คิดว่าโง่???

ดีเดย์......

ผมจำใจต้องไปรับและพาจัสมินมาพักที่โรงแรมซึ่งเป็นธุรกิจอีกอย่างหนึ่งของแม่ผม

แม่ผมทำธุรกิจหลายอย่างมาก ไม่รู้จะทำอะไรนักหนาและชอบบ่นเหนื่อยกับผมตลอด แค่เงินฝากกับอสังหาริมทรัพย์และสังหาริมทรัพย์ทีมีก็กินก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้ว

นอกจากบริษัทนำเข้ารถยนต์ที่ทิ้งให้ผมดูแลแล้วยังมีบริษัทส่งออกเสื้อผ้าอีก อันนี้พี่สาวของผมที่อยู่เชียงใหม่เป็นคนดูแลอยู่ และเท่านั้นยังไม่พอ แม่ของผมยังเปิดโรงเรียนอนุบาลไว้ให้หลานชายฝาแฝดสุดที่รักอีกต่างหาก ท่านบอกว่าห่วงหลานกลัวหลานจะโดนเพื่อนๆแกล้งเลยสร้างโรงเรียนไว้ให้ซะเลยหลานๆจะได้อยู่ในสายตา มีคนที่ไว้ใจได้ดูแล ท่านจะได้ไม่ห่วง โดยแม่ของผมได้ขอให้น้ำฝนซึ่งเป็นน้องสาวของพี่นที สามีพี่เดียร์น่าพี่สาวผมมาช่วยดูแลเพราะน้ำฝนเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง แม่ผมน่ะพยายามชงผมให้กับน้ำฝนซึ่งถ้าถามว่าน้ำฝนเธอดีมั้ยเธอเป็นคนดีครับ แม่ผมชอบเธอมากอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ แต่ผมไม่อยากหยุดที่ใคร เลยบอกท่านไปตรงๆว่าผมอาจจะทำให้คนโปรดของคุณแม่เสียใจก็ได้นะเพราะนิสัยผมเป็นยังไงแม่ผมรู้ดีที่สุด

จัสมินตะลึงในความหรูหราของโรงแรมแห่งนี้ อยู่สักพักก่อนจะเดินตามเขาและพนักงานของเขาเข้ามาในลิฟท์และกดไปยังชั้นที่อยู่บนสุดของโรงแรมแห่งนี้

"ห้องนี้ครับ นี่ครับคีย์การ์ด" พนักงานยื่นมันให้กกับเขา เขารับมันเอาไว้ก่อนจะให้พนักงานคนนั้นกลับออกไป

จัสมิน...

ห้องที่เขาพามามันสวยมากจริงๆตกแต่งได้หรูหรามาก ข้าวของเครื่องใช้ก็นำเข้าทุกชิ้น แม้แต่แก้วไวน์ที่ตั้งโชว์อยู่เคาท์เตอร์บาร์ และที่นี่ก็เป็นโรงแรมที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ที่ดินตรงนี้ไม่บอกก็รู้ว่าแพงขนาดไหน ถึงเขาจะบอกว่าเป็นของแม่ แต่สักวันก็ต้องเป็นของเขา ถ้าเธอสามารถทำให้เขารักเธอได้ เธอก็คงจะสบายไปทั้งชาติไม่ต้องทำงาน งกๆๆๆ ได้นั่งกินนอนกินอย่างสุขสบายดั่งเจ้าหญิง เธอไม่ได้อยากถ่ายแบบเดินแบบชุดชั้นในเท่าไหร่นักหรอก เธอเกลียดสายตาพวกเฒ่าหัวงูที่ชอบมองเวลาเธอเดินแบบชุดชั้นใน แต่ถ้าไม่ทำเธอก็ไม่มีเงินให้พ่อกับแม่ใช้ เพราะท่านทั้งสองไม่ทำอะไรเลย รอเงินจากเธออย่างเดียว งานเดินแบบมันดีเงินมันก็ดีแต่ที่ไม่ดีคือเธอต้องคอยปรนเปรอสวาทให้กับพวกลูกค้าวีไอพีที่มาดูการเดินแบบและต้องการนอนกับเธอโดยยอมจ่ายค่าตัวหลักแสนต่อครั้ง

ซึ่งเรื่องนี้พ่อกับแม่เธอเองก็รู้ทุกอย่างแต่ก็ยังบังคับให้เธอทำเพราะต้องการเงินอย่างเดียวโดยไม่ได้สนใจความรู้สึกของเธอเลยว่าจะรู้อย่างไรที่ต้องไปนอนกับพวกลูกค้าบ้ากามพวกนั้น บางคนก็ดีแต่บางคนชอบเซ็กส์แบบซาดิส วิตถาร เธอเจอม่สาระพัด แต่ก็ต้องทน เธอสงสัยมาตลอดเวลาว่าพวกเขาใช่พ่อแม่แท้ๆของเธอรึเปล่า ทำไมถึงยอมให้เธอทำอะไรแบบนั้น

และที่เธอเข้าไปตีสนิทกับดีเดย์ในวันแรกทีเจอกัน ไม่ใช่เพราะว่าเขาหล่ออย่างเดียวหรอกนะ แต่เพราะเธอรู้มาว่าเขารวยมากและเขานี่แล่ะจะทำให้เธอหลุดพ้นจากเรื่องราวเลวร้าย

