คุณพ่อจำเป็น(1)

ตอนที่ 1

คุณพ่อจำเป็น

“ก่อนจะเริ่มก่อปัญหาทำไมแกไม่เคยปรึกษาพี่แต่พอถึงเวลานี้กลับมาบังคับให้พี่ช่วยแก”

ปราบนักธุรกิจหนุ่มสองมือเท้าเอวแววตาของเขาแสดงความรู้สึกเหนื่อยกับปัญหาที่น้องชายนำมาให้ ปัญหาที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อแต่กลับต้องมาช่วยหาทางแก้ไข

“พี่จะพูดถึงอดีตให้มันได้อะไรมาช่วยกันคิดดีกว่าอีกแค่เดือนเดียวผู้หญิงคนนั้นก็จะคลอดแล้ว”

ปูนน้องชายคนเดียวของปราบผู้มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุดยังคงไม่ยอมรับความผิดของตัวเองถึงแม้ว่าเวลานี้เขาจะคิดไม่ออกว่าควรจะแก้ปัญหาที่เขาเป็นคนสร้างอย่างไรและคิดว่าคนเดียวที่สามารถช่วยได้นั่นก็คือพี่ชายของเขา

“ตกลงแกจะให้พี่รับผิดชอบเด็กคนนั้นจริงๆใช่ไหมแต่เขาเป็นลูกของแกนะ”

ปราบยินดีจะช่วยเหลือน้องชายในทุกๆเรื่องแต่เรื่องนี้มันทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลแล้วไม่แน่ใจว่าการทำตามแผนการของปูนจะเป็นเรื่องที่ดี

“พี่ก็รู้ว่าผมจะต้องแต่งงานกับอายตามความต้องการของคุณพ่อคุณแม่และพี่คิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนรับได้ถ้ารู้ว่าผมไปแอบมีลูกไว้ที่อื่น”

ปูนพยายามพูดเหตุผลที่จะทำให้พี่ชายปฏิเสธไม่ได้เพราะเขาต้องการให้ปราบรับสายเลือดของเขาที่กำลังจะลืมตาดูโลกในอีกไม่นานนี้ให้เป็นลูกของตัวเองโดยอ้างเหตุผลว่าเขาต้องยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ครอบครัวหาให้เพื่อให้ธุรกิจที่กำลังมีปัญหาสามารถฟื้นตัวได้

“ตัวพี่เองอุตส่าห์ไม่มีครอบครัวไม่ต้องการมีภาระแต่สุดท้ายกลับโยนภาระที่แสนจะยิ่งใหญ่มาให้พี่ถามจริงๆเถอะแกไม่รักลูกของแกบ้างหรือ”

คนเป็นพี่ถึงแม้จะเต็มใจช่วยน้องแต่ก็ยังมองว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แต่มันหมายถึงอนาคตอีกไกลด้วยเพราะเด็กน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกจะต้องรับรู้ว่าพ่อของเขาคือปราบส่วนคนที่เป็นแม่ก็สัญญาว่าเมื่อคลอดลูกเสร็จจะหายไปจากชีวิตของเด็กน้อยทันที

“เพราะผมรักลูกไงถึงยกให้เป็นลูกของพี่”

ปูนต้องการพูดให้พี่ชายรู้ว่าตัวเขาเองไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อใครทั้งนั้นความรับผิดชอบการเอาแต่ใจตัวเองรวมทั้งเขายังมีภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องทำเพื่อครอบครัวและเหตุผลนี้มันก็ได้ผลเพราะปราบยอมที่จะทำตามข้อตกลงของน้องชายเพียงแต่เขามองว่าการที่ครอบครัวจะมีความสุขได้มันต้องอยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูกและเขาก็ไม่รู้ว่าจะไปหาแม่ให้เด็กน้อยที่ไหน

“แล้วพี่จะอธิบายคนอื่นยังไงเมียก็ไม่มีแฟนก็เลิกไปนานแล้วแต่อยู่ดีๆกลับมีลูกอุ้มกลับบ้านแบบนี้”

ชายหนุ่มในชุดทำงานสีฟ้าแขนยาวแกะกระดุมเสื้อออกเมื่อเริ่มรู้สึกไม่สบายตัวจากปัญหาที่ตัวเองกำลังรับมาแบกไว้ทั้งที่ไม่ได้เป็นคนสร้างค่อยๆหย่อนตัวลงที่เก้าอี้ทำงานที่ตอนนี้ทั้งบริษัทเหลือแค่เพียงเขากับน้องชาย

“มันจะไปยากอะไร พี่ก็กลับไปง้อแฟนเก่าหรือไม่ก็จ้างผู้หญิงสักคนมารับบทเป็นเมียจะได้ทำหน้าที่ดูแลลูกผมด้วย”