ตอบแทน(1)

ตอนที่ 1

ตอบแทน

“ลูกรู้ไหมว่าบ้านเราไม่เคยเงียบแบบนี้”

มานพถามลูกชายทั้งที่เขาก็รู้อยู่แล้วว่ารัชชานนท์รู้ดีว่าทุกอย่างเปลี่ยนไป บ้านระดับเศรษฐีอย่างเขาเคยมีผู้คนเข้าออกมากมาย ญาติพี่น้องต่างมาหาทักทายแต่สุดท้ายทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาประสบอุบัติเหตุกลายเป็นเพียงแค่ชายพิการแล้ว หมดเงินทองกับการรักษาไปมาก

“ตอนที่พ่อฟื้นขึ้นมาและรู้ว่าตัวเองจะเดินไม่ได้ ตอนนั้นพ่อคิดไม่ออกเลยนะว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงลูกเองก็กำลังเรียนอยู่ต่างประเทศจะให้กลับมาตอนนั้นมันก็คงไม่คุ้มกัน ญาติพี่น้องพ่อพยายามติดต่อหลายคนแต่ก็ไม่มีใครคิดจะให้ความช่วยเหลือ จนวันนี้ลูกคงเห็นแล้วว่าตั้งแต่พ่อได้ชื่อว่าเป็นคนพิการมีใครที่คอยอยู่เคียงข้างพ่อตลอด”

รัชชานนท์เดาได้ไม่ยากว่าพ่อของเขากำลังจะพูดถึงเรื่องอะไร ตั้งแต่เขาเรียนจบจากต่างประเทศพ่อก็พูดเรื่องนี้กับเขามาหลายครั้งแต่ครั้งนี้ดูจะจริงจังกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

“ผมรู้ครับว่าน้าบุญตามีพระคุณกับครอบครัวเรามากแต่เราก็ยังมีทางอื่นที่จะตอบแทนเขา”

ชายหนุ่มเคยให้เหตุผลมากมายกับบิดาแต่มันก็ไม่ได้ผลครั้งนี้เขาจึงตัดสินใจที่จะพูดด้วยคำพูดที่ธรรมดาที่สุดเพราะไม่อยากให้คนเป็นพ่อต้องเสียใจ

“พ่อไม่เถียงในข้อนั้นแต่สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่มีความสุขใดที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับการได้รู้ว่าลูกของเรามีครอบครัวที่ดี”

มานพจับมือลูกชายสิ่งนี้คงเป็นสิ่งเดียวและสิ่งสุดท้ายที่เขาจะขอ ตลอดเวลาที่เขาเป็นผู้ป่วยติดเตียงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ มาจนถึงตอนนี้ที่ยังพอนั่งและขยับร่างกายบางส่วนได้เขาไม่เคยขอร้องอะไรลูกชายเลย

“แก้วแหวนเงินทองสารพัดที่พ่ออยากจะให้บุญตาแต่เธอก็ไม่เอาเพราะมันก็เป็นเพียงแค่ความสุขจอมปลอม มีเงินก็หมดเงินได้ ชีวิตของบุญตากับบัวบูชามีกันแค่สองคนแม่ลูกพ่อรู้ว่าถ้าบัวบูชาได้แต่งงานกับลูกมีชีวิตครอบครัวที่ดีบุญตาจะต้องมีความสุขที่สุดและมันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่พ่ออยากจะขอร้องให้ลูกทำ เราพูดเรื่องนี้กันมาหลายรอบแล้วแต่ครั้งนี้พ่อจะพูดมันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วมันจะต้องเกิดขึ้นเลย”

“ผมว่า….”

รัชชานนท์พยายามจะหาเหตุผลมายืดเวลาให้ออกไปนานกว่านี้แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าจะใช้เหตุผลอะไร