ฮูหยินจอมโหดรับบทแม่เลี้ยง

ตอนที่

[1]

สตรีโง่งม

ลำคอเรียวเล็กถูกเชือกที่ห้อยลงมาจากขื่อคานรัดแน่นจนยามนี้ไม่อาจทำอันใดได้อีก ใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำ มือก็ปัดป่ายไปมาในขณะที่ขาก็เตะสะบัดอย่างไร้ทิศทางเพราะไร้ที่ยึดเกาะ สตรีขี้ขลาดมักหวาดกลัวต่อทุกสิ่ง เมื่อเจ็บปวดจากความรักกลับใจกล้าที่จะลงมือ กว่าครู่ใหญ่ความทรมานที่นางเลือกก็สิ้นสุดลง แต่ก่อนที่สติจะดับวูบไปตลอดกาล กระนั้นนางก็ยังนึกถึงเขาผู้นั้น

‘หากท่านรู้ว่าข้าตายไปแล้ว ท่านจะเสียใจหรือไม่ ฉู่หวังหมิ่น’

ในช่วงเวลาขณะเดียวกันแต่ต่างมิติออกไปนั้น

ณ ชายป่าประเทศซี

“พี่โรส นี่คือภารกิจของฉัน ปล่อยให้ฉันไปทำเถอะ”

“ไม่ได้ ถ้าเธอไปหลานของฉันอาจจะเป็นอันตราย”

“แต่…...”

“ไม่ต้องแต่ ฉันเป็นหัวหน้าเธอมากี่ปี สถิติที่มีในภารกิจที่เสี่ยงแบบนี้ฉันทำพลาดกี่ครั้ง”

“มะ…ไม่เคย”

“เพราะแบบนั้น ถ้าฉันไปฉันคิดว่ามีโอกาสสำเร็จกว่าเธอแน่”

ใช่แล้ว

“แล้วหลังจากนั้นเธอค่อยเลี้ยงหม้อไฟฉันคืนแล้วกัน”

คงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว เพราะฉันจะไม่ได้กลับมาอีก

“เอาล่ะ ไม่มีเวลาแล้ว อลิซตั้งสติแล้วทำตามแผนที่วางไว้ ดูแลหลานฉันให้ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น…. นะ” ช่วงท้ายของประโยคสะดุดไปเล็กน้อย

อลิซที่ฟังอีกฝ่ายบอกราวกับเป็นการสั่งลา ไม่สิมันคือการสั่งลา ไม่นานดวงตาที่กักเก็บหลายอย่างเอาไว้ก็ปลดปล่อยความอัดอั้นออกมา ไม่ทันจะได้กล่าวอะไรต่อ หัวหน้าผู้นั้นก็วิ่งหายไปแล้ว

แม้จะรู้ว่าหัวหน้าของเธอนั้นเป็นคนที่เก่งกาจมากแค่ไหน แต่ครั้งนี้เจ้าสิ่งอันตรายที่อยู่ในโกดังกลางป่านั่น มันร้ายแรงมากจริง ๆ

โรสเมื่อรู้ว่าตนจะพบเจอกับสิ่งใดความกังวลที่เกิดขึ้นเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าก็ได้มลายหายไป เพราะช่วยคนที่เป็นภารกิจหลักได้สำเร็จแล้ว ยามนี้แม้จะเป็นภารกิจที่นอกเหนือจากคำสั่งทั้งยังมีความรุนแรงมากกว่า แต่ในฐานะของคนที่ใกล้จะตาย และตายแบบมีเกียรติสำหรับเธอ เพราะนี่จะเป็นการช่วยชีวิตคนอีกหลายคน ดังนั้น เธอไม่คิดมากอันใดแล้ว

ขาเรียวยาวเดินเข้าไปในโกดังที่มีระเบิดอันตรายที่สามารถทำลายล้างคนทั้งเมืองได้ แต่เธอรู้มาว่าหากหยุดยั้งเพียงแค่หนึ่งกลไกของมัน โศกนาฏกรรมอันโหดร้ายก็ไม่ต้องเกิดขึ้น และผู้ที่จะหยุดยั้งต้องเป็นผู้ที่มีความรู้และพร้อมที่จะสละชีวิต ซึ่งนั่นก็ตรงกับเธอพอดี

เธอเป็นเด็กที่เติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะ แต่เมื่ออายุได้สิบขวบ พ่อกับแม่ก็ประสบอุบัติเหตุ ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปหลังจากนั้น เธอถูกอาส่งเข้าบริษัทของพ่อที่เป็นบริษัทบอดี้การ์ดอันดับต้นของประเทศ เบื้องหน้าเป็นบอดี้การ์ด เบื้องหลังก็เรียกได้ว่าเป็นนักฆ่าจำเป็น เพราะต้องปกป้องลูกค้า เธอจึงต้องถูกฝึกเพื่อเป็นคนที่ยอดเยี่ยมในทุก ๆ ด้านตั้งแต่ตอนนั้น ในอนาคตก็เพื่อจะกลายเป็นผู้กุมบังเหียนที่ทรงพลังของบริษัทแห่งนี้

จากนั้นวัยสิบขวบของเธอจึงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายอีกต่อไป

เธอต้องฝึกทุกอย่างทั้งการต่อสู้ที่โดดเด่นจากหลาย ๆ ประเทศ การโจมตี กลไก ทำอาวุธ นอนกลางดินกินกลางทราย การทำอาหารเพื่อความอยู่รอด ไหนจะการปลอมตัวเพื่อไปอยู่สถานการณ์ที่น่าหวาดกลัวและอีกมากมาย เกือบตายหลายครั้งแต่ก็รอดมาได้

และด้วยความมุ่งมานะและไม่ยอมแพ้ของเธอ จึงทำให้ในช่วงเวลาที่ฝึกฝน เธอจึงกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดจนไม่มีใครล้มได้

แม้จะผ่านมาเกือบยี่สิบปีเธอควรจะเป็นผู้บริหารใหญ่และทำงานอยู่ในตึกใหญ่ใจกลางเมืองเป็นหลัก แต่ทว่าเธอไม่ชื่นชอบที่จะอยู่แบบนั้น การออกไปทำตามภารกิจนั่นสิ ถึงจะรู้สึกได้ว่าสิ่งที่ฝึกมาตลอดหลายปีไม่สูญเปล่า

การเป็นบอดี้การ์ด สิ่งสำคัญคือต้องปกป้องผู้ว่าจ้างหรือเจ้านายชั่วคราวให้ปลอดภัย ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม คนในบริษัทของเธอทำได้ดีมาโดยตลอด ทำให้แม้ว่าค่าจ้างจะแพงหูฉี่ แต่ผู้คนก็เลือกที่จะใช้บริการเพราะมั่นใจว่าตนเองจะปลอดภัย

จนกระทั่งมาถึงภารกิจล่าสุด…..