ตอนที่ 4 ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง (4)
เสียงออแกไนเซอร์ที่จัดงานเอ่ยขึ้นตามคิวที่วางไว้ ทำให้พระเอกนางเอกคู่ขวัญต้องหันมาทำตามหน้าที่ ท่ามกลางเสียงเชียร์กึกก้องของเหล่าแฟนคลับของซุปตาร์ทั้งสอง
จารุพัชรมองภาพนั้นด้วยความสะท้อนใจ
บางทีสวรรค์ก็ไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่ ทั้งที่เป็นคนเหมือนกัน ในขณะที่หนุ่มสาวตรงหน้าทั้งสองมีทุกอย่างเพียบพร้อมไปเสียทุกด้าน ทั้งรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นเหนือใคร ไหนจะชื่อเสียงฐานะหน้าที่การงานหรือการเงินใดๆ ก็มากล้นไปเสียทุกด้าน แล้วพอหันมาดูตัวเธอสิ สภาพเธอตอนนี้ห่างไกลคำว่าพอดูได้ไปหลายโยชน์ อยู่ใกล้แค่นี้ แต่กลับไกลเกินกว่าจะเอื้อมถึง
คิดพลางปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก รู้สึกวิงเวียนปนคลื่นไส้หนักขึ้นทุกที หรือนี่จะเป็นอาการข้างเคียงที่เกิดจากผลผลิตของตาบ้าที่ยืนกระแซะแม่สาวไฮโซคู่จิ้นบนเวทีกันนะ
แสบน้อยเอ๊ย! อย่าเพิ่งออกฤทธิ์เดชตอนนี้เชียวนะ ดูเถอะ ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ จากที่แค่คลื่นไส้ตอนนี้เธอเริ่มจะรู้สึกหน้ามืดและหายใจแทบไม่ออก
“ขอทางหน่อยค่ะ” หญิงสาวเอามือป้องหน้าท้องตัวเองไว้อย่างหวงแหนเกรงว่าใครจะเข้ามาชนกระแทกเข้า เธอพยายามหาทางฝ่าฝูงชน เพื่อออกไปจากวงล้อม แต่มันก็ไม่ง่ายเสียเลย ไม่มีใครยอมหลีกทางให้เธอง่ายๆ ในเมื่อทุกคนก็อยากเห็นซุปตาร์ตัวเป็นๆ ชัดๆด้วยกันทั้งนั้น ดวงตาเริ่มพร่าเลือน ลมหายใจติดขัดเหมือนจะหายใจไม่ออก จู่ๆ พื้นที่เธอยืนอยู่โคลงเคลงเหมือนอยู่ในเรือที่เจอคลื่นลูกใหญ่ซัดใส่จนร่างบางทรุดฮวบลงไปกองที่พื้น
“กรี๊ดดดด คนเป็นลม!”
ใครคนหนึ่งในกลุ่มแหกปากลั่น จนเสียงกรี๊ดกราดรอบกายพลันเงียบกริบราวกับมีใครสะดุดเตะปลั๊ก จารุพัชรได้แต่ส่งเสียงครางเบาๆ อย่างหมดเรี่ยวแรง ในท้องรู้สึกมวนๆ แปลกๆ ในระหว่างที่เธอกำลังต่อสู้กับรู้สึกย่ำแย่นั่นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น
“ทุกคนอย่าเพิ่งมุงครับ ขอทางหน่อย เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ ลุกไหวไหมครับ”
ธิเบศรีบแทรกตัวเข้าไปประคองคนป่วยที่นอนหมดเรี่ยวแรงที่พื้นอย่างเป็นห่วง แต่เมื่อเขาได้เห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ ดวงตาคมกริบคู่นั้นก็เบิกกว้างอย่างจำได้
“คุณ!”
เสียงนั้นทำให้จารุพัชรค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองไปที่ต้นตอของเสียงอย่างอ่อนแรง แต่แล้วทันทีที่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของอีกฝ่าย ทุกอย่างที่เธอพยายามสะกดกลั้นเอาไว้ก็พังทลายลงในนาทีนั้น
“อุ๊บ! แหวะ!”
“เฮ้ย!”
พระเอกขี่ม้าขาวถึงกับผงะ เมื่อเจอคลื่นสินามิจากโจทย์เก่าพ่นพรวดใส่จนเสื้อแบรนด์หรูเลอะเทอะไปหมด ผู้คนที่รายล้อมพากันแตกฮือถอยห่างเพราะกลัวโดนลูกหลงจนพลอยเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปด้วย นักข่าวและคนที่อยู่ใกล้ๆ รีบกดชัตเตอร์เก็บภาพกันรัวๆ
“พี่ธิมคะ รีบพาน้องไปที่ห้องพักรับรองก่อนดีไหมคะ พี่จะได้เปลี่ยนเสื้อด้วย” นพจิราที่เพิ่งได้สติ หลังจากเห็นพระเอกรุ่นพี่รีบกระโจนพรวดลงเวทีมาช่วยเหลือแฟนคลับที่เป็นลม
“นั่นสิธิม เดี๋ยวยังต้องมีถ่ายรูปหมู่กับผู้ใหญ่บนเวทีอีกนะ” บี-ศุภกร ผู้จัดการส่วนตัวคู่ใจของชายหนุ่มรีบเตือนให้เขารู้หน้าที่ เพราะงานยังไม่จบ
ธิเบศมองคนที่สลบไสลในอ้อมแขนอย่างช่างใจ และก่อนที่ใครจะทันคาดคิด เขาก็พลันโน้มกายลงไปช้อนอุ้มร่างที่พื้นนั่นขึ้นมาเสียแล้ว
กองทัพติ่งมองภาพพระเอกในดวงใจอุ้มร่างสาวนิรนามขึ้นมาจากพื้นตาค้างไปตามๆ กัน
“กรี๊ดดดด”
ศุภกรมองภาพนั้นตาโต ครั้นจะบอกให้อีกฝ่ายวางยัยติ่งเสล่อนี่ลงก็ใช่ที่ เขาเองก็เป็นผู้จัดการมือทองย่อมรู้ดีว่าอะไรควรทำไม่ควรทำโดยเฉพาะตอนนี้ที่มีสื่อมวลชนคอยจับตาหาข่าวกัน หากทำพลาดแทนที่ดาราในสังกัดเขาจะได้หน้า ได้รับคะแนนนิยมเพิ่มหรือได้พื้นที่เสนอข่าวสร้างภาพ ผลลัพธ์อาจออกมาแบบตรงข้ามก็เป็นได้
“ขอทางหน่อยนะครับ”
เพียงคำเดียวทุกคนก็พร้อมใจกันแหวกทางให้เขาได้เดินออกไปอย่างง่ายดาย สาวๆ ชาวติ่งซุปตาร์ทั้งหลายยกมือกุมอก มองภาพนั้นอย่างเคลิบเคลิ้มปนอิจฉาในความโชคดีของแม่สาวรายนั้นที่ได้อยู่ในอ้อมแขนพระเอกรูปงามกันเป็นแถว
โดยทุกคนหารู้ไม่ว่าคนที่น่าอิจฉานั้นหัวใจแทบหยุดเต้น เมื่อรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น จารุพัชรแอบหรี่ตามองพระเอกทั้งในและนอกจออย่างหวาดหวั่น แต่ไม่มีแรงจะขัดขืน ตอนนี้แค่จะยืนเธอยังไม่ไหว
งงใจว่าทำไมแค่เห็นหน้าเขา เธอก็เกิดอยากอาเจียนออกมาเสียแบบนั้น หรือว่าจะเป็นเพราะเจ้าตัวเล็กในท้องนี่เกิดอยากทักทายแดดดี้ซุปตาร์ขึ้นมา แสบนักนะเรา
กลิ่นกายบุรุษหอมอ่อนๆ เตะจมูก แม้เธอไม่ชอบใช้น้ำหอมเพราะกลิ่นน้ำหอมของบางคนมันก็ฉุนชวนมึนศีรษะ แต่ทว่าน้ำหอมที่ซุปตาร์หนุ่มใช้นั้นไม่ฉุนแถมยังหอมรัญจวนชวนให้น่าหลงใหล เธอจึงเผลอสูดมันเข้าไปเต็มปอด
มันก็น่าแปลกที่เธอไม่รู้สึกเหม็นน้ำหอมของเขา เหมือนกับที่เหม็นน้ำหอมของคนอื่น
แต่เดี๋ยวนะ! นี่มันใช่เวลามาหลงกลิ่นผู้ชายไหมเนี่ยยัยแจนเอ๊ย สิ่งที่ควรทำคือคิดสิว่าควรจะยังไงต่อ แล้วนี่เขาจะอุ้มเธอไปถึงไหนกันแน่ เขาคงไม่เอาเธอไปฆ่าหมกส้วมโทษฐานที่อาเจียนใส่ใช่ไหมเนี่ย ฟังจากเสียงกรี๊ดของแฟนคลับของคนอุ้ม พระเอกอย่างเขาคงไม่ใจร้ายกับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอหรอกน่า
