ดีเดย์

ดีเดย์....

"มึงกลับมาไทยตั้งแต่มะไหร่วะไอ้เดย์" ไอ้หมอกเพื่อนสนิทของผมถามเมื่อเดินเข้ามาเจอผมนั่งดื่มอยู่ที่ผับของมัน

"เกือบอาทิตย์ละ"

"แม่งกลับมาเป็นอาทิตย์เพิ่งจะโผล่หัวมาเนี้ยะนะ"

"กูกลับมาปุ๊บแม่กูก็พาเข้าบริษัทปั๊บกูจะเอาเวลาไหนมาหาพวกมึงวะ"

"ทำไมวะ แม่มึงจะให้มึงบริหารงานที่บริษัทเลยรึไงถึงรีบให้มึงเข้าบริษัท" อันนี้ไอ้เซย์เพื่อนอีกคนมันถาม

"เออดิ บอกว่าจะไปอยู่เชียงใหม่ คิดถึงหลานชาย"

"ลูกพี่สาวมึงอ่ะเหรอ"

"เออ"

สวัสดีครับ ผมชื่อดีเดย์ เพิ่งกลับมาจากอเมริกา เรียนจบปุ๊บคุณหญิงแม่ก็เรียกตัวกลับทันที เฮ้อออจะไม่ให้ลูกชายสุดที่รักได้พักสมองบ้างเลยรึไงกันนะ คิดดูสิผมลงเครื่องปุ๊บ ก็พาผมเข้าบริษัทปั๊บ พาผมไปแนะนำให้ทุกคนรู้จัก และคิดถึงสภาพของผมที่เพิ่งลงเครื่องและไม่รู้ว่าแม่จะพาเข้าบริษัท ใส่เสื้อยืดสีดำทับด้วยแจ็คเก็ตหนังกับกางเกงยีนส์ขาดๆรองเท้าผ้าใบ นี่ถ้าแม่ไม่พาผมเข้าไปจะมีใครเชื่อว่าผมเป็นลูกเจ้าของบริษัท

และตอนนี้เวลานี้คุณแม่คนสวยของผมก็นั่งเครื่องไปเชียงใหม่แล้วครับ ท่านบอกคิดถึงหลานแฝดใจจะขาด เพราะโรงเรียนสองแฝดเปิดแล้ว ทั้งๆที่พี่สาวผมก็เพิ่งพาหลานๆมาอยู่ด้วยเป็นเดือนๆและเพิ่งกลับเชียงใหม่ไปไม่ถึง2อาทิตย์เอง ท่านก็บ่นคิดถึงแล้วครับ .