เกิดใหม่ครานี้ ไม่ขออยู่เคียงข้างท่านอีก

63.0K · จบแล้ว
Hidden M.
52
บท
13.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"นางตายไปแล้ว" "นางไม่มีวันกลับมาได้อีก" นี่คือสิ่งที่ทุกคนเชื่อมั่น นี่คือความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่ในวันหนึ่ง... องค์หญิงแห่งเจียงหนาน มู่หรงเซียว ก้าวสู่แผ่นดินต้าชิงในฐานะราชทูตผู้สูงศักดิ์ ใบหน้างดงามเย็นชา สายตาไร้ซึ่งความรู้สึก ทว่าผู้คนที่เคยพบเห็น "เซียวหยางมี่" กลับต้องตกตะลึง เพราะนาง... เหมือนกับสตรีที่ตายไปเมื่อสิบหกปีก่อนราวกับเป็นคนเดียวกัน! จักรพรรดิหวังเฟิ่งทอดพระเนตรนาง ดวงตาสีทองที่เคยเย็นชาเริ่มสั่นไหว "เจ้ากลับมาแล้วจริงๆ หรือ... มี่เอ๋อร์?" แต่สำหรับมู่หรงเซียวแล้วนั้น "ข้ากลับมา... ไม่ใช่เพื่อรัก หลังจากที่ได้ล้างมลทินแล้ว ข้าก็จะหนีไปจากท่านอีกคราหนึ่ง!"

นิยายจีนโบราณฮ่องเต้องค์หญิงดราม่าเกิดใหม่จีนโบราณพระชายาตั้งครรภ์นางสนมความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน

บทนำ

“เจ็บ”

เสียงของสตรีเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาจากตำหนักเย็นที่อยู่ด้านท้ายสุดของวังหลวง ร่างอ่อนแอของ “เซียวหยางมี่” สั่นเทาด้วยความเจ็บปวด

ร่างกายและจิตใจที่ได้รับจากการสูญเสียบุตรในครรภ์เปรียบดั่งคมมีดที่กรีดลึกลงในใจ ชีวิตของนางอับแสงลงทุกขณะ สำนึกเดียวที่ยังหลงเหลือ คือภาพอดีตอันขมขื่นที่ฉุดนางให้ร่วงหล่นสู่จุดต่ำสุดของโชคชะตา

"องค์ไท่จื่อ ท่านให้คำมั่นกับข้าได้หรือไม่ หากข้ายอมแต่งงานกับท่าน ท่านจะดีกับข้า จะดูแลข้าเพียงผู้เดียว จะไม่มีผู้ใดมาแทนที่ข้าได้"

เซียวหยางมี่รู้อยู่แก่ใจว่าการแต่งงานกับเชื้อพระวงศนั้นย่อมมิอาจครอบครองสวามีไว้เพียงลำพัง ยิ่งเป็นองค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง นางยิ่งไม่อาจหวังถึงความมั่นคง

แต่ถึงกระนั้นเซียวหยางมี่ก็ยังอยากยึดถือสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้เป็นหลักประกัน ด้วยนางเป็นถึงบุตรีของราชครู นางมีทั้งศักดิ์และศรี หากเขาให้คำตอบที่นางมิอาจยอมรับได้ เช่นนั้นนางก็จะปฏิเสธการแต่งงานนี้

"ข้ารับปากเจ้า... ในฐานะบุรุษที่ชื่อหวังเฟิ่ง หาใช่องค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง"

ด้วยคำมั่นในวันนั้นขององค์ไท่จื่อ นางจึงต้องมาจมอยู่กับความทุกข์ระทมเช่นวันนี้...

ตอนแรกหวังเฟิ่งทำตามคำมั่นสัญญา ดูแลนางเป็นอย่างดีดังที่สัญญาไว้ แต่เมื่อกาลเวลาผันผ่าน การเข้ามาของพระสนมคนใหม่ “หลิวหงหลัน” กลับเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งไปอย่างสิ้นเชิง ความโปรดปรานที่เคยมีก็แปรเปลี่ยน สายตาผู้คนรอบกายก็แปรผัน โดยเฉพาะองค์ไท่จื่อ

สุดท้าย เซียวหยางมี่ ถูกใส่ร้ายจนถูกขับไสสู่ตำหนักเย็น แม้ว่าจะเคยตั้งครรภ์และได้สูญเสียบุตรขององค์ไท่จื่อไป ตั้งแต่นั้นมา นางก็ไม่เคยได้รับแม้แต่เศษเสี้ยวความเหลียวแลอีกเลย

ครั้งสุดท้ายที่สบตากัน สายตาของหวังเฟิ่งนั้นดูเย็นชาและห่างเหิน เขาเดินผ่านนางไป โดยมีหลิวหงหลันอยู่เคียงข้าง อิงแอบแนบชิดราวกับภาพในวันวาน...ที่ตรงนั้นเคยเป็นของเซียวหยางมี่มาก่อน

"หากท่านสิ้นรัก ลืมเลือนทุกความสัมพันธ์ เช่นนั้นตัวข้าก็จักลืมทุกสิ่งเช่นกัน ไม่ว่าชาติภพใด... ขออย่าได้พบพานกันอีก"

ผ้าแพรเนื้อละเอียดถูกพาดไว้บนขื่อ เงาแห่งความเงียบงันปกคลุมทั่วตำหนัก และเมื่อลมหายใจสุดท้ายดับสิ้น ทุกคนในตำหนักก็ได้รับรู้ถึงการจากไปของ “เซียวหยางมี่” อดีตพระชายาแห่งองค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง

นางจากไปแล้ว... จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

หน้าที่และความจงรักภักดีต่อราชวงศ์ถูกนางละทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เหลือไว้เพียงคำสัตย์ปฏิญาณที่ไม่มีวันเป็นจริงอีกต่อไป