บทที่ 1 จากภพเก่าสู่ภพใหม่

จิราภร โชติกุล หรือจิ๋ว ซุปตาร์สาวชื่อดังของเมืองไทย เธอกำลังเป็นรู้จักและโด่งดังไปทั่วประเทศ แต่ใครจะเชื่อว่าซุปตาร์สาวแสนสวยจะเกิดมามีอายุสั้น เธอประสบอุบัติเหตุขับรถชนเสาไฟฟ้าเสียชีวิตคาที่ในวัย 25ปี วิญญาณของซุปตาร์สาวหลุดออกจากร่างทันทีที่สิ้นอายุขัย เธออดที่จะตัดพ้อในชีวิตไม่ได้ บุญก็ทำมามากมายหากแต่ไม่ส่งผลให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาว เธอเพิ่งจะโลดแล่นในวงการที่เธอรักได้เพียง 2 ปี ยังไม่ได้เต็มที่กับชีวิตเลยเสียด้วยซ้ำ ที่สำคัญเธอยังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนเลย ทำไมโลกถึงใจร้ายกับเธอได้เช่นนี้ ขณะที่กำลังตัดพ้ออยู่ไม่ห่างจากร่างที่ไร้วิญญาณของตนมากนัก ควันสีขาวก็พวยพุ่งมาอยู่ตรงหน้า ดาราสาวตกใจสุดขีด เธอเคยเห็นแต่ในละคร มาวันนี้ วันที่เธอสิ้นใจเธอต้องมาเห็นมันเองกับตา

“นางสาวจิราภร โชติกุล เกิดวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2525 อายุ 25 ปี 5วัน 15ชั่วโมง 15นาที 15วินาที สิ้นอายุขัยจากอุบัติเหตุทางรถยนต์วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา 20.25 น. จิราภรข้ามารับเจ้าไปฟังการตัดสินชะตาวิญญาณของเจ้าในยมโลก” ควันสีขาวมีเพียงเสียงเท่านั้นลอยออกมา หาได้ปรากฎร่างอันใดให้เธอเห็นไม่ ซุปตาร์สาวอาลัยอาวรณ์มองร่างอันงดงามที่เคยเป็นของตน ที่ตอนนี้มีแต่เลือดเต็มตัวอย่างหดหู่ เสียงสัญญาณรถกู้ภัยดังใกล้เข้ามา เสียงไทยมุงต่างตะโกนเรียกชื่อเธอให้ระงมบางคนร้องไห้เสียน้ำตาให้กับเธอ แล้วคนเป็นครอบครัวที่รักของเธอเล่า หากพวกเขารู้ข่าว เขาไม่เสียใจกว่าคนพวกนี้ที่ไม่ใช่ครอบครัวหรือญาติพี่น้องของเธอหรอกหรือ หากแต่จะทำเช่นไรได้ ในเมื่อเธอสิ้นอายุขัยเสียแล้ว คุณพ่อคุณแม่ พี่ภูมิ พี่กาญ หลานชายตัวน้อยน้องเรียว จิ๋วขอลาก่อน ชาตินี้จิ๋วอาภัพนักไม่ได้ตอบแทนพระคุณของท่านทั้งสองและพี่ๆเลย วิญญาณของซุปตาร์สาวค่อยๆจางหายไปหลังจากกล่าวลาเสร็จ ไม่มีสิ่งใดบนโลกใบนี้ที่จะจีรังยั่งยืน มีเกิดก็ย่อมมีดับ จิราภรซุปตาร์สาวชื่อดังได้ลาลับจากโลกใบนี้ไปแล้ว

ยมโลก

“วิญญาณตนนี้ตอนมีชีวิตอยู่ทำความดีเอาไว้มากมายนัก หากแต่ก็ยังมีบ่วงกรรมที่จะต้องกลับไปชดใช้ในโลกมนุษย์อยู่ ข้าจักให้พรเจ้า3ข้อ เพื่อจะได้มีชีวิตตามที่เจ้าต้องการในภพชาติใหม่” เสียงเยือกเย็นของพญายมเอ่ยขึ้น

