บทที่ 10 อยู่ดีๆก็หาย ไลน์ไม่ตอบ

AT The Hive Condominium

ร่างสูงวางร่างบางลงบนโซฟาในห้องชุดหรู ก่อนที่เขาจะเดินเอาถุงของสดไปยังโซนครัวโดยมีสายตาอ่อนไหวของซิลีนมองตาม

"เคยใช้ครัวบ้างไหมเนี่ยป้า" อาชว์มองเครื่องครัวที่สภาพใหม่เหมือนไม่เคยแตะต้อง

หญิงสาวส่ายหน้าเป็นคำตอบ มองการกระทำของชายหนุ่มอย่างนิ่งงัน... ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำอาหารให้เธอมาก่อนนอกจากพ่อที่เป็นเชฟ

"อย่าบอกนะว่าคุณทำอาหารไม่เป็น" อาชว์ถามอีกครั้งหลังจากที่เปิดตู้เย็นแล้วไม่พบของสดหรือวัตถุดิบอะไรที่ทำอาหารได้เลย ที่มีก็แค่น้ำเปล่าครีมกระปุก เซรั่มบำรุงผิวและเบียร์

อาชว์ถอนหายใจส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจแทน... ซิลีนเป็นผู้หญิงภาษาอะไรความเป็นแม่ศรีเรือนไม่มีสักนิด คิดว่าการเป็น Working Women นั้นจะทำให้บั้นปลายชีวิตสบายหรือไง หากไม่มีสกิลแม่ศรีเรือนไว้คอยปรนนิบัติสามีเหมือนกับแม่ของเขา...

ไม่นานถ้วยโจ๊กก็ถูกนำมาวางที่ตรงหน้าร่างบาง ซิลีนค่อยๆหยิบถ้วยมาวางที่หน้าตัก เอาหมอนมาวางรองกันความร้อน ก่อนจะตักโจ๊กเข้าปากอย่างคนไม่มีแรง

"ไปหาหมอไหม แอดมิดสักคืนเถอะผมว่า" ร่างสูงยืนกอดอกมองหญิงสาวอย่างขัดใจในการกระทำของเธอ

"แค่นอนเพียงพอฉันก็หายแล้ว พรุ่งนี้วันหยุดไม่ต้องไปทำงานฉันจะนอนทั้งวันเลย เพราะงั้น... คุณกลับไปได้แล้วไป"

"ผมจะอยู่ดูคุณกินโจ๊กนี่หมดก่อนถึงจะกลับ" ว่าแล้วอาชว์ก็เดินมานั่งที่โซฟาด้านข้างซิลีน

"ฉันไม่มีแรงจะเถียงคุณแล้ว อยากจะอยู่นานแค่ไหนก็เชิญ" ซิลีนตักโจ๊กเข้าปาก

"มานี่... ผมช่วย" มือวางดึงช้อนจากมือบาง ตักโจ๊กมาเป่าสองสามทีก่อนจะนำไปจ่อที่ปากรอป้อนให้ซิลีน

"ฉันกินเองได้น่ะ" พูดออกไปแบบนั้น แต่สายตากลับไม่กล้าจ้องเขา

"อย่าดื้อ... อ้าปาก"

อาชว์ไม่ยอม สุดท้ายซิลีนก็ต้องยอมกินโจ๊กถ้วยนั้นจนหมดโดยมีเขาคอยป้อนก่อนจะกินยาตามเข้าไป ชายหนุ่มพาหญิงสาวเข้านอน เขาพะว้าพะวังไม่ยอมเดินออกจากห้องนอนที่เคยร่วมใช้ด้วยกันเมื่อคืนก่อน

"ไปสักทีเถอะ... ฉันง่วง" ซิลีนนอนมองร่างสูงที่ยังยืนอยู่ที่ประตูห้องนอน

"คุณจะไม่ปวดท้องขึ้นมากลางดึกใช่ไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"หลับไม่รู้เรื่องแล้วมั๊งป่านนั้น"

"แล้วถ้าเกิดปวดขึ้นมาล่ะ ใครจะพาไปโรงพยาบาล"

"อะไรของคุณเนี่ย... กลับไปสักที ฝากปิดไฟด้วย"

"โทรหาผมนะ ถ้าคุณเกิดไม่สบายขึ้นมาอีก" อยู่ๆอาชว์ก็เดินเข้ามาที่ข้างเตียง ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากกลมมนอย่างลืมตัวแล้วเดินออกไป ทิ้งซิลีนให้นอนอึ้งอยู่อย่างนั้น

"บ้าไปแล้ว..." รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว

"ไม่ๆๆๆ ฉันจะยิ้มทำไม ก็แค่เด็กจูบหน้าผาก!" แม้ส่ายหน้าไม่ยอมรับแต่รอยยิ้มยังคงอยู่ไม่จางหาย...

บ่ายคล้อย ซิลีนลืมตาตื่นขึ้นมา พอได้นอนร่างกายก็กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง หญิงสาวลุกจากเตียง เดินสะลึมสะลือไปเปิดตู้เย็นหยิบเข้าน้ำมากระดกดื่ม พลันสายตาหันไปเห็นถ้วยโจ๊กที่แช่เย็นอยู่มีโน้ตสีเหลืองแปะไว้

มือบางหยิบโน้ตออกมาอ่านพร้อมรอยยิ้ม... 'อุ่นกินซะ แล้วอย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลา'

"ไอ้เด็กนี่... มันคิดจะมาไม้ไหนวะ"

พออุ่นโจ๊กเสร็จซิลีนเดินถือถ้วยมานั่งกินที่โต๊ะอาหาร มือหนึ่งเล่นโทรศัพท์ไปด้วย พอนึกอะไรบางอย่างออกก็กดเข้ากูเกิ้ลในทันทีแล้วพิมพ์ประโยคแสดงความหวั่นไหวลงไปว่า...

ผู้ชายทำอาหารให้เขากำลังคิดอะไรอยู่?

ยังไม่ทันได้กดเสิร์ชหาคำตอบ เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นเสียก่อน เป็นสายของลูกน้องจอมวางแผนนั่นเอง

"แกทิ้งฉันเมื่อคืน!" นั่นเป็นประโยคที่ซิลีนใช้รับสาย

[ทิ้งเทิ้งอะไรล่ะอีเจ๊... แค่จัดฉากโง่ๆ อยากจะรู้ว่าอีคุณอาชว์เขาชอบเจ๊จริงหรือเปล่า] ไอเท็มว่าจากปลายสาย

"ชอบบ้าชอบบออะไรล่ะ" ปฏิเสธพร้อมแดงที่เริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา

[เสียงสูงเชียวนะ... ว่าแต่เมื่อเจ๊หายดีแล้วช่ะ เมื่อคืนเป็นไงได้กินกันอีกรอบม่ะ?]

"กินบ้าป้าแกสิ! ฉันไม่กินซ้ำสองเว้ย!"

[หราาา... ขอให้มันแน่เหมือนความมั่นหน้านะคะอีเจ๊]

"นี่..." ซิลีนยังคงอยากรู้อะไรบางอย่าง

"ผู้ชายเขาจีบผู้หญิงกันยังไง" ตัดสินใจถามออกไป เพราะเธอไม่รู้จริงๆ

[อะไร... อย่ามา... คนจีบเจ๊เยอะเป็นเบือจะไม่รู้ได้ไงว่าผู้ชายจีบยังไง]

"ไม่เอาที่จีบหวังฟันสิวะ! เอาที่จีบแบบจริงจังอ่ะ จีบแบบอยากจะคบเป็นแฟนไรงี้... เขาจะทำอาหารให้กินป่ะ?" ถามเสร็จก็ยกนิ้วมากัดเล็บคำตอบ

[แสดงว่าเมื่อคืนอีคุณอาชว์ทำอาหารให้เจ๊ล่ะสิ] ไอเท็มมองเกมขาด

"เออ... เอาตรงๆเลยนะ คือฉันจับทางไม่ถูกจริงๆว่าไอ้เด็กนี่มันจะมาไม้ไหน"

[ไม่มีอะไรยาก เดี๋ยวเท็มจัดการให้เองค่ะเจ๊ งานเป็นว่าเตรียมอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าให้พร้อมก็พอ] สายถูกตัดไปหลังจากไอเท็มพูดจบ

'ติ๊ง!'

เสียงข้อความในไลน์แจ้งเตือนขึ้นมา

LINE : TEAM A ทีมนี้แม่คุม! (4)

(ARCH Join group)

RareITEM : คืนนี้เรามีมีตติ้งทีมนะคะทุกคน

NUT : มีตติ้งอะไร วันหยุดให้กูพักหน่อยได้ไหมครับเพื่อน

RareITEM : ฉลองสิคะ ที่เราได้ฝ่าฟันงานหยาบเมื่อวาน จนตอนนี้โคโลนจ์ขายหมดเร็วมาก

NUT : จริงดิ?

RareITEM : เหอะ ไม่จริง... ก็แค่อีเจ๊เขาอยากเลี้ยง เชิญคุณอาชว์ด้วยนะคะ @ARCH

Celine : ฉันพูดว่าจะเลี้ยงตอนไหน

RareITEM : แหมอีเจ๊ ปกติปิดจ๊อบก็ต้องเลี้ยงเหล้าทีมอยู่แล้วป่ะ? อย่ามา...

ARCH : @Celine หายดีแล้วเหรอครับพี่ซิลีนถึงจะออกไปเลี้ยงเหล้าทีม

RareITEM : สรุปนะคะ เจอกันที่ BLOSSOM ถิ่นอีเจ๊ตอนสี่ทุ่ม

Celine : ธีมดำเหมือนเดิม

มือหนาบีบมือถือแน่น สายตาจ้องมองข้อความไลน์...

"ทำไมไม่ตอบวะ!" สบถออกมาอย่างตามเกมไม่ทัน ก่อนที่จะคว้าแจ็กเกตหนังคลุมทับเสื้อสีขาว เดินออกจากบ้านหลังใหญ่มายังดูคาติคันโปรด บิดออกไปสู่จุดหมายอย่างรวดเร็ว...

ติ๊งต่อง

เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ซิลีนในชุดผ้าขนหนูกระโจมอกชะโงกหน้ามองจากโต๊ะเครื่องแป้ง...

"ใครมา?" ร่างบางพึมพำขณะที่ลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งมาเปิดประตูห้องโดยไม่ทันส่องตาแมว...

พรึ่บ!

ร่างสูงชูมือยันประตูอย่างรวดเร็วเมื่อมันเปิดออก

"คุณ!"

"ทำไมคุณไม่ตอบไลน์ผมวะ!"