “ปลายไหนมาให้อากอดหน่อยสิจ้ะหลานอา”

ภัคคินีพูดพลางอ้าแขนรับหลานชาย โดยไม่สนใจผู้คนที่เดินไปมาสักเท่าไหร่เลย แม้กระทั่งผู้ร่วมขบวนที่มาส่งลูกชายของเธอเอง ซึ่งยืนห้อมล้อมกันเต็มไปหมด

“ตั้งใจเรียนนะลูก ปลายเป็นความหวังของพวกเราทุกคนนะจ้ะ กลับมาแล้วจะได้ช่วยพ่อบริหารงานนะลูก” กรรชัยลูกไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเลย

“คุณแม่ กับณีไม่ต้องห่วงอะไรนะ ไปถึงที่นั่น ขาดเหลืออะไรก็ให้โทรมาหาผมนะ แล้วอย่าอยู่กับลูกนานจนลืมผมกับยัยขิมนะ” กรรชัยบอกแม่ และภรรยาที่เป็นคนไปส่งลูกชาย โดยที่ปล่อยให้ยัยขิมยืนมองอยู่ข้างๆ ตามลำพัง

“ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะพ่อคุณ แม่อยู่ไม่นานหรอก ไม่ค่อยจะชอบอากาศหนาวๆ สักเท่าไหร่สู้บ้านเราก็ไม่ได้ จริงมั้ยแม่ณี” คุณพร้อมรีบบอก

“คงไม่เกินเดือนค่ะคุณ แล้วณีจะรีบกลับมาค่ะ”

“ณีดูแลคุณแม่และตัวเองให้ดีนะผมห่วง” เขาบอกภรรยา

“ปลายด้วยดูแลคุณย่ากับคุณแม่ดีๆ นะลูก” เขาสั่งบุตรชายอีกครั้ง

“ครับพ่อ เอ่อ! พ่อครับปลายขออะไรจะได้มั้ยครับ” ปลายเอ่ยขณะผละออกจากอ้อมกอดพ่อ

“ว่ามาสิลูก” กรรชัยทำท่ารอฟังลูกชายอยู่

“คุณพ่อสัญญาได้มั้ยครับว่า จะรักคุณแม่คนเดียว จะไม่มีใครที่ไหนอีก ไม่ว่าจะเป็นใครที่ไหน สาว สวย มากน้อยแค่ไหน คุณพ่อก็จะไม่เอามาแทนที่คุณแม่เด็ดขาดเลย สัญญากับปลายได้มั้ยครับคุณพ่อ”

ปลายขอคำตอบจากพ่อ ท่ามกลางความมึนงง ของคนที่ถูกถาม และทุกคนในกลุ่มซึ่งมีอาการไม่ต่างกันเท่าไหร่เลย

“พ่อไม่รู้ว่าปลายหมายถึงอะไรนะลูก แต่พ่อให้สัญญาว่าทุกอย่างที่ปลายขอ พ่อให้ได้หมดเลย แม่เป็นดวงใจของพ่อนะลูก ไม่มีวันที่พ่อจะเอาใครมาแทนที่ได้หรอกลูก” กรรชัยให้คำมั่นสัญญาลูกชาย

“ตาปลายเขาเรียกแล้วลูก เข้าไปได้แล้วล่ะ อากับอาภัคขออวยพรให้ปลายประสบความสำเร็จในทุกๆ เรื่องนะจ้ะ”ภาวินีพูดขณะเอามือลูบหัวหลานชาย