แผนลวง(2)

“คุณใจร้ายกับฉันมาก”

อาการหอบที่กำเริบตั้งแต่ช่วงเช้าเมื่อมาเจอกับ ความเสียใจ ทำให้นิรดารู้สึกว่าตัวเองกำลังแย่หญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะพาตัวเองไปที่โรงพยาบาลคงไม่มีใครเป็นห่วงและดูแลเธอได้เท่าตัวเองอีกแล้ว

หญิงสาวนอนพ่นยาอยู่เกือบครึ่งวันมันเป็นเวลาที่ช่วยให้เธอได้คิดทบทวนทุกอย่างในเมื่อเขาทำทุกสิ่งเพื่อหวังจะให้เธอเสียใจและเดินออกไปจากชีวิตของเขาถ้าเธอยอมให้ทุกอย่างเป็นอย่างนั้นเขาก็เป็นฝ่ายที่ชนะและตัวเองก็เป็นฝ่ายอ่อนแอที่พ่ายแพ้ในที่สุด

คนป่วยที่อาการดีขึ้นตั้งใจว่าเธอจะไม่พูดเรื่องนี้กับ วิศเวศ หญิงสาวจะทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาควรจะทำคือการเป็นสามีที่ดีเพราะคงไม่มีอะไรมาทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามีการเปลี่ยนแปลงในเมื่อวันนี้เธออยู่ในฐานะภรรยาก็คงจะขอทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดถ้า วันสุดท้ายมันจะมาถึงบางทีวิศเวศอาจจะไม่จำเป็นต้องทำร้ายหัวใจเธอเลย เธออาจจะเป็นฝ่ายที่พร้อมและยินดีเดินออกมาเอง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนิรดามองชื่อที่บันทึกไว้ด้วยความตกใจเพราะนานแล้วที่พ่อเลี้ยงของเธอไม่ได้ติดต่อมา หญิงสาวเชื่อว่าการโทรมาครั้งนี้น่าจะเป็นเรื่องของมารดา

“นิรดากลับมาดูแม่ที่บ้านได้แล้ว วันนี้แม่ป่วยอาการไม่ค่อยดีเลยลุงโทรตามหมอมาดูแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นดีขึ้นลุงว่าหนูรีบกลับมาดูแม่ดีกว่า”

“หนูจะรีบไปเดี๋ยวนี้ ฝากดูแลแม่ด้วยนะคะ”

หญิงสาวจากที่ตั้งใจว่าจะขับรถกลับบ้านไปเตรียมอาหารมื้อเย็นให้กับสามีเป็นอันต้องเปลี่ยนใจรีบขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอเพราะเวลานี้มารดาคงกำลังเฝ้ารอเธออยู่

ระยะทางจากโรงพยาบาลไปยังบ้านของนิรดาใช้เวลามากพอสมควรจึงมีเวลาให้เธอได้ใช้ความคิดของตัวเองทบทวนในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ หญิงสาวจึงตัดสินใจโทรหาสามีเพราะต้องการบอกเขาว่าพ่อเลี้ยงโทรมาแจ้งอาการป่วยของมารดาและเธอกำลังมุ่งหน้ากลับบ้านแต่ไม่ว่าเธอจะพยายามกดโทรศัพท์โทรหาเขากี่ครั้งก็กลับไม่มีคนรับสายจนในที่สุดโทรศัพท์ก็ปิดเครื่องไป

“จะโทรมาอะไรนักหนาถ้าแน่จริงทำไมไม่พูดตั้งแต่เมื่อเช้าเลย”

วิศเวศหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดเครื่องหลังจากที่ปล่อยให้มันดังอยู่ไม่รู้กี่ครั้งเพราะคิดว่าการที่ภรรยาโทรมาแบบนี้เธอคงต้องการจะพูดต่อว่าในความจริงที่เธอได้รู้ ชายหนูไม่พร้อมที่จะฟังเพราะเขาก็เริ่มรู้สึกละอายกับ การกระทำของตัวเองที่ดูคล้ายกับตัวร้ายในละคร

เอกสารที่เหลือเพียงแค่แฟ้มสุดท้ายที่ท่านประธานต้องเซ็นทำให้วิศเวศเกิดเปลี่ยนใจเขาเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาและเข้าไปอ่านข้อความทางไลน์ที่ภรรยาส่งมาจึงทำให้เขารู้ว่าสาเหตุที่เธอพยายามติดต่อไม่ได้เกิดจากเรื่องเมื่อเช้าแต่ตอนนี้นิรดากำลังเดินทางกลับไปที่บ้าน ชายหนุ่มกำลังคิดถึงคำที่มารดาเคยพูดถึงสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้เขากับเธอต้องแต่งงานกันจึงรู้สึกเป็นห่วงและกลัวว่าบางทีเหตุการณ์ที่เขาคิดว่ามันอาจจะไม่เกิดขึ้นมันอาจจะกำลังเกิดขึ้นแล้ว

“บ้าจริงๆป่านนี้ยังไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมเพราะอะไรถึงได้ถูกกันออกจากบ้านให้มาแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รักแบบนี้”

สามีที่บอกกับตัวเองว่าไม่เคยรู้สึกรักในตัวภรรยาหรือแม้แต่รู้สึกห่วงเลยสักนิดรีบขับรถออกจากที่ทำงานด้วยลางสังหรณ์ที่เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแค่เพียงรู้ว่าภรรยาจะกลับไปบ้านเขากลับรู้สึกเหมือนกำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น