5.ข้าคือตัวประกอบที่ท่านต้องหลงรัก

ข้าคือตัวประกอบที่ท่านต้องหลงรัก

ภายในห้องแต่งตัวเต็มไปด้วยตัวประกอบหลายสิบชีวิต ซึ่งถูกเร่งให้มาเปลี่ยนเสื้อผ้าและซักซ้อมการแสดงที่จะมีขึ้นในภาคบ่าย

ฟ้าครามซึ่งดีใจในตอนแรก แต่พอถึงเวลาจริงจิตใจเขากลับห่อเหี่ยว

“ชุดของเอ็งมันไม่สวยหรือยังไงวะ ทำไมหน้าถึงบูดแบบนั้น” บอยเอ็ดชายหนุ่ม

“โอ๊ย พี่ก็ดูสิ ตอนเข้าฉากแทนที่จะให้เห็นหน้าผมสักหน่อย แต่นี่ให้ผมกระโดดหันหลังเข้ากล้องแล้วยังถูกม้าถีบอีก ถูกถีบไม่พอยังพลัดตกแม่น้ำตายด้วย แถมตอนตายก็ตัดหนีไปเสียอย่างนั้น ขอให้เห็นภาพสโลว์โมชั่นสักนิดก็ไม่ได้” ฟ้าครามร่ายความอัดอั้นตันใจออกมายืดยาว

ผู้ช่วยผู้กำกับมองหน้าฟ้าครามนิ่ง ก่อนพ่นลมหายใจเหม็นควันบุหรี่ใส่เขา

“มึงเนี่ยเรื่องแยะเหลือเกินนะ ตะกี้ยังไม่มีปากมีเสียง ชักจะสร้างความรำคาญให้กูแล้วไหมล่ะ นี่ถ้าน้องจริงใจไม่เลือกมึงมาเป็นตัวประกอบฉากนี้ อย่าคิดนะเว้ยว่ากูกับเฮียนกจะให้มึงเสนอหน้าหันตูดงอนๆ เข้ากล้อง” บอยเอ่ยอย่างไม่ถนอมน้ำใจชายหนุ่ม

ฟ้าครามทำตาโตกับสิ่งที่ได้ยิน “เดี๋ยวๆ คุณจริงใจเลือกให้ผมแสดงบทนี้เหรอ”

“กูจะหลอกมึงทำไม เธอคงสงสารมั้ง เห็นแย่งบทเธอพูดตะกี้ ก็เลยไปขอร้องเฮียนกให้มึงไปเข้าฉากด้วย ฮ่าๆ ๆ แต่ไม่รู้ว่าหวังดีหรือร้ายกันแน่ เพราะฉากนี้มึงตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ต่อไปก็อย่าสะเออะมาเสนอหน้าในกองถ่ายอีก”

ตัวประกอบหางแถวไม่สนใจคำพูดร้ายๆ ของบอย เขามองไปยังจริงใจ เธอหันหน้ามาทางนี้พอดีและโบกมือโบกไม้ทักทายเขา

ชายหนุ่มหัวใจพองโต เขาดีใจที่มีคนมองเห็นความสามารถ

“ยังไงก็อย่าทำให้เสียเรื่องล่ะ ไม่งั้นมึงอดได้เงินเพิ่มอีกสองร้อยแน่” ผู้ช่วยผู้กำกับขู่จบก็เดินไปทำหน้าที่ของตน จากนั้นก็มีช่างแต่งหน้าเข้ามารุมฟ้าคราม

ชายหนุ่มนั่งนิ่งๆ อยู่เกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อได้สวมวิกผมยาว เติมคิ้วให้คมและเข้มขึ้นอีกนิด พร้อมเติมสีปากให้สดใส ฟ้าครามก็กลายเป็นที่สนใจของใครต่อใคร

“เฮ้ยๆ นี่มันใช่ตัวประกอบชาวบ้านที่วิ่งล้มหน้าแหกเมื่อวันก่อนเปล่าวะ ทำไมถึงได้งามขนาดนี้”

ชายใจหญิงยกมือตบหน้าอกตนเองรัวๆ ส่วนช่างผู้หญิงอีกคนก็นึกสนุก เลยจิ้มไฝเม็ดเล็กๆ ที่หางตาข้างซ้ายให้ฟ้าคราม

“ดูสิ แบบนี้ยิ่งเซ็กซี่ ไอ้หนุ่มเนี่ยแสดงได้ทั้งบทผู้ชายและผู้หญิงเลยวุ้ย แบบนี้จะใจร้ายให้มันตายตั้งแต่ต้นเรื่องได้ไง”

คนที่ถูกชมอายม้วน ใบหน้าขาวผิวเนียนละเอียดแต้มสีแดงระเรื่อ จนคนที่ล้อมหน้าล้อมหลังฟ้าครามอดแซวไม่ได้

“อุ๊ยๆ ๆ นายมีพิรุธนะฟ้าคราม บอกมาตามตรง หนูเป็นใช่ไหมลูก!” ช่างแต่งหน้าร่างยักษ์ที่เสริมหน้าอกจนใหญ่เบิ้มเอ่ยจบก็หัวเราะคิกคัก ก่อนชักชวนให้ใครต่อใครถ่ายรูปกับฟ้าคราม

ฟ้าครามนึกขันอยู่ในใจ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าแท้จริงนิยมชมชอบแบบไหน แต่ยามเขียนนิยายเรื่อง ‘กุนซือน้อยประดับใจ’ เขายอมรับว่าเฝ้าเพ้อถึงอ๋องแปดคนผีทะเลอยู่เสมอ ซึ่งหลายครั้งหลายหนก็ดึงตัวเองไปสวมบทบาทอี้เหริน แถมยังมักหลุดปากเอ่ยประโยคฮิตของอีกฝ่าย

“โอ้สวรรค์โปรดเมตตา ผู้น้อยไม่อยากเป็นอี้เหรินแล้ว!”

จากนั้นชายหนุ่มตัวประกอบก็ถูกขอให้ทำท่าทะเล้นทะลึ่งเพื่อถ่ายภาพเซลฟี่ ทว่าท่าทางสนุกสนานของเขากลับขวางหูขวางตาใครบางคน

“เฮ้ ตรงนั้นมีดาราใหญ่คับฟ้ามาจุติรึไงถึงได้ครึกครื้นนัก” คนปากปีจอเอ่ยแขวะฟ้าคราม เป็นเสียงที่ดังมาจากบุรุษที่รับบทอ๋องแปดพระเอกของเรื่อง

ปีเสือก้าวเข้ามาในห้องแต่งตัวอย่างฉุนเฉียว เมื่อครู่เขาใส่ชุดเพื่อเข้าฉาก แต่เขาไม่ถูกโฉลกกับสีม่วงเข้ม จึงโวยวายขอให้ฝ่ายคอสตูมเปลี่ยนใหม่ เขารออยู่นานหากไม่มีใครจัดการเรื่องนี้ให้ เลยลงจากรถแต่งตัวคันใหญ่ที่จัดไว้สำหรับเขาโดยเฉพาะ

ฟ้าครามชะเง้อมองปีเสือ มองแล้วรู้สึกหายใจติดๆ ขัดๆ อีกฝ่ายไม่ชอบหน้าเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สาเหตุเพราะเขาเคยพูดว่า ดารานำชายของเรื่องแสดงไม่สมบทบาทกับที่เขาเขียน และยังมีเรื่องหยุมหยิมอีกหลายหน เลยทำให้พระเอกหนุ่มเหม็นขี้หน้าตัวประกอบปลายแถวอย่างฟ้าครามไปโดยปริยาย

“เฮ้ย ไหนช่วยบอกผมทีว่าซีรีส์เรื่องนี้ใครเป็นพระเอก!”

คำถามของปีเสือเตือนสติทุกคน กลุ่มก้อนซึ่งรวมตัวกันเมื่อครู่ค่อยๆ แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน

ส่วนฟ้าครามก็นั่งนิ่งสำรวมเพื่อรอเวลาเข้าฉาก แต่ปีเสือที่หัวเสียไม่ยอมรามือง่ายๆ

“คนอย่างมึงทำยังไงก็เป็นได้แค่ตัวประกอบ อย่าฝันให้มากกว่านี้ คนเราแข่งเรือแข่งพายมันก็พอแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาน่ะ ไม่มีทาง”

ฟ้าครามกระแอมกระไอหนึ่งหน แล้วตอบกลับ

“ผมว่ายน้ำไม่เป็นและพายเรือไม่ได้ครับ ส่วนเรื่องเข้าวัดทำบุญ คุณยายก็สอนอยู่บ้าง ว่าแต่คุณปีเสือเถอะ คิดอยากเอาชนะผมทำไมมิทราบ” ฟ้าครามถามพาซื่อพลางมองใบหน้าอีกฝ่าย และต้องหัวเราะขบขัน ด้วยในนิยายที่เขียนฟ้าครามเอานิสัยและบุคลิกปีเสือไปใส่ไว้ในตัวร้ายแสนกระจอกงอกง่อย แถมฉากสุดท้ายอีกฝ่ายยังต้องตายโดยน้ำมือคนที่ตัวเองหลงรัก

“มึงนี่ปากดี อย่าคิดว่าชาตินี้จะได้ขยับจากบทตัวประกอบกระจอกๆ เลย กูนี่แหละจะเหยียบมึงให้จมตีนสวยๆ คู่นี้” พระเอกคิวทองโวยวายอย่างโกรธจัด ก่อนถุยน้ำลายออกมา แต่มันไม่ได้รดใบหน้าฟ้าคราม น้ำลายเหนียวหนืดที่มีเสมหะถูกสายลมพัดย้อนกลับ ด้วยเวลานั้นช่างแต่งหน้าคนหนึ่งปรับพัดลมขนาดใหญ่ให้หันมาทางนี้พอดี น้ำลายเลยเปรอะลำคอและหน้าอกปีเสือเสียเอง

“เชี่ยแล้ว!” ปีเสือโวยวาย เขายกมือชี้หน้าคาดโทษฟ้าคราม ก่อนวิ่งหายเข้าห้องน้ำ

เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่ ฉากที่เซตไว้ให้เป็นตลาดของเมืองท่าน้ำฟู่กุ้ยก็เสร็จเรียบร้อย

ฟ้าครามตื่นเต้นอยู่มาก เขายกมือไหว้ท่วมหัว คิดถึงแม่กับพ่อที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร สักพักชายหนุ่มก็ถูกเรียกให้ไปยืนประกบจริงใจ อีกฝ่ายไม่มีท่าทีถือเนื้อถือตัว ส่วนปีเสือเก๊กมาดหล่อ ทำหน้าปวดอึตามสไตล์เขา

“เธอๆ เราอ่านนิยายจบแล้วนะ มันสนุกมาก นี่เราไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอเป็นคนเขียน ถ้าคุณแต้มไม่เล่าให้ฟัง” หญิงสาวว่าน้ำเสียงสนุกสนาน เธอมองฟ้าครามด้วยแววตาปลาบปลื้ม จริงใจเป็นลูกพี่ลูกน้องของว่านอัน ดาราหนุ่มหล่อที่ฟ้าครามยืมบุคลิกมาเขียนเป็นตัวเอกในนิยาย