แม้ที่ผ่านมาเดย์จะซื้อของใช้ราคาแพงให้เธอแต่เธอไม่ได้ต้องการแค่นั้น เธอต้องการมากกว่านั้น เธอหวังว่าถ้าได้แต่งงานกับเขาเธอก็จะสบายพ่อแม่ของเธอก็คงจะเลิกให้เธอทำอะไรแบบนั้นอีก

"ว๊าวววว ห้องนี้สวยมากเลยค่ะเดย์ หรูหรามากอ่ะ จัสชอบ ห้องก็กว้าง เตียงก็นุ๊มมม นุ่ม ว่าแล้ว เรามาลองทดสอบเตียงกันดีมั้ยคะ พร้อมกับทบทวนความหลังของเราด้วย จัสคิดถึงบทรักที่ร้อนแรงของเดย์ จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เลยล่ะค่ะ" เธอเดินไปหาเขาพร้อมกับจูบไปที่ซอกคอของเขา

"คิดถึงมากก็เลยไปนอนกับไอ้แมททิวนายแบบกล้ามโตนั่นน่ะเหรอ"

ดีเดย์...

ที่ผมพูดไม่ใช่เพราะหึงหวงหรืออะไร ผมแค่อยากจะพูดให้จัสมินรู้ว่าผมไม่ได้โง่ เธอคิดว่าผมคงไม่รู้ว่าระหว่างที่คั่วอยู่กับผมเธอเองก็มั่วกับคนอื่นเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจ นักการเมืองหรือแม้แต่นายแบบที่เดินแบบกับเธอ

"เดย์เอาอะไรมาพูดคะ จัสไม่เคยนอนกับคนอื่นเลยนะคะตั้งแต่เจอเดย์"

จัสมินรีบปฎิเสธทันทีแม้ว่าเรื่องที่เขาพูดจะจริง100% คืนก่อนหลังเดินแบบเสร็จ เธอกับเพื่อนนางแบบคนอื่นๆก็พากันไปเที่ยวที่ผับต่อ และเจอแมททิวนายแบบที่เคยเดินแบบด้วยกัน เขานั่งอยู่ก่อนหน้าที่พวกเธอจะมากันแล้ว ทุกคนเลยไปนั่งกับเขารวมถึงเธอด้วย พวกเธอกับเขาสนุกกันสุดเหวี่ยงและด้วยความเมาบวกกับการที่แมททิวมาคลอเคลียร์ใกล้ๆ มาลูบไล้เธอมาสัมผัสเนื้อตัวของเธอทำให้เธอเกิดอารมณ์และความต้องการขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เธอกับแมททิวจึงไปลงเอยกันที่ม่านรูดแถวผับแห่งนั้น

"จัสคิดว่าผมโง่เหรอ ที่ผ่านมาผมรู้ทุกอย่างแล่ะ แค่ไม่พูดก็เท่านั้น เพราะไม่ว่าจัสจะไปนอนกับใครมามันก็ไม่เกี่ยวกับผม"

"เดย์หึงจัสเหรอคะ"

"เพราะอะไรถึงได้คิดแบบนั้น ถ้าผมหึงจัสผมไม่มีทางปล่อยให้จัสไปเดินแบบชุดชั้นในให้คนอื่นมองหรอกนะ เพราะถ้าผมรักใครผมจะไม่ยอมให้เธอคนนั้นทำอะไรแบบนั้นแน่นอน แต่นี่เพราะผมไม่เคยรู้สึกอะไรไง และที่ผมพาจัสมาที่นี่ก็เพราะจัสขอร้องให้หาที่พักให้ ก็แค่นั้น

"ที่ผ่านมาเดย์ไม่เคยคิดที่จะรักจัสเลยเหรอ"

"ถ้าจะรักผมรักไปนานแล้วจัส ระหว่างจัสกับผมมันก็แค่เรื่องสนุกบนเตียง ก็เหมือนกับที่ผมไปสนุกกับคนอื่นนั่นแล่ะ คุณก็รู้นะจัสว่าผมเองก็ไม่ได้นอนกับคุณแค่คนเดียวเหมือนกันเพราะฉะนั้นอย่ามาหวังอะไรกับคนอย่างผม"

"จัสรู้ค่ะว่าเดย์ไม่ได้มีแค่จัส แต่ที่จัสมาไทยและยอมหยุดงานก็เพราะจัสคิดถึงเดย์นะคะ"

"เอาล่ะ จัสพักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อละ "

"เดย์จะทิ้งจัสไว้ที่นี่คนเดียวเหรอคะ จัสไม่เคยมาไทย เดย์จะทิ้งจัสเหรอคะ"

"จัส คุณอย่าทำเหมือนตัวเองเป็นคนอ่อนต่อโลกจนอยู่คนเดียวไม่ได้ขนาดนั้นสิ คุณลงทุนนั่งเครื่องมาจากเมกามาไทยคนเดียวได้คุณทำไมไม่กลัว และที่สำคัญ โรงแรมนี้ระบบความปลอดภัยดีเยี่ยมคุณไม่ต้องกลัวหรอกนะ เอาล่ะ ผมเสียเวลากับคุณมาหลายชั่วโมงละ ผมไปนะ"

พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องพักของจัสมินทันที