“ พร 3 ข้อหรือคะ” เสียงแหบแห้งดังมาจากวิญญาณสาว

“ใช่ ไหนเจ้าบอกมาสิ ก่อนที่ข้าจะได้ส่งเจ้าไปเกิดใหม่” พญายมตอบ

“ข้อ 1 ข้าพเจ้าขอให้เกิดใหม่มีหน้าตาและรูปร่างที่ดี” วิญญาสาวเอ่ยขึ้น ท่านพญายมพยักหน้าให้ผ่าน

“ข้อ 2 ข้าพเจ้าขอเกิดใหม่มีพรสวรรค์ในการร้องและการแสดง”

“และข้อ 3 ข้าพเจ้าขอให้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงมีอายุยืนยาวกว่าชาตินี้” เมื่อคำขอพรของหญิงสาวนั้นไม่โลภจนเกินไป เช่นการขอเกิดในครอบครัวที่มีเงินหรือเป็นมหาเศรษฐี หากแต่วิญญาณสาวตนนี้กลับขอในสิ่งที่สามารถนำไปต่อยอดให้ตนเองได้ ท่านพญายมจึงให้พรเธอครบทั้งสามประการ

“ชาติที่แล้ว เจ้ามีจิตใจที่ดีงาม ไม่ชอบนินทาว่าร้าย ชอบทำบุญสุนทาน บุญที่เจ้าทำไว้ในชาติก่อนนั้นภายในชาติหน้าจะทำให้เจ้ามีชีวิตที่ราบรื่นและรุ่งเรือง ข้าจะให้พรเจ้าอีกข้อนั่นก็คือเจ้าจะสามารถจดจำอดีตชาติของตนได้ เจ้ายินดีจะรับมันไปหรือไม่” ท่านพญายมบอกเสียงเย็นก่อนที่จะเอ่ยถามวิญญาณสาวอีกครา

“ขอบพระคุณที่กรุณาเจ้าค่ะ” ดวงวิญญาณของสาวสวยก้มกราบท่านพญายมก่อนที่จะตามท่านยมทูตไปที่แม่น้ำลืมเลือน หากแต่เธอไม่ได้ดื่มน้ำในแม่น้ำแห่งนั้นแต่อย่างใด เพราะพรพิเศษที่ท่านพญายมมอบให้จึงสามารถข้ามสะพานไปรอเกิดใหม่ได้เลย

ภพปัจจุบัน

กรุงเทพมหานครปีพ.ศ.2551

“อุ๊แว๊ๆๆ อุ๊แว๊ๆๆ” เสียงทารกน้อยดังลั่นห้องคลอดสร้างความดีใจให้กับผู้เป็นบิดาและมารดายิ่งนัก

“กาญ เราได้ลูกสาวค่ะ” เสียงทุ้มดังมาจากริมฝีปากหนาของผู้เป็นสามี ร่างเล็กที่ถูกทำความสะอาดแล้วถูกวางบนหน้าอกของผู้เป็นแม่ คุณแม่คนสวยน้ำตาคลอ

“พี่ภูมิ ฮือๆๆๆๆ” กาญจนาร้องไห้ออกมาอย่างที่อดกลั้นไม่ได้

“ร้องไห้ทำไมคะ ดูสิไม่สวยแล้วเนี่ย เดี๋ยวลูกของเราร้องตาม ไม่เอาไม่เอาคนเก่ง” เผ่าภูมิปลอบโยนภรรยา นี่เป็นบุตรสาวคนที่สองหลังจากที่ทั้งคู่ได้ให้กำเนิดบุตรชายไปเมื่อ3 ปีที่ผ่านมา

“น้องดีใจนี่คะ นี่ถ้ายัยจิ๋วอยู่ น้องคงเอ็นดูยัยหนูของเรามากแน่ๆ” กาญจนาอดที่จะคิดถึงน้องสาวของสามีผู้แสนอาภัพของตนไม่ได้ ทั้งๆที่กำลังโด่งดังเป็นซุปตาร์ที่ทุกคนรักแต่ก็ไม่มีใครสามารถยื้อชีวิตของเธอให้ยืนยาวได้ เพราะอุบัติเหตุในวันนั้นได้พรากซุปตาร์สาวที่เป็นน้องที่รักของเธอไปตลอดกาล

“ไม่เอาน่า น้องจิ๋วไปสบายแล้ว อย่าทำให้น้องต้องเป็นห่วงเราอีกเลยนะ” เผ่าภูมิปลอบโยนภรรยา สองสามีภรรยาก้มหน้ามองร่างเล็กในอ้อมแขนที่กำลังดูดนมจากอกของมารดาเป็นครั้งแรก

“คุณพ่อคุณแม่ตั้งชื่อให้น้องหรือยังคะ” คุณพยาบาลเข้ามาขัดจังหวะ กาญจนาก้มมองใบหน้าเล็กของบุตรสาวแล้วอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ขนตางอนยาว ผิวขาวราวกับน้ำนม จมูกเล็กโด่งรั้น ปากเล็กๆรูปกระจับ เหตุใดบตรสาวของเธอถึงได้น่ารักราวกับตุ๊กตาเช่นนี้

“กาญ... กาญคะ....” เสียงเผ่าภูมิเรียกชื่อภรรยาคนสวย กาญจนาจึงหลุดจากภวังค์ความคิดของตน

“มีอะไรคะพี่ภูมิ” เสียงแหบหวานเอ่ยถามสามี

“คุณพยาบาลเค้าถามว่าตั้งชื่อให้น้องหรือยังคะ”เผ่าภูมิเอ่ยถามภรรยาก่อนที่จะยิ้มออกมาเมื่อมองไปยังร่างเล็กที่คายจุกนมของมารดาออกแล้ว เขาจึงรับมาอุ้มอยู่ในอ้อมอกสักครู่ก่อนที่จะส่งให้พยาบาลพาบุตรสาวไปยังห้องพักเด็กอ่อน

“เด็กหญิง เขมิกา โชติกุล ชื่อเล่นน้องเข็มค่ะ” กาญจนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแห่งความสุข

“น้องเข็มลูกพ่อ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวโชติกุลนะคะ ขอให้หนูมีอายุมั่นขวัญยืน เป็นที่รักของทุกๆคนที่ได้พบเห็น สุขภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์นะลูกนะ” คำอวยพรจากคนเป็นบิดา ทารกน้อยรับทราบดี ตอนนี้จิราภรได้รู้แล้วว่า ตนได้มาเกิดกับพี่ชายแท้ๆและพี่สะใภ้ที่รักเธอมาก เธอยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในครอบครัวเดิม แบบนี้เธอก็จะได้มีโอกาสตอบแทนพระคุณของบิดาและมารดา พี่ชายและพี่สะใภ้ในชาติก่อนแล้ว

“แม่ก็ขอให้หนูเป็นที่รักของทุกคน มีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง อายุมั่นขวัญยืนนะลูกนะ” สิ้นเสียงของคนเป็นมารดา ทารกน้อยก็ส่งเสียงแอะๆออกมา เรียกรอยยิ้มจากบิดาและมารดาได้เป็นอย่างดี

หลังจากออกจากโรงพยาบาล กาญจนาก็เลี้ยงดูน้องเข็ม เขมิกาด้วยน้ำนมของตน เด็กชายเรวัต หรือน้องเรียวพี่ชายตัวน้อยวัยสามขวบของเด็กหญิงเขมิกา หรือน้องเข็มเฝ้ามองมารดาและน้องสาวตัวน้อยด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ทารกน้อยกระพริบตามองหน้าพี่ชายเช่นกัน จิราภรคิดในใจเธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้มีความสุขที่สุด

5 ปีผ่านไป

ทารกน้อยตัวขาวอมชมพูในวันนั้นกลายเป็นเด็กหญิงตัวน้อยผมเปียวัยอนุบาลในวันนี้ ผู้ใหญ่หลายๆคนที่พบเห็นเธอต่างเอ็นดูน้องเข็มกันทุกคน ก็เด็กหญิงตัวน้อยนั้นมีใบหน้าสวยงามมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งโตขึ้นเค้าความสวยก็แสดงให้เห็นได้ชัดเจน

“สวัสดีค่ะคุณครู ดิฉันมารับน้องเข็มค่ะ” เสียงหวานของหญิงสาวผู้เป็นมารดาดังขึ้น ครูพี่เลี้ยงสาวก็ยิ้มรับทันที ในโรงเรียนแห่งนี้ใครบ้างที่จะไม่รู้จักเด็กหญิงเขมิกา โชติกุล หรือน้องเข็ม หลานสาวของอดีตซุปตาร์สาวชื่อดังผู้ล่วงลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน เป็นซุปตาร์สาวอีกคนที่ทำให้เหล่าแฟนคลับและคนทั่วไปร้องไห้ตามกันทั้งประเทศนานอยู่หลายสัปดาห์ ดูๆไปเหมือนเด็กหญิงตัวน้อยอาจจะมาแทนที่คุณอาของเธอในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน ก็เด็กหญิงเขมิกานั้นมีแววเค้าความสวยแถมยังมีความสามารถจนผู้ใหญ่ต้องอึ้ง เธอสามารถเล่นดนตรีเช่นเปียโน อะคูเลเล่ ร้องเพลงก็เข้าจังหวะแถมเพราะอีกต่างหาก เรียกได้ว่ามีพรสวรรค์มาตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้ ผู้เป็นบิดากับมารดาก็อดที่จะแปลกใจกับความสามารถพิเศษที่บุตรสาวของตนมีไม่ได้ จนคิดว่าบางทีบุตรสาวคนเล็กอาจจะเป็นน้องสาวสุดที่รักกลับชาติมาเกิดเสียด้วยซ้ำ แต่มันจะเป็นไปได้หรอก็เธอเพิ่งจะจากไปได้เพียงหนึ่งปีเด็กหญิงตัวน้อยก็ลืมตาดูโลก ซึ่งนั่นก็อาจจะหมายถึงน้องเข็มอาจจะอยู่ในท้องของกาญจนาตั้งแต่จิราภรเสียแล้วก็ได้

“น้องเข็มคะ คุณแม่มารับแล้วค่ะ” เสียงหวานของครูผู้ช่วยดังขึ้น ใบหน้าเรียวเล็กของเด็กหญิงที่มีผิวขาวราวกับน้ำนมก็โผล่หน้าออกมาพร้อมกับกระเป๋าสีฟ้าที่สะพายอยู่ทางด้านหลัง

“สวัสดีค่ะคุณแม่คุณแม่ขา” เด็กหญิงเขมิกายกมือกระพุ่มไหว้มารดา

“คุณแม่มารับแล้วค่ะ ลาคุณครูก่อนเร็วค่ะลูก” กาญจนารับไหว้ก่อนที่จะบอกบุตรสาว

“สวัสดีค่ะคุณครูกุ้งน้องเข็มกลับบ้านก่อนนะคะ” เด็กหญิงหันกลับไปยกมือกระพุ่มไหว้และกล่าวลาคุณครูคนสวยก่อนที่จะยื่นมือไปจับมือของมารดาเอาไว้แล้วเดินออกไปพร้อมกัน สายตาของคุณครูสาวมองไปที่สองแม่ลูกด้วยความเอ็นดู ‘เด็กอะไรมีเค้าความสวยมาตั้งแต่เด็ก แถมมีความสามารถเกินเด็กอีกต่างหาก โตมาเป็นนักร้องนักแสดงได้สบายเลย’ เธอคิดในใจ