1/2 ตบตี

“ไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนทำร้ายผู้หญิงแบบนี้ ไม่ต้องร้องแล้ว ปล่อยมันไป และจะเอาอย่างไรกับเรื่องขนของออกจากห้องตามที่มันบอกไว้”

ยืนตรงมือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้าง สายตาที่มองมาที่หญิงสาวทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกโมโหที่เธอยังพูดเหมือนเข้าข้างผู้ชายที่ทำร้ายเธอ

“ไม่รู้เลยค่ะ คิดอะไรไม่ออก อยากตายให้มันจบๆไป”

หญิงสาวนั่งลงกับพื้น สองมือปิดหน้าร้องไห้ เธออยากตายอย่างที่พูดจริงๆ

“ลุกขึ้น จะตายทั้งทีให้มันมีศักดิ์ศรีหน่อย ตายเพราะผู้ชายแบบนี้นี่นะ ”

ราชันใช้มือหนา ดึงกระชากหญิงสาวให้ลุกขึ้นอย่างแรง เพื่อหวังให้เธอรู้สึกเจ็บ จะได้มีสติกลับคืน

“ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนั้น แต่ที่ฉันอยากตาย เพราะคิดไม่ออก ว่าจะไปขนของอย่างไร แล้วจะไปอยู่ที่ไหน เงินก็ไม่มี ที่ดิวมีคนอื่นเพราะฉันเองเห็นแก่ตัว เอาแต่ส่งเงินกลับบ้านให้พ่อแม่และน้อง จนตอนนี้ทั้งตัวฉันมีอยู่ไม่ถึงร้อย”

หญิงสาวเล่าอย่างไม่อาย เพราะเขาเห็นทุกอย่าง เห็นกระทั่งเธอโดนตบตีแบบนั้น แพทจึงคิดว่าไม่มีอะไรที่เธอต้องอายผู้จัดการโรงงานอีกแล้ว

“ตามมา”

“คุณจะพาฉันไปไหน”

หญิงสาวถามด้วยความตกใจ เมื่อถูกเจ้านายคว้ามือเธอให้เดินตามเขาไป

“ไปขนของกัน หรือเธอจะอยู่สามคนผัวเมียและยอมให้มันซ้อมเธออวดเมียใหม่”

คำพูดของเจ้านายมันเหมือนมีดกรีดลงไปที่หัวใจของหญิงสาว เขาพูดถูกทุกคำ ถ้าเธอไม่ออกจากห้องนั้นไป ดิวกล้าที่จะทำอย่างที่เขาพูดไว้แน่ๆ

“แล้ว.....” หญิงสาวทำท่าไม่กล้าพูดต่อ

“แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน เธอกำลังจะพูดแบบนี้ใช่ไหม”

ราชันรู้ทัน ว่าตอนนี้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ไม่มีทางออกให้ชีวิตเลย

“เดี๋ยวไปอยู่ที่คอนโดผมก่อน ผมซื้อทิ้งไว้ หาที่อยู่ใหม่ได้ค่อยย้ายออกไป”

“ไม่เอาล่ะ ฉันไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าแน่นอน”

แพทรีบปฎิเสธทันที เพราะแค่ได้ยินคำว่าคอนโดเธอก็รู้แล้วว่ามันคงต้องแพงมาก

“เธอรู้ไหม เธออยู่กับผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมานาน จนมองไม่เห็นว่าคนอื่นเขาไม่ได้คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ สังคมนี้ยังมีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือคนอื่นอยู่ ถึงจะเจอเรื่องร้ายๆมา แต่ก็อย่ามองแต่แง่ลบนักชีวิต ผมให้คุณอยู่ฟรีๆ”

หญิงสาวหันไปยกมือไหว้ด้วยความรู้สึกที่ขอบคุณจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมา จึงได้แต่เงียบอย่างเดียว

“คุยกันมาตั้งนาน เธอชื่ออะไรนะ” เจ้านายถามเพราะมัวแต่วุ่นวายกับการต่อยตีจนไม่ทันได้ฟังชื่อ

“ฉันชื่อแพทค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ผู้จัดการเลยต้องมาลำบากไปด้วย”

“ผมชื่อราชันนะ เธอคงไม่รู้หรอกเพราะเรียกกันแต่ผู้จัดการ เอาเป็นว่าบอกทางที่จะไปแล้วกัน เราจะได้รีบไปขนของ เธอจะได้ไปจากชีวิตผู้ชายเลวๆแบบนั้นสักที”