อาจารย์ขา...ช่วยสอนบทเรียนรักให้หนูที

ร่างระหงชวนสะดุดตาในชุดนักศึกษา เสื้อนักศึกษาเข้ารูปเล็กน้อยไม่ได้เห็นสัดส่วนจนเกินงาม ขณะที่กระโปรงทรงพลีทจีบรอบ ความยาวเหนือเขาเผยให้เห็นโคนขาเรียวสีผ่อนนวลตาไร้ตำหนิ ไม่ต่างจากการแต่งกายของเธอที่เรียบร้อย ตามระเบียบของมหาวิทยาลัยแห่งนี้

สำหรับ เจณิสตา หรือ เจณิส เธอไม่จำเป็นต้องแต่ตัววาบหวามให้เปลืองตัวเพื่อดึงดูดสายตาของผู้ใด เพราะลำพังการเป็นเจ้าของส่วนสูง 169 cm. รูปร่างผอมเพียวอรชร หน้าอก เอว สะโพก เนื้อนมไข่มีพร้อมสรรพชนิดที่ไม่ต้องเสริมแต่งให้เจ็บตัว

ทั้งเครื่องหน้าที่สวยเฉี่ยว เรือนผมสีดำขลับที่ยาวสลวยทิ้งน้ำหนักไปถึงเอว ตัดกับผิวกายที่ขาวอมชมพูดูเรียบเนียนน่าสัมผัส

ทุกอย่างสวยสมบูรณ์พร้อมโดยธรรมชาติ แม้ไม่มีตำแหน่งดาวมหา’ ลัยพ่วงท้าย แต่ทุกการย่างก้าวของเธอล้วนดึงดูดให้บางคนที่อยู่ในมหา’ลัยนี้จ้องมองราวกับโดนมนต์สะกดก็มิปาน

“แม่เจ้าเว้ย! คนหรือนางฟ้าวะนั่น”

เสียงซุบซิบของนักศึกษาหนุ่มที่นั่งจับกลุ่มอยู่หน้าคณะ ร้องแซวไม่ขาดปาก

ทว่าคนที่กำลังเป็นจุดเด่น ที่ไม่ได้ต้องการให้ตนตกเป็นเป้าสายตาจนถูกคุกคามทางอ้อมเช่นนี้ กลับรีบซอยเท้าเดินหนีขึ้นตึกไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนชั้นปีสอง ที่นั่งจับกลุ่มเม้าท์มอยอยู่ใต้ตึกเรียน

ระหว่างทางเดินสวนกับอาจารย์ศรันย์ อาจารย์หนุ่มแว่นตาหนาจอมจุ้น ที่สอนวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิกในภาคเรียนนี้

เจณิส ยกมือไหว้ทักทายเขาตามมารยาท เนื่องจากในช่วงสายของวันนี้เธอมีเรียนคาบของเขา นักศึกษาสาวพยายามเดินเลี่ยงไม่กล้าสบตา เกรงว่าอีกฝ่าจะทวงถามถึงการบ้านที่สั่งไว้

“คุณเจณิสตา คาบเรียนวันนี้กรุณาส่งงานด้วยนะครับ เพราะถ้าไม่ส่งผมจะจำเป็นจะต้องหักคะแนนส่วนนี้ของคุณ ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือไม่เข้าใจตรงไหนรึเปล่า?”

“ไม่มีค่ะ...หนูจะรีบทำให้ทันส่งวันนี้ค่ะ” เจณิสถึงกับหลบตาเพราะยังไม่พร้อมส่ง แต่จะตอบไปตามตรงก็ไม่ได้

“ก็ดี งั้นเอาเป็นว่าไม่เกินเย็นนี้ ถ้าช้ากว่านี้ผมไม่รับ เพราะหลังจากวันนี้เป็นวันหยุดยาว ผมไม่ได้แวะเข้ามาที่มหา’ ลัย ยังไงรบกวนนักศึกษา แจ้งกับเพื่อนปีสองให้รีบส่งงานวิชาของผมด้วยนะครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ อาจารย์....”

“ฝากด้วยนะครับ” อาจารย์หนุ่มย้ำก่อนเดินจากไป

๐๐๐๐๐

ไม่ไกลกันนั้น นักศึกษาชายปีหนึ่งกลุ่มใหญ่ที่นั่งอยู่ใต้อาคารต่างก็นำเรื่องของพี่เจณิส รุ่นพี่ปีสองคณะนิเทศศาสตร์ มาพูดหยอกแซวกันในหมู่เพื่อนฝูงอย่างสนุกปาก

“ผู้หญิงอะไรสวยชะมัด แฟนกูปั้นหุ่นได้แบบนี้เมื่อไหร่ กูจะไม่ลืมพระคุณเด็ดขาด”

“เออก็ว่างั้นแหละ มองไม่เบื่อเลยเว้ย หุ่นเจ๊แก่แม่งน่าล่อชิบหาย อิจฉาผัวแก รุ่นพี่แกมีแฟนรึยังวะ มีใครเคยเข้าไปจีบป่ะ สวยขนาดนั้นกูว่าคงมีแล้วแน่ ๆ”

“แต่กูว่าไม่น่ามีหรอกมั้ง หยิ่งขนาดนั้น กูไม่เห็นรุ่นพี่เขาจะสุงสิงกับผู้ชายคนไหนเลย แว่วๆ มาว่าเจ๊แกเป็นเบี้ยนว่ะ!”

“จริงดิ! ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เสียดายของชิบหาย”

“ให้ตายสิถ้าได้ล่อพี่แกสักครั้ง กูสัญญาว่าจะบวชให้10 วันเลย--”

โป๊ก โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!

กระดาษที่ถูกม้วนจนแข็งฟาดลงกลางหัวของนักศึกษาชายกลุ่มดังกล่าวราวกับเป็นเกมตีตัวตุ่น

“โอ๊ย! เจ็บนะ ‘จารย์ ฟาดมาได้พรุ่งนี้ฉี่รดที่นอนทำไง”

“ที่นี่มันสถานศึกษา แล้วคนที่พวกนายพูดถึงอยู่ก็เป็นผู้หญิง จะพูดจะจาอะไรควรให้เกียรติเขาหน่อย เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่ ลองถ้ามีผู้ชายคนอื่นมาพูดถึงน้องสาว พูดถึงแม่ พูดถึงแฟนของพวกนายแบบนี้ ยังจะระรื่นได้อยู่มั้ย ผีเจาะปากจริงนะพวกนาย อยากโดนหักคะแนนรึไง เจ้าเด็กเวรพวกนี้!”

อาจารย์หนุ่มสี่ตาเทศนาเหล่าลูกศิษย์ปากไวของตัวเองอย่างเอือมระอา ก่อนเดินไปทักทายอาจารย์ที่รู้จัก โดยปล่อยให้นักศึกษาหนุ่มลูบหัวปอยๆ ด้วยความงุนงง

“อะไรของเจ้าแว่นนั่น เมียไม่ให้ล่อรึไง ดุเป็นเสือแต่เช้า”

“กูว่าไม่ใช่เมียแต่เป็นผัวพี่แกมากกว่า แต๋วขนาดนั้น ฮะ ฮะ ฮ่า” เสียงหัวเราะชอบใจของนักศึกษาชายกลุ่มนั้นดังลั่นไปทั่วบริเวณ

๐๐๐๐๐

เขาชื่อ ศรันย์ อายุ 28 ปี เป็นอาจารย์พิเศษสอนที่มหาวิทยาลัยนี้มาได้ปีกว่า ๆ แล้ว สอนวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิกและมัลติมีเดียซึ่งเป็นสายวิชาที่เรียนจบโดยตรงมาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำจากต่างประเทศ

เขาไม่ได้อยากเป็นครูสอนใคร ก่อนหน้านี้คนรู้จักแนะนำให้ไปช่วยเป็นครูสอนพิเศษเด็กม.ปลายที่โรงเรียนเอกชนอยู่ครึ่งเทอม แต่ภายหลังได้ขอลาออก เพราะเบื่อกับกฎระเบียบที่เข้มงวด

ทว่าด้วยวุฒิการศึกษาและความสามารถในสายงานที่ร่ำเรียนมาอย่างเชี่ยวชาญ ทำให้ว่างงานอยู่ไม่กี่เดือนก็ถูกเพื่อนรุ่นพี่ที่รู้จัก แนะนำให้ลองยื่นใบสมัครมาเป็นอาจารย์วิชาความรู้ให้กับเด็กระดับอุดมศึกษาดูบ้าง

เดิมทีแค่ลองสมัครมาเล่น ๆ แต่ไม่คิดว่าทางมหาวิทยาลัยแห่งนี้จะรับเข้าทำงานจริง ๆ เพราะค่าตอบแทนจากการว่าจ้างที่เรียกไป ถือว่าเป็นจำนวนเงินที่ค่อนข้างสูงมากทีเดียว

นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้รับจ๊อบสอนแค่ที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่ยังรับทำงานฟรีแลนซ์ในการสายกราฟิกและมัลติมีเดียให้กับบริษัทชั้นนำ ที่ให้ค่าตอบแทนสูงอีกหลายแห่ง

ใต้ตึกเรียนของคณะนิเทศฯ

เจณิส นั่งรวมกลุ่มกับเหล่าเพื่อนสนิทปีสอง เร่งปั่นงานที่คั่งค้างแข่งกับเวลา ในขณะที่หัวข้อบทสนทนาของเพื่อนร่วมกลุ่มในเวลานี้กำลังลุ้นไประทึกกับเรื่องเล่าสุดร้อนแรงของ อิงฟ้า เพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันที่อายุมากกว่าหนึ่งปี ซึ่งเคยเป็นนักศึกษารุ่นพี่ที่ย้ายมาจากคณะอื่น