[2] นางฟ้า

@เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านี้

"นายหัว!!! เอ้ย นายแดน มานี่หน่อยฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"สำเนียงใต้กึ่งไทยของนายคมสัน หัวหน้าคนงานของเกาะอิศราแห่งนี้ ตะโกนเรียกคนเป็นนาย ทว่าก็แทบจะกลับคำพูดไม่ทันเพราะนายของเขาไม่ให้เรียกว่านายหัว ไม่อย่างนั้นจะถูกตัดเงินเดือนและคำขู่นี้ก็ค่อนข้างจะใช้ได้ผล หากแต่คมสันเป็นคนสนิทที่มัดจะหลุดปากบ่อยกว่าใครๆ

"ว่าไงพี่คม มีเรื่องอะไรหรือ?"แดนดินเดินเข้ามาหาลูกน้องคนสนิทด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปม ก่อนจะท้าวสะเอวพร้อมกับปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเป็นจำนวนมากเนื่องจากเหน็ดเหนื่อยในการขนเหล่าปลาเล็กปลาน้อยออกจากเรือ

"มีส้าวคนหนึ่ง เข้ามาข้อเป็นแม่ครัวที่นี่ นายจะรับหม้าย เพราะเราก็มีแม่ครัวครบแล้ว"นายคมสันกล่าวเบาๆและยืนไกลจากผู้คนมากโข อันที่จริงมีไม่กี่คนที่รู้ว่าแดนดินนั้นเป็นใคร นอกนั้นเป็นคนงานใหม่ทั้งหมด

"ก็แล้วแต่นายสิมาถามฉันทำไม?"แดนดินว่า

"ก็นายเป็นเจ้าข๊อง จะไม่ห้ายถามได้อย่างไร?"

"...ฉันให้นายตัดสินใจแทน แล้วแต่นายเลย"

"งั้นรับนะนายเพราะเธอนั้นส๊วยราวกับนางฟ้า นายเคยเห็นนางฟ้าไหม สวยแบบนั้นเลย"คมสันว่าก่อนจะพรรณนาเพ้อฝันเปรียบเทียบว่าหญิงสาวที่กำลังจะมาเป็นแม่ครัวให้กับคนงานของเขา สวยเพียงใด...

"เพ้อเจ้อชะมัดหน่า ไปทำงานได้แล้ว และห้ามมาเรียกฉันผิดๆแบบนี้อีกนะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"ครับนายหั่ว!!!!"

คมสันหยอกล้อเน้นเสียงตอกย้ำผู้เป็นนายดังๆ พร้อมกับจ้ำอ้าวเดินหนีและส่ายหน้าให้กับความวิกลจริตของแดนดิน เป็นคนรวยอยู่ดีๆ อยากจะมาเป็นคนเร่ร่อน ก็เพิ่งจะเคยเห็นก็คนนี้นี่แหล่ะ

.

.

ตกเย็นแดนดินรู้สึกเบื่อๆจึงออกไปเดินเล่นรับลม เขาเดินตามริมชายหาดไปเรื่อยๆ เสียงคลื่นสัดเข้าฝั่งอย่างสม่ำเสมอ พอหลับตาและตั้งใจฟังจะได้ยินเสียงของลมทะเลพร้อมๆกับกลิ่นไอที่คละคลุ้ง

ธรรมชาติทำงานอย่างเป็นระบบ เป็นกลไกของมัน สิ่งนี้ดึงดูดใจของเขาเอาไว้ที่นี่ไม่ให้ไปไหน

ชายหนุ่มเดินมาเรื่อยๆและหยุดอยู่ที่โขดหิน เป็นอีกฝั่งของที่พักเขา สายตาคมเหลือยไปเห็นแสงไปสลั่ว ไม่ใกล้ไม่ไกลไปจากตรงนี้ นั่นคือบ้านพักคนงานที่เหลืออยู่อีกหลัง เป็นบ้านสไตล์เดียวกับของเขาเพราะแดนดินก็ได้ย้ายเจ้าไปอยู่ในบ้านพักคนงานเช่นกัน

ทว่าเขาเพิ่งจะได้เห็นแสงไฟของบ้านหลังนี้ หรือจะเป็นหญิงสาวแม่ครัวที่นายคมสันอนุญาตให้เข้ามาอยู่

แดนดินครุ่นคิด นึกอยากจะเห็นใบหน้าของแม่ครัวคนใหม่ที่เรียกว่าสวยราวกับนางฟ้าของลูกน้อง ไวเท่าความคิดขายาวก็เดินปรี่ไปยังบ้านพักหลังนั้น

บัวบูชาอาบน้ำท่ามกลางแสงจันทร์ในค่ำคืนนี้ เพราะเธอเพิ่งจะได้งานทำเป็นแม่ครัวของที่นี่และเพิ่งเจ้ามาอยู่เมื่อเข้านี้เอง บ้านหลังนี้ยังไม่มีห้องน้ำ มีเพียงตุ่มที่ตั้งอยู่และขันอีกหนึ่งใบ

ด้วยความเหน็ดเหนื่อยในการเร่ร่อนหางานทำ เธออาบน้ำโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง ร่างเล็กนุ้งผ้าถุงและสาดน้ำใส่ตนเองพร้อมๆกับฟอกสบู่ลงบนผิวกายจนเกิดฟอง แต่เธอจะรู้หรือไม่ว่ามีสายตาหื่นกระหายของใครบางคนกำลังมองมาอย่างจาบจ้วง

แดนดินจ้องมองเต้าอวบอยู่ในเงามืดมาสักพักแล้ว เขาห่างหายไปนานกับการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง เวลานี้จึงยากที่จะเป็นคนดีและกลับไป เขายืนมองอยู่อย่างนั้ยราวกับโรคจิต มองผิวเนียนสีน้ำผึ้งของเธออย่างไม่กระพริบตา แต่ใครจะเชื่อกันว่าเขาก็บ้าไปกับลูกน้องอีกคน

เขากำลังเห็นนางฟ้าหรือนางไม้ก็ไม่แน่ใจ เธอสวยตราตรึงใจเขาเหลือเกิน แต่ถึงจะเป็นนางไม้หรือผีสางเขาก็ยอมถ้าจะสวยถูกใจขนาดนี้

ร่างกำยำมองเธอด้วยสายตาที่หยาดเยิ้มเกินกว่าจะทนไหว ไม่นานคนตัวเล็กก็ผลัดผ้าและขึ้นบ้าน แต่ครู่หนึ่งที่เธอประมาทไป ผ้าถุงที่ถูกผลัดเปลี่ยนเกิดการหลุดแต่เธอก็ตะคลุบเอาไว้ได้ทัน แต่ก็ไม่ทันสายตาหื่น เขาเห็นไปถึงเต้าอวบทั้งเต้าและแผ่นหลังอันเย้ายวนของเธอ

ความเป็นชายเรียกร้องแล้วเรียกร้องเล่า เป้ากางเกงเกิดตุงและตั้งผง่า ทว่าเกิดการปวดหนึบเมื่อไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมา เจาจะทำอย่างไรดี หากจะช่วยตนเองกลางป่าแบบนี้ก็เกรงใจผีสางนางไม้ อีกอย่างเธอก็อาบน้ำเสร็จแล้วด้วย

แดนดินคิดหนัก แต่แล้วก็ไม่ทันได้คิดอีกต่อไป เมื่อขาทั้งสองข้างจ้ำอ้าวเข้าไปยังหน้าบ้านพักของเธอ