03 คำขอจากพ่อ

“คุณพ่อ!”

“ท่านประธาน!”ทั้งสองรีบผละตัวออกจากกันทันที

“ออกไปฉันมีเรื่องจะคุยกับลูกสาวของฉัน”

“ค่ะท่านประธาน”แซนก้มโค้งน้อมรับคำก่อนจะหันหลังเดินออกไปที่ประตู

“คุณพ่อมีอะไรกับดาวหรือเปล่าคะ?”

“อีก2อาทิตย์พ่อจะต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดหลายวัน ดาวอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

“อยู่ได้ค่ะ สบายอยู่แล้วดาวซะอย่าง”วาดดาวไหวไหล่พร้อมกับยักคิ้วกระตุกยิ้มออกมา

วัฒนาถอนหายใจอย่างแรงพลางยกมือขึ้นทาบบนหัวของลูกสาว “พ่ออยากให้ดาวมีคนคอยดูแล เวลาที่พ่อไม่อยู่อย่างน้อยๆก็มีคนคอยดูแลดาว” ผู้เป็นพ่อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“หืออ ไม่เอาค่ะ ดาวอยากอยู่กับคุณพ่อ ดาวยังไม่อยากมีใคร”วาดดาวโผลเข้าสวมกอดวัฒนาแน่น

“พ่อเองก็แก่แล้วนะดาว พ่ออยู่ดูแลดาวตลอดไปไม่ได้หรอกนะ”

“ใครบอกคะ คุณพ่อยังไม่แก่สักหน่อย ยังหนุ่มยังแน่นคุณพ่อแข็งแรงจะตาย”

“พ่อขออะไรดาวสักอย่างได้ไหม ถือว่าทำเพื่อพ่อก่อนที่พ่อจะไม่มีโอกาสได้ขอ”

“อะไรเหรอคะ?”

“พ่ออยากเห็นดาวแต่งงานมีครอบครัว มีคนคอยดูแลดาวแทนพ่อ”

“เอ่อ...แต่ดาวยังไม่มีใครเลยนะคะ”

“หาสิลูก ลูกชายของเพื่อนพ่อที่ยังโสดก็มีตั้งมากมาย”

วาดดาวเริ่มคิดหนักคิ้วขมวดเข้าหากันจนเป็นปม เธอจะบอกเรื่องที่เธอไม่ได้ชอบผู้ชายให้กับผู้เป็นพ่อฟังดีไหม ถ้าเธอบอกวัมนาจะต้องโกรธเธอแน่ๆ แต่ถ้าเธอไม่บอกเธอก็คงจะต้องถูกบีบให้มีครอบครัวอยู่แบบนี้

“ดาวเข้าใจเจตนาของคุณพ่อนะคะ แต่ดาวยังไม่พร้อมที่จะมีใคร ดาวอยากอยู่แบบนี้”

“ถ้าอย่างนั้นพ่อก็จะไม่บังคับดาวอีกก็แล้วกัน แต่พ่อก็ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากเห็นดาวมีครอบครัว แค่นี้พ่อก็ตายตาหลับแล้ว”

“....”

“พ่อไม่มีอะไรแล้วล่ะ พ่อไปก่อนนะ”พูดจบวัฒนาก็เดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ฟังคำพูดของวาดดาวอีก

“....”วาดดาวถอนหายใจออกมาอย่างแรงแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้หนังสีดำตัวใหญ่

แกร่กก!!

“ดาว...”แซนเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าและท่าทางที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่

“มีอะไรหรือเปล่าแซน”

“แซนได้ยินที่ท่านประธานพูดกับดาวแล้วนะ ดาวโอเคมั้ย”

“อืม...ดาวโอเค...”เธอพยักหน้ารับพร้อมกับส่งยิ้มให้คนตรงหน้า แต่ความจริงเธอกำลังคิดหนัก

“แซนว่าเรา...”

“ไม่นะแซน...ดาวจะจัดการเรื่องนี้เอง ดาวจะไปพูดให้คุณพ่อเข้าใจเราสองคนเอง”วาดดาวรีบพูดแทรกขึ้นมาเพราะรู้ว่าแซนกำลังจะพูดอะไร

“แต่แซนคิดว่า...เรื่องของเราสองคนมันเป็นไปไม่ได้...เราเลิกกันเถอะนะดาวเพื่อภาพลักษณ์หน้าตาและบริษัทของดาว อย่าเอาแซนไปคั่วให้ดาวต้องแปดเปื้อนเลย”

“มะ ไม่นะแซนดาวรักแซนนะ ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าเราจะอยู่ด้วยกันจะไม่ทิ้งกัน แซนลืมไปแล้วเหรอ”

“แซนไม่เคยลืมคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับดาวนะ แต่เรื่องบางเรื่องเราต้องตัดใจแล้วยอมรับมัน แซนไม่ได้ทิ้งดาวไปไหนนะ แซนยังคอยอยู่ข้างๆดาวตลอด แต่เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้แค่นั้นเอง”

“.....”วาดดาวก้มหน้าเม้มปากเข้าหากันแน่นก่อนจะปล่อยน้ำสีใสออกมาจากดวงตากลมโต

“แซนกลับไปทำงานต่อก่อนนะ”

“ฮะ ฮึกกก ฮื่ออ ฮะ ฮึกกก”หลังจากที่แซนออกจากห้องไปวาดดาวก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

จนกระทั่งเลิกงานทุกคนกลับกันไปหมดแล้วรวมทั้งแซนด้วย

วาดดาวขับรถออกไปอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าจะไปไหนรู้อย่างเดียวคือเธอไม่อยากกลับบ้าน อยากไปสักที่นึงที่ทำให้เธอสบายใจ เธอไม่อยากคิดอะไรเลยในตอนนี้ เธอไม่อยากถูกบังคับเรื่องนี้เธออยากเป็นคนเลือกคู่ชีวิตของเธอเอง

@คลับDD

ร่างบางนั่งกระดกวอดก้าอย่างรัวๆโดยที่ไม่ได้สนใจคนรอบข้างแม้แต่น้อย ผู้คนต่างทยอยเข้ามาในคลับนี้อย่างไม่ขาดสาย

ตัดมาอีกด้าน

“นายครับ”

“ว่า?”

“ลูกน้องที่ด้านล่างบอกว่าเห็นคุณวาดดาวมาที่นี่ครับ”

“วาดดาว?”

“ครับนาย”

ชายหนุ่มปัดนิ้วเป็นเชิงบอกให้ลูกน้องออกไป จากนั้นก็เอนหลังพิงกับเก้าอี้ตัวโปรดก่อนจะกดเปิดดูที่กล้องวงจรปิด

“แม่ดาวน้อยของฉันหลงแสงสีแล้วเหรอเนี่ย..”ร่างหนาแสยะยิ้มออกมา รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายของมัจจุราชในตัวเขา “อีกไม่นานหรอกวาดดาว เธอได้ชดใช้กรรมแน่!” ชายหนุ่มนั่งกำปากกามือแน่นจนมันหักครึ่งไป

สายตาอันคมกริบจ้องมองร่างเล็กอย่างไม่วางตา การกระทำของเธอถูกจับจ้องผ่านกล้องวงจรปิดของคลับ

ผ่านไปสักพัก

“นายจะไปไหนครับ”ชาร์ลเอ่ยถาม

“ฉันจะลงไปหาวาดดาว”

“ครับนาย”

ชายหนุ่มเดินลงมาจากห้องทำงานเดินผ่านผู้คนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เขาไม่ได้สนใจใครหรือผู้หญิงคนไหนนอกจากวาดดาวคนเดียวเท่านั้น สำหรับเขาผู้หญิงมันก็แค่ทางผ่านก็แค่ของเล่นชิ้นนึงที่ซื้อมาไว้เล่นแก้เบื่อ พอเบื่อแล้วก็เขวี้ยงทิ้งไปแค่นั้น ไม่รัก ไม่ชอบ ไม่สนใจ เพราะมันก็แค่ของเล่นแก้เบื่อ

“สวัสดีครับคุณวาดดาว”ร่างสูงเอ่ยทักทายตามประสาคนรู้จักกัน ก่อนจะขึ้นนั่งบนเก้าอี้ข้างเธอ

ใบหน้าหวานหันมามองแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณโคล..”

“บังเอิญจังเลยนะครับได้เจอคุณวาดดาวที่นี่”

“คุณเองก็มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ”เธอพูดเสียงเรียบพร้อมกับยกวอดก้าขึ้นดื่ม

“เปล่าครับ ผมมาทำงาน”

“ทำงาน?”

“คลับนี้เป็นของผมเองครับ”

“อ๋อ”

“คุณมาดื่มบ่อยเหรอครับ”

“เฉพาะเวลาเครียดค่ะ”เธอตอบ

“ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งดื่มกับคุณวาดดาวด้วยนะครับ”

“เชิญค่ะ”

“เอาวอดก้าที่นึง”ชายหนุ่มหันไปสั่งกับบาร์เทนเดอร์

“ครับ”

ทั้งสองนั่งดื่มด้วยกันจนกระทั่งดึก วาดดาวดื่มไปเยอะพอสมควรแต่เธอก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง เธอเป็นนักธุรกิจออกงานสังคมบ่อยเธอเลยเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องดื่มแอลกอฮอล์

ด้านนอกคลับ

“คุณวาดดาวจะกลับแล้วเหรอครับ”

“ค่ะ”

“ให้ผมไปส่งมั้ยครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะฉันกลับเองได้ ขอบคุณนะคะ”

“แต่คุณดื่มไปเยอะเลยนะครับ ให้ผมไปส่งเถอะครับ”

“ไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ ฉันดื่มไปเยอะก็จริงแต่ฉันยังพอมีสติอยู่ค่ะ”

พรึบ!!

ในขณะที่ร่างบางกำลังจะก้าวขึ้นรถเธอก็หมดสติไปทันที ดีชายหนุ่มรีบรับเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะขับรถพาวาดดาวไปที่คอนโดของเขา