ตอนที่ 2 อ้อมกอดในคืนเปลี่ยว

ตอนที่ 2

อ้อมกอดในคืนเปลี่ยว

เสียงฟืนที่กำลังลุกไหม้ในเตาผิงดังเปรี๊ยะป๊าดอย่างต่อเนื่อง ประสานกับเสียงเม็ดฝนที่ยังคงกระหน่ำลงมาอย่างหนักหน่วงไม่ลดละจากด้านนอกตัวบ้าน กลางดึกในบ้านไม้ที่เงียบสงัด มีเพียงแสงสีส้มอ่อน ๆ จากเปลวไฟที่เต้นระริกวูบไหวอยู่ตรงมุมห้อง คอยขับไล่ความมืดมิดและมอบไออุ่นให้แก่ผู้ที่อยู่ในนั้น

แพรไหม ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง… เธอพยายามข่มตาให้หลับลงเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ในห้วงความคิดของเธอนั้นว่างเปล่า ไม่มีเรื่องราวใด ๆ ให้จดจำ หรือครุ่นคิด

แต่ภายในอกกลับรู้สึกอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกมากมายเหลือเกิน… ความเหนื่อยล้าที่กัดกินไปทั่วทั้งร่าง ความเหงาที่เกาะกินหัวใจ ความเสียใจที่เหมือนคมมีดกรีดแทง และความไม่เข้าใจในโลกใบนี้ที่แสนโหดร้าย ความรู้สึกเหล่านี้ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นซัดสาด จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

เสียงลมหายใจที่ไม่คุ้นเคยดังสม่ำเสมอมาจากเบื้องนอกห้อง เธอขยับตัวลุกขึ้นอย่างช้า ๆ มือเรียวยกเสื้อเชิ้ตสีดำตัวยาวที่ยืมมาสวมให้มิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูออกไปอย่างเบามือที่สุด ราวกับกลัวจะรบกวนใครอีกคน

ร่างสูงใหญ่กำยำของชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่หน้ากองไฟ เขาเปลี่ยนจากเสื้อกล้ามตัวเก่าเป็นเสื้อยืดสีเข้มเรียบ ๆ สวมทับด้วยกางเกงผ้าธรรมดา ๆ แต่ถึงกระนั้น กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งและเป็นมัด ๆ ซึ่งแนบแน่นอยู่ใต้เนื้อผ้าก็ยังคงชวนให้ใจของแพรไหมเต้นแรงได้อย่างประหลาด

หญิงสาวยืนกอดอก ตัวสั่นระริกเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความหนาว แต่เป็นเพราะความรู้สึกหลากหลายที่ตีรวนอยู่ในอก

สายตาคมกริบของ ไทเกอร์ ตวัดมองมายังเธอ แววตาที่เคยเย็นชาและไร้อารมณ์นั้นจางหายไป เหลือเพียงความเงียบงันแบบที่ยากจะเข้าใจได้ถึงความรู้สึกภายในของเขา

“นอนไม่หลับเหรอ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาเบา ๆ

“ค่ะ…” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบาราวกระซิบ ก่อนจะค่อย ๆ ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ กองไฟ โดยเว้นระยะห่างจากเขาเพียงนิดเดียว

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง… เงียบจนได้ยินเพียงเสียงฟืนแตกและเสียงฝนกระหน่ำ

เธอไม่รู้จะพูดอะไร เธอไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะเล่าเรื่องราวความเจ็บปวดที่ผ่านมาให้เขาฟัง และก็ไม่มีคำถามใด ๆ ที่จะเอ่ยถามออกไปจากปากของเธอในตอนนี้

มีเพียงแค่ความต้องการบางอย่าง… คือ ใครสักคน

ใครก็ได้… ที่จะไม่ผลักเธอออกไปอีกแล้ว ไม่ทอดทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวอีกต่อไป

เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบตาเขาตรง ๆ แต่กลับรู้สึกได้ถึงแรงอุ่นบางอย่างที่สัมผัสลงมาอย่างแผ่วเบา

มือใหญ่หยาบกร้านของไทเกอร์วางลงบนไหล่บอบบางของเธออย่างนุ่มนวลที่สุด

เธอสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจระคนประหลาดใจ แต่กลับไม่ได้คิดที่จะหลบหนีไปไหนเลยแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม… หยาดน้ำตากลับไหลรินลงมาเงียบ ๆ อย่างไม่รู้ตัว โดยที่เธอไม่อาจห้ามมันได้เลย

“ฮึก…” เสียงสะอื้นเล็ก ๆ หลุดออกมาจากลำคอและเพียงชั่วขณะนั้นเอง…

ชายหนุ่มก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ชิด โอบแขนผ่านแผ่นหลังบอบบางของเธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะดึงร่างของเธอเข้าสู่อ้อมแขนอันอบอุ่นและแข็งแกร่งของเขา

แพรไหมปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งอยู่ในอ้อมกอดนั้น หัวใจของเธอเต้นแรงรัวจนได้ยินเสียงชัดเจนอยู่ในอก ราวกับจะหลุดออกมาจากโพรงอก

จุดเริ่มต้นของความเร่าร้อนในค่ำคืนนี้มิใช่การจงใจ หรือความตั้งใจของใครคนใดคนหนึ่ง หากแต่เป็นเพียงความเปลี่ยวเหงาที่อัดแน่นอยู่ในใจจนล้นทะลัก จนเกินกว่าที่ร่างกายและจิตใจจะทานทนได้อีกต่อไป

ริมฝีปากที่สั่นระริกของแพรไหมอยู่ใกล้กับแก้มสาก ๆ ของเขาจนแทบจะสัมผัสกัน

มือใหญ่ของไทเกอร์ลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบาจากต้นคอลงมาจนถึงบั้นเอว จังหวะนั้นเอง… แพรไหมเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตากลมโตสบเข้ากับดวงตาคมเข้มของเขา…

ดวงตาของเขา… จับจ้องเธออย่างไม่ละสายตา แฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

“ขอโทษนะคะ…” เธอพูดออกมาเบา ๆ โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองพูดออกไปทำไม

แต่เขากลับตอบเธอด้วยริมฝีปากที่ทาบลงมา…

จูบแรก…

เร่าร้อนและล้ำลึกยิ่งกว่าทุกสัมผัสที่เธอเคยรู้จักมาในชีวิต ริมฝีปากหยักลึกของเขาบดขยี้ลงบนปากบางของเธออย่างหิวกระหาย แต่ในขณะเดียวกันก็ยังคงนุ่มนวล ราวกับกลัวว่าเธอจะแตกสลายไปในอ้อมกอด

มือใหญ่หยาบกร้านของเขาลูบไล้จากเอวสอบลงไปจนถึงแผ่นหลังที่แนบแน่น ก่อนจะค่อย ๆ กดร่างบอบบางของเธอลงแนบชิดกับพื้นพรมหนานุ่มเบื้องหน้าเตาผิงที่กำลังลุกโชน

แพรไหมรับรู้ได้ว่าเสื้อเชิ้ตตัวหลวมของเขา ค่อย ๆ เลื่อนหลุดจากหัวไหล่ของเธอช้า ๆ

ผิวขาวซีดของเธอที่เปลือยเปล่าภายใต้แสงไฟสีส้มนวลสั่นระริก เมื่อสัมผัสจากปลายนิ้วของเขาไล้ผ่านไปทั่วทุกสัดส่วน

“อา… อย่ามองแบบนั้นเลยค่ะ…”

เสียงหวานใสของเธอสะท้านสั่นพร่า ริมฝีปากสั่นระริกด้วยทั้งความอายและแรงปรารถนาที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในแต่เขากลับไม่หยุด…

“เธอสวยจนฉันไม่อาจละสายตาได้…”

เสียงของไทเกอร์แหบพร่าลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่รอช้าก้มลงจูบซับที่ต้นคอระหง ไล้เรื่อยไปตามแนวไหปลาร้าที่บอบบาง ก่อนจะเคลื่อนลงต่ำไปอีก

ลิ้นอุ่นร้อนของเขากวาดผ่านทรวงอกที่นุ่มนิ่มปลุกเร้าความรู้สึก มือสากของเขากำรอบเอวบางแล้วกดเธอแนบกับพรมหนาแน่นขึ้นไปอีก

แพรไหมบิดกายเร่าร้อนด้วยความกระสัน ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อยเพื่อหอบหายใจอย่างอ่อนแรง

เสียงหายใจของเธอดังประสานกับเสียงฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย

ทุกจังหวะการสัมผัสจากเขา คือเปลวไฟที่แผดเผาเธอจนแทบจะละลายไปในกองเพลิงแห่งปรารถนา มือของไทเกอร์ลากไล้ผ่านเรียวขาเนียนสวยที่สั่นระริก เขากระชับตัวลงคร่อมแนบแน่นเข้าหาเธอ

เสียงครางแผ่วหวานของหญิงสาวเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่า… เธอพร้อมแล้ว

เขาเข้าหาเธอ…อย่างช้า ๆ ทว่ามั่นคงและเด็ดเดี่ยวทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นแน่น ลึกซึ้ง และรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงจุดสูงสุด

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมสลับกับเสียงหวานใสที่ครางหวิวไม่ขาดสาย ราวกับบทเพลงแห่งปรารถนาอันเร่าร้อนในค่ำคืนนี้

แพรไหมหลับตาพริ้ม กอดรัดเขาไว้แนบแน่นด้วยสัญชาตญาณของการไขว่คว้าที่พึ่ง

โลกทั้งใบของเธอเหมือนจะหยุดหมุน เหลือเพียงร่างกายของเธอและเขาที่เชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่นในจังหวะเดียวกันอย่างสมบูรณ์แบบ

ความเปลี่ยวเหงาที่เกาะกินอยู่ในใจของเธอ…ถูกเขาเติมเต็มทั้งหมดในค่ำคืนนี้

เมื่อทุกอย่างสงบลง…ร่างบอบบางของ หญิงสาวนอนซบอยู่บนอกแกร่งของเขา ภายใต้ผ้าห่มผืนหนานุ่ม ใบหน้าของเธอซุกอยู่ตรงหน้าอกที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อจากการเคลื่อนไหวที่เร่าร้อนเมื่อครู่

เขากอดเธอไว้แน่น แม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดใด ๆ ออกมา

แต่เธอรู้สึกได้ถึงหัวใจของเขาที่กำลังเต้นอย่างสม่ำเสมอ อยู่ใกล้เธอแค่ปลายจมูก สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

แพรไหม… ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างในชีวิตของเธอ

แต่คืนนี้… เธอแค่อยากนอนในอ้อมกอดของเขาให้เต็มหัวใจ ให้สมกับความเปลี่ยวเหงาที่เธอต้องเผชิญมาตลอด