หัวใจและกายเพื่อคุณ(3)

ความคับเล่นของสาวแรกแย้มบริสุทธิ์ทำให้ เจ้านายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขาแช่กายนานสองนานก่อนเคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้า

ในช่วงระยะแรกหญิงสาวนิ่วหน้าตลอดเวลา แต่เพราะชายหนุ่มนั้นไม่ได้รุนแรงทั้งยังพยายามช่วยให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา เพียงไม่นานทั้งคู่ก็สุขสมไปพร้อมกัน

ทั้งสองหอบหายใจกอดแนบชิดสนิทกัน พีรวัชพลิกตัวทอดกายนอนลงข้างหญิงสาวก่อนที่ทั้งสองจะเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยบวกกับความมึนเมา

เช้าวันต่อมาพีรวัชลืมตาตื่นขึ้น มองข้างกายเห็นหญิงสาวนอนอยู่ใกล้ๆในสภาพเปลือยเปล่า ก็รีบหาเสื้อผ้ามาสวมให้เธอทันที

“น้ำหนึ่ง”

เขาปลุกหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเวลานั้นเกือบจะเจ็ดโมงและเช้าแล้ว อีกเพียงครึ่งชั่วโมงแม่บ้านก็จะเข้ามาทำความสะอาด ขืนให้ใครมาเห็นเขาแล้วเธอในสภาพนี้คงไม่ดี อยากไรเสียน้ำหนึ่งก็เป็นผู้หญิง มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหญิงสาวมีแต่เสียกับเสีย

“คุณพี”

หญิงสาวยัดตัวลุกขึ้นด้วยความงุนงง เธอคงเมามากจนจำอะไรแทบไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่ยังคงจำได้คือสัมผัสของเขา ทั้งสองสบตากันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ต่างฝ่ายจะต่างหันหน้าไปทางอื่น บรรยากาศน่าอึดอัดได้เกิดขึ้น

ชายหนุ่มตัดสินใจอนุญาตให้หญิงสาวลางานหนึ่งวัน แต่น้ำหนึ่งนั้นยึดมั่นในหน้าที่ ช่วงนี้บริษัทกำลังมีปัญหาถาโถม เธอไม่อาจทิ้งชายหนุ่มให้รับหน้าเพียงลำพังได้ จึงพยายามทำเป็นลืมๆเรื่องที่เกิดขึ้น และพูดคุยกับเขาปกติ

“วันนี้มีประชุมนะคะ ฉันเตรียมเอกสารให้แล้ว คุณพีรีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีไหมคะ”

หญิงสาวสวมเสื้อผ้าลวกๆก่อนจะจัดทรงผมที่ชี้ฟูให้กลับมาราบเรียบตามเดิม ขนาดนั้นแม่บ้านสาวก็เดินเข้ามา โชคดีที่ฝ่ายไม่ทันสังเกตเห็นจึงไม่ได้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้

น้ำหนึ่งเห็นว่าแม่บ้านสาวกำลังเผลอเธอจึงรีบเดินออกจากห้องไป

หญิงสาวนั่งอยู่ในห้องน้ำนานนับชั่วโมง ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น น้ำหนึ่งพยายามที่จะสลัดภาพเมื่อคืนออกจากหัวแต่มันก็ช่างยากเย็น ขณะที่กำลังประชุมเธอเผลอเหม่อลอยหลายครั้งจนถูกตำหนิ

“ถ้าคุณไม่ไหวกลับก่อนก็ได้นะ”

พีรวัศพยายามที่จะให้หญิงสาวนั้นกลับไปพักผ่อน แต่เธอก็ไม่ยอมไป เพราะเป็นห่วงงานที่ยังคงคั่งค้าง ทั้งยังเป็นห่วงชายหนุ่มไม่อยากให้เขาต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพัง เพราะปัญหาครั้งนี้มันหนักหนามาก เธอรู้ดีว่าเขาเครียดแค่ไหน พีรวัศไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยมีสังคม ทั้งเขายังทะเลาะกับผู้เป็นแม่อยู่บ่อยครั้ง เขาดูเหมือนคนไม่มีที่พึ่ง เธอจึงอยากที่จะอยู่เคียงข้างคอยรับฟังปัญหา รับฟังความทุกข์ของเขา

ที่ผ่านมาเธอแยกแยะได้เสมอ ไม่เคยล้ำเส้น รู้หน้าที่ตัวเองดี แต่ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนั้นเธอจะเผลอตัวเผลอใจไป ทำให้ทุกอย่างเลยเถิด

“ฉันยังไหวค่ะ”

แม้จะเอ่ยไปแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอแทบจะมุดดินหนีเมื่อเห็นสายตาของเจ้านาย เธอไม่อยากมองหน้าพีรวัศมาก เพราะทุกครั้งที่สบสายตาเขาภาพเมื่อคืนก็ฉายขึ้นมาในหัว ทุกท่วงท่าและสัมผัสของเขายังคงตราตรึงอยู่ในใจเธอ

“เรื่องเมื่อคืนผมขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันผิดเองที่ปล่อยให้ทุกอย่างมันเกินเลย”

น้ำหนึ่งไม่โทษเจ้านาย แต่เลือกที่จะโทษตัวเธอเอง หากเธอปฏิเสธสักหน่อยเรื่องเมื่อคืนก็คงจะไม่เกิดขึ้น

พีรวัศไม่สบายใจ เขาไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้ ชายหนุ่มครุ่นคิดหาทางออกพลางมอง หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสาร เขาเองก็เดาไม่ถูกว่าเธอรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้

น้ำหนึ่งยังคงวางตัวปกติ ช่วยงานเขาเหมือนเดิม พูดคุยกับเขาเหมือนเดิม ทำราวกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น