อุ้มรักภรรยาไร้เดียงสา

ตอนที่ 1

เมียเด็ก

“แต่งงานกับผมนะ”

ภูเบศร์นักธุรกิจหนุ่มในวัยเกิน 40 คุกเข่าขอแฟนสาวที่มีอายุห่างกันถึง 20 ปีแต่งงานหลังจากทั้งสองคนคบหากันเพียงแค่ไม่กี่เดือน

“พิมพ์ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ”

พิมพ์ชนกสาวน้อยที่กำลังจะเรียนจบดีใจจนร้องไห้เพราะไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงจน ๆ อย่างเธอจะได้รับความจริงใจจากผู้ชายที่มีทุกอย่างพร้อมอย่างภูเบศร์

“งานแต่งงานของเราจะจัดขึ้นให้เร็วที่สุด”

ว่าที่เจ้าบ่าวสวมกอดสาวน้อยในชุดนักศึกษาเพราะวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของเธอ ภายใต้อ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นมันมีความคิดมากมายอยู่ในนั้นโดยที่ตัวภูเบศร์เองก็ยังไม่คิดจะบอกใครว่าเพราะอะไรเขาถึงรีบแต่งงานทั้งที่เพิ่งรู้จักกับเจ้าสาวยังไม่ถึงปี

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่บนความยินดีของทั้งพ่อและแม่ของพิมพ์ชนก สังคมบ้านนอกต่างพากันซุบซิบบางคนก็ ชื่นชมบางคนก็นินทาถึงสาเหตุการแต่งงานแบบสายฟ้าแลบรวดเร็วทันใจ บางคนก็ว่าเกิดจากเจ้าสาวท้องบางคนก็ลงความเห็นว่าพิมพ์ชนกตั้งใจจะจับภูเบศร์ซึ่งมีอายุมากกว่าเธอหลายปีเพียงเพราะความร่ำรวยของเขา

“ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นวันนี้เป็นวันแต่งงานของเรานะ”

เจ้าบ่าวในวัยกลางคนกำลังยืนแกะกระดุมเสื้อสูทแต่เมื่อหันมาเห็นสีหน้าของเจ้าสาวก็เปลี่ยนใจมานั่งข้างๆแทน

“เราแต่งงานกันเร็วเกินไปไหมคะ”

พิมพ์ชนกทนเก็บความไม่สบายใจไว้ต่อไปไม่ไหวอย่างน้อยเธอก็อยากจะระบายให้ใครสักคนฟังกับสิ่งที่เธอได้ยินมา

“ผมไม่เห็นว่าคุณจะต้องสนใจอะไรเลยแค่วันนี้เรามีความสุขก็พอไม่เห็นจำเป็นต้องให้ใครมาเข้าใจว่าเพราะอะไรเราถึงต้องรีบแต่งงาน เหตุผลของผมก็มีแค่เพียงว่า...ผมอยากใช้ชีวิตอยู่กับคุณให้เร็วที่สุดก็เท่านั้นหรือพิมพ์ไม่อยากอยู่กับผม”

ชายหนุ่มทำท่าออดอ้อนโอบไหล่สาวน้อยเพื่อเอาใจไม่อยากให้เจ้าสาวของเขาทำหน้าแบบนี้ในวันที่ทั้งคู่กำลังจะเข้าหอ

“เวลาที่พิมพ์มีปัญหาอะไรคุณก็ทำให้สบายใจได้ทุกครั้งจริงๆเลยนะคะ”

ภูเบศร์ไม่ใช่เป็นเพียงแค่คนรักในสายตาของพิมพ์ชนกแต่เธอเห็นเขาเป็นทั้งพ่อและพี่ชายถึงแม้ระยะเวลาที่คบกันจะสั้นแต่เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาไม่ว่าจะเป็นปัญหาเงินทองในเรื่องของการเรียนหรือเรื่องอื่นๆเวลาที่พิมพ์ชนกเอามาปรึกษาคนรักเขาก็มักจะให้ข้อคิดดีๆกับเธอจนเธอสามารถต่อสู้กับทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาได้

“ต่อจากนี้ไปคุณคือภรรยาคือครอบครัวของผมไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรคุณไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว โตแล้วไม่ใช่เด็ก ๆ อีกหน่อยก็ต้องเป็นแม่คนจะมาอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้นะ”

คนตัวสูงทอดสายตาอันแสนอบอุ่นมองมายังเจ้าสาวมันเป็นสายตาที่พิมพ์ชนกแสนคุ้นเคยแต่ทำไมวันนี้เธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังเรียนรู้คนตรงหน้าแบบนับหนึ่งใหม่ก็ไม่รู้

“พิมพ์รู้สึกกลัวจังเลยค่ะแต่ก่อนเราเป็นแค่แฟนกันแต่ตอนนี้เราสองคนแต่งงานกันแล้วถ้าเกิดวันไหนพิมพ์เกิดทำอะไรให้คุณไม่พอใจให้อภัยเด็กน้อยคนนี้นะคะ”

ตลอดเวลาที่คบกันพิมพ์ชนกรู้ตัวเสมอว่าเธอไม่มีอะไรคู่ควรกับภูเบศร์เลย เส้นทางชีวิตของเธอกับเขาไม่น่าจะมีวันมาบรรจบพบเจอกันได้แต่สุดท้ายบุพเพสันนิวาสก็พาคนทั้งคู่มาเจอกันที่ร้านกาแฟหน้ามหาวิทยาลัยจากจุดเริ่มต้นของการเกิดอุบัติเหตุเดินชนกันนำมาสู่การแลกเบอร์โทรและพัฒนามาจนถึงวันนี้ที่ทั้งคู่ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง