เจ้าของ

ตอนที่ 5

เจ้าของ

รัชชานนท์ขับรถกลับไปยังไร่ด้วยความรู้สึกผิดที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องรู้สึกแบบนี้ ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะใช้เวลาที่ไร่มากกว่าทุกครั้งที่เคยกลับมาเพื่อทดแทนกับที่เขาได้ได้กลับมาที่นี่เกือบ 2 สัปดาห์ชดเชยเวลาให้กับบัวบูชา

“อ้าว ! ไหนว่าคุณจะยังไม่กลับล่ะคะ”

บัวบูชาที่กำลังยืนส่งเพื่อนชายคนสนิทรู้สึกตกใจและแปลกใจเมื่อเห็นผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอกลับมาที่ไร่ก่อนเวลาที่เขาบอกไว้เพราะความจริง รัชชานนท์ตั้งใจว่าเขาจะกลับมาในวันหยุดสัปดาห์หน้าเลย

“ผมพึ่งรู้ว่าจะกลับบ้านแต่ละครั้งต้องบอกคุณก่อนด้วย”

คนเพิ่งมาถึงสองมือล้วงกระเป๋ามองหน้าทั้งภรรยาและแขกเหมือนต้องการให้บัวบูชาแนะนำว่าผู้ชายที่กำลังยืนคุยกับเธอคือใคร

“พี่เหมราชค่ะเป็นเจ้าของโรงงานลำไยแปรรูป วันนี้พี่เขามาเยี่ยมคุณมานพและกำลังจะกลับค่ะ”

บัวบูชาแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกันเพราะกลัวว่ารัชชานนท์จะเข้าใจผิดว่าเหมราชเป็นแขกของเธอทั้งที่ความจริงเจ้าของโรงงานมาที่บ้านหลังนี้ก็เพื่อนจะมาเยี่ยมมานพแต่บัวบูชาแค่ทำหน้าที่เดินมาส่งก็เท่านั้น

“สงสัยว่าคุณเหมราชจะมาที่บ้านของผมบ่อยเพราะดูท่าทางจะสนิทกับบัวบูชามากขนาดผมคือคนที่บ้านนี้ยังไม่ค่อยเห็นบัวบูชาจะดูยิ้มร่าเริงและกลายเป็นคนพูดเก่งแบบนี้”

หญิงสาวที่ยืนฟังอยู่ถึงกับถอนหายใจตั้งแต่รัชชานนท์มายืนอยู่ตรงนี้เธอแทบจะยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำแล้วทำไมเขาถึงกล่าวหาว่าเธอพูดเก่งตอนที่อยู่ต่อหน้าเหมราช

“จะกลับอยู่แล้วใช่ไหมครับงั้นเชิญ”

เจ้าของบ้านทำตัวเสียมารยาทผายมือไปที่รถเพื่อให้แขกรู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะกลับแล้วก่อนที่รัชชานนท์จะหันมาสั่งให้บัวบูชารีบเข้าครัวไปทำกับข้าวเพราะตั้งแต่ขับรถออกจากกรุงเทพฯเขายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารรัชชานนท์ทำเหมือนบัวบูชาไม่มีตัวตน เขาไม่พูดอะไรกับเธอแล้วหวังว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกแต่กลายเป็นว่าหญิงสาวกับทำหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เขาแสดงออกมา

“ไหนลองแนะนำถึงผู้ชายคนนั้นให้ผมฟังหน่อยอยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาเป็นคนยังไงไหน ๆ ก็เป็นคู่ค้าทางธุรกิจกันแล้ว”

รัชชานนท์ไม่จำเป็นไม่ต้องมาถามเรื่องนี้กับบัวบูชาก็ได้ คนที่เขาควรจะถามมากที่สุดก็คือมานพผู้เป็นบิดาแต่ที่เขาตัดสินใจมาถามหญิงสาวเพราะอยากจะรู้ว่าแขกในวันนี้เป็นอย่างไรในสายตาของบัวบูชา

“คุณเหมเป็นคนที่เก่งมากๆเลยนะคะ อายุมากกว่าบัวแค่ไม่กี่ปีแต่เป็นเจ้าของธุรกิจมีโรงงานเป็นของตัวเองตั้งหลายแห่ง เวลามาที่ไร่เขาก็มักจะมีความรู้ใหม่ๆมามอบให้กับคนงาน บัวยังชอบไปนั่งฟังเลยค่ะทำให้ได้ความรู้ไปด้วย”

คนเล่าพูดไปก็ยิ้มไปเมื่อคิดถึงภาพของเหมราชผู้ชายที่ทั้งเก่งอบอุ่นและมีน้ำใจทุก ครั้งที่เข้ามาที่นี่จะมีของติดไม้ติดมือมาฝากคนงานมีความรู้ใหม่ๆมาแนะนำแล้วมักจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุยกับมานพจนหลายครั้งที่เหมราชติดงานแล้วไม่ค่อยมาที่นี่มานพต้องถึงขั้นโทรไปตามด้วยความคิดถึง

“ดูคุณจะชอบเขานะ”

คนถามถามโดยไม่ได้หันมามองเพราะกลัวว่าจะเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้ เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันคืออะไรแต่แค่รู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นบัวบูชากำลังพูดชมผู้ชายคนอื่น

“ชอบมากเลยล่ะค่ะเรียกได้ว่าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกอย่างจริงๆ”

บัวบูชายังคงไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดไม่ถูกใจคนฟังหญิงสาวยังคงสาธยายชื่นชมถึงผู้ชายที่เธอรู้สึกนับถือด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

“อุ๊ย ! คุณจะทำอะไรคะกลัวเจ็บนะ”

สาวน้อยร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้โต๊ะทำงานก็ลุกขึ้นมาคว้าเอวของเธอก่อนจะผลักทั้งตัวเธอและเขาให้ล้มลงบนเตียง

“ต่อหน้าคุณพ่อทำตัวเป็นคนเรียบร้อยแต่พอลับหลังกลับมาพูดชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผัวตัวเองแบบนี้หรืออาจจะเป็นเพราะผมยังไม่ได้เป็นผัวคุณจริงๆคุณถึงได้กล้าทำ”

“ทุเรศ ทำไมคุณพูดแบบนี้…ทุเรศที่สุด”

บัวบูชาถึงแม้จะรู้สึกทั้งกลัวและไม่กล้ากับรัชชานนท์แต่ตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันแย่จริงๆ เขาพูดดูถูกเธอ หญิงสาวจำเป็นต้องต่อว่าออกไปให้เขารู้สึกบ้าง

“กับผู้ชายคนอื่นชื่นชมกับผัวตัวเองบอกทุเรศ งั้นผมก็จะทุเรศให้คุณดู”

พูดจบปากหยักได้รูปก็ทาบทับลงบนปากบางบดขยี้อย่างหนำใจ สองมือหนาขึงมือเล็กให้แนบลงไปกับที่นอน รัชชานนท์ซุกไซ้ใบหน้าลงบนซอกคอขาว บรรจงจูบฝากรอยรักทั่วร่างกายของบัวบูชา หญิงสาวเวลานี้เธอยังมีสติไม่สมบูรณ์เพราะรู้สึกทั้งกลัวและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ชายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าและเคยผ่านสังเวียนแบบนี้มาแล้ว ลูบไล้ส่งต่อทุกสัมผัสให้อีกฝ่ายรู้สึกผ่อนคลาย บัวบูชาถึงแม้จะรู้สึกว่าไม่เต็มใจให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแต่เธอก็ยินยอมพร้อมใจเพราะมันเป็นหน้าที่ของภรรยาเขามีสิทธิ์ในร่างกายเธอแต่มันไม่ควรจะเกิดจากความเข้าใจผิด หญิงสาวเริ่มแน่ใจว่าสิ่งที่ทำให้เขามีความสัมพันธ์กับเธอในคืนนี้เกิดจากความรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่เธอพูดชมผู้ชายอื่นต่อหน้า มันไม่ใช่ ความหึงหวงแต่เขาคงกำลังรู้สึกเสียเชิงชาย

จากความรุนแรงแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน บัวบูชามองสบตาคนที่อยู่บนร่างกายของเธอซึ่งอีกฝ่ายกำลังมองด้วยสายตาที่หยาดเยิ้มเพราะอารมณ์ที่กำลังเกิด พายุภายในหัวใจของคนที่กำลังรู้สึกหวงถาโถมความเป็นชายเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ความบริสุทธิ์วันนี้เธอมอบให้กับเขาไปแล้